Bloggang.com : Otakumanga : Naruto นารุโตะ 471 สปอย แปลไทย + 1 รูป

Naruto นารุโตะ 471 สปอย แปลไทย + 1 รูป

เครดิตจากคุณ dattebayo บอร์ด pantip.com

..............................................................
เปิดตอนด้วยคู่เฮียหมึกกับคุณฉลามค่ะ

ซาบุจัง: "รูปลักษณ์ของดาบเปลี่ยนไป..."

ดาบหนังฉลาม: "กี๊กี๊กี๊กี๊~!!"

คิลเล่อร์บี: "โอ๊ะ? โฮชิงากิ คิซาเมะ... ชื่อนี้นะ"

บีเอานิ้วจิ้มเข้าปากแล้วเอาออกมาเขียนชื่อยุกยิกในสมุด

คิซาเมะ: "มีน้ำหมึกอยู่ในปากซะด้วย...... งั้นก็เป็นอย่างที่ลือกันสินะครับ คุณเป็นมนุษย์ปลาหมึกจริงๆ"

คิลเล่อร์บี: "แล้วเขากำลังจะทำให้แกต้องร้องคร่ำครวญสำนึก! มนุษย์ปลาหมึกผู้นี้! วี้วววววว!!"

อาภรณ์ปีศาจเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดหาง

ซาบุจัง: "รูปร่างสัตว์หางนั่น... มีเจ็ดหางเข้าไปแล้ว...! บีเอาจริงแน่!"

คิลเล่อร์บี: "แกรู้ไหมว่า?"

คิซาเมะ: "รู้อะไรครับ?"

คิลเล่อร์บีฟันคิซาเมะด้วยดาบ

คิลเล่อร์บี: "หมึกโซ้ยฉลามเว้ย!"

ดาบหนังฉลามหลบจากโจมตีของบี

(คิซาเมะแค่เตรียมดาบเท่านั้น แต่ดาบหนังฉลามเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวมันเองและหลบการโจมตี)

ซาบุจัง: "ดาบมันหลบเองได้!"

คราวนี้ดาบหนังฉลามจู่โจมกลับไปที่คิลเล่อร์ บี บีก็หลบได้เช่นกัน แต่หางของบีถูกกินไปหนึ่งหาง...

ดาบหนังฉลาม: "กร๊ากี๊กี๊กี๊กี๊~!!"

คิซาเมะ: "ดูเหมือนคราวนี้ ฉลามกำลังจะกินปลาหมึกซะแล้วสิครับ"

ซาบุจัง: "มันดูดจักระของบีไปได้อีก... แล้วดาบของมันก็เริ่มใหญ่ขึ้นด้วย!"

คิลเล่อร์บี: (ดาบหนังฉลามนั่น... ถึงมันตละกละตะกรามยังไง แต่... ปริมาณจักระที่กินได้แต่ละครั้งก็น่าจะแค่ประมาณหกหาง...)

คิลเล่อร์บีเพิ่มจำนวนหางขึ้นอีก

คิลเล่อร์บี: "ถ้าเวอร์ชั่นนี้ไม่เคมี... เจออีกเวอร์ชั่นซักทีดีกว่า..."

********************************

ขณะเดียวกันทางโชจูโร่และมิซึคาเงะ...

โชจูโร่: "ตรงนั้นครับ ท่านมิซึคาเงะ หนนี้น่าจะเป็นที่นี่ล่ะ"

มิซึคาเงะ: "ดูจากการไหลเวียนของเครื่องหมาย อาโอะน่าจะอยู่แถวนี้แน่ ไปเร็วเข้า"

โชจูโร่: "ครับผม!"

***********************************

ตัดมาที่อาโอะ

ฟู: "โธ่เว้ย... เปล่าประโยชน์ชะมัด อย่างที่คิดไว้เลย..."

ร่างกายอาโอะเคลื่อนไหวต่อต้านการบังคับของฟู ซึ่งเกิดจากคาถาชินเท็นชิน มีคาถาป้องกันของหน่วยลับแคว้นคิริผนึกอยู่ที่ตาขวาของอาโอะ

ฟู: "ถ้ามีอะไรมาคุกคามดวงตา คาถานี่ก็จะทำงานทันทีใช่มั้ย หืม? คาถาที่พวกแกคิดค้นขึ้นใช้ในทีมทำลายศพ... ชั้นไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นคาถาพื้นๆหรอกนะ... เมื่อชั้นควักตาของแกออกมา ตาที่ได้มาก็จะไม่สามารถใช้การได้...แกเองก็รู้ใช่มั้ยล่ะ?"

อาโอะ: (เป็นคำสั่งของดันโซเรอะ...? เจ้าลูกน้องนั่นมันคิดอะไรของมันอยู่?)

ฟู: "ตาข้างนี้จะช่วยลดศักยภาพกำลังรบของพวกคิริลงไปอีกมาก ถึงยังงั้นด้วยคาถาป้องกันนี่.. เรื่องมันคงเป็นไปไม่ได้ซะแล้ว แต่ว่า... ชั้นยังทำอย่างอื่นได้อีก"

อาโอะ: "มันวางแผนทำอะไรกันแน่?"

ฟู: "ถ้าชั้นกระโดดลงไปจากตรงนี้ ชั้นคงไม่สามารถเอาหัวแกกลับไปได้ ถ้าเรื่องตาเป็นไปไม่ได้แล้วละก็ มันก็ไม่เหลืออะไรนอกจากเอาแค่ศพแกกลับไปโคโนฮะ"

ฟูใช้ร่างของอาโอะปีนขึ้นไปบนต้นไม้ เตรียมจะกระโดดลงไป

อาโอะ: "จะฆ่าตัวตายเรอะ?"

ฟู: "เปล่าเลย ก่อนที่หัวจะขาดชั้นก็จะยกเลิกคาถาซะ... ถึงยังไงแกก็ต้องตายอยู่ดี... ไว้ชั้นเข้าร่างตัวเองแล้วค่อยกลับมาเอาหัวแกไป"

อาโอะ: "งั้นเรอะ... ถ้าคิดจะทำอะไรแบบนั้นก็ระวังให้มากหน่อยล่ะ... ไม่งั้นเจ้าเสร็จแน่"

ฟู: "หมายความว่าไง?"

อาโอะ: "ถ้าเจ้าเกิดกลัวขึ้นเพียงซักนิดแล้วยกเลิกคาถาเร็วเกินไป ข้าก็จะสามารถต้านเคียวนั่นได้อย่างแน่นอน และถ้าข้าไม่ตาย ตอนที่เจ้ากลับมาเอาหัวข้า สถานการณ์มันคงกลับกันแล้ว เจ้าว่างั้นมั้ย?"

ฟูใช้ร่างอาโอะคว้าเคียวขึ้นมา เล็ง แล้วโดดลงไป

( dattebayo: ช่วงนี้แบบงงว่าตกลงฟูมันจะทำอะไรฟะ รอดูรูปก่อน... -*-)

*********************************

กลับมาที่คู่หมึก-หลาม

คิซาเมะ: "นี่เป็นครั้งแรกที่ดาบหนังฉลามใหญ่ได้ขนาดนี้ จริงๆแล้วเขาคงลิงโลดกว่าที่เห็นกันอีกนะครับ"

แปดหาง: "ให้ข้าออกไปด้วย เปลี่ยนเป็นร่างสัตว์หางซะ บี!"

คิลเล่อร์บี: "ไม่ได้เฟ้ยเจ้าโง่! กับไอ่นี้! ขืนใช้แปดหาง การโจมตีของเรามันจะแรงไป เดี๋ยวพื้นที่รอบๆมันก็พังราบหมด ตอนนี้มีท่านอ.ซาบุจังกับพอนตะอยู่ตรงนี้ด้วยนะ

อีกอย่าง ชั้นอุตส่าห์ซ่อนร่างของชั้นไว้ ถ้าปล่อยแกออกมามันก็กลายเป็นแบบ *แปดหางคิลเล่อร์บีมาแล้วว!!* สิฟะ "

แปดหาง: "แต่แกยับไปทั้งตัวแล้วนะบี! จะเอาไงต่อ? คิดจะใช้เวอร์ชั่นสองรึไง?"

คิลเล่อร์บี: "อะเย้เย--~ ว่าแต่ที่สู้กันไปเมื่อกี้ เจ้านั่นมันแฮ้ปจักระชั้นไปเรียบเลยว่ะ... เอาของแกมายืมก่อนดิ๊!"

แปดหาง: "เฮอะ ถ้าไม่มีข้า ป่านนี้แกตายไปตั้งนานแล้ว"

คิลเลอร์บี: "พูดทะลึ่งอะไรแบบนั้น~ เอาคำขอบคุณจากชั้นไปด้วยล่ะ โอ้ววเย~"

คิลเล่อร์บีเปลี่ยนเป็นร่างเจ็ดหาง (ทั้งร่างกลายเป็นสีดำ)

คิลเล่อร์บี: "เริ่ม... ได้..."

คิซเมะ: "รวมร่างกับสัตว์หาง?"

ซาบุจัง: "ไม่ใช่! นี่มัน... พลังของสัตว์หางที่ถูกดให้อยู่ในรูปลักษณ์ของมนุษย์..."

คิลเล่อร์บี: "บ่วงบาศก์!!!!"

บางสิ่งหน้าตาเหมือนกระโหลกวัวปรากฏขึ้นบนไหล่ของคิลเลอร์บี

ดาบหนังฉลาม: "กี๊กี๊กี๊กี๊!!"

คิซาเมะ: "ดาบหนังฉลามกำลังตื่นเต้น... ทั้งปริมาณของจักระ... ทั้งคุณภาพ... ถือว่าคนละชั้นกับก่อนหน้านี้เลยนะครับ... *เป็นหนึ่งเดียวในเก้าตน (ต้นฉบับไม่ชัวร์ค่ะ)... ที่สามารถควบคุมและใช้จักระปริมาณมากขนาดนั้นโดยที่ไม่เสียความเป็นตัวเอง ไป..."

บ่วงปะทะดาบหนังฉลาม เศษดาบกระจายไปโดยรอบ

ซาบุจัง: "สำเร็จ!!!"

คิลเล่อร์บี: "ทำให้ชั้นงัดเวอร์ชั่นนี้มาใช้... ไม่เลวเลย ไอ่ดาบตะกละ!"

คิลเล่อร์บีกลับไปร่างอาภรณ์ปีศาจ

.

.

คิซาเมะ: "สำเร็จ... งั้นเหรอ..."

ซาบุจัง: "มันยังไม่ตาย! เร็วเข้า ระวังมันไว้!"

คิลเล่อร์บี: "!?"

คิซาเมะสัมผัสดาบ ทันใดนั้นดาบก็เริ่มรักษาตัวเอง

คิซาเมะ: "ถ้าศัตรูของผมแข็งแกร่ง ผมก็จะแข็งแกร่งกว่าตามสัดส่วนพลังของศัตรู... จะไม่มีคำว่าเหน็ดเหนื่อยหรือพ่ายแพ้"

ซาบุจัง: "ดาบนั่นขโมยจักระของฝ่ายตรงข้าม... แล้วส่งไปเพิ่มความแข็งแกร่งให้เจ้าของดาบ... เป็นอย่างนั้นใช่ไหม?"

คิซาเมะ: "นี่ล่ะเหตุผล... ที่ทำให้ผมถูกเรียกว่าสัตว์หางที่ไม่มีหาง..."

คาถาคลื่นน้ำระเบิดจู่โจม !! (ชื่อคาถาแปลตามเนชั่นค่ะ เล่ม 29 หน้า 49)

พื้นที่โดยรอบกลายเป็นทะเล..

คิซาเมะ: "ยิ่งสู้กันยืดเยื้อเท่าไหร่ ผมก็จะกลืนกินและทำให้คุณอ่อนกำลังลดเรื่อยๆ... และสิ่งที่กลืนกินมาจะกลับมาเพิ่มความแข็งแกร่งให้ผมอย่างรวดเร็ว"

ซาบุจัง: "บี! เจ้าต้องชิงดาบมันมา! ดาบนั่นล่ะหัวใจของพลังของมัน!"

คิซาเมะร่วมร่างกับดาบ

คิลเล่อร์บี: "!?"

คิซาเมะ: "ถ้าคุณเฉือนมันจากตัวผมได้ ก็เชิญเลย"