ความรัก กับ วิทยาศาสตร์

จากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา หน้าที่ในการอธิบายเรื่องราวของ “ความรัก” เรายกหน้าที่ให้กับนักปรัชญาเค้า รู้ไหมว่ายุคแรกๆย้อนไปถึงแถวกรีกในสมัยก่อนโน้นเนี่ย เค้ามองปรากฏการณ์เกี่ยวกับความรัก เช่น รักแรกพบ ว่าเป็นการตอบสนองต่อแรงดึงดูดอันควบคุมไม่ได้เชียวนา

โดย Empedocles เค้าบอกว่า มันจะมีแรงอยู่ 2 แรง คือ love (philia) และ strife (neikos) แล้วไอ้เจ้าแรงทั้งสองเนี่ยละเป็นสาเหตุของการเคลื่อนไหวทั้งปวงในจักรวาล โดยกระทำผ่านธาตุพื้นฐานทั้งสี่ที่เรารู้จักกันดีในนาม ดิน น้ำ ลม ไฟ นั่นเอง โดย love เนี่ยสำคัญเลยนะ เป็นแรงในการผูกมัด เชื่อมโยงส่วนประกอบต่างๆนั้นเข้าด้วยกัน

ต่อมา Plato เค้าก็ได้ขยายความหมายของแรงดังกล่าวเป็นเป็น attraction และ repulsion (ก็คงประมาณว่า แรงดูด กับ แรงผลักน่ะนะ) โดย Plato บอกว่าสิ่งที่เหมือนกันเท่านั้นถึงจะดึงดูดกัน (เรียกว่า likes attract) เช่น ดินกับดิน น้ำกับน้ำ ลมกับลม ไฟกับไฟ เป็นต้น

แต่ภายหลัง บรรดาพี่ๆนักปรัชญาเนี่ย ก็เริ่มได้รับอิทธิพลมาจากทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะในทางกระแสไฟฟ้า เช่น กฎของ Coulomb ที่แสดงให้เห็นว่าประจุบวกและประจุลบจะออกแรงดูดกัน ก็เลยปิ๊งไอเดีย และเสนอแนวคิดเรื่องการดึงดูดกันของสิ่งที่ตรงข้ามกัน (เรียกว่า opposites attract) ขึ้นมาแทน

รัก รัก รัก...

เพื่อไม่ให้งง และไม่ให้คนเราหาคู่กันได้ยากนัก ในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ผู้ที่ศึกษาเกี่ยวกับธรรมชาติของการมีคู่ของมนุษย์ เห็นพ้องกันว่าการจับคู่กันหรือดึงดูดซึ่งกันและกันนั้น เป็นส่วนผสมของแรงดึงดูดจากความแตกต่าง (opposites attract) และแรงดึงดูดจากความเหมือน (likes attract) ทั้งสองอย่าง นั่นเอง

แล้วก็เป็นในช่วงศตวรรษล่าสุดนี่เองที่นักวิทยาศาสตร์เริ่มเข้ามาแย่งงานนักปรัชญาทำ โดยนำมาโดยนักจิตวิทยาที่เสนอโมเดลของความรักว่าเป็น แรงขับชนิดหนึ่ง แบบเดียวกับ ความหิว หรือ ความกระหาย นั่นเอง (โห ไม่โรแมนติกเลย)

ต่อมา Robert Sternberg ได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับความรักที่เรียกชื่อว่า Triangular theory of love ที่ว่า
ความรัก มีองค์ประกอบ 3 ส่วน ได้แก่ intimacy, commitment, passion

ส่วนการศึกษาทางประสาทวิทยา นักวิทยาศาสตร์เค้าก็ไปเจอะเอาสารเคมีหลายชนิดที่จะปรากฏในสมองเมื่อคนมีความรัก ได้แก่ Testosterone, Oestrogen, Dopamine, Norepinephrine, Serotonin, Oxytocin แล้วก็ Vasopressin

โดย Testosterone และ Oestrogen เนี่ยจะมีระดับสูงมากในช่วง lustful phase (ขอเรียกว่าช่วงเสน่หาละกัน) ของความสัมพันธ์

ขณะที่ Dopamine, Norepinephrine, Serotonin จะพบมากในช่วง attraction phase (คงเป็นช่วงรัก)

ส่วน Oxytocin , Vasopressin จะพบว่าเกี่ยวข้องกับความผูกพันระยะยาว และความสัมพันธ์ที่ยั่งยืน

และไม่ช้าไม่นาน ในปี 2005 นี่เองนักวิทยาศาสตร์ชาวอิตาลีคนนึง ก็ได้ศึกษาจนค้นพบโมเลกุลโปรตีนตัวนึง ที่เรียกว่า Nerve Growth Factor (NGF) จะมีระดับสูงเมื่อคนมีความรักในช่วงแรก แต่จะกลับสู่ระดับปกติเมื่อผ่านไปประมาณ 1 ปี

หุหุ อย่างนี้ที่เค้าหมดรักตัวเองนี่ไม่ใช่ความผิดเค้านา "มันเป็นเพราะเค้ายังบิวท์ Oxytocin ไม่ทันตะหาก แถม NGF ก็ดันมาหมดซะอีก" : P

Create Date : 18 มกราคม 2550		2 comments
Last Update : 26 มกราคม 2550 23:00:58 น.
Counter : 1042 Pageviews.
Share Tweet