จางเจียเจี้ย-เฟิ่งหวาง เยืยนจีนช่วงวันชาติจีน [#2.3 ภูผาอวตาร]

ช่วงเป็นทริปที่ใช้เวลาอัพนานมาก

02 ตุลาคม 2554 (ต่อ)

ยัง ยังไม่จบวันกันง่ายๆ
ที่สุดท้ายสำหรับวันนี้ ภูผาอวตาร ที่รอคอยซะที

ก่อนอื่นต้องขึ้นกระเช้าไปก่อน

บันไดก่อนขึ้นกระเช้า ทำเอาแม่หายใจไม่ทัน จะเป็นลมไปหนึ่งรอบ
แต่ก็ดันกันจนขึ้นมาจนได้
ต้องขอบคุณผู้ร่วมคณะทัวร์ ที่แบ่งปันยาหอม ยาดม ยาลม ยาหม่องให้แม่ฟิตขึ้นมาได้

เตรียมตัวขึ้นกันได้แล้ว



สภาพอากาศ เป็นเยี่ยงนี้ ฝนตกตลอดๆ
ช่วงที่กระเช้าขึ้นสูงๆ หมอกก็ลงจนแบบว่า มองไม่เห็นสายเคเบิ้ลของกระเช้าเลย
(แอบเสียวเหมือนกันนะ)



ขึ้นกระเช้าไป เพื่อเจอวิวเยี่ยงนี้



จากนั้นก็ไปนั่งรถต่อเพื่อไป สวนจอมพลเฮ่อหลง



ลงรถเสร็จ แม่อิชั้นอ้วกไปหนึ่งรอบ
เอ่อ.. เริ่มเครียด จะไหวมั้ยเนี่ย
หยุดตรงนี้ไม่ได้นะ ต้องสู้ต่อไป

แวะพักเล็กน้อยที่สวนก่อน







จากนั้นก็เดินตามลายแทง เพื่อไปสู่ ภูผาอวตาร



จุดที่ชี้อยู่คือ สะพานหนึ่งในใต้หล้า

เดินลัดเลาะริมเขา ชมวิวกันไป

วิวเค้าอลังการจริงๆ

ภูเขาเป็นแท่งๆ สูงมากมากกกกก เต็มไปหมด
คนเราก็ช่างทำกระเช้า ทำทางขึ้นมาเที่ยว นับถือจริงๆ



วิวบ้าง หมอกบ้างนะ



ที่เห็นหลากสีลิบๆนั่นคือคนที่เดินอยู่ ซึ่งแปลว่านั่นก็คือทางที่เราต้องเดินกันไปนั่นเอง





มาถึง สะพานหนึ่งในใต้หล้า



ทางมันเชื่อมกันโดยธรรมชาติ

ดูแล้วก็เดินกันต่อไป


















และแล้วก็มาถึง ภูผาอวตาร
ที่จริงเดินเลยไปแล้ว หัวหน้าทัวร์มาบอกว่านี่แหละค่ะ
ภูเขาฮาเลลูยา หรือ ภูผาอวตาร นั่นแหละ





แบบเต็มๆ



แล้วก็เดินกันต่อไป





ชอบป้ายนี้จัง สร้างสรรค์







มาดู ภูเขาฮาเลลูยา กันอีกมุม





มองลงไป พอเสียวๆ





มาถึงจุดนี้ ประมาณว่ามุมนี้แจ่มสุด

มีบริการถ่ายรูป และของขาย



นกจากในเรื่อง(เหรอ) ก็ยังไม่ได้ดูหนังนี่นา



แม่ที่เดินดุ่มๆมาเรื่อย หายมึนปุ๊บ ถ่ายรูปปั๊บ



ดูซิ เราเดินมาตั้งนาน ไม่มีซักรูป



หลังจากเดินรอบเขา
ก็รู้สึกว่าก็ขึ้นรถไปเพื่อไปจุดที่จะลง คนแน่นมากกก



แต่ลงธรรมดาๆไม่ได้ ต้องลงด้วย ลิฟท์แก้วไป่หลง
326 เมตร เลิศมาก

วิวด้านนอกระหว่างรอลิฟท์





เนื่องจากอัดเข้าไปในลิฟท์ทั้งสิบกว่าคน เห็นวิวอยู่นิดนึง



ชั้นที่ 326



ลงมาแล้ว เดี๋ยวต้องหามาดู



(ตอนนี้ดูแล้ว มัวแต่เล็งว่าวิวไหนเป็น ตรงไหน ไม่ได้สนใจเนื้อเรื่องเล๊ย)

นี่แหละลิฟท์สุดอลังการงานสร้างที่ลงมา





วิวจากด้านล่าง พอมองขึ้นไป
อืม..ตะกี้เราขึ้นไปอยู่สูงขนาดนั้นกันเลยเนอะ







สุดท้ายด้วยฝีมือพ่อพยุง(หรือลาก) แม่ก็ลงมาถึงด้วยความปลอดภัย
ตบมือให้ตัวเองกันหน่อย
พอหายมึน แล้วร่าเริงเชียวนะ







วันนี้หมดแล้ว ช่างเป็นวันที่ยาวนานซะจริง
แต่ก็คุ้มค่ามากมาย แต่ละที่อลังการสุดๆจริงๆ
จำได้ว่ากับข้าวมือเย็นวันนั้นหมดเกลี้ยงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่ละคนหมดแรง กินเสร็จก็สลบเหมือนกันเลย

พรุ่งนี้ไปขึ้นกระเช้าที่ยาวที่สุดในโลกกัน(อีกแล้วเหรอ)

 

Create Date : 01 ธันวาคม 2554		4 comments
Last Update : 1 ธันวาคม 2554 23:21:24 น.
Counter : 2126 Pageviews.
Share Tweet