Group Blog All Blog
|
วันที่รองเท้าหาย  วันที่รองเท้าหาย ( ภาพประกอบ และเขียนเรื่องเล่า โดย พี่จ๊ะจ๋า ) เป็นวันๆ นึงที่เหมือนกับทุกวัน ที่พี่เก็นต้องไปโรงเรียน แม้ผ่านไปครึ่งวัน ก็ยังเหมือนเดิมด้วยกิจวัตรเดิมๆตามตารางสอน ในพักกลางวันนี้ พี่เก็นจึงตัดสินไปห้องสมุดกับเพื่อนซี้อีก 2 คน เด็กๆเรียกห้องสมุดใหม่เอี่ยมนี้ว่า ห้องสมุดเล็ก ห้องสมุดเล็กอยู่ หน้าโรงเรียนติดแอร์เย็นฉ่ำ ที่มักจะมีโปรแกรมหนังดี ถูกใจเด็กมาฉาย หรืออาจมีหนังสือใหม่ๆมาให้ เลือกอ่านอย่างน่าตื่นเต้น เป็นระยะๆ เมื่อถึงห้องสมุดเล็กก็เป็นดังคาด พี่เก็นดูหนังถูกใจถึงครึ่งเรื่อง เสียงออดโรงเรียนก็ดังเตือนขึ้น เป็นที่รู้กันในหมู่เด็ก ว่าเป็นออดเตือน 5 นาที ก่อนเวลาเข้าเรียนหลังพักเที่ยง เด็กๆต่างรีบออก ไปจากห้องสมุดเล็กเพื่อ ขึ้นชั้นเรียน 2 เพื่อนซี้และ พี่เก็นก็เช่นกับเด็กคนอื่นๆ ต่างรีบออกมาใส่รองเท้า ที่ด้านหน้า ห้องสมุด พี่เก็นไปหยิบ รองเท้าในที่ๆตนวางไว้ แต่เจ้ากรรม รองเท้าไม่ได้อยู่ที่เดิม หาเท่าก็ไม่เจอ เพื่อนๆและครูประจำห้องสมุดต่างก็ช่วยกันหา จนเด็กๆที่เข้ามาดูหนังพร้อมกันกลับออกไปเรียน กันหมด เหลือ 3 หนุ่มยืนจังก้า อยู่หน้าห้องสมุด เสียงออดเตือนครั้งสุดท้ายดังขึ้น ถึงเวลาเรียนแล้ว คุณครูหันไปเห็น รองเท้าสุดเน่า คู่หนึ่ง วางอยู่หน้าประตูอย่างเรียบร้อย ไม่มีใครหยิบจับ ครูชี้ไปที่รองเท้าแล้วถามว่า คู่นั้นใช่ไหม๊??? พี่เก็นส่ายหน้าตอบ ว่าไม่ใช่ครับ ครูบอกให้เด็กๆไปแจ้ง ครูธุรการให้ประกาศหารองเท้าที่หายให้ และให้รีบขึ้นไปเรียนซะ เด็กๆรีบไปแจ้งครูธุรการ แล้วขึ้นเรียน ตกเย็นเลิกเรียนแล้ว พี่เก็นกลับมาหารองเท้าที่หน้าห้องสมุดเล็กอีกครั้ง เผื่อใครจะเอามาคืน แต่ก็ไม่มีวี่แวว มีแต่เจ้ารองเท้าเน่าเท่านั้น ที่ยังคงวางอยู่ที่เดิม แม่มารับ ก็ช่วยกันหารองเท้าอีกแรง คุณครูห้องสมุดออกมาคุยกับคุณแม่ว่า หายประจำครับ อย่างนี้ท่าจะศูนย์แล้วล่ะ คนเอาไปน่าจะเป็นเจ้าของรองเท้าเน่านั้นแหละ ทั้งแม่ลูกจึงตัดสินใจแจ้ง ครูประจำชั้น เพื่อขอยืมรองเท้าแตะ แต่ครูประจำชั้นว่า ตนไม่มี ให้ไปหาครูธุรการอีกครั้ง เพื่อประกาศหารองเท้า หรือไปถามว่ามีใครเอารองเท้าที่หายไปฝากไว้ไหม๊? และที่นั่นอาจมีรองเท้าเก่าๆที่ไม่มีเจ้าของใส่กลับบ้าน แม่และพี่เก็นไปหาครูธุรการ พบว่า คุณครู ธุรการไม่อยู่ มีแต่รองเท้าเน่าๆคู่เล็กๆอยู่ข้างเดียว วางอยู่ข้างโต๊ะครู จึงเดินไปห้องพักครูข้างๆ เคาะประตูตามมารยาท เปิดประตูเข้าไปพบ คุณครูผู้หญิง 3 ท่านนั่งคุยกันอยู่ แม่จึงถามว่า ขอโทษนะคะ คุณครูธุรการกลับบ้านแล้วหรือค่ะ คุณครูที่ตอบเป็นครูที่สูงอายุที่สุดตอบว่า น่าจะกลับไปแล้วค่ะ คุณแม่จึงแจ้งให้คุณครูฟังว่า รองเท้าของลูกชายหายหน้าห้องสมุดเล็กค่ะ พร้อมในใจคิดว่า จะยืมรองรองเท้า แตะของคุณครูหนึ่งใน 3 ท่านนี้ให้ลูกใส่กลับบ้าน ยังไม่ทันอ้าปากพูดต่อ คุณครูสูงอายุท่านนั้นก็รีบ ตอบกลับพร้อมหัวเราะ ราวกับเป็นเรื่องตลกว่า 5 5 5 5 คงช่วยอะไรไม่ได้ค่ะ รองเท้าที่หาย แทบจะไม่มีใคร ได้คืนเลยสักราย 5 5 5 5 คุณแม่ต้องใช้สติปัญญาเอาเอง อะค่ะ ว่าจะทำยังไง คุณครูสาวอีก 2 ท่าน ผสมโรงยิ้มให้ คุณแม่อย่างอารมณ์ดี คำตอบของคุณครูที่ผสมกับเสียงหัวเราะ โดยพูดไปหัวเราะไปนั้น กระตุ้นอารมณ์ให้ปรี๊ดดดดด..!!!! ดีแท้ คุณแม่กัดฟันตอบไปอย่างใจเย็นว่า เพราะคิดว่า จะได้รับความกรุณาจากคุณครู ให้เด็กยืม รองเท้าแตะ ของคุณครูที่ใต้โต๊ะ ได้ใส่กลับบ้านค่ะ จึงคิดเข้ามาถาม ไม่ได้มีความหวังว่า คุณครูจะหารองเท้าคืนให้ได้หรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณครูทั้งสามท่านหยุดยิ้ม หน้าเฉยเรียบสนิท บอกว่ามานั่งรอเพื่อนในห้องนี้ โต๊ะที่นั่งอยู่ไม่ใช่โต๊ะของตนเอง จึงไม่สามารถ ให้รองเท้าแตะใต้โต๊ะยืมได้ คุณแม่พาพี่เก็นออกจากห้อง พักครู ขบคิดว่า จะทำยังไงให้มีรองเท้าใส่ ชั่วคราวเพราะหลังน้ำท่วม ที่บ้านไม่มีรถใช้ ต้องพาเด็กๆเดินออกจากโรงเรียนเพื่อไปขึ้นรถแท็กซี่ที่ปากซอยทุกวัน ซึ่งไกลไม่ใช่เล่น เห็นผู้ปกครองที่สนิทกัน ให้ลูกเรียนดนตรีไทยตอนเย็นตรงทางเดินระหว่างตึก จึงไปขอยืมรองเท้า ได้มาหนึ่งคู่ เป็นรองเท้าพละเด็กผู้หญิง ที่ค่อนข้างคับ แต่แม่เด็กยินดีให้ยืม หลังแม่และพี่เก็นขอบ อกขอบใจ เจ้าของรองเท้าและแม่เป็นที่เรียบร้อย 2 แม่ลูกก็พากันเดินออกมาจากโรงเรียนความร้อนของ แดด ในตอนเย็น ยังร้อนเหมือนทุกวัน แม่พาพี่เก็นแวะร้านน้ำ หาเครื่องดื่มเย็นๆ เพื่อคลายร้อน ดับอารมณ์ขุ่นมัว ป้าเจ้าของร้านทักทาย อย่างยิ้มแย้มว่า อ้าว ทำไมใส่รองเท้าอย่างนั้นล่ะลูก พี่เก็นตอบ รองเท้าหายครับ คู่นี้ ยืมน้องผู้หญิงเค้ามาครับ ป้าปลอบใจ ไม่เป็นไรลูก มันดูคับๆนะ แล้วป้าก็หันไปหยิบรองเท้าแตะสีดำวางให้ที่พื้น ข้างหน้าเท้าพี่เก็นแล้วพูดว่า เอา....ใส่คู่นี้ไปลูก ป้าให้ไม่ต้องมาคืน เอาไปเลย พี่เก็นและแม่ยกมือไหว้ ป้า แล้ว ขอบพระคุณ ป้าอย่างซาบซึ้ง แล้วลากลับ ป้ายังส่งถุงเปล่าให้ใส่รองเท้า พละคู่ที่ใส่เดิมออกใส่ถุง ให้แม่หิ้วกลับบ้าน ความหวานเย็นสดชื่นของน้ำ ที่ร้านป้าวันนั้น สามารถดับร้อนจากอากาศ และผ่อนคลายอารมณ์ ขุนมัวให้คลายลงไปได้เล็กน้อย แต่น้ำใจของป้าที่มี หยิบยื่นให้ ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวหายไป และทำให้วันที่รองเท้าหาย กลับกลายเป็นอีกวันหนึ่ง ที่น่าประทับใจ ^ ^ โดยพี่จ๊ะจ๋า 9 / 1 / 56 //pijar.bloggang.com
 โดย: Tiger day
 วันที่: 9 มกราคม 2556 เวลา:11:02:50 น.อ่านแล้วรู้ซึ้งถึงจิตใจของครู VSของแม่ค้าเลย คือเราอินหนะ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆค่ะ
โดย: ppjuly IP: 118.172.83.12 วันที่: 9 มกราคม 2556 เวลา:17:14:34 น.
ขอบคุณ คุณ Tiger day , คุณppjuly
ที่เข้ามาอ่านและ ทักทาย รวมถึงฝากความคิดเห็นไว้ให้ จ๋า ค่ะ ^ ^   โดย: พี่จ๊ะจ๋า
วันที่: 9 มกราคม 2556 เวลา:18:35:57 น. |
พี่จ๊ะจ๋า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] อยากชวนให้ติดตามผลงาน 2 เพจ ของพี่จ๋าค่ะ เข้าไปเป็นแฟนเพจกันได้ที่ 1.เพจ การ์ตูนพี่จ๊ะจ๋า ผลงานเขียนการ์ตูน#pijajartoon ใน https://www.facebook.com/pages/ %E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%88% E0%B8%88%E0%B9%8A%E0%B8%B0% E0%B8%88%E0%B9%8B%E0% B8%B2/1377704739150033?ref=hl 2.ผลงานศิลปะ ในเพจ พี่จ๋าเสื้อเพ้นท์งานฝีมือ https://www.facebook.com/pages/All-Art-by-Jar-Sutatip/1593974260829155?ref=hl **มีงานศิลปะและงานฝีมือให้ชม เพ้นท์เสื้อยืด ถักหมวก ถักกระเป๋าโครเชค่ะ
Friends Blog |
|||||||||||||
