|
DKC : Chapter 4
Chapter 4 : ผู้หญิงร้ายกาจย่อมต้องคู่กับผู้ชายร้ายๆ เช่นกัน
ซูหวันถูกซูซีตบอย่างแรง ขณะที่ยังมึนงงว่าหล่อนลื่นตกลงมาได้อย่างไร แต่หล่อนรู้สึกมีใครบางคนเตะก้นแน่นอน
ซูหวันยกมือขึ้นกุมแก้มขวาที่โดยตบร้องไห้ออกมาแต่ไม่มีน้ำตก "น้องห้า ไม่ใช่เพราะข้าที่จะอยากตกลงมา แต่มีใครบ้างคนเตะข้า"
ซูซีหัวเราะเยาะ "มีกันแค่สองคน เจ้าคิดว่าใครเตะเจ้างั้นรึ? แล้วทำไมเจ้ายังไม่รีบไปหาเสื้อผ้ามาให้ข้าเปลี่ยนอีก?"
"แต่...." ซูหวันก้มหน้าลงมองชุดที่ใส่ ชุดที่พวกหล่อนใส่นั้นบางเบาและแนบตัว เมื่อเปียกน้ำก็สามารถมองเห็นชัดเจนถึงชุดชั้นใน ถ้าหล่อนออกไปทั้งอย่างนี้แล้วมีคนเห็นเข้า หล่อนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
"เราเรียกใครซักคนดีไหม?" ซูหวันถามกลับเสียงเบา
"ไม่!!...ถ้าเป็นพวกผู้ชายได้ยินแล้วมาช่วย มันจะไม่มองเห็นหมดหรือไง?...เจ้านั่นแหละไปเร็วเข้า"
"มะ...ไม่..." ซูหวันส่ายหน้าปฏิเสธทันที
"ถ้างั้นถอดชุดของเจ้าออกมาให้ข้าใส่" ซูซีโถมตัวเข้าใส่เพื่อจะถอดชุดของซูหวันออก
"น้องห้า..ได้โปรด...หยุด.." ซูหวันพยายามกอดรัดตัวเองเอาไว้ต่อให้ต้องตายก็ตาม ชุดของหล่อนมีเพียงแค่ชั้นนอกแค่ชิ้นเดียว ข้างในก็เป็นชุดชั้นในแล้ว
"แล้วทำไมเจ้ายังไม่รีบไปอีก!!" ซูซีผลักซูหวันไปตรงขอบบ่อที่น้ำตื้นกว่า เสื้อผ้าที่แนบเนื้อจนเห็นยอดอกที่ชูชันขึ้นเพราะความหนาวเย็น หล่อนรีบตะกายขึ้นแล้วเตรียมจะวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต
แต่อยู่ๆ ก็มีไฟลุกท่วมต้นไม้อย่างไม่ทราบสาเหตุ มีเสียงตะโกนเรียก "ไฟไหม้...ไฟไหม้...ต้นไม้ไฟไหม้ มาช่วยกับดับไฟเร็วๆ เข้า"
ต้นไม้ที่เกิดเหตุอยู่ใกล้กับบ่อบัวที่สามารถเห็นโดยรอบได้ ไม่มีแม้แต่เนินเขาหรือก้อนหิน จึงเป็นไปไม่ได้ที่ซ่อนตัว เพียงไม่นานเสียงฝีเท้าของทุกคนก็วิ่งมาทางที่หล่อนอยู่ ซูหวันกอดอกแน่นแล้วมองไปรอบๆ
"วิ่ง!! วิ่งเร็วเข้า!!" เสียงของซูซีตะโกนจากในบ่อบัว ถ้าไม่รีบไปตอนนี้มันจะสายไปแล้ว
แน่นอนว่ามันช้าไปเสียแล้ว เสียงฝีเท้าที่วิ่งมา ทำให้ซูหวันหวาดกลัวจนต้องกระโจนลงไปในบ่อน้ำอีกครั้ง จนน้ำแตกกระเซ็น
ซูลั่วที่แอบมองอยู่หัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความสะใจ
แต่เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของคุณหนูสาม น้ำในบ่อที่ไม่ได้ลึกมาก และสามารถยืนได้ด้วยเท้า ไม่เพียงแค่นั้นในบ่อยังเต็มไปด้วยดอกบัวบาน ถึงแม้พวกหล่อนจะซ่อนตัวแต่ก็ไม่ยากที่จะหาเจอ
"เจ้ากลับมาทำไมอีก!!" ซูซีตะคอกใส่ด้วยความโกรธจัด ฟาดฝ่ามือลงใบหน้าซูหวันเต็มแรง
"น้องห้า, ทำไมเป็นคนไม่มีเหตุผล!" หล่อนควรจะเป็นฝ่ายโกรธไม่ใช่เหรอ??
"ไม่มีเหตุผล?? ใครกันแน่ที่ไม่มีเหตุผล?? ถ้าเพราะเจ้าไม่ผลักข้าตกลงมา ข้าจะเป็นเช่นนี้หรือ? จำเอาไว้ ถ้าข้าออกไปได้ ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป"
"แต่ข้าไม่ได้ตั้งใจ มีใครบางคนแกล้งผลักข้าตกลงมา!!"
"ใครผลักเจ้า, แน่จริงเจ้าไปเอาตัวมันมาให้ข้าดูซิ"
. .. ... เพราะไม่ได้สนใจเสียงฝีเท้าที่ตรงมาทางนี้ ทำให้ทั้งคู่ยังเถียงกันไม่หยุด
รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นขณะที่มองสองพี่น้องทะเลาะกัน ซูลั่วมองเห็นการแสดงชุดใหม่ที่คงสนุกยิ่งกว่าเดิม หล่อนจึงรีบวิ่งไปเตรียมการณ์ขั้นต่อไป
.........
อ่านเองมันก็สนุก แต่พอมาแปลแล้วมันไม่ค่อยขำอ่า
| Create Date : 04 พฤศจิกายน 2561 |
|
0 comments |
| Last Update : 4 พฤศจิกายน 2561 12:11:38 น. |
| Counter : 480 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
