มารยาล่ารัก ตอนที่ 1

ตอนที่ 1 นางนกต่อล่ารัก Part 1

พีรญาพาพลอยปภัสมายังร้านเหล้าของไกรศรชายหนุ่มที่หล่อนหวังจบชีวิตลงที่เขาเป็นคนสุดท้าย แต่หล่อนไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เมื่อไกรศรประกาศว่าเขาจะไม่แต่งงานกับหญิงใดทั้งนั้นนั่นเลยทำให้หล่อนต้องถอยห่างออกมา

สองสาวกรีดกรายเข้าไปนั่งแถวๆบาร์เครื่องดื่ม ชะไม้ชายตาไปยังโต๊ะที่มีนักเที่ยวมากมายพลอยปภัสเห็นไกรศรเดินมาแต่ไกล แต่ไม่รู้ว่าเป็นคนที่พี่สาวพามาเจอชายหนุ่มร่างสูง แข็งแรงอยู่ในเสื้อเชิ้ตแขนยาวพักมาถึงข้อศอกกับกางเกงยีนส์รัดรูป ส่งให้ดูน่ามองไหนจะผิวขาวๆ นั่นอีกล่ะ ไกรศรแปลกใจเมื่อเดินเข้ามาถึงคนที่เด็กในร้านไปบอกว่ามาขอพบเขาก็คือพีรญานี่เอง

พี่รญาหายไปหลายเดือนจนเขาคิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแต่ตอนนี้หล่อนนั่งอยู่ตรงหน้าเขา การแต่งตัวก็ยังเหมือนเดิมรัดรูปเว้นหน้าเว้นหลังจนไม่ต้องจินตนาการ ไกรศรนั่งลงเมื่อหญิงสาวเชื้อเชิญ

“คุณมาได้ไงพีช”

“พีชกับน้องผ่านมาค่ะเลยจะแวะหาอะไรดื่มเสียหน่อย”

ไกรศรชายตาไปยังพลอยปภัสสายตาเขาเหยียดชัดเจน ก็เพราะกริยาของหญิงสาวนี่สิ ไม่สำรวมเอาเสียเลยคงทำงานเหมือนพี่สาวคือพวกเกาะเสี่ยกิน การแต่งกายรึ ก็ร้อนแรงกว่าพีสาวเสียอีกชุดเกาะอกเว้าระหว่างอกเป็นร่องขาวๆ จนเกือบจะเห็นเม็ดทับทิมซึ่งเขาเดาว่ามันคงไม่สดสวยเหมือนทับทิมใหม่ๆ น่าจะเป็นทับทิมสีหม่นเสียมากกว่าตัวกระโปรงรึก็เปิดลึกจนไกรศรต้องเมินหน้าเมื่อเห็นซับในสีแดงของหล่อนเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่จริงๆ ร่างสวยๆของหล่อนกำลังปั่นทอนใจแกร่งเขาเสียมากกว่า

“นี่คุณไกรศรนี่ยัยพลอย พลอยปภัส น้องสาวพีชค่ะ”

พลอยปภัสไหว้เขาอาการก้มไหว้เขายิ่งทำให้เกาะอกร่องลึกเห็นไปจนถึงไหนๆดูท่าทางเจ้าตัวไม่ใส่ใจการแต่งกายตัวเองมากนักกลับยกขาไขว่ห้างต่อหน้าเขาเสียเฉยๆ แล้วควักเอากล่องแสตลแลสออกมาเปิดแต่พีรญาตบมือลงไปปิดฉับ

“ไม่ใช่เวลา”

“คุณมีอะไรหรือเปล่าพีช”

“เปล่าหรอกค่ะแค่อยากให้คุณนั่งดื่มเป็นเพื่อนเราสองพี่น้องเท่านั้นถือว่าเคยรู้จักสนิทกันมาก่อนได้ไหม”

“น้องสาวผมอยู่คุณก็รู้นะพีชว่าเขาไม่ชอบคุณ”

“พีชรู้แต่พีชกับน้องมาในฐานะลูกค้าและก็เพื่อนเก่าของคุณ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้แต่ผมนั่งกับพวกคุณได้ไม่นานหรอกนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”พลอยปภัสตอบมาแทน

ไกรเลยหันไปหาเด็กในร้านสั่งเครื่องดื่มที่คิดว่าเหมาะกับทั้งสอง คือน้ำส้ม

“เปลี่ยนเป็นวิสกี้ดีๆสักแก้วน่าจะดีค่ะ” พลอยปภัสว่ามาขณะที่ก้มลงไปเอื้อมถั่วในจานมาโยนใส่ปากแล้วส่งยิ้มให้เขาด้วยท่าทางเย้ายวนที่สุด

ไกรศรเลยจำยอมเปลี่ยนเครื่องดื่มให้สองสาว

“ว่าแต่น้องสาวคุณเขากลับมาอยู่บ้านแล้วหรือคะ”

“เปล่าหรอกเขาแต่งงานย้ายไปอยู่กับสามีเขาที่ใต้แล้ว เขากลับมาเยี่ยมพาลูกผมมาด้วยจะมาอยู่กับผมที่นี่”

“ลูกคุณ?” พีรญาดูแปลกใจมาก

“ใช่ผมมีลูกสาวคนหนึ่ง”

“พีชไม่เห็นรู้”พลอยปภัสได้ยินดังนั้นก็คอแข็ง อึกอัดอยากจะพูด พ่อม้ายลูกติด...

“ผมไม่เคยเล่า”

“ท่าทางจะน่ารัก”พูดเหมือนประชดจนพี่สาวต้องใช้ข้อศอกกระทุ้งเอา

เครื่องดื่มพร้อมอาหารที่เขาสั่งไปถูกนำมาเสิร์ฟเมื่อแก้ววางยังไม่ถึงโต๊ะ พลอยปภัสก็คว้าไปดื่มอักใหญ่จนหมดแก้วดื่มเหมือนกระหายน้ำ ไม่รู้สึกบาดคอฝาดเฝื่อนแต่อย่างใด

“เดี๋ยวก็เมาหรอกพลอย”

“เรามาร้านเหล้านะพี่พีชจะกลัวอะไรกับเมา”

ไกรศรมองสองพี่น้องสลับกันเขารู้สึกว่าพีรญามีท่าทางเปลี่ยนไปมาก เมื่อก่อนเคยถึงเนื้อถึงตัวกับเขาพูดอะไรก็ตรงไปตรงมา แต่ตอนนี้เหมือนมีอะไรเก็บงำมาด้วย แต่เขาไม่ถามหรอกก็ตัดสัมพันธ์กันไปหลายเดือนแล้ว ไม่อยากรื้อฟื้น เขาจะใช้ช่วงเวลาที่เหลือกับลูกไม่อยากหาห่วงจากหญิงคนไหนอีก เพราะเขาก็ 36 ปีแล้ว คงไม่มีใครสนใจเท่าไร

ไกรศรขอตัวจากสองสาวไปจัดการอะไรในห้องส่วนตัวแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพอกลับมาพีรญาหายไปแล้ว มีแต่พลอยปภัสนั่งอัดควันบุหรี่จนแก้มตอบ ไกรศรเมินหน้าแถบจะไม่อยากเข้าใกล้หล่อนเสียแล้ว ท่าทางคงร้ายกว่าพี่สาวแน่นอน

“มานั่งกับพลอยสิคะ” พลอยปภัสลุกขึ้นมากอดแขนเขาหน้าอกเบียดชิดต้นแขนแข็งๆ

“พี่สาวคุณไปไหน”

“พี่พีชกลับไปแล้ว ท่าทางคุณไม่ค่อยอยากคุณกับพลอยเท่าพี่พีชนะคะ” พลอยปภัสเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าเขาทำท่าทางชัดเจนว่าไม่อยากอยู่กับหล่อนสองต่อสอง

ไกรศรไม่ตอบ ไม่รู้จะตอบอะไรด้วยแล้วเขาก็เป็นอย่างที่พลอยปภัสว่าเสียด้วยสิ ผู้หญิงดื่มเหล้าเขายอมรับได้แต่ถึงขนาดสูบบุหรี่รับไม่ไหวจริงๆ เขาเองยังไม่คิดสูบเลยทั้งที่สถานที่และสิ่งแวดล้อมชวนให้เป็นอย่างนั้นจะตายไป

พลอยปภัสเบียดเขาเข้ามาอีก จนแทบจะนั่งเกยตักกันชายหนุ่มกางศอกเพื่อกันหญิงสาวแต่เจ้ากรรมมันกลับไปโดนอกนุ่มหยุ่นจนสาวเจ้าอุทานก่อนจะหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจ ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษมาเบาๆ

“พลอยไม่ถือหรอกค่ะ”

“คุณไม่ควรนั่งในที่แบบนี้คนเดียว”

“ก็มีคุณไงคะ พี่พีชบอกว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ หรือไม่จริง”

“ผมมีงานต้องทำมากมาย” พลอยปภัสปล่อยมืออกจากแขนเขาแล้วคว้ากล่องแสตนแลสขึ้นมาอีกบุหรี่สีขาวตัวที่สองถูกยัดเข้าไปคาบในปากอิ่มสวยที่แต่งแต้มด้วยสีพีชเข้ากับชุดที่ไม่ต้องบอกว่าเห็นไปถึงซับใน

“พลอยขอสูบบุหรี่ให้หมดมวนก่อนแล้วจะกลับให้เด็กมาเช็คบิลก่อนก็ได้ค่ะ” ท่าทางเลิกสนใจเขาแล้วหันไปดูดบุหรี่แก้มตอบช่างเป็นภาพที่ไม่น่าดูเอาเสียเลย

“ไม่ต้องหรอกผมเลี้ยง”

“พลอยมีปัญญาจ่ายค่ะ ไม่ได้มาขอใครกินฟรี”ว่าแล้วสาวเจ้าก็อัดบุหรี่แล้วหันมายิ้มให้เขา

ไกรศรชักงงกับอาการหล่อนเมื่อกี้ยังเสียงแข็งเมื่อเขาเอ่ยทำนองไม่อยากให้หล่อนมานั่งอยู่คนเดียวแต่ดูเหมือนได้บุหรี่เข้า สาวเจ้าจะอารมณ์ดีขึ้นมาทันตาเห็น

พลอยปภัสคาบบุหรี่ควันฉุนไว้ในปาก แล้วหยิบกระเป๋าถือขึ้นมาหยิบเงินห้าพันวางลงบนโต๊ะ

“คงพอนะคะ”

“มันมากไป”

“ไม่เป็นไรคะ ให้เด็กเสิร์ฟไปกินขนมแล้วกัน”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นยิ้มส่งให้เขา แล้วก้มลงใช้บุหรี่กดลงในจานรอง ร่องอกขาวๆจ่อต่อหน้าเขานี่เองจนไกรศรต้องเมินเสีย แล้วหญิงสาวก็ก้มลงมาจูบแก้มเขาโดยที่ไกรศรไม่ทันตั้งตัวพลอยปภัสหัวเราะเบาๆ แล้วเดินกรีดกรายส่งยิ้มให้หลายๆ โต๊ะแล้วเงียบไป

ไกรศรนิ่งงันอยู่พักใหญ่จนกระทั่งเด็กเสิร์ฟเข้ามาถามว่าจะให้เก็บโต๊ะหรือไม่นั่นเองไกรศรเลยต้องลุกขึ้น เพราะสายตาแปลกๆ ของเด็กในร้านกำลังจ้องมองมาทางเขา

พลอยปภัสเดินตามพี่สาวมาที่รถ พีรญาไม่ได้กลับบ้านหรอกแค่ออกมาคอยน้องสาวที่รถเท่านั้น

“ว่าไงพลอย”

“ไม่นานหรอกค่ะ เขาต้องเป็นของพลอย พี่พีชไม่หึงแน่นะคะ”

“ไม่ พี่นอนกับผู้ชายหลายคน เคยเห็นพี่หึงใครหรือเปล่า”

“ไม่แน่หรอกค่ะ เขาทั้งหล่อ ฐานะก็ดีนี่คะเห็นเมื่อก่อนพี่พีชว่าโดนซ้อมเพราะหนีหนี้บ่อยๆ ไป”

“ไม่รู้สิ ท่าทางเขาก็เปลี่ยนไปมาก เขาคงแก้ปัญหาตัวเองได้แล้วมั่ง”

“พลอยชอบเขา”

“ชอบได้ แต่อย่าให้งานเสีย... จริงๆ ไกรศรเขาก็คนดีเหมือนกันถ้าจับเขาได้ก็จับให้มั่น ต่อไปชีวิตจะดีขึ้นเอง”

“แต่ชีวิตตอนนี้มันบัดซบที่สุด” ว่าแล้วก็กำมือแน่นจนพีรญาต้องตบลงไปหลังมือพลอยปภัสเบาๆ

“เป็นเพราะพี่ พลอยเลยต้องเดือดร้อน”

“ช่างมันเถอะ รีบทำงานให้พ่อเลี้ยงให้เสร็จ เราก็อิสระพี่พีชทนมันได้หรือ”

“เขาก็หล่อดี ไม่ถือว่าแก่หรอก แค่สี่สิบห้าเอง พี่อยากมัดใจเขาให้ได้พลอยจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนเกินไป”

“มันคงรักใครไม่เป็นหรอกพี่พีช อย่าไปยึดมันเลย ไอ้พ่อเลี้ยงอานันท์มันบ้ากามทำผู้หญิงช็อกคาเตียงมาไม่รู้กี่ราย ไปหลงมันอยู่ได้ ไอ้ยานรกนั่นอีกล่ะ”พลอยปภัสว่าแล้วกระชากรถออก พีรญาได้แต่น้อยใจในคำพูดของน้องสาวแต่ว่าได้หรือ หล่อนเป็นคนดึงพลอยปภัสให้เข้ามายุ่งอยู่ในเกมล่อเหยื่อของพ่อเลี้ยงอานนท์เอง

ตอนเช้าพลอยปภัสรีบพาพีรญาไปหาพ่อเลี้ยงอานนท์ที่รีสอร์ตซึ่งปลูกบ้านไว้ด้านหลังรีสอร์ต แยกสัดส่วนกันออกมาเพราะพีรญาจำต้องได้ยาที่ถูกพ่อเลี้ยงอานนท์บังคับฉีดให้มาหลายครั้งจนหล่อนติดมัน

“เสียงใครโวยวายแต่เช้า”

“คุณพลอยครับ”

“นังพีชอยากยาล่ะสิท่า”

ไม่ทันขาดเสียงพ่อเลี้ยงอานนท์ร่างของสองพี่น้องก็ประคองกันเข้ามา พีรญาตัวสั่น ยื่นมือขอสิ่งที่หล่อนอยากได้แต่พ่อเลี้ยงอานนท์กลับให้กล้า ลูกน้องคนสนิทพาขึ้นไปบนห้องส่วนตัวเขา

“เอายามาให้พี่พีชเราจะได้กลับ”

“รีบกลับไปไหนฮึ ขอนอนกับเมียก่อนไม่ได้หรือ”

“ไอ้บ้าผู้หญิงเยอะแยะทำไมต้องเอาพี่ฉันไว้ด้วย”

“ก็ไม่มีใครเด็ดเท่าพี่เธอนี่น่า”

“เลว”

เพียะ! หน้าสวยๆของพลอยปภัสสะบัดตามแรงทันที

“เลวไว้ใช้กับคนอื่นเถอะไม่ใช่พ่อเลี้ยงอานนท์”

“งั้นสวะดีไหมพ่อเลี้ยง หรือจะเอาไอ้หัวงู... อะไรอีกนะ... เพียะ! อีกครั้งที่พลอยปภัสถูกตบ

Create Date : 30 พฤษภาคม 2557		1 comments
Last Update : 30 พฤษภาคม 2557 22:30:23 น.
Counter : 1344 Pageviews.
Share Tweet