Bloggang.com : มือเก่า : ยอดงะงันนิวหยวกตอง+ยอดพันห้า ตอนที่ ๓ (ตอนจบ)

ยอดงะงันนิวหยวกตอง+ยอดพันห้า ตอนที่ ๓ (ตอนจบ)

ยอดงะงันนิวหยวกตอง+ยอดพันห้า ตอนที่ ๓ (ตอนจบ)

ในที่สุด คณะของผมก็แยกตัวออกมา โดยมุ่งหน้าเดินย้อนน้ำไป ตามจุดหมายคือ เคยูแคมป์ เราเดินลัดเลาะข้ามคุ้งน้ำ ผ่านซับชุมเห็ดที่ ๆ สมเด็จพระเทพ ฯ ทรงเคยเสด็จประพาส ด้วยร่างกายที่อ่อนระโหย จากนั้นไม่นาน ผมก็พบกับสิ่งแปลกปลอมจากธรรมชาติ หลังจากที่ไม่เห็นมันเป็นเวลาหลาย ๆ วันที่ผ่านมา ขยะครับ ขยะเศษพาลสติกขวดน้ำ อันเหลือจากการแรมคืนของนักท่องเที่ยวบางจำพวก นั่นบ่งถึงว่าเราถึงจุดหมายแล้ว เดินลัดอีกคุ้งน้ำ เราก็พบเคยูแคมป์อยู่เบื้องหน้า เต้นท์สีสวยของนักท่องเที่ยวกางอยู่เรียงราย เมื่อเราเดินเข้าไปใกล้นักท่องเที่ยวหลายคนมองด้วยความสงสัย และหวาดระแวง คงน่ากลัวอยู่หรอกครับ เราสามคนโผล่ ออกมาจากป่า ในสภาพสุดโทรมทั้งหน้าตาและเสื้อผ้า ชนิดหมาที่บ้านต้องยังเ*เพราะจำไม่ได้เลย พวกคงนึกว่าพม่าบุกแน่ ๆ พี่โก๊ะ บุกเข้าประชิดนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งพร้อมกับแจ้งเรื่องพอคร่าว ๆ สรุปก็คือขอข้าวกินนั่นแหละครับ พอนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นๆ ทั้งหลายรู้ความ ก็พากันมารุมล้อมสอบถาม แล้วก็รีบกุลีกุจอเอาอาหารมาให้ ในที่สุดเราก็ได้กินอาหารมื้อแรก เป็น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป สักหกเจ็ดห่อได้มั้งต้มมาหม้อเบ้อเร่อ พร้อมถั่วเขียวต้มน้ำตาล ไม่รวมขนมอีกเยอะแยะ ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ แต่เนื่องจากเราอดอาหารมาหลายวันทำให้พวกเราเกิดกระเพาะตีบ กินอาหารทั้งหลายที่เปี่ยมด้วยน้ำใจเหล่านั้นแทบจะไม่ลง เวลานี้ผมคิดถึงคณะของครูเนาและอีกคณะ หนึ่งที่พลัดกันมา ผมได้กินอาหารแล้วส่วนคนอื่น ๆ ล่ะ ผมอดเป็นห่วงสวัสดิภาพของเพื่อนร่วมทางไม่ได้

แล้วเราก็รวบรวมกำลังครั้งสุดท้าย เดินขึ้น กม ๓๗ เส้นที่ทุกท่านรู้จักดีกลางทางผมก็ได้พบกลุ่มนักท่องเที่ยวเดินสวนลงมา พร้อมกับหมาวิ่งตามลงมาด้วย เมื่อมาใกล้ ๆ ผมต้องตะโกนเรียกมันด้วยความประหลาดใจ “ *เมคโคร ” เจ้าหมาตัวแสบกระดิกหางร้องรับด้วยความดีใจไม่แพ้กัน แล้วมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย หลังจากสอบถามภายหลังทราบว่าคณะสองกระหร่างและหนึ่งป่าไม้ ดั้นด้นถูกทางมาถึงห้วยเกาหลี และตัดแพไม้ไผ่ล่องลงมาก่อนหน้าเรา ๒ วันครับ เจ้าแมคโครก็ตามมาด้วย แต่คณะดันมาถึงตอนกลางคืนนักท่องเที่ยวก็ไม่มีเพราะเป็นวันธรรมดา ต้องหอบสังขารเดินขึ้น กม ๓๗ และเดินต่อกลับไปยังกิโลสามสิบ ในตอนกลางคืน ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน นึกภาพเอาเองแล้วกันครับ พวกผลัดกันเดินผลัดกันเป็นลมสลับกันทั้งกระหร่างทั้งไทยผลัดกันหิ้วปีกประคองกันมา กว่าจะถึงบ้านพักเจ้าหน้าที่ที่กิโล 30 ก็ร่วม ตี 1 ตะโกนให้เจ้าหน้าที่หน่วยมาหิ้วปีกเข้าไปหุงข้าวหุงปลาให้กิน ส่วนเจ้าแมคโครไม่ได้เดินตามขึ้น กม 37 ด้วยเข้าใจว่าคงไปคุ้ยหาอะไรกินจนเพลินกระมังจนกลายเป็นหมาตกค้างอยู่ที่นี่ ดีนะที่ผมกลับเส้นทางนี้ไม่งั้นเจ้าเมคโครได้เป็นเหยื่อเสือดาวแถวนี้แน่ ๆ

จากนั้นเราก็อาศัยรถนักท่องเที่ยวไปลงที่กิโล 30 พักผ่อนเอาแรงก่อนจะลงเขาในตอนบ่ายกับรถเจ้าหน้าที่ ส่วนเจ้าแมคโครเกิดเมารถโอ้กอ้าก เป็นการใหญ่ เห็นภาพพจน์คำว่า ”เมาเหมือนหมา “ได้ชัดเจนทีเดียว ( ไม่ได้ว่าใครนะครับห้ามร้อนตัว ) เป็นอันว่าเราจำต้องปล่อยมันลงฝากเขาไว้ที่ บ้านกร่าง แล้ววันหลังจะมารับ ( ภายหลังเจ้าตัวแสบพาเสือดาวที่วิ่งไล่หม่ำมันเข้ามาที่บ้านพักเจ้าหน้าที่จนแตกตื่นวุ่นวาย เขาเลยต้องจับมันใส่กรงดักเสือเอาไปส่งคืนพี่โก๊ะแทบไม่ทัน ) ส่วนคณะครูเนาซึ่งล่องแพจากแยกวังน้ำเย็นมาได้ วันเดียว ก็พบกับชาวบ้านที่ออกมาตามหาพวกเราเพราะผิดเวลามาหลายวันเลยได้กินอาหารและกลับถึงโป่งลึกในวันถัดมา

เป็นอันจบเสียทีสำหรับเรื่องราวการผจญภัยสู่ยอด 1500 ของผม อ่านแล้ว ติ ชม เข้ามาบ้างนะครับ
จะได้ปรับปรุงและเป็นแรงใจในการโม้เรื่องต่อ ๆ ไป( ผู้เขียนเป็นคนขี้เกียจแต่บ้ายอ+บ้ายุมาก ๆ ) ส่วนคำแนะนำต่างๆเบื้องต้นสำหรับที่ผู้สนใจจะลุยบ้างเชิญอ่านต่อได้เลยครับ

1.การเดินทาง ควรเริ่มเดินทางจากสุดทางรถ กม 37 แล้วเดินลงทาง เคยูแคมป์จะประหยัดระยะทางและเวลาได้อย่างน้อยสองวันครับ
2.คนนำทาง ติดต่อนัดหมายกันได้ที่คุณ จรัล ขาวนุ่น หรือพี่โก๊ะ ที่ เบอร์ 01- 8578757 อ้อ แกไม่ได้ทำทัวร์แบบนี้โดยตรงนะครับแกทำล่องแพยางแต่ไหว้วานให้แกประสานงานให้คงได้ ผมเคยลองติดต่อทางที่ทำการอุทยาน ฯ ไม่มีใครรับนำทางเลยครับ ที่พี่โก๊ะนี่ใช้ชาวบ้านกระหร่างนำทางถ้าครูเนาว่างระบุชื่อแกไปเลย คนนี้เดินป่าเก่งมาก เรียบร้อยสุภาพ เคยถามแก ค่าจ้างราว ๆ วันละ 200 บาทครับ
3.ช่วงเวลาที่เหมาะสมในการเดินทางคือ พฤศจิกายน – กุมภาพันธ์ หน้าฝนมาลาเรียชุมมากครับ
มีอ็อปชั่นให้เลือกด้วยทั้งแบบเฉียบพลันกับเรื้องรัง (PF and PV) ชุมพอ ๆ กัน
4.ควรเตรียมเสบียงให้พอเพียง (ผมเข็ดแล้วครับ)
5.ถ้าหน้าหนาวไม่ต้องเอาแปลมุ้งไป เอาแปลธรรมดาไปครับเบาดีรับรองไม่มียุงกัดแน่นอน
6..ควรมีอุปกรณ์สำรองน้ำ ความจุ 3-5 ลิตรเอาไว้ใส่น้ำสำหรับเวลาปีนขึ้นเขา
7.แผนที่ + เข็มทิศ ถ้ามี GPS ก็เยี่ยม แผนที่ไปซื้อที่กรมแผนที่ทหารตรงคลองหลอด ยอด 1500 อยู่ที่แผนที่ที่ชื่อแก่งกระจาน หรือพะเนินทุ่งไม่แน่ใจ (ยกให้เขาไปแล้ว) มี 4 แผ่นครับการเดินทางต้องใช้ 3ใน4 แผ่น ใครสามารถย่อถ่ายเอกสารสีให้เหลือแผ่นเดียวได้จะสะดวกมาก ( ทำแล้วแบ่งผมด้วย )
8.ถุงนอน 300 g. ขึ้นไป ลำบากแบกไปหน่อยเถิดครับรับรองหลับสบาย
9.เครื่องแต่งกายเน้นที่แห้งเร็ว เพราะเส้นทางต้องข้ามน้ำวันละ สิบกว่าหนขึ้น รองเท้าผ้าใบดีที่สุด
10. ถุงขยะดำใบใหญ่ไว้ใส่ของกันน้ำ เพราะบางช่วงต้องข้ามน้ำลึกกว่าสะเอว
11.ข้อนี่สำคัญมากเนื่องจากเส้นทางต้องผ่านป่าสมบูรณ์และเปราะบาง ดังนั้นควรรบกวนธรรมชาติให้น้อยที่สุด ปฏิบัติตามกติกาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างเคร่งครัด
12.ควรไปไม่เกิน 10 คน (เขาอนุญาติให้ขึ้นปีละ 1-2 ครั้งเท่านั้น )
13.ลางานเตรียมไว้ 13-15 วันเผื่อหลงทาง ใช้ไม่หมดไม่เป็นไร คืนได้
14.ควรว่ายน้ำเป็น
15.ร่างกายควรแข็งแรง ทนทานได้ทุกสภาวะตามสมควร

Create Date : 14 เมษายน 2552

Last Update : 21 เมษายน 2552 9:48:17 น.

5 comments

Counter : 719 Pageviews.