นายอำเภอสุดหล่อกับหลานสาวผู้ว่าสุดซ่าส์ ตอนที่ 5 มาแ
ตอนที่ 5 ขณะที่ดอกหญ้ากำลังจะเดินออกจากโรงพยาบาลเธอก็บังเอิญไปเห็นหมอสาวคนหนึ่งที่เหมือนเป็นคนที่เธอรู้จักเธอก็เลยเดินเข้าไปทักหมอคนนั้นเอ่อ......สวัสดีค่ะพี่ตะวันใช่หรือเปล่าค่ะ ดอกหญ้าเอ่ยถามหมอสาวคนนั้นพร้อมกับยิ้มอย่างยินดีเมื่อหมอสาวคนนั้นตอบว่าใช่ใช่ค่ะ....ดอกหญ้าใช่มั้ยเนี้ยไม่ได้เจอกันตั้งนานโตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะเราเนี้ยคนถูกชมยิ้มแก้มแทบผลิ พี่ตะวันมาเป็นหมอที่นี้เหรอค่ะคนอายุน้อยกว่าเอ่ยถามหญิงสาวอีกคน ซึ่งมีอายุแก่กว่าตัวเอง ค่ะ......พี่ย้ายมาประจำที่นี้ได้ 2 อาทิตย์ กว่าได้แล้วแหละว่าจะเข้าไปเยี่ยมดอกหญ้าที่ บ้านแต่พี่ก็ไม่ว่างสักทีไม่เป็นค่ะ.....ไว้พี่ตะวันว่างไหนก็ไปหาดอกหญ้าได้เลยนะดอกหญ้าจะรอค่ะ หญิงสาว ตัวเล็กกว่าเอ่ยบอกทันที แล้ว.........มาทำอะไรที่โรงพยาบาลเหรอดอกหญ้า หญิงสาวเอ่ยถามคนตัวเล็กที่รัก เหมือนน้องสาวแท้ๆๆๆคนหนึ่งของเธอคือว่า......หญ้ามาทำแผลนิดหน่อยนะค่ะเมื่อเช้าออกมาวิ่งออกกำลังกายแต่ไม่ทันระวัง เลยไปสะดุดเอากับเข้าหินสภาพก็เลยเป็นแบบนี้แหละค่ะ ดอกหญ้าเอ่ยตอบตะวันเสียงอ่อยเอาจากนี้แหละกันเดี่ยวพี่ไปส่งเราที่บ้านนะ เห็นสภาพเราแล้วพี่อดเป็นห่วงไม่ได้ ตะวันสายหัวเล็กน้อยที่ได้เห็นความซุ่มซ่ามของน้องสาวนอกไส้ของเธอแล้วเธอก็กำลังจะเปิดประตูรถให้ยายน้องสาวซุ่มซ่ามเข้าไปนั่งแต่เสียงใสๆๆก็ขัดขึ้น ขอบคุณค่ะพี่ตะวัน ดอกหญ้ายกมือไหว้ขอบคุณตะวัน แต่หญ้าไม่รบกวนพี่ตะวันดีกว่าค่ะเดียวหญ้าเดินกลับเองดีกว่าแค่นี้เองดอกหญ้าเอ่ยตอบปฏิเสธหญิงคนที่เธอรักเหมือนพี่สาวงั้นพี่ไปก่อนน่ะดอกหญ้า ตะวันเอ่ยลาดอกหญ้าพร้อมกับขึ้นรถของตัวเองแล้วขับออกไป ดอกหญ้า.........เสียง ๆๆๆหนึ่งดังขึ้นทำให้ดอกหญ้าที่กำลังยืนมองรถของตะวันอยู่ต้องหันหลังกลับไปมองทางเสียงที่ดังขึ้นแล้วเธอก็ได้เห็นว่าคนที่เรียกชื่อเธอนั้นเป็นใคร ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกก้ออีตานายภาคินนั้นแหละ ไงบอกว่ากลับไปแล้วแต่อยู่ดี อีตานี้ดันมาโผล่ที่นี้อีกได้ว่ะ ดอกหญ้าคิดในใจขณะที่กำลังมองหน้าภาคินอย่างสงสัย คุณไม่ต้องสงสัยหรอกว่าผมกลับมาที่อีกทำไมนะ พอดีผมมีธุระแถวนี้น่ะ ภาคินเหมือนรู้ความคิดในใจของหญิงสาวตรงหน้าของเขาเลยตอบออกไปอย่างนั้น แต่ความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้มีธุระอะไรที่นี้เลยนั้นเป็นแค่ข้ออ้างของเขาเท่านั้นเองจะให้บอกไปตามตรงได้ไงล่ะว่าเขาเป็นห่วงตัวเจ้าหล่อนนั้นแหละเลยต้องขับรถย้อนมาดูอีกครั้ง ถ้าเกิดบอกไปตามความจริงมีหวังได้เกิดเรื่องแน่ แล้วนี้คุณจะกลับบ้านแล้วเหรอคุณจะไปยังไงน่ะก็เดินไปสิคุณ........หรือว่าคุณจะให้ฉันบินไปนะคนตัวเด็กตอบสียงสะบัดพร้อมกับประชดนิดหน่อยคุณเดินไหวเหรอ ภาคินหันไปถามคนตัวเด็กด้วยความเป็นห่วง ไวสิ.......เดินไม่เท่าไรก็ถึงบ้านฉันแล้วแหละบ้านฉันอยู่ไม่ห่างจากที่นี้เท่าไรหรอก งั้นผมไปส่งดีกว่ามั้ง....ดูท่าทางคุณยังเจ็บเขาอยู่เลย ภาคินอาสาไปส่งแต่ดอกหญ้าก็ ปฏิเสธทันทีไม่ต้อง ฉันไปเองได้น่า.........ให้ผมไปส่งน่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเถียงอยู่กันนั้นรถยนต์คันหนึ่งก็เข้ามาจอดใกล้บริเวณกับที่คนทั้งสองกำลังยืนเถียงกันอยู่แล้วคนที่อยู่ในรถก็ลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปหาดอกหญ้าด้วยความดีใจอ้าว.........คุณดอกหญ้ามาทำอะไรแถวนี้ครับผมหากันแทบตายตามหาดอกหญ้าทำไมเหรอน้าดอกหญ้าถามคนขับรถของท่านผู้ว่าด้วยความสงสัยว่าทำไมท่านต้องตาหาเธอด้วย คือท่านเป็นห่วงคุณดอกหญ้านะครับเห็นจิ้มมันบอกว่าคุณหญ้าออกจากบ้านตั้งแต่เช้าท่านเลยเป็นห่วงเลยให้ผมออกมาตามนะครับอืม.........อั้นเรากลับกันเถอะค่ะดอกหญ้าบอกพร้อมกับเปิดประตูรถเข้าไปนั่งในรถแต่เธอก็นึกขึ้นได้ยังมีผู้ชายอีกคนที่ยังยืนอยู่ข้างรถๆๆๆเลยโผล่หน้าออกไปดูงั้นนายก็ไม่ต้องไปส่งฉันแล้วน่ะขอบคุณมาก ที่คิดจะไปส่งแต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วแหละครับ......นึกว่าลืมเสียซะอีกว่ายังมีหัวหลักหัวตอยืนอยู่ตั้งคนภาคินบ่นเสียงดังๆๆๆเพื่อแกล้งให้คนที่นั่งอยู่ในรถได้ยิน อ่ะ....นายว่าอะไรน่ะ ดอกหญ้าแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่ภาคินพูดออกมางั้นฉันไปแล้วน่ะ บายพลาดอีกแล้วกูแล้วเมื่อไรจะรู้สักทีว่าบ้านยัยเด็กแสบคนนี้อยู่ที่ไหนสักทีภาคินบ่นอย่างไม่จริงจังหนักเมื่อรถของดอกหญ้าเคลื่อนออกไปคุณหญ้าค่ะ......คุณหญ้าข้า...........คุณหญ้าเสียงแหลมๆๆที่ตะโกนขึ้นเป็นผลให้ดอกหญ้าที่กำลังนอนอยู่ต้องโซเชลุกขึ้นจากเตียงเดินมาเปิดประตูห้องนอน หญิงสาวขยี่ผมยุ่งๆๆ ของตัวเองอย่างหงุดหงิดทันทีที่เห็นว่าใครเป็นคนเรียก อะไรของเธอนะจิ่ม ดาราคนไหนมาโผล่ที่หน้าของเราอีกล่ะคราวนี้ใบหน้าของคนที่โดนประชดไม่ส่อเค้าว่าจะไม่พอใจกับคำที่เธอว่าประชดไปนั้นเลย กลับยิ้มรับเหมือนกับว่า หนุ่ม ศรราม ดาราหนุ่มชื่อดังมาปรากฏที่หน้าจริงๆๆนั้นแหละเอ้า ยิ้ม!!! อยู่นั้นแหละ เธอมาปลุกฉันตอนหกโมงเช้าวันอาทิตย์เพื่อให้ฉันตื่นขึ้นมาดูเธอยิ้มเหรอจ๊ะหนูจิ่มดอกหญ้าเอ่ยถามคนใช้คนสนิทของเธออีครั้งพร้อมคำแหน็บอีกหนึ่งคำคือว่า......มีจดหมายส่งมาถึงคุณหญ้าเมื่อวานนี้คุณหญ้าได้อ่านหรือยังค่ะคนถูกถามขมวดคิ้วทำหน้าสงสัย แล้วถามออกไปจดหมายอะไรเหรอก็จดหมายจากคุณกล้าส่งมาถึงคุณหญ้านะค่ะจิ้มเอาไปวางไว้บนโต๊ะของคุณหญ้านะค่ะดอกหญ้าเมื่อรู้คำตอบว่ายั้ยจิ้มมาปลุกเธอทำไมตั้งแต่เช้าแล้วก็ตอบยั้ยจิ้มไปว่าอ้อ.....ยังหรอกเดียวค่อยอ่านอ่านเลยค่ะคุณหญ้าจิ้มอยากรู้จิ้มคนรับใช้คนสนิทของดอกหญ้าเอ่ยขอร้องแกมบังคับเพราะเจ้าหล่อนไม่ยอมลุกออกไปจากห้องของดอกหญ้าถ้าเกิดดอกหญ้าไม่ยอมอ่านจดหมายให้เธอฟังเสียก่อนดอกหญ้าหยิบเอาจดหมายมาเปิดอ่านแล้วก็ต้องกระโดออกมาอย่างดีใจเป็นดีสุด ก็ในเนื้อความของจดหมายมันเขียนบอกมาว่า ชาติกล้า หรือ ต้นกล้า พี่ชายสุดเลิฟของเธอจะกลับมาจากเมืองนอกใน สัปดาห์นี้ จากการที่ชาติกล้าต้องไปเรียนเมืองนอกเป็นเวลา 10 ปี เธอก็เลยดีใจเป็นที่สุดที่พี่ชายของเธอจะกลับมาอยู่กับเธอสักทีคุณกล้าเขียนมาว่าไงบ้างค่ะคุณหญ้าเสียงของจิ้มสาวใช้คนสนิทของดอกหญ้าดังขึ้น ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกเพียงแต่พี่กล้าเขียนมาบอกว่าจะกลับมาบ้านอาทิตย์นี้ให้ไปรับที่สนามบินด้วยจริงๆๆๆเหรอค่ะคุณหญ้าจิ้มถามย้ำ อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ก็ยั้ยคนนี้แอบปลื้มต้นกล้าหรือชาติกล้าพี่ชายของดอกหญ้าจะตายขนาดไม่เคยเห็นตัวจริงเลยนะเห็นแค่ในรูปถ่ายยังเป็นไปได้ขนาดนี้ถ้าเกิดยายนี้ได้เห็นตัวจริงไม่เป็นลมเลยเหรอจริงๆๆๆสิ จะโกหกทำไมล่ะงั้นจิ้มขอตัวก่อนนค่ะคุณหญ้า จิ้มจะไปป่าวประกาศให้ทั่วทั้งบ้านเลยว่าคุณต้นกล้าจะกลับมาแล้วไม่ค่อยโอ้.....เหว่อเลยนะยายคนนี้ ดอกหญ้าบ่นกับตัวเองเบาๆๆๆเมื่อสาวใช้คนสนิทออกจากห้องไปท่าอากาศยานกรุงเทพวันนี้สนามบินคนมากเป็นพิเศษ(มันก็มากแบบนี้ทุกวันแหละย่ะ) หญิงสาวตัวเล็กๆๆกำลังยืนรอรับพี่ชายของตัวเองอย่างตื่นเต้น และเธอก็ไม่ต้องยืนรอนานเพราะคนที่เธอกำลังรออยู่นั้นกำลังเข่นรถที่บรรทุกกระเป๋าเดินทางกำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอพี่กล้า.....เมื่อเห็นว่าพี่ชายของตัวเองกำลังจะเดินมาถึงที่จุดรอรับผู้โดยดอกหญ้าก็วิ่งกระโดดเข้ากอดพี่ชายของตัวเองอย่างแรง โดยไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาคู่หนึ่งที่กำลังมองมายังเธอและพี่ชายด้วยสายตาแทบไม่กระพริบ เบาๆๆๆๆๆๆหน่อย...เจ้าหญ้านี้มันสนามบินนะไม่อายคนอื่นเขาบ้างเหรอชาติกล้าผละน้องสาวออกจากอ้อมกอดของตัวเองเมื่อเห็นคนมองกันใหญ่แล้วก็คนมันคิดถึงนี้ กอดนิดกอดหน่อยก็ไม่ได้ดอกหญ้าทำเสียงบ่นๆๆนิดแต่ก็แกล้งบ่นให้คนเป็นพี่ชายได้ยินโอ้น้องรัก....อย่างอนเลยน่ะเดียวกลับถึงบ้านจะให้กอดจนหายคิดถึงเลยเอาไหมค่ะ...คนที่กำลังงอนอยู่เงยน่ามามองพี่ชายแล้วก็เอ่ยชวนพี่ชายงั้นเรากลับบ้านกันเถอะค่ะเมื่อสองพี่น้องพากันเดินจูงมือกันเดินออกจากสนามบินไปแล้ว ภาคินที่ยืนมองบุคคลทั้งคู่อยู่ตั้งแรกๆๆก็เอ่ยขึ้นกับตัวเองเบาๆๆ ไอ้หมอนั้นเป็นใครกันว่ะทำไมถึงได้สนิทกับยั้ยเด็กดอกหญ้าขนาดนั้นจังเฮ้ย.......ไอ้คินมองอะไรอยู่ว่ะเสียงของภานุเพื่อนของภาคินปลุกให้ภาคินที่ตอนนี้กำลังงงๆๆอยู่หันมามองเพื่อนป่าว....ว่ะไม่ได้มองอะไร แต่เมื่อกี้แก่เห็นผู้ชายกับผู้หญิงที่ยืนกอดกันเมื่อกี้มั้ยว่ะภาคินเอ่ยถามเพื่อนของตัวเองเห็นว่ะ.....ทำไมเหรอแก...ว่าระหว่างคนสองคนนั้นเป็นอะไรกันเหรอภาคินหันมาถามเพื่อนของตัวเองและก็ยืนรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจข้าว่าเขาต้องเป็นแฟนกันแน่ๆๆๆเลยว่ะ แกไม่เห็นเหรอเขากอดกันกลมกันขนาดนั้นนะ แกชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอ ภานุถามเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างไม่จริงจังหนักเอ่อ...ว่ะข้าชอบเขาว่ะชอบมาตั้งแต่แรกเห็นเลยแหละ แต่....ข้าว่าเอ่งทำใจเสียเถอะว่ะภานุเอ่ยบอกเพื่อนพร้อมตบบ่าให้กำลังใจเพื่อนที่กำลังหกจะหักอยู่ตอนนี้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
