ลางสังหรณ์

บางคนชอบบอกว่ามีลางสังหรณ์จะดี
แต่บางคนก็ว่าไม่ดี

เพื่อนๆชอบถามว่าฉันรู้ได้ยังไง ถ้าฉันตอบว่าฉันมีลางสังหรณ์
ฉันคิดว่าเขาอาจจะมองว่าฉันเพ้อเจ้อ ฉันก็เลยตอบว่า "ก็เก่งอ่ะ" ป่อย
มันดูจะย้ำแย่กว่ามั๊ย
แต่ฉันว่าตอบให้มันติดตลกไว้มันก็จะดีกว่าบอกว่าฉันมีลางสังหรณ์นินา

แต่ครั้งนี้พี่สวาฉันจะไปเรียนที่ญี่ปุ่น
ฉันสังหรณ์ใจว่า... ถ้าเธอไปฉันจะไม่ได้เจอเธออีก
ฉันจะบอกกับคนอื่นให้มันเป็นวิทยาศาสตร์ได้ยังไง
ถ้าตอบว่าฉันเก่งคงไม่มีใครจะเชื่อ
โดยเฉพาะเจ๊ฉันที่อยากจะไปจนเนื้อเต้นแล้ว
ใครห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังถึงขั้นประชดเป็นการใหญ่เลยทีเดียว
พี่ฉันก็อายุเยอะแล้ว 27 แต่ใครพูดเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง
ตอนแรกๆฉันยังไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่มาหลังๆ ฉันเริ่มแน่ใจว่า ฉันจะไม่ได้เจอเธออีกแน่ๆ
แต่เธอบอกฉันว่าเธอจะไปหลังเรื่องนิวเคลียสงบลง
ฉันสังหรณ์ว่ามันจะไม่ใช่เท่านั้น มันน่าจะมีเรื่องอื่นอีก
ที่ฉันเองก็บอกไม่ได้ว่าอะไร ฉันบอกได้เพียงว่า
ฉันจะไม่มีวันได้เจอเธออีกแล้วในอนาคตอันใกล้

ฉันควรจะบอกพี่สาวให้เชื่อฉันได้ยังไง

แต่ก่อนฉันก็สังหรณ์อะไรเล็กๆน้อยๆเรื่องที่เกิดล่วงหน้าเพียงนิดหน่อย
แต่เดี๋ยวนี้ฉันรู้สึกว่ามันไปไกลกว่านั้น
และมันชัดเจนอย่าแปลกประหลาด
ฉันไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเรื่องไกลๆที่ฉันสังหรณ์ได้
มันถูกต้องหรือไม่ เพียงแค่รอมันมาถึง
แต่ทุกครั้งก็เหมือนจะเป็นจริงอยู่ร่ำไป
แต่เรื่องนี้ไกลๆมากอยากจะอีกสองสามเดือน
และมันเป็นเรื่องที่ฉันไม่ต้องการจะพิสูจน์... ไม่ว่าจะถูกหรือผิด
ฉันจะทำยังไงกับลางสังหรณ์แปลกๆที่เด่นชัดขึ้นทุกวันอันนี้ดี

Create Date : 12 เมษายน 2554		0 comments
Last Update : 12 เมษายน 2554 23:24:59 น.
Counter : 2195 Pageviews.
Share Tweet