|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 12 Stand Clear X ยืนห่าง ๆ ไม่งั้นจะรักฉัน โดย ภูระริน (รีไรท์เพิ่มตอน)

12
มารุตสอบปลายภาคเสร็จแล้วปิดเทอมคราวนี้เขามีงานรออยู่มากมายเมื่อเฮียสุมิตรให้คนมาบอกว่าหาที่ทางได้เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกทั้งดีใจและกังวลในเวลาเดียวกันเมื่อมีคนมอบความไว้วางใจให้ขนาดนี้ เขาจึงทุ่มเทอย่างเต็มที่ทั้งกำลังกายและกำลังสมอง โชคดีที่เฮียสุมิตรมีเพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่งไว้ให้ หลานเฮียชื่อวิชาญอายุมากกว่าลื้อไม่กี่ปีหรอก มันเคยเปิดอู่ซ่อมรถมาก่อนตอนนี้เจ๊งเลยชวนมาช่วยกัน ก็ขอให้ค่อย ๆพูดค่อย ๆจากันนะ ไอ้นี่เรียนจบปวช. เลือดร้อนเหมือนกัน ท่านเตือนเมื่อกำลังนั่งวางแผนงานกัน
ครับ แล้วร้านเรา
เอ่อร้านเฮียอยู่ไหนครับ ?
ก็ข้างร้านก๋วยเตี๋ยวเก่าหน้าวัดไง
หา ? ! มารุตร้องเสียงดัง
ทำไม ? ! หาไม่เจอเหรอ ? ลูกผู้พันไม่รู้จักหน้าวัดด้วยเหรอเรา ? !
มารุตส่ายหน้าพลางยิ้มเจื่อน นิ้วเรียวยาวบีบจมูกตัวเองเบา ๆแล้วหัวเราะ
เปล่าครับ ผมแค่ตกใจ ตอนเด็ก ๆไปแถวนั้นบ่อยมาก ไม่นึกว่าจะได้ไปที่นั่นทุกวันอีก
เออดีแล้ว คิดว่าไม่รู้ ! ว่าแต่ว่าไอ้สองตัวนั่นใครหว่า ? เฮียสุมิตรหันไปมองบอดี้การ์ดสองคนของมารุตแล้วทำหน้ามุ่ย ดึกๆ ดื่นๆ มาด้อม ๆ มองๆ มากับเราเหรอ ?
ครับ คนของป๋า ถ้าผมออกข้างนอกดึก ๆป๋าให้ตาม ชายหนุ่มหัวเราะเมื่อหันไปมองคนของตัวเองที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูเหมือนยามรักษาการณ์ในสถานที่ราชการ
ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ?
ไม่ให้ตามก็ไม่ได้ครับ สงสารเขาเขา ทำเพื่อค่าจ้างน่ะเฮีย ก็ให้ตามได้แต่ไม่ให้มาใกล้เกินสองเมตร
เหรอ ? ! เฮียว่านี่ใกล้มากนะ เขาได้ยินความลับเราหมดนะเนี่ย ! เมียอั๊วยังไม่ให้ได้ยินเลยนามารุต
ไม่เป็นไร ครับผมสั่งไว้แล้วห้ามบอกใครไม่ว่าจะได้ยินอะไร จับได้จะหาเรื่องให้ป๋าไล่ออก ชายหนุ่มหัวเราะ หลายเดือนแล้วที่สองคนนี้เป็นเหมือนเงาของเขาในยามค่ำคืน จากที่เคยรู้สึกอึดอัดก็กลายเป็นความเคยชิน นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มารุตเข้าใจคำว่า น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า หากอยู่กันด้วยความเห็นอกเห็นใจและพูดกันตรง ๆแม้คนที่ได้รับการศึกษามาน้อยอย่างนายยงยุทธและนายก้อนก็รับรู้ได้ พวกเขาทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างไม่มีข้อบกพร่อง ทั้งต่อบิดาของเขาและตามความต้องการของมารุตเอง
แล้วไป ! ถ้าคุยกันรู้เรื่องวันหลังก็จ้างมาทำงานด้วยเลยดีไหม ? เฮียตามใจมารุต มารุตยกมือไหว้เฮียสุมิตรด้วยความเคารพในความมีน้ำใจของเขา แม้ในใจจะนึกหวั่นกับเพื่อนร่วมงานอีกคนอยู่เหมือนกัน คนอายุมากกว่ามักมีอะไร ๆที่เขาคาดไม่ถึงเสมอ แล้วนี่วิชาญยังเป็นหลานของเฮียสุมิตรอีกด้วย ก็หวังว่าเขาจะมีน้ำใจและเป็นคนดีอย่างเฮียสุมิตรด้วย ปิดเทอมแล้วพรุ่งนี้ไปดูเขาทาสีตกแต่งใหม่ให้หน่อยนะ แล้วนี่อั๊วต้องไปขออนุญาตท่านผู้พันหรือเปล่าวะมารุต ? เอาลื้อมาทำงานด้วยแบบนี้จะมาตำหนิกันได้นา ! นัดท่านให้หน่อยสิ ไม่อยากมีปัญหาทีหลัง
ผมบอกแม่แล้วครับ ป่านนี้ป๋าคงรู้แล้ว ยังไม่เห็นห้ามอะไรมา แล้วจะให้เก็บเป็นความลับคงไม่ได้แล้ว เฮียคงต้องบอกภรรยาเฮียแล้วล่ะครับ
เออรู้แล้วว่าต้องบอก แต่ขอเวลาอีกหน่อย ไว้ร้านเสร็จค่อยบอกไม่งั้นอีล่มงานอั๊วล่ะยุ่งเลย ! มารุตอมยิ้ม คนไม่กลัวเมียเป็นแบบนี้นี่เอง ! แต่ที่จริงกลัวที่สุด !
เกือบเที่ยงคืนแล้วมารุตยังเดินอ้อยอิ่งในความมืดโดยมีบอดี้การ์ดทั้งสองเดินตามอยู่ห่าง ๆคนตัวสูงล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้างเดินท่าทางมั่นใจและเหม่อลอยในเวลาเดียวกันทำให้บอดี้การ์ดทั้งสองนึกเป็นห่วง พี่ยุทธ
พี่เม้งนี่เขาเหมือนผู้พันยุทธนาตรงไหนพี่ว่า ? นายก้อนถาม
เท่าที่รู้จักกันมา ข้าว่าไม่เหมือนเลย !
ยังไงอะพี่ ? กระผมว่าอย่างน้อยก็เท่เหมือนพ่อท่านนะครับ นี่ถ้าใส่ชุดทหารอากาศคงเท่กว่านี้อีก
ท่านผู้พันเท่ด้วยเครื่องแบบโว้ย ! แต่พี่เม้งของเราเท่จากภายใน
เป็นไงอะพี่ ?
นั่นแหละเป็นอย่างที่ตาเราเห็น ไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกันว่ะ
นินทาอะไร ? ! มารุตถาม ดูเหมือนเขาจะเดินช้ามากจนทั้งสองคนเดินตามมาทันโดยไม่รู้ตัว บอดี้การ์ดทั้งสองหยุดเดินทันทีก่อนจะตบเท้าเสียงดัง
ไม่กล้าครับกระผม ! นายยงยุทธรายงาน
พอเหอะพี่ จะถึงบ้านแล้ว นี่มันก็ดึกมากแล้วเสียงดังเดี๋ยวทหารจริง ๆก็ออกมาทักเรา ทีนี้ผู้พันก็ผู้พันใหญ่แค่ไหนก็ถูกตำหนิได้ ! มารุตมองไปรอบกายก่อนจะยิ้มให้ทั้งคู่ ตะกี้ว่าอะไรกันนะ ?
คือพี่ยงยุทธแกว่าพี่เท่จากภายในขอรับ !
ชายหนุ่มอมยิ้ม ก็แค่รูปร่างน่ะพี่ เมื่อก่อนพี่เตี้ยมากเลยนะแต่เวลาเดินผ่านหน้าบ้านคนคนหนึ่งพี่จะดูต้นมะขามที่หน้าบ้านเขา แล้วก็คิดว่าจะต้องตัวโตให้ทันมันให้ได้ มารุตมองมาที่บอดี้การ์ดทั้งสองเหมือนเพื่อนที่รู้จักมักคุ้นพูดจากัน แม้ชายหนุ่มสองคนจะพยายามก้มหน้าฟังเหมือนฟังคำสั่งจากเจ้านายแต่รองเท้าผ้าใบสีขาวตรงหน้าที่เห็นและน้ำเสียงของคนเล่าทำให้รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก แล้วพี่ก็ดื่มนมเยอะมาก ๆมีเงินเท่าไหร่ก็ซื้อนมหมด ไม่ได้กินขนมมานานมาก
ครับผม เสียงนายยงยุทธเบาลง ทุกคนเงียบจนได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้อง
ไปนอนเหอะ ! อีกนิดเดียวถึงบ้านแล้วครับ แล้วพรุ่งนี้ก็บอกป๋าว่าพี่ไปช่วยเพื่อนซ่อมรถที่โรงเรียน แล้วก็จะไปช่วยเขาทำสีต่ออีกจนกว่าจะเสร็จ เรื่องอื่นแม่คงบอกเองเข้าใจใช่ไหมครับ ?
ครับผม บอดี้การ์ดทั้งสองตอบพร้อมกันเบา ๆมารุตพยักหน้าให้ก่อนจะตบที่บ่าของทั้งสอง เขาตัวสูงกว่ามากจึงทำได้ง่ายดาย ขอบคุณครับที่อยู่เป็นเพื่อนจนดึกดื่น ไว้พี่รวยแล้วจะหางานดี ๆให้ทำนะ จะได้มีเวลาอยู่กับครอบครัวตอนกลางคืน ชายทั้งสองยิ้มให้เขาอย่างตื้นตันก่อนที่มารุตจะเดินหันหลังให้
พี่เม้ง ! มุกดาเรียกน้องชายเมื่อเขาเดินถือรองเท้าผ้าใบออกมาที่หน้าบ้าน หากแต่น้องชายทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย มารุตยังก้มหน้าก้มตาผูกเชือกรองเท้า
พี่เรียกน่ะได้ยินไหมคุณชาย ! ? มารุตจ๋า ! พูดกับพี่มุกหน่อยสิคะ ! คนอ้อนแทบจะก้มหน้าจรดรองเท้าในมือของน้องชาย
ไม่ได้หูหนวก เรียกอยู่ได้คนยิ่งรีบ ๆ
เซ็นรูปให้พี่มุกหรือยังเอ่ย ? !
เอาอะไรอีก ? ! ไร้สาระน่าพี่มุก พี่ทำหลายรอบแล้วนะ วันๆ คิดแต่เรื่องรูปเนี่ยเหรอ ? พี่ไม่ใช่ดารานะ ไว้วันหลังเถอะ วันนี้พี่รีบครับ ! มารุตลุกขึ้นยืนหน้านิ่ง
ก็ยังดีที่ยังไม่ปฏิเสธทันที น้องพี่น่ารักที่สุดเดี๋ยวพี่มุกไปส่งน้า ! มุกดายิ้มร่าพลางวิ่งไปที่รถยนต์ทันที เจ้าตัวดีเดินตามมาหน้ามุ่ย ไม่เอา นั่งรถป๋าไม่เอาหรอก !
มุกดาถอนใจเฮือกใหญ่หล่อนลืมไปว่ามารุตไม่ยอมนั่งรถยนต์ของบิดามาหลายปีแล้ว งั้นพี่มุกไปเอารถพี่มดก็ได้จ้ะ แต่พี่เม้งรอแป๊บหนึ่งนะ
อย่าเลยพี่มุก เดินทุกวันอยู่แล้ว เดี๋ยวไปสองแถวไงอย่าลำบากเลย
ไม่ได้หรอก ! พี่เม้งเป็นหนุ่มแล้วจะเดินต๊อกต๋อยตลอดไปไม่ได้แล้ว เราก็เป็นลูก
ผู้พัน หล่อนพูดเว้นช่วงเมื่อต้องเอ่ยถึงตำแหน่งของบิดา มุกดาไม่อยากให้น้องลำบากและตัวเองก็ภูมิใจในสิ่งที่ครอบครัวมีมาตลอดนั่นคือ ศักดิ์ศรี แม้น้องชายจะปฏิเสธความจริงในเรื่องนี้แต่มุกดาก็เชื่อว่ามารุตเองก็รู้ดีว่าตัวเองเป็นลูกใคร !
คนเดินดินไม่ได้ต๊อกต๋อยนะพี่มุก พวกอยู่บนฟ้าก่อนจะขึ้นบินได้ก็ต้องคลุกฝุ่นมาก่อนเหมือนกันแหละ ไม่งั้นจะมีปัญญาได้ขึ้นเครื่องไหม ? !
ปากร้าย
ตัวดี มุกดาหน้างอ
แล้วมันจริงไหม ? ! วิดพื้นตั้งเท่าไหร่กว่าจะได้เป็นนักเรียนเตรียมฯ พี่เห็นบางคนแทบอ้วกหน้าแนบพื้นเลยด้วยซ้ำ พี่มุกอย่าไปพูดแบบนี้กับใครนะมันไม่น่าฟัง !
รู้แล้วน่า ก็ไม่อยากให้น้องลำบากนี่ !
งั้นน่าฟังหน่อย เร็วๆ เข้าพี่ไปรอที่หน้าบ้านครับ ! ชายหนุ่มยิ้มให้พี่สาวจึงทำให้มุกดายิ้มออก น้องคนนี้มันพูดจาน้ำผึ้งเคลือบยาพิษชัด ๆแต่มุกดารู้ดีน้องปรารถนาดีและเขาก็เตือนสติหล่อนได้ถูกเสียด้วย
เมื่อรถยนต์ของมุกดาขับออกไปได้ไม่นานมารุตก็เหลือบไปเห็นรถยนต์อีกคันขับสวนทางเข้ามา คนขับเปิดกระจกรถลงมาเผยให้เห็นใบหน้างามของมิครายที่โดดเด่น หล่อนมองเข้าไปในบ้านของมารุต ชายหนุ่มจะเอื้อมมือไปจับพวงมาลัยของพี่สาวหวังจะหยุดรถแต่ สติ ก็เตือนตัวเองได้ทัน ปล่อยไปก่อน ! หล่อนอาจแค่มองมาเมื่อขับผ่านเพราะจุดหมายคงเป็นที่ทำงานของใครบางคน
ผู้หมวดอิทธิพล
ไม่ใช่นายมารุตคนเดินต๊อกต๋อยอย่างที่พี่มุกพูด !
มองอะไรเหรอพี่ ? ! มุกดาถาม
เปล่าครับ ! ช่วยไปส่งที่หน้าวัดหน่อย เขารีบเอนหลังนั่งให้เป็นปกติที่สุด
ไปทำไมพี่เม้งหน้าวัด ?
แม่ไม่ได้บอกเหรอ ?
บอกอะไรจ๊ะ ?
ช่างเถอะ ! พี่มุกรู้จักคนชื่อฝนไหม ? มารุตเปลี่ยนเรื่องคิดว่ามารดาคงช่วยจัดการทุกอย่างให้เองเมื่อเวลาที่เหมาะสม ท่านต้องมีเหตุผลที่ดีจึงไม่ได้บอกพี่สาวเรื่องการเปิดอู่ของเขา
ใครฝน ? ! สาวที่ไหนอีกล่ะ ?
เด็กม.5 ครับเขาพึ่งมาอยู่ในนี้
แล้วเราไปยุ่งอะไรกับเขา ? พี่เม้งต้องระวังตัวนะเด็กสาวสมัยนี้น่ากลัวกล้าเกินงามพี่มุกว่า
เปล่า ! เห็นรู้จักคนไปหมดก็เลยถามดู
มุกดามองหน้าน้องชายก่อนจะค้อนขวับใส่ มารุตไม่เคยสนใจใครทำไมถามถึงเด็กผู้หญิง ? ! ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆแน่ ใครกันเด็กชื่อฝน ?
ต้องรู้ให้ได้ !
พี่ครับกระผม ! เอ่อ
ฝนจะตกแล้วนะครับ นายก้อนเดินมาบอกแข็งขัน มารุตนั่งทอดอาลัยอยู่ภายในอู่ที่พึ่งเปิดมาได้ไม่นาน ชายหนุ่มหันไปมองนายก้อนก่อนจะพยักหน้าไร้ถ้อยคำใด ๆจากปาก นายก้อนกระอักกระอ่วนเพราะเห็นนายนั่งอยู่อย่างนี้มาเป็นชั่วโมงแล้ว พี่เที่ยงคืนแล้วอะ ถ้าพี่ไม่กลับบ้านผู้พันต้องซักเราละเอียดยิบแน่ ๆ นายก้อนหันไปปรับทุกข์กับนายยงยุทธ
เออข้าเห็น ทำยังไงได้หรือเอ็งจะปล่อยให้พี่เขานั่งอยู่คนเดียว เปิดร้านมาสองอาทิตย์ไม่มีลูกค้าสักคน เป็นข้า...ข้าก็กลุ้มว่ะ
มารุตได้แต่เงียบฟังเสียงสายฝนที่กำลังโปรยปรายลงมา แม้เฮียสุมิตรจะไม่ตำหนิอะไรเขาเพราะรู้ดีว่าพื้นที่ในการตั้งร้านไม่ค่อยดีนัก แต่เขาก็รู้สึกแย่ แถวนี้มีเพียงชาวบ้านเท่านั้นที่สัญจรไปมา หากจะมีลูกค้ามาซ่อมรถหรือทำสีใหม่ก็คงนาน ๆที ฐานะของคนแถวนี้ไม่ได้ดีไปหมดทุกครอบครัว การจะมีรถยนต์สักคันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก
ป๋าไม่ว่าหรอกครับ ท่านรู้แล้วพี่ไม่นอนที่นี่หรอก พี่แค่รอเฮียวิชาญกลับมาก่อน
เฮียแกไปนานมากแล้วนะพี่ ไปไหนก็ไม่บอกกันเสียด้วย นายก้อนบ่น
ผมเห็นไปกับผู้หญิง ปล่อยเขาไปเถอะ รออีก 30 นาทีแล้วผมจะปิดร้านนะ มารุตบอกก่อนจะเดินไปลากประตูเหล็กหน้าร้านเข้ามาครึ่งหนึ่งเพราะฝนตกแล้วละอองฝนสาดเข้ามาได้บางส่วน ทำให้ชายหนุ่มต้องลูบเนื้อลูบตัวที่เปียกปอนอยู่บ้างไปมา
ร่มสีอ่อนสะท้อนให้เห็นผ่านแสงไฟข้างถนน มารุตเดินออกไปดูที่หน้าร้านทำให้สองบอดี้การ์ดต้องวิ่งตามออกไปด้วยอย่างรีบร้อน อย่าออกไปเดี๋ยวเปียกฝนครับ ! นายยงยุทธตะโกนห้าม ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องตามมา มารุตยกมือห้าม
เจ้าของร่มวิ่งเข้าบ้านข้าง ๆอย่างร้อนรนเพราะหนีฝนที่สาดลงมาไม่ขาดสายมารุตอมยิ้มทันทีเมื่อเห็นร่างบางชัดเจน มิครายหันมาเห็นเขาพอดี หล่อนหยุดวิ่งก่อนจะหันไปโบกมือให้เจ้าของรถยนต์ที่ขับมาส่ง มารุตมองตามเพียงผ่านก่อนจะหันมายืนกอดอกแล้วหันหลังให้เสีย
ใครเหรอ ? นายก้อนถาม
อยู่ด้วยกันใครจะรู้ ! นายยงยุทธตอบพลางตบศีรษะนายก้อนเบา ๆอีกคนเกาคางยิก ๆ
แฟนเก่าพี่เอง คนกอดอกหันมายิ้มให้ก่อนจะยักไหล่
เหรอครับ ! สวยเชียวครับ ! นายยงยุทธยิ้มประจบ
ตอนอยู่ม.4สวยกว่านี้ แต่ตอนนี้เขาเป็นแฟนหมวดอิทธิพล รู้จักไหมครับ ?
กระผมเคยได้ยินชื่อคุ้น ๆที่เขาว่ากันว่าหล่อและรวยมาก ๆ
มารุตอมยิ้ม เหรอ
เจ้าชู้ด้วยใช่ไหมล่ะ ?
ก็คนมันหล่อรวยอะครับ นายก้อนยิ้มประจบบ้าง แต่กระผมว่าสู้พี่ไม่ได้หมวดแก่ไปหน่อย
จริง คนมั่นใจตอบสั้น ดวงตายาวมองข้างบ้านด้วยหางตา มารุตรอวันนี้มานานพอสมควร เขารอวันที่จะได้พบมิครายในบ้านของหล่อนเอง ตั้งแต่วันที่ได้เห็นหล่อนในกองบินก็รู้สึกเหมือนตัวเองต้องสู้ ! แต่คนอย่างมารุตไม่มีวันจะก้าวเข้าไปในชีวิตของใครหากเจ้าตัวไม่เต็มใจ ศัตรูหัวใจอย่างหมวดเผ่าหาจุดอ่อนได้ตั้งแต่วันที่ได้พบเด็กผู้หญิงที่ชื่อ ฝน นั่นแล้ว ชายหนุ่มยิ้มคนเดียวก่อนจะหันมาหาสองคู่หู
ตั้งแต่พรุ่งนี้พี่จะมานอนที่นี่ จะบอกป๋าเอง ถ้าพี่สองคนอยากหยุดพี่จะบอกป๋าให้เพราะไม่ต้องห่วงอะไรปิดเทอมแล้ว พี่ไม่ทำงานพิเศษอะไรหรอก ส่วนที่นี่สักพักก็คงมีลูกค้าครับ
ถึงกับต้องนอนค้างเลยเหรอครับ ?
ครับ ท่าทางเฮียวิชาญจะติดใจสาวอยู่ที่ไหนสักที่ ปล่อยให้อยู่คนเดียวคงไม่ค่อยดีผมไม่อยากให้ผู้หญิงมาค้างที่นี่
ทั้งสองบอดี้การ์ดพยักหน้ารับ ถ้าผู้พันให้หยุดก็หยุดครับ แต่ถ้าไม่ให้หยุดกระผมจะมาค้างเป็นเพื่อนดีไหมครับ ? นายก้อนถาม
แล้วแต่พี่ มาคนเดียวก็ได้ครับ พี่ยงยุทธอยู่กับครอบครัวเถอะนะแฟนกำลังท้องอยู่กับที่บ้านให้มากที่สุดก็แล้วกันนะครับ พี่จะขอป๋าให้ครับ จะจ่ายค่าแรงเหมือนเดิม ป๋าคงไม่ขัด พี่จะให้แม่คุยกับป๋าเองนะครับ
นายยงยุทธไม่พูดจาแต่เขาก้มตัวลงขอบคุณแทนคำพูดใด ๆ
Create Date : 17 พฤษภาคม 2565 |
|
0 comments |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2565 8:41:24 น. |
Counter : 71 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]

|
คนเขียน..เป็นคนธรรมดา เราเขียนทุกอย่างเพราะอยากเขียนเท่านั้นเอง เป็นงานอดิเรก...ไม่ใช่มืออาชีพ ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|