BlogGang.com : : same35 : ร้อนนี้ที่เกาะช้าง

ร้อนนี้ที่เกาะช้าง

ร้อนนี้…ที่เกาะช้าง
(กรกฎาคม ๕๐)

หลังจากกรำงานมานานหลายเดือน อากาศในกรุงเทพก็ค่อนข้างร้อนถึง
ร้อนที่สุด ต้องหาที่พักผ่อนหลบร้อนซะแล้ว ว่าแล้วก็นั่งคิดนอนคิดว่าจะไปไหนดี
อะ...ฮ้า..หน้าร้อน...นี้ ต้องไปทะเล
ว่าแต่ว่าจะไปไหนดี...คิดแล้วคิดอีก...ตกลงปลงใจจะไปเกาะช้าง...
อะ....แฮ่ม..ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติม...ว่าเดินทางยังไง...แล้วจะพักที่ไหนดี
ในที่สุดเรื่องการเดินทาง..ชัดเจน...นั่งรถโดยสาร..อิๆๆๆ
ที่พัก...เลือก..ไว้สองที่ คือ อลีนารีสอร์ท และหาดทรายขาวรีสอร์ท
โทรถามที่อลีนารีสอร์ท.....เต็มแล้วค่ะ....แป๋ว
โทรถามที่หาดทรายขาวรีสอร์ท ...ว่างห้องหนึ่งจ๊ะ...
ตกลงผมเลือกหาดทรายขาวรีสอร์ท ซึ่งก่อนการเดินทางและจากการหา
ข้อมูลจาก BP ของเราเนี่ย..ก็ได้ข่าวมาว่า ทางลงรีสอร์ทค่อนข้างชัน...ไกล....และน่ากลัวคิก ๆ ผมเองก็ใจแป้ว...ดิครับ....เอ...ตกลงเราเลือกที่พักผิดป่าวเนี่ย???
เอาล่ะ...เป็นไงเป็นกัน...ถือว่าเล่นเกมวัดดวงกันละกันครับพี่น้อง
เช้า...มืด...สบายเป้ใบเดียว..(เที่ยวทั่วไทย) วิ่งเหยาะออกมาปากซอยหน้า
บ้านเรียกแท็กซี่ไปเอกมัย...(ไม่ใช่อนามัย...คิก ๆๆ)
พอถึงปุ๊บ...พี่ ๆ เจ้าหน้าที่ขายตั๋วขายบริษัทเข้ามาถาม....ไปไหนครับ? ไปไหนน้อง? ไปไหนพี่? โห...ลำดับญาติไม่ถูก
“คือ..ผม...จะไปตราดครับผม”
“โน่นเลยน้อง...ช่องโน้น”
ได้รับการชี้แนะจากท่านผู้รู้อย่างงี้...ผมก็เดินดุ่มเข้าคูหา..กาเชิดชัยทัวร์ทันใด...

“ไปตราดครับ”
“241 บาทค่ะ ขึ้นรถเลยนะค่ะ รถจะออกเวลาหกโมงตรงค่ะ”
พูดถึงบริการบนรถเชิดชัยทัวร์ ผมว่าค่อนข้างดีนะครับ มีขนม มีน้ำหลาย
รอบทีเดียว ผมเองไม่สนใจน้ำกับขนมมากนัก ขอนอนเอาแรงอย่าง
เดียวครับ เมื่อคืนกว่าจะกลับบ้านก็ดึก....แบบว่านอนไม่อิ่ม
นั่งรถหลับๆ ตื่น ๆ จำได้เลา ๆ ว่ารถแวะจอดให้เข้าห้องน้ำสามครั้งพอดิบพอดี
ก็ถึงขนส่งเมืองตราด สิริรวมเวลาแล้วก็ประมาณหกชั่วโมงกว่า ๆ
นะครับ (นานนะเนี่ย) ผู้โดยสารทั้งไทยและเทศก็ทยอยหิ้วสัมภาระของใครของมันลงรถอย่างตื่นเต้น...อิๆๆๆ (จริงป่าวไม่รู้)

ไปไหนครับ ?
“ไปท่าเรือไปเกาะช้างครับ”
“อ้อ...ขึ้นรถเลยครับ...คนละ 50 บาทครับ”

น้าน...ให้มันได้อย่างงั้น...คนตราดใจดี...ผมว่าพี่ ๆ ที่ขนส่งเมืองตราดที่ขับรถสองแถววิ่งระหว่างขนส่งกับท่าเรือค่อนข้างน่ารักนะครับ คือไม่จู้จี้ผู้โดยสาร พอถามไถ่ได้ความแล้ว พี่แกก็จะแนะนำรถให้ เสร็จแล้วแกก็เดินกลับไปที่รถ ยืนรอ...ไม่มาเดินตามหน้าตามหลังเหมือนบางที่
ผมขึ้นรถพร้อมจ่ายตังค์ให้พี่แก 50 บาทขาดตัว แป็บเดียวรถก็พุ่งออกจากขนส่งมุ่งสู่ท่าเรือ...เออ...ผมไม่แน่ใจว่าใช้เวลาไปเท่าไร คงประมาณ 30 นาทีนะครับ
รถพาเราเลี้ยวขวาเลี้ยวซ้าย..เข้าท่าเรือ Center Point แอ๊นๆๆ ตรงนี้ต้องซื้อตัว...เอ้ย...ตั๋วก่อนนะครับ...เป็นแบบไปกลับ...แหม...ใครจะกล้าไปไม่กลับล่ะครับ....เสียว.....
ราคาก็อยู่ที่ 120 บาทต่อคน จะกลับเมื่อไรก็ได้ ขอเพียงมีตั๋วโชว์นะครับ
รถมาส่งที่ท่าเรือเฟอรรี่ลำใหญ่ มีรถเต็มเลย...ทั้งรถเก๋ง...ปิคอัพ..ไม่อัพ...แมงกะไซต์ โอ...เยอะแยะ...ส่วนเรา ๆ ท่าน ๆ ก็นั่งชั้นบนครับ มีร้านขายอาหารว่าง เครื่องดื่ม....
เรือเทียบที่ท่าด่านเก่า..ใช้เวลาประมาณ 45 นาที ก็ได้เหยียบเกาะช้างตัวเป็น ๆ

แล้วล่ะครับ อย่าเพิ่งอิจฉาผมล่ะครับ เพราะการเดินทางของผมยังไม่สิ้นสุดแค่นั้น สะพายเป้เดินตามฝรั่งกลุ่มใหญ่ต้อย ๆ เห็นพวกเขาชี้โบ้ชี้เบ้ พูดคุยกับคนขับรถสองแถวสีขาว เขียนข้างรถว่า “บ้านด่านใหม่ – มาบค้างคาว” ไม่นานพี่แกก็โยนเป้ใบเขื่องขึ้นหลังคารถดังโครมครามก่อนกระโดดขึ้นไปนั่งแต้อยู่บนรถ....ไอ้ผมมันคนไทยใจเกินร้อยจะขายหน้าฝาหรั่งมังค่าได้งัยครับ ก็เอามั่ง สอบถามพี่คนขับด้วยภาษาไทยที่ชัดเจนปะทะด้วยภาษาไทยแบบเมืองตราดของพี่เขา..ได้ข้อสรุบว่าผ่านที่พัก.....แต่จะจอดให้ลงตรงร้าน Seven
รถสองแถวพาผู้โดยสารทั้งไทยและเทศ โยกย้ายส่ายท้ายไปตามจังหวะการเข้าโค้ง สูง ๆ ต่ำ ๆ ...ขณะรถวิ่งผ่านเส้นทางบนเขาสูง ผมมองเห็นป้ายแว๊บ ๆ ด้านขวามือว่า “หาดทรายขาวรีสอร์ท”
เอ...ทำไมรถวิ่งเลยหว๋า..หรือว่าเขาลืม...เลยมาไกลพอสมควรเลยถามพี่..(ดูเหมือนจะเป็นคนท้องถิ่น) พี่เขาบอกว่าใช่แล้วน้องเอ๋ย...หาดทรายขาวรีสอร์ท...แต่ตรงนี้ทางลงมันชันโครต...แล้วต้องเดินลำบากด้วย..ไปเดินเลียบหาดดีกว่า
ผม...?????????????!!!!!! ชักจะเข้าเค้าคำแนะนำจากพี่ ๆ เพื่อน ๆ ใน BP ซะแล้ว
รถปล่อยผมลงที่หน้าร้าน Seven ผมก้าวลงพร้อมจ่ายค่ารถ 100 บาทให้ไป พี่แกยิ้มให้พร้อมบอกให้เดินเรียบหาดไปเรื่อย ๆ แล้วจะถึงหาดทรายขาวรีสอร์ท ผมจัดเป้ใส่หลังขยับรองเท้าแตะให้กระชับมากขึ้น พร้อมออกเดินมุ่งเข้าหาชายหาด.......โอ...พระเจ้าโว้ย...
อะไรนอนเต็มชายหาดไปหมด.....อ้าว...ผับผ่าดิ...คนนี่หว่า..ฝาหรังมังค่าทั้งน้าน...เต็มพรืด...มีคนไทยกลุ่มหนึ่ง.....เข้าใจว่าคงดูแลรีสอร์ท...เลยเข้าไปถามทาง พี่คนสวยบอกว่า...น้องต้องเดินเรียบหาดไปอีก 10 กิโลฯ
“เฮ้ย...”ผมอุทานออกมาอย่างไม่สำรวมตัวเอง
“ป่าว ๆๆๆ พี่พูดผิด..ประมาณสิบนาที” พี่คนสวยแย้มพราย
แฮ่ๆๆค่อยยังชั่ว...
ค่อยเดินผ่านบรรดาท่าน ๆ ทั้งหลายที่นอนอาบแดดกันเต็มไปหมด แบบเกรง ๆ ว่ารองเท้าเจ้ากรรมจะดีดทรายเข้าเต็มหน้าพี่ ๆ เขา แล้วผมลงโดยสหบาทาเป็นแน่แท้
เดินผ่านป้าย...”....คนที่ไม่ใช่แขกของ.......รีสอร์ทห้ามเดินผ่านเด็ดขาด”
อ้าว..เรา..จะซวยมั้ยหนอ....เราไม่ใช่แขกแต่เป็นไทยแท้...จะโดนมั้ยเนี่ย..เห็นพี่ผู้ชายหน้าตาดุได้ใจ ก็เลยยิ้มทักแล้วถามถึงหาดทรายขาวรีสอร์ท พี่แกกลับดีใจหายพูดเพราะพร้อมชี้ทางให้เสร็จสรรพ....เออ..คนเราดูหน้าอย่างเดียวไม่ได้

เดินลัดเลาะ..เหงื่อซก...จนมาถึงหาดทรายขาวรีสอร์ท เดินไปในร้านอาหารมุ่งตรงเข้าหา Reception Counter พร้อมยิ้มให้กับพนักงานต้อนรับ
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีคะ!!” ไม่มีรอยยิ้ม
“เรียบร้อยคะ นี่กุญแจ นี่รีโมทแอร์/ ทีวี”
ผมไม่ฟังอะไรอีกแล้วครับ....เพราะเหนื่อยมาก เดินดิ่งหาบ้านพักราคา 1500 บาทต่อคืนของผม อ้า...เจอแล้ว....วางเป้..ล้างเท้า..แล้วมองเพื่อนบ้านรอบ ๆ โห...มีแต่ฝรั่งทั้งนั้น .....แจ่ม...ได้บรรยากาศ

เปิดประตูบ้านพัก...เจอเตียงนอน...อื้อ..ใช้ได้...เลย ทีวี แอร์ ตู้เย็น....อ่าเปิดตู้เย็น..ไม่มีอะไรเลย แว๊บ..เข้าห้องน้ำซะหน่อย....อื้อ...ใช้ได้เหมือนกัน ทดลองใช้ดูกดชักโครก...กร๊าก ๆ ๆ ๆ เอ้ย....ได้กลิ่นตุ ๆ ทะแม่ง ๆ
ห้องน้ำมีกลิ่น...โหยหวน...อ้าว..ไม่เป็นไรลองตรวจดูเครื่องทำน้ำอุ่นดูซิ.....เอ..ไม่กล้าใช้...กลัวโดนไฟดูด..(จริง ๆ อาจจะไม่ดูดก็ได้ แต่ผมกลัว) ปิดไฟเครื่องทำน้ำอุ่นมันเสียเลย สบายใจดี อากาศก็ไม่หนาวซักกะหน่อยไม่เห็นจะต้องอาบน้ำอุ่นเล้ย...พี่น้องเอ๋ย

หลังจากเก็บเข้าเก็บของเรียบร้อยแล้ว ก็ไปหาอะไรใส่ท้องที่ร้านอาหารของรีสอร์ท ระหว่างนั่งรออาหาร สำรวจดูการตกแต่งร้าน อืม...สวยดีครับ ไม่นานนักอาหารจานแรกก็มาถึง....อา...รสชาดใช้ได้ครับ
อิ่มหมีพีมันแล้ว แดดยังแรงอยู่เล่นน้ำยังไม่ไหว รอ ๆ ๆ ๆ พอแดดร่มลมตกก็เดินนวยนาดลงทะเล คลื่นค่อนข้างแรงนะครับ เดินลงไปนิดเดียวคลื่นมาทีน้ำท่วมถึงปากเลยครับ....เอิ๊ก ๆ ๆ ชิมน้ำทะเลตราดแล้ว....เค็ม
น้ำทะเลเกาะช้าง...ไม่ใสนะครับ ค่อนข้างขุ่น หาดทรายลาดน้อย....เริ่มเหนื่อยแล้วนั่งดูพระอาทิตย์ตกดิน.......สวยครับสวย

เช้าวันต่อมา...หลังมื้อเช้าเสร็จแล้ว นั่งรถโดยสารที่เข้ามาส่งฝาหรั่งที่รีสอร์ทไปหมู่บ้านชาวประมงบางเบ้า โห....นั่งรถคับพับคอเหวี่ยง...พร้อมกับชมธรรมชาติรอบ ๆ ธรรมชาติ ป่าเขาลำเนาไพรของเกาะช้าง ค่อนข้างสมบูรณ์ แต่ความเปลี่ยนแปลงกำลังคลืบคลานเข้ามา การก่อสร้างรีสอร์ท บังกะโล ฯลฯ ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ทำให้สามารถเดาอนาคตของเกาะช้างในอีก 4 – 5 ข้างหน้าได้ไม่ยาก

ผมมาถึงหมู่บ้านบางเบ้า......เดินเข้าร้านขายไปรษณียบัตร นั่งเขียนถึงเพื่อน ๆ สองสามใบ พร้อมคุยกับพี่เจ้าของร้านเพื่อหาข้อมูลไปด้วย
“ร้านอาหารไหนที่อร่อย ๆ สด ๆ ครับพี่”
“ที่ดัง ๆ ก็มีร้านบ้านเรือนไทย น่ะค่ะ”

เดินชมโน้น ชมนี่ พูดคุยกับเจ้าของร้านขายของที่ระลึกและร้านที่ให้ข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกิจกรรมทางน้ำ ไม่ว่าจะเป็นการดำน้ำ หรือแม้แต่การเดินทางไปยังเกาะอื่น ๆ เช่น เกาะหมาก เกาะขาม ฯลฯ พี่ ๆ ที่บ้านบางเบ้าค่อนข้างเป็นกันเอง และมีน้ำใจนะครับ
เดินไปเดินมาจนท้องเริ่มหิว......เดินย้อนกลับมาเข้าร้านบ้านเรือนไทย สั่งอาหารไปสองสามอย่าง พร้อมชื่นชมบรรยากาศรอบ ๆ บรรยากาศที่ร้านค่อนข้างดี มีลมโกรกตลอดเวลาทำให้ไม่ร้อน การบริการก็ดี เป็นกันเอง อาหารสด อร่อย...

อิ่มหนำสำราญแล้ว มานั่งรถโดยสารกลับมาที่หาดคลองพร้าว เพื่อรำลึกอดีตหน่อย เพราะผมเคยมาพักที่คลองพร้าวรีสอร์ทเมื่อเกือบแปดปีที่แล้วนะครับ สมัยตั้งแต่ที่พักที่นี่ยังเป็นบ้านไม้ จนปัจจุบันนี้ เปลี่ยนไปจากเดิมจนไม่เห็นฝุ่น อาคารบ้านพักดูหรูหรามีระดับ การบริการค่อนข้างดี

แขกที่พักที่นี่ค่อนข้างมีระดับ แต่ที่น่าชมเชยก็คือ ทางคลองพร้าวรีสอร์ทยังคงรักษาสภาพแวดล้อมของป่าชายเลนรอบ ๆ รีสอร์ทได้ดีครับ
หลังจากลัดเลาะไปตามหาดต่าง ๆ จนหนำใจแล้ว ก็หารถกลับที่พัก ซึ่งขอบอกไว้เลยว่าการหารถกลับหาดทรายขาวรีสอร์ทเนี่ย...ค่อนข้างแพงนะครับ ผมนั่งรถกลับจากร้าน Seven หาดทรายขาวมาที่หาดทรายขาวรีสอร์ท พี่คนขับคิดราคาไปตั้ง 100 บาท
“โห..พี่แพงไปหรือป่าวครับ”
“ไม่แพงหรอกน้อง ทางลงมันลึกชัน ไม่มีใครอยากลงไป”
“โอเคพี่ ร้อยก็ร้อย”
สรุปแล้วผมต้องจ่ายค่ารถกลับที่พักในราคาเท่ากับที่ผมจ่ายจากท่าเรือด่านเก่า ถึงหาดทรายขาว หรือจากหาดทรายขาวรีสอร์ทถึงบ้านบางเบ้า
ทั้งเหนื่อย ทั้งมันมาทั้งวันแล้ว พอถึงที่พักก็พักเอาแรง ตกเย็นหาอะไรหาอะไรใส่ท้องที่ร้านอาหารของรีสอร์ทเหมือนเดิม กลับที่พักอาบน้ำอาบท่า แล้วนอนดูทีวีคละเคล้าเสียงคลื่น จนม่อยหลับไปเมื่อไรไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็หกโมงเช้า
เก็บข้าวเก็บของเสร็จแล้ว มานั่งซดข้าวต้มร้อน ๆ รอรถมารับไปส่งท่าเรือด่านเก่า รถที่รีสอร์ทเนี่ย...เก็บ 70 บาทต่อคนนะครับ

ผมนั่งหลับ ๆ ตื่นบนเรือเฟอร์รี่ ถึงท่าเรือแล้วต่อรถมาที่ขนส่งตราดในราคาเดิม จากนั้นมาใช้บริการของเชิดชัยทัวร์กลับกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ....
ความคิดของผมสำหรับท่านที่มีรถ..น่าจะนำรถลงเรือไปเองเลยดีกว่าครับ...เพราะค่า
รถโดยสารค่อนข้างแพง หรือไม่เช่ารถแมงกะไซต์ซะเลย แต่ต้องขอย้ำนะครับ แนะนำเฉพาะสำหรับท่านที่มีฝีมือการขับขี่ชั้นเยี่ยมเท่านั้นนะครับ เพราะถนนค่อนข้างชันและขึ้นเขาเยอะมากครับ

ขอบคุณทุกท่าน ที่กรุณาทนอ่านมาตั้งนานนะครับ

Create Date : 28 พฤษภาคม 2552

Last Update : 29 พฤษภาคม 2552 17:49:44 น.

2 comments

Counter : 3043 Pageviews.

ทะเลสวยจัง

โดย: กมล IP: 192.168.10.79, 203.172.181.123 วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:15:58:57 น.

เกาะช้างสวยที่สุด

ชอบที่สุด

ไปมาแร้ววววววววววว

555+

โดย: duen IP: 192.168.6.163, 58.137.105.3 วันที่: 10 กันยายน 2552 เวลา:11:08:29 น.