Group Blog |
ตามหาความสุขกับพยาบาลน้ำพอง สมจิตร์ สมหวัง ตามหาความสุขกับพยาบาลน้ำพอง ... สมจิตร์ สมหวัง (มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์) โดย : ศรีสุภา ส่งแสงขจร "ความสุข" เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ตามหา แต่ใช่ว่าทุกคนจะค้นพบได้ สำหรับ สมจิตร์ สมหวัง พยาบาลวิชาชีพ ชำนาญการ โรงพยาบาลน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น เธอได้พบแล้วว่าความสุขของเธออยู่ที่ใด ฝันอยากเป็น "พยาบาลใจดี" เด็กหญิงสมจิตร์ ขวัญพรม นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 วันนี้เธอเข้าเรียนที่โรงเรียนน้ำพองตามปกติ แต่บ่ายของวันนั้นอนาคตของเธอก็เผยออกมาให้เห็นล่วงหน้า เมื่อจู่ๆ เธอรู้สึกไม่สบายตัว เพราะมีผื่นแดงขึ้นบริเวณข้อมือ แถมมีอาการคันร่วมด้วย เธอจึงรีบไปหาหมอที่สถานีอนามัย ซึ่งตั้งอยู่หน้าโรงเรียนทันที ขณะที่กำลังเปิดประตูเข้าไปนั้น เธอก็ได้ยินเสียงดังเอะอะโวยวาย เหมือนคนกำลังทะเลาะกัน และภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้เธอต้องหยุดชะงัก เมื่อพยาบาลประจำสถานีอนามัยเพียงคนเดียวในเวลานั้นแสดงกิริยาเกรี้ยวกราดโมโหอย่างรุนแรง พร้อมชี้หน้าและด่าตะโกนเสียงดังลั่น เมื่อมองไปฝั่งตรงข้ามก็เห็นเพียงชาวบ้านแม่ลูกอ่อนและเด็กเล็กอยู่ 3-4 คน ซึ่งได้แต่นั่งมองตาปริบๆ โดยไม่พูดโต้ตอบนางพยาบาลสักนิดเลย ขณะที่นางพยาบาลยังคงด่าทอชาวบ้านอย่างไม่สนใจไยดี จังหวะเดียวกันนั้นมือของแกก็ปัดไปโดนยาขวดใหญ่ ซึ่งบรรจุยาไว้เต็มขวดประมาณพันเม็ด ตกกระจายทั่วพื้น ความเงียบกริบเกิดขึ้นชั่วขณะ ไม่นานนักชาวบ้านที่นั่งอยู่ต่างอุ้มลูกเดินหนีไป นางพยาบาลคนเดิมตะเบ็งเสียงดังด่าทอตามหลังไปอีก ถึงแม้ตอนนั้นเด็กหญิงสมจิตร์ยังอายุน้อย และไม่ได้เข้าไปช่วยเหลืออะไรมากนัก นอกจากช่วยเก็บยาเท่าที่ทำได้ แต่เธอก็รับรู้ถึงความรู้สึกของชาวบ้านที่มาอนามัยแห่งนี้ได้ทันทีว่า พวกเขาที่ป่วยนั้นไม่ได้ป่วยทางกายอย่างเดียว แต่ใจยังป่วยด้วยจากคำพูดคำจาและท่าทีของนางพยาบาล เธอเก็บเม็ดยาไปก็พลางนึกในใจไปว่า "ทำไมพยาบาลพูดไม่เพราะ ทำไมถึงต้องใช้ความรุนแรงกันด้วย ทำไมพยาบาลไม่ดูแลชาวบ้านดีๆ" แล้วก็เกิดคำถามหนึ่งขึ้นในใจของตัวเองต่อทันทีว่า แล้วเราจะเป็นพยาบาลที่ดี โดยไม่ใช้ความรุนแรงกับคนไข้เช่นนี้ได้ไหม" คำถามในวันนั้นยังคงดังก้องอยู่ในใจของเด็กน้อย และกลายเป็นความฝันในอนาคตต่อมาว่า"สักวันฉันจะเป็นนางพยาบาลที่ใจดีให้ได้" ความฝันของเด็กหญิงสมจิตร์ไม่เป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ เมื่อเธอได้เติบใหญ่กลายเป็นนางฟ้าในชุดสีขาวที่มีความรักและความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์อยู่เต็มหัวใจ เธอตั้งใจร่ำเรียนจนจบพยาบาลเทคนิค และเข้าทำงานต่อที่โรงพยาบาลน้ำพองประจำบ้านเกิดทันที แม้ประสบการณ์ชีวิตในอาชีพนางพยาบาลตลอด 23 ปีจะเป็นเครื่องยืนยันถึงความสุขใจที่ได้เดินตามเส้นทางความฝัน แต่สิ่งเหล่านี้ก็ยังไม่ได้หมายถึงความสุขที่แท้จริง
|
สมาชิกหมายเลข 1109800
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] |
||||||||||||
