บ๊าย บาย ธีรพร...
วันนี้ (11 เม.ย.51) เป็นวันสุดท้ายที่ลูกจะไปเรียนที่นี่ แม่ล่ะอดใจหายไม่ได้เลยลูกเรียนที่นี่มา 2 ปีแล้ว คุณครูน่ารักทุกคนเลย เอาใจใส่เด็กๆดีมากตอนลูกมาอยู่วันแรก แม่ล่ะอดจิตตกกับลูกไม่ได้เพราะลูกมีปฏิกิริยาแปลกๆที่แม่และครูไม่เคยเจอเหมือนกันคือเดินมือเท้าเกร็ง ร้องไห้อยู่นาน จนแม่อดจะท้อใจไม่ได้ลูกมีอาการอาเจียนทุกเช้าก่อนไปรร.เกือบทุกวันกว่าจะลงตัวเผลอแป๊บเดียวจะเข้าอนุบาลแล้ว เร็วจริงๆตอนเย็นแม่กับพ่อไปรับลูกด้วยกัน เพราะอยากจะลาและขอบคุณครูของลูกด้วย แม่เอากล้องไปด้วย แต่ยืนเขินๆลังเลอยู่หน้าประตูกลัวครูญาจะว่าเราไม่ค่อยจะเห่อเลย ที่ไหนได้ ครูบอกว่าเข้ามาในห้องเลยค่ะคุณแม่ไม่ต้องกลัวครูญากัด (แหะๆๆ) แล้วครูญาก้อสั่งให้เด็กๆออกแอคชั่นกันใหญ่เลยแม่ล่ะคิดว่าจะมีแม่ที่บ้าเห่ออยู่คนเดียว ซํกพักคุณแม่ของน้องเตยหอมก้อตามมาติดๆ ถ่ายรูปเหมือนแม่เลย อิอิก่อนกลับแม่ขอบคุณครูญา สำหรับทุกๆสิ่งที่ผ่านมา ครูญาดูแลลูกของแม่ดีมากๆเลยครูญาให้หมอนที่เด็กๆใช้ที่ร.ร.กลับบ้านเป็นที่ระลึกจะได้ว่านอนสอนง่าย(พอกลับถึงบ้านกุ๊บกิ๊บขอเอาหมอนไปนอนด้วยเลย)แม่คุยกับคุณแม่น้องเตยหอม คุณแม่บอกว่ามีเพื่อนๆลูกหลายคนรวมทั้งน้องเตยหอมย้ายไปอยู่ร.ร.อนุบาลเดียวกับลูกด้วย ดีจังเลยลูกจะได้ไม่เหงาร่ำลาคุณครูและเพื่อนๆเสร็จ เรา 3 คน พ่อแม่ลูกก้อกลับบ้านแม่ล่ะอดใจหายไม่ได้จริงๆ ผูกพันกับร.ร.มากจริงๆ....(ดูจะมีอาการมากกว่าลูกอีก อิอิ)ท้ายสุดนี้ ไม่มีอะไรมาก ชอบน้องเซน 1 มั่กๆ อยากได้เป็นลูกเขยจังเด็กอะไรไม่รู้ อ้วนน่ากินจริงๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [