-- อมน้ำอ้อยเมืองกาญจน์-น้ำตาลเพชรฯ
-- พอสำเร็จเผด็จขม..สมประสงค์
-- แต่หัวใจที่ชะล่า..ไม่อ่าองค์
-- ถูกเขาชงลงแช่..ขมแน่นอน....(สมน้ำหน้า)

  

พิษอะไรก็คงไม่เท่า
พิษเรื่องของความรักเน๊าะ

  

แม่น้ำอ้อยเมืองกาญจน์ยังหวานเยี่ยม
หวานยังเปี่ยมปลื้มลิ้นไม่ปลิ้นปล้อน
ไม่เหมือนลิ้นคนโก้..ยโสธร
มาเว้าวอนลิ้นหวาน..เลยพาลตาย

(ไม่รู้จะสม.....อะไรดี?)

  

อ้าววววววววววว

ยังอกหักไม่หายเหรอพี่

มาหม่ำๆมื้อค่ำกันก่อน




แล้วค่อยกลับไปอกหักต่อ . . .

  

-- ช่วยให้ใจทบทวน..มิครวญคร่ำ
-- ช่วยเหยียบย่ำย้ำที..ใช่ที่หมาย
-- ช่วยล้มเลิก..รักที่เจอ never die
-- หยุด!!บรรยาย..ความสัตย์ซื่อซึ่งดื้อทำ.......!!

  

หายขมอ่ะยังพี่ . . .

ถ้ายัง . . . มาหม่ำๆ มื้อเย็นเพิ่มนะพี่นะ




เผื่ออาการจะดีขึ้นอ่ะ

  

บอระเพ็ดอีกสะเดาเขาว่าขม
ยังพอข่มจิตฝืนกลืนกินได้
แต่หากขมจากขั้วของหัวใจ
ทำไฉนจะฝืนให้กลืนลง ฯ.........

ชีวิตของคนมีทั้งขมและหวาน
เมื่อเนิ่นนาน อาจชินชา ใช่ว่าหลง
อันอ้อยตาลอาจหวานที่ยืนยง
บรเพ็ดยังมั่นคงความขมมี

แต่สะเดาใช่ว่าจะขมนั่น
สะเดามันหาได้ในวันนี้
เมื่อใจขมให้ลมพัดพาสิ่งดี
เข้าสู่ดวงฤดีที่ล้าโรย
อิอิ