"ทำแบบคนเผ่านาคา เราร้องไห้ให้คนที่เรารักครั้งเดียว

จากนั้นจำจารเขาไว้ในหัวใจ คิดถึงเขาทุกลมหายใจ" 

เลือก ตราบแแผ่นดินกลบหน้า ของโรสลาเรน มาประเดิมบล็อคนิยาย เป็นนิยายที่อ่านแล้วตรึงใจทั้งที่เรื่องของชนกลุ่มน้อย การต่อสู้เพื่อเอกราชมีหลายเรื่อง ที่เด่นดังไม่พ้นรอยอินทร์ จากนักเขียนคนเดียวกัน นิยาย 2 เรื่องไม่อาจเทียบกันได้อยู่แล้ว ในส่วนตัวแล้วตอนอ่านรอยอินทร์มีแต่ความหวั่นใจ กลัวถึงการสูญเสีย (เราอ่านรอยอินทร์ก่อนตราบแผ่นดินกลบหน้านานมากเป็นสิบปี) แต่พอมาอ่านตราบแผ่นดินกลบหน้า อ่านแบบเอาใจช่วย เอาใจช่วย ให้ชนะนะ "เจ๋าน่อนนอเก้น...เจ้าน้อยนาเคนทร์"!!!

อาจจะเป็นเหมือนคนส่วนใหญ่คือตอนแรกที่ได้นิยายเรื่องนี้เปิดอ่าน เจอภาษาเข้าไปปิด จากนั้นลืมไปเลย เมื่ออายุมากขึ้นสมาธิดีขึ้น หยิบเรื่องนี้มาอ่านอีกครั้งภาษาอ่านง่าย บางคำไพเราะ ยิ่งไปบวกกับภาษาหวานๆความห่วงใยของนายน้อยนาเคนทร์กับนายญิ้งเอศวรี ที่ไม่หวานจนเลี่ยน แต่ทำให้อิ่มอก อิ่มใจ อ่านจบแล้วยังไม่ปล่อยมือ หยิบขึ้นมาเปิดบทที่ชอบบ่อยๆ

ตราบแผ่นดินกลบหน้า เล่าเรื่องของเผ่านาคา ชนกลุ่มน้อยที่อาศัยตามเทือกเขา ซึ่งเป็นสถานที่ปลูกชาที่ดีที่สุด สถานที่ที่ดีที่สุดย่อมมีคนอยากได้มากที่สุด กองทหารรัฐบาลจึงเข้าบุกรุกหวังยึดพื้นที่เข่นฆ่าชนเผ่านาคา ไม่เว้นแม่แต่เด็ก สตรี และคนชรา เมื่อคนเผ่านาคาต้องจับอาวุธลุกขึ้นสู้ กองกำลังรัฐต่างเกรงขาม หวาดหวั่น เพราะแม้จะเหนือกว่าทุกด้าน หากสิ่งที่เผ่านาคามีมากกว่าก็คือหัวใจการสู้รบ และสิ่งที่สร้างความสะพรึงกลัวให้ทหารรัฐมากที่สุดคือหัวหน้าเผ่านาคา เขาคือคนที่รัฐบาลต้องการตัว หากคนของรัฐบาล...ไม่รู้จักแม้หน้าแม้ชื่อ หากที่รับรู้ "หน้าหัวหน้าเผ่านาคา คือหน้าเดียวกับพระยม" นาเคนทร์...คนหน้าเดียวกับพระยม ผู้ทรงอำนาจสูงสุดแห่งนาคา! 

เอศวรี แม่ญิ้งแห่งไร่ชาสองปี้หน่อง ฉงนตัวเอง ผู้จ้ายคนที่บอกเธอว่า ไร้แม้แต่แผ่นดิน คนที่มีสองมือเพื่อรบ ฆ่าฤาถูกฆ่า คนที่มีแต่หัวใจ แต่เธอก็ต้องการแค่ หัวใจของคนที่รักเธอ กับ เธอเองก็จะรักด้วยหัวใจ หาก ผู้จ้ายของเธอเดินออกสู่สงคราม รบเพื่อแผ่นดิน “จะต้องคอยอย่างนี้อีกกี่ครั้ง” หัวใจที่กระตุกวาบคือ “แล้วถ้า…” โอ้! ไม่ อย่าคิด อย่ามีคำว่า “ถ้า”เธอจะรอ“ผู้จ้ายของเธอกลับมา เธอเรียกเขาเหมือนๆ กับเขาเรียกเธอ “ผู้ญิ้งของเขา” ผู้ญิ้งของนอเก้น ผู้ญิ้งผู้แพง…ผู้หญิงผู้เป็นที่รักของนาเคนทร์ ผู้หญิง ที่ตราบแผ่นดินกลบหน้า เขาจะไม่เปลี่ยนแปลง! เธอเองก็เช่นกัน ตราบแผ่นดินกลบหน้า ก็จะรักด้วยหัวใจ…ไม่เปลี่ยนแปลง! 

ตราบแผ่นดินกลบหน้า เปิดเรื่องเมื่อนาเคนทร์ประกาศให้คนเผ่านาคาแยกย้ายหลบไปในช่วงที่ทหารเข้ากวาดล้างหนัก ตัวเขาหลบมาอยู่กับอาม ญาติห่างๆที่มาเป็นสาวใช้ในไร่ชาสองปี้หน่อง จนได้มาเจอกับนายหญิงเอศวรี จากนั้นเนื้อเรื่องก็ดำเนินพาให้เราไปรู้จักกับการต่อสู้ของนาคา การสูญเสีย และเรื่องโรแมนติกของผู้นำเผ่านาคาและหญิงสาวเจ้าของไร่ชา 

ด้วยรวมเนื้อเรื่องในตราบแผ่นดินกลบหน้าไม่หนัก ไม่เครียด อาจจะมีช่วงเศร้าช่วงอาลัยบ้าง แต่รวมๆความหวานมีมากกว่าเรื่องอื่นในลักษณะเดียวกัน เราชอบตอนจบนะคือดูมีเป้าหมาย ไม่ใช่สักแต่ต่อสู้กันไปเรื่อยๆ จนจบเรื่อง การให้ตัวละครอย่างนาเคนทร์มีการศึกษา (ได้รับทุนไปเรียนที่อังกฤษ) ทำให้การต่อสู้ของชนกลุ่มน้อยดูเห็นอนาคต จากสนามสู้รบบนเทือกเขาจะแปรเปลี่ยนเป็นการเจรจาบนโต๊ะ ใช้การเมืองยุติการฆ่าล้าง เสียดายว่าเนื้อเรื่องช่วงการเจรจาบนโต๊ะน่าจะยาวหน่อย อยากเห็นศักยภาพของนาเคนทร์มากกว่านี้

นอกจากตัวละครพระนาง ตัวละครที่มีความสำคัญ จนอยากจะให้มีนิยายเรื่องของเธอเอง โสรยาหญิงสาวทันสมัย การศึกษาสูง เฉลียวฉลาด ฐานะดี เฉิดฉายในแวดวงสังคม เบื้องหน้าเธฮคือลูกสาวบริษัทส่งออกใบชาอันดับหนึ่งของประเทศ ใครจะรู้เบื้องหลังของเธอคือญาติผู้น้องของผู้นำเผ่านาคา ถ้านาเคนทร์คือหน่วยหน้าลงสนามรบ โสรยาก็คล้ายๆมันสมอง เธอคือคนที่มเหนทรา พี่ชายของเอศวรีออกปากว่า โสรยาจะได้ปกครองคน ไม่ใช่จำนวนคนแค่บริษัท แต่เป็นคนทั้งประเทศ! และโสรยานี่แหละที่นาเคนทร์กล่าวว่า โสรยาจะเป็นผู้นำพรรคใหม่ บทบาทของนาเคนทร์จะถอยร่นไปอยู่กับผู้ญิ้งของเขา