เรื่องมีอยู่ว่า
ตอนจะกลับบ้าน ออกจากที่ทำงานไปแวะเอาส้มตำที่สั่งไว้
เพื่อที่จะกลับไปกินที่บ้านกะเด็กๆเมื่อเอาส้มตำเสร็จแล้ว ก็เดิน ไปที่ร้านล้างรถ
เพื่อไปเอารถที่ล้างไว้ จะขับกลับบ้าน
แต่แล้วเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ระหว่างเดินไปนั้น
ส้นสูงดันตกหลุม และอิฉันเกิดพลาดท่าล้มลงไป คุกเข่าอย่างสวยงาม
กาแฟเย็นที่ถือมาด้วยหกกระจายอย่างไม่เป็นท่า
แต่โชคดีที่ถุงอาหาร ไม่เป็นไร ยังอยู่ดีมีสุข รวมถึง โน๊ตบุค ที่ถือกลับบ้านด้วย
แต่ไอ่ที่ไม่อยู่ดีมีสุข นี่ก็คือ เข่าค่ะ มันเจ็บมาก
เพราะเอาเข่าลงเป็นแผล เลือดไหลด้วย ทั้งเจ็บ และอาย
แต่ เจ็บมากกว่า ก็มี น้องที่ขายของแถวนั้นมาช่วยให้ลุกขึ้นมาได้
ยังค่ะ ยังไม่พอ
พอขาเข้าที่ ก็เดินต่อค่ะ เดินไปเอารถจากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน
ก่อนจะเข้าบ้านก็แวะ โลตัส สักหน่อยซื้อของใช้พอดีว่า
ของใช้ในห้องน้ำและอุปกรณ์ซักผ้า พร้อมใจกันหมดก็นะ
ขาก็เดี้ยง ก็ยังไม่เจียมแวะช็อปปิ้งอีกพอซื้อของเสร็จ ก็ขับรถออกจากโลตัส
ระหว่าง ทางออก เห็นทางที่จะเลี้ยวขวากลับบ้าน รถมันติดมาก
ออกลำบากก็เลยตัดสินใจ เลี้ยวซ้าย ออกไปก่อน แล้วไปวนกลับมาที่เดิมอีกครั้ง
แต่ความคิดนี้ นำไปหาความหายนะ จริงๆ
เริ่มจาก รถติดไฟแดง นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตำรวจไม่ยอมปล่อยรถเลี้ยวขวา (แยกปทุมวัน)
นั่งรอไฟเขียวเลี้ยวนานมาก พอได้ไปก็ผ่านฉลุยก็ขับไปเรื่อยๆ และ
วิ่งซอกซอนมาทางถนนข้างสนามกีฬาฯ เพื่อที่จะออกพระราม 1
ช่วงเลี้ยวออกมานั่นแหละ
เจอรถกระบะเบียดขวาเข้าให้เป็นไงหล่ะ
รถก็ติดมาก แถมมีเรื่องอีก โทร.หาประกัน กว่าจะมาก็เกือบ ชม.
เพราะรถติดมากกกกกกกกกกกก
ดีน่ะ อีตาคนขับกระบะ ยอมรับผิด ดีๆ ไม่งั้นคงยาว
มันเหนื่อยมากเลยรู้มั๊ย
แอบมองเทออยู่นะจ้ะ อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
