Bloggang.com : จิกน้ำ : เฝ้าไข้..Part I

เฝ้าไข้..Part I

ความรู้สึกช่วงนี้ ดูเหมือนว่าจะหม่นๆ มัวๆ เหมือนท้องฟ้ายามมีพายุหลงฤดูในช่วงเวลานี้ ก็จะไปให้มีอารมณ์สดชื่น รื่นเริงได้ไงไหว ก็คุณป๊ะป๋าของฉันป่วยต้องนอนโรงพยาบาลมาหลายคืนแล้ว งานเฝ้าไข้ตกเป็นหน้าที่ของนางพยาบาลกะบุรุษพยาบาลจำเป็นอย่างหลีกเลี่ยงมิได้..อาการป่วยของพ่อครั้งนี้คือ ไอและมีเสมหะที่เหนียวเยอะสุดๆ แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือเวลาที่พ่อไอแล้วเค้นจะเอาเสมหะออกจากลำคอแต่มันดันไม่ออกง่ายๆ เค้นจนใบหน้าทั้งหน้าแดงแล้วแดงอีก อาการของพ่อที่ทำให้นางพยาบาลจำเป็นเจ็บปวดหัวใจสุดๆ ก็คงเป็นภาพที่พ่อไอตัวเกร็ง หน้าแดงกล่ำ และหมดความรู้สึกตัวชั่วขณะประมาณ 5-6 วินาที เราต้องคอยพยุงพ่อ เรียกให้พ่อตื่นและหายใจเข้าและเคาะปอดตามวิธีที่นักกายภาพมาสอนไว้ โดยทำมือเป็นกระเปาะเคาะตุบๆๆ เป็นจังหวะทางด้านหลังพ่อเพื่อไล่เสมหะที่ค้างอยู่บริเวณปอด วันที่พ่อไอหนักๆ ไอตลอดทั้งวันทั้งคืน พอพ่อรู้สึกตัวมักจะมีน้ำตาไหลข้างแก้ม พ่อจะพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า..ตอนพ่อไอแรงๆ เกร็งตัวสุดๆ จนวูบไป พ่อรู้สึกเหมือนว่าพ่อจะ..สิ้นใจ..โฮ่...ได้ยินเท่านั้นแหละฉันถึงกับรู้สึกแน่นๆหน้าอก คิดดูละกันพ่อเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ไอ!! และฉันต้องเห็นพ่อตัวเอง เกิดอาการเหมือนจะ..สิ้นใจ..วันละเกือบสิบหน!! บอกได้สั้นๆ ว่า “เศร้าสุดๆ” นอนโรงพยาบาลมาจะครบอาทิตย์แล้ว อาการไอและมีเสมหะรวมทั้งอาการเกร็งแล้ววูบของพ่อก็ยังไม่ยอมหายสนิทพ่อใช้บริการคุณหมอถึง 4 สาขา ในการหาสาเหตุการไอของพ่อ ทั้งคุณหมอเจ้าของไข้ด้านประสาทวิทยา คุณหมอด้านหู คอ จมูก และคุณหมอชำนาญด้านโรคทรวงอก รวมถึงนักกายภาพบำบัดที่ช่วยสอนวิธีเคาะปอด หมอบอกว่าปรึกษากันแล้วว่าพ่อมีอาการที่เรียกว่า “cough syncope”แปลเป็นภาษาไทยแบบให้ชาวบ้านแบบเราๆ เข้าใจ ก็คือ “ไอจนเป็นลม” กับคำศัพท์ทางการแพทย์อีกคำ คือ “Bronchial hyper responsive” ที่คุณหมอมาบอกคำศัพท์แบบ delivery ถึงข้างเตียงผู้ป่วยเลยทีเดียว ซึ่งเป็นอาการที่หลอดลมของพ่อไฮเปอร์สุดๆ คือ สามารถตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้นต่างๆได้เร็วกว่าชาวบ้านปกติ คือพูดง่ายๆ จะอักเสบทำให้ไอง่าย หรือเป็นหวัดง่ายถ้าได้รับเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกาย แต่ที่น่าเป็นห่วงเพิ่มขึ้นไปอีกเนื่องจากพ่อมีโรคประจำตัวแบบเป็นแพ็คเกจ คือ ความดันโลหิตสูง ภาวะเสี่ยงต่อโรคหัวใจ (หลอดเลือดตีบเสี่ยงที่จะเป็นโรคหัวใจ) โรคเกาต์ แถมล่าสุดพ่อได้โปรโมชั่น ไส้เลื่อนกะต่อมลูกหมากโต มาเสริมอีกตะหาก..เฮ่ออออ ยาของพ่อที่กินประจำเพื่อบรรเทาโรคประจำตัวมีเป็นสิบขนาน พ่อปล่อยมุขกับนางพยาบาล(ตัวจริง) ที่มาจัดยาให้ว่า..พ่อกินยาเป็นอาชีพ..(แหมไอ้ตอนนั้นต่อมอารมณ์ดีของฉันคงฝ่อไม่งั้นคงกวน teen พ่อกลับไปแล้วแหละว่า อาชีพนี้รายได้ดีอ่ะเปล่านะพ่อ?? เพื่อสนใจพิจารณาเป็นอาชีพเสริมดูบ้าง..อิอิ)

ตอนนอนเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาลว่างๆ ก็พยายามมองหาเรื่องขำๆ บรรเทาอาการเศร้าของฉัน อาทิ ห้องพักผู้ป่วยที่พ่อนอนในโรงพยาบาลนี้มีเคเบิ้ลทีวีของ true ช่อง star movies หรืออะไรประมาณเนี้ยแหละ ตั้งแต่ admit ห้าหกคืนได้ดูเจมส์ บอนด์ ตั้งแต่สมัย Sean Connery หรือยังเอ๊าะๆ น่าจะประมาณ 4-5 ตอนเห็นจะได้ ดูแล้วก็อดเป็นห่วงสุขภาพของบอนด์ไม่ได้ว่าได้ไปให้หมอตรวจสุขภาพบ้างหรือเปล่า หักโหมกะสาวๆ ซะทุกตอนเชียว

พ่อไอถี่มากๆ ตอนกลางคืน พ่อบอกให้กดปุ่มเรียกคุณพยาบาลมาดูพ่อซิ เค้าจะได้รู้อาการพ่อจะได้ไปเล่าให้หมอฟัง แต่บอกตามตรงกว่าพยาบาลจะเยื้องย่างกันมาถึงห้องพ่อ พ่อก็คงไอแถมเกร็งเสร็จไปเรียบร้อยแล้วแหล่ะ บอกตามตรงเกรงใจพยาบาลชะมัดยิ่งเห็นหน้าตาบางท่านที่ถูกปลุกตอนดึกๆ ตีหนึ่งตีสองขอยาพ่นขยายหลอดลมบ้าง ขอน้ำอุ่นเพิ่มในเหยือกบ้าง ขอกระดาษทิชชูเพิ่มบ้าง (พ่อใช้เปลืองสุดๆ)ให้มาดูอาการไอของพ่อบ้าง (ดูเฉยๆ จริงๆ บางคนยืนแข็งทื่อไม่ทำอะไรซักกะอย่าง เวลาเห็นพ่อไอแรง เกร็งจนแข็ง ไม่รู้ว่าเค้าเห็นคนไข้แบบนี้กันจนชิน เลยรู้ว่าเดี๋ยวพ่อก็หยุดไอได้เอง เลยยืนดูเฉยๆ ดูแล้วก็ไป ขอบคุณมากค่ะที่มายืนดูให้กำลังใจ ซึ้งสุดๆ เลย)

คืนนี้เกิดอาการคันไม้คันมือนึกอยากจดบันทึกนี้ไว้เตือนความจำ (จริงๆ แล้ววันนี้ฉันเทกาแฟลงท้องไปหลายแก้ว เกิดอาการตาค้าง เพราะไม่อยากจะหลับสนิท เดี๋ยวไม่ได้ยินเสียงพ่อไอ หรือว่าอยากจะฉิ๊งฉ่องยามดึก เพราะตัดสินใจแล้วว่าจะพยาบาลพ่อเองโดยไม่รบกวนคุณพยาบาลที่อยู่เวร ถึงแม้ว่าจะจ่ายเงินเฉพาะสำหรับคุณพยาบาลเหล่านี้ถึงวันละ 800 บาท)

คืนนี้จะเป็นคืนที่เก้านับจากส่งตัวพ่อมา admit ในโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ พ่อยังไอหน้าแดงเป็นลูกตำลึงอย่างต่อเนื่อง เราได้ยินเพียงคำบอกเดิมๆ ของคุณหมอเจ้าของไข้.. เป็นไงบ้างครับ เดี๋ยวจะปรับยาให้นะ.. จนกระทั่งคุณหมอ part time ที่ชำนาญโรคทรวงอก ท่านล่าสุดที่มาดูพ่อฟันธงให้ว่าพ่อน่าจะเป็นหลอดลมอักเสบเนื่องจากผลการพาพ่อไปค้นหาสาเหตุของการไอและมีเสมหะเยอะมากมายขนาดนี้โดยทำทั้ง x-ray ปอดสองรอบ ส่องกล้องทางจมูก และให้นักกายภาพมาเคาะปอด และสรุปว่าทั้งปอด และช่วงลำคอถึงกล่องเสียงของพ่อไม่พบอะไรผิดปกติ แล้วพ่อเป็นอะไรละเนี่ย..ในที่สุดทุกคนทั้งคนไข้และคนเฝ้าไข้ก็ตัดสินใจว่าน่าจะลองเปลี่ยนโรงพยาบาลดีไหม เราไม่ได้ตัดสินว่าหมอที่นี่ไม่เก่ง หมอพูดดี เอาศัพท์ทางการแพทย์มาฝากประจำ แต่เรามีความรู้สึกว่าไม่ได้ยินคำวินิจฉัยโรคที่ชัดเจนจากคุณหมอซะที!! ประกอบกับอาการของพ่อตอนเข้าโรงพยาบาลวันแรกจนกระทั่งวันนี้(วันที่เก้า)ไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เราจึงปรึกษาคุณหมอ part time ที่ชำนาญโรคทรวงอกว่าอยากจะย้ายมาที่โรงพยาบาลที่คุณหมอทำงานได้ไหม เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลที่รักษาโรคเฉพาะทางที่น่าจะตรงกับอาการป่วยของพ่อ ประกอบกับความน่าเชื่อถือของโรงพยาบาลที่คนมีชื่อเสียงผู้หลักผู้ใหญ่มารับการรักษาหลายท่าน คุณหมอรับปากว่าจะเช็คเตียงให้ว่ามีหรือไม่เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลของรัฐ เรื่องห้องพักไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ และด้วยความอนุเคราะห์ของคุณหมอที่ส่งข่าวในวันถัดไปว่ามีเตียงว่างแล้ว ให้โรงพยาบาลนี้ทำเรื่องส่งตัวผู้ป่วยได้เลย ก่อนย้ายหนึ่งวันรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเอกชนนี้แวะมาเยี่ยมเยียนเป็นครั้งที่สอง (ครั้งแรกมากับผู้อำนวยการฯ) มาถามไถ่อาการ (คำถามรอง) และถามเรื่องที่เราขอทำเรื่องส่งตัวผู้ป่วยไปอีกโรงพยาบาล (น่าจะเป็น..คำถามหลัก) คงเป็นเทคนิคการดูแลลูกค้าให้รู้สึกดี ว่าระดับผู้บริหารของโรงพยาบาลนี้เอาใจใส่คุณนะ แต่ขอบอกแทนที่จะรู้สึกดีกับการมาเยี่ยมเยียนและคำแนะนำของท่านรองฯ ท่านนี้ กับทำให้พวกเรารู้สึกแปลกๆ กับคำพูดบางประโยค…
...ตัดสินใจดีแล้วหรือครับ..คิดดูนะคุณหมอที่คุณจะไปรักษาก็คือคนเดิมกับที่มา part time ที่โรงพยาบาลนี้ วิธีที่รักษาก็เหมือนกัน ทำไมไม่ไปที่โรงพยาบาลที่มีประวัติคนไข้โดยตรงเลยล่ะ โรงพยาบาลที่คุณจะไปเทียบกับโรงพยาบาลที่เป็นโรงเรียนแพทย์นั่นไม่ได้หรอก และอีกอย่างความสะดวกสบายของญาติคงไม่ค่อยสะดวกเหมือนที่นี้หรอกนะ นึกตามถึงสภาพจิตใจของทั้งคนป่วยและคนไม่ป่วยที่รับฟังประโยคเหล่านี้นะ อะไรฟ่ะ ?? ก็ในเมื่อโรงพยาบาลของคุณไม่สามารถทำให้อาการของคนป่วยดีขึ้นในสายตาของเรา เราจะย้ายก็มาพูดให้กังวลใจซะงั้น แต่เราก็ได้บอกท่านรองกลับไปนะว่า ไอ้เรื่องที่ท่านเป็นห่วงเรื่องความสะดวกสบายของเราเหล่าญาติที่มาเฝ้าคนป่วยได้นอนดูเจมส์บอนด์รุ่นเก๋ากึกไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบบนโซฟานุ่มๆ ห้องแอร์เย็นฉ่ำที่มีวอลเปเปอร์ลายสวยน่ะ ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเราในตอนนี้หรอกนะ สำคัญที่ว่าทำไมพ่ออยู่โรงพยาบาลของคุณมาตั้งเก้าวันสิบวันแล้วอาการยังไม่ทุเลาล่ะ ?????????????????

พ่อป่วยครั้งนี้ มีเรื่องเล่าจากโรงพยาบาลเยอะ นี่เพิ่งจะเล่าจบแค่โรงพยาบาลแรก ยังมีต่อในโรงพยาบาลของรัฐที่เราขอให้หมอจากโรงพยาบาลเอกชนทำเรื่องส่งตัวไปรักษาต่อให้ตรงจุดมากขึ้น (ในความคิดของเราเองนะ..วินิจฉัยแทนหมอกันเลย..) โหด มันส์ ฮา เลยที่เดียว..ท่าจะเป็นเรื่องยาวแฮะ....

.....ช่วงนี้สายตาคงไม่ค่อยดี มองสีขาวของเสื้อกาวน์และชุดพยาบาล (บางคน) แทนที่จะรู้สึกสะอาด สบายตา ฉันกลับรู้สึกระคายเคืองตา และระคายเคืองไปถึง "หัวใจ"..ยังไงไม่รู้แฮะ..

Create Date : 14 พฤษภาคม 2550

Last Update : 11 มีนาคม 2551 21:47:21 น.

7 comments

Counter : 850 Pageviews.

เล่าเรื่องในโรงพยาบาลตามกันมาติดๆ เลยนะ

เข้าใจถึงความรู้สึกต่างๆที่พยายามจะสื่อได้มากๆ เลยล่ะคุณจิกน้ำ...เข้าใจอย่างมากจริงๆ

ขอให้คุณป๊ะป๋าหายวัยหายคืนนะ

เอาใจช่วยอย่างมากค่ะ

โดย: Yasmin

วันที่: 20 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:21:09 น.

อืม.. ขอให้คุณป๋าหายเร็ว ๆ นะ.. สู้ ๆ จ้ะลาภ

โดย: ปลาหมึก (หนอนผีเสื้อ

) วันที่: 20 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:49:43 น.

ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆนะครับ

โดย: bigwores

วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:33:34 น.

อ้าวไหงมาเฝ้าไข้อีกและ

โดย: Yasmin

วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:16:56:54 น.

โดย: ------*--------- IP: 124.120.6.252 วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:19:28:45 น.

พ่อเราก้อมีอาการเหมือนกันเลย ไปรักษา 3 โรงพยาบาลแล้ว ยังหาสาเหตุไม่เจอเหมือนกัน แต่พ่อเรายังมีอาการไอที่น่ากลัวอยู่ หน้าจะแดงมาก แต่อาการวูบน้อยลง ถ้าพ่อตัวเองรักษาที่ไหนแล้วดีขึ้น หรือหายช่วยบอกเราด้วยนะ จักเป็นพระคุณยิ่ง เราขอให้พ่อของคุณหายป่วย กลับมามีสุขภาพแข็งแรงเหมือยปกติ ไว ไว นะ

โดย: นพ IP: 171.101.108.55 วันที่: 19 ตุลาคม 2555 เวลา:18:58:49 น.

แก้ไข
เราขอให้พ่อของคุณหายป่วย กลับมามีสุขภาพแข็งแรงปกติ ไว ไว นะ
** ช่วยบอกที่รักษาด้วยนะ

โดย: นพ IP: 171.101.108.55 วันที่: 19 ตุลาคม 2555 เวลา:19:01:13 น.