แม่พลอยของฉัน ขอเล่าถึงคุณแม่ของเราบ้างนะคะ แม่เราเป็นคนตลกเฮฮา แต่บทจะดุก็ใช่ย่อยแล้วล่ะค่ะ เราจากบ้่านมาตั้งแต่อายุ13 มาทำงานที่กทม.เพื่อหาเงินช่วยทางบ้าน ส่งจ.มกลับบ้านฉบับแรก แม่กอดซองจ.มร้องไห้เลยทีเดียว ไม่ใช่อะไร คือแม่อ่านหนังสือไม่ออกค่ะ ต้องรอพ่อที่ไปถีบสามล้อกลับบ้านมาก่อน ถึงอ่านให้ฟัง แม่กับเราสนิทกันมากๆ เมื่อก่อนติดต่อกันทางจ.ม แต่11ปี มาแล้วที่เราใช้มือถือติดต่อกัน เราโทร.หาแม่ทุกวัน บางวันอาจจะ2-3ครั้งถ้ามีธุระ เราบอกรักแม่ตลอดแบบไม่เขินเพราะทำมาแต่เล็กๆ เวลาเราคุยกับแม่ เจ้านายเรายังอิจฉา บอกว่าคุยกันสนุก หลายๆคนก็บอกดูมีความสุขจังเลย เราชอบคุยเล่นกับแม่ และผลัดกันปล่อยมุก55+ วันใหนแม่เสียงแหบเเห้งเราจะถามว่า.เท่าไหร่คะคุณนายเเสียงถึงจะดี แม่บอก2พัน เราต่อ1500บ. แม่จะบอกไม่ได้ทุนมาเกินนี้ เราก็ได้ๆโอนให้ในอีกวัน พอไกล้หวยออก ก็จะถามกันแม่มีเบอร์อะไรบอกหนูบ้างสิ แม่บอกว่าเธอบอกฉันก่อนสิ เราไม่บอก แม่ก็ไม่บอก ผลออกมาค่อยอวดกันว่าใครเฮง55+ เวลาแม่ขอเงินเราจะถามว่า แม่มีลูกกี่คน แม่ตอบว่า3 แต่จะขอคนเดียวมีอะไรไหม เหอะๆเอากับคุณนายสิค่ะ เราก็ต้องโอนให้ตามระเบียบ อิอิ ไม่ว่าแม่บอกอยากได้อะไร รับรองไม่เกิน5วันของนั้นถึงมือ จากกทม.ถึงร้อยเอ็ดในบัดนาวค่ะ แม่ชอบกินปลาหมึกแห้ง กระเทียมดอง ขนมเปี้ยะ ใส่ผ้าถุงแม่ประยูรเพราะอ้วน ใส่เสื้อผ้าจีนพาหุหรัด เราจำได้หมด ส่งให้ตลอด (พอแม่รู้เสื้อตัว350บ.บอกแพงไม่เอาแล้ว)55+ เวลากลับบ้านทีพาไปซื้อของเข้าบ้าน แม่มักบ่น พอแล้วๆ มันเยอะ เราบอกไม่ต้องๆเอาไปไว้ใช้ เรากลับบ้าน4เดือนครั้ง สงกรานต์ วันแม่ วันพ่อ ลงล็อค4เดือนครั้งพอดี แม่เราเคยขายของชำ แต่เราบาปไหมบ่นให้แม่เจ๊งทุกวัน เพราะอะไรู้ไหมคะ แม่เล่นขายถูกๆ แบบว่าเหล้าทุนเกือบพันกำไร24บ. +กำไรขวดละ1บ. เราว่าไม่ได้ต้องเยอะกว่านี้ แม่บอกเอาเหอะเราไม่ได้เสียภาษี นั้นไง ขายไปมีแต่คนเซ็น เจอหน้าลูกค้าแม่บอกมาจ่ายยายหน่อยนะ แต่ลูกค้าก็หายทุกที ขายมา2-3รอบ บิลลูกค้าค้างเป็นหมื่นๆ กรรมของแม่เรา แต่ทุนเราออกเน้อ55+ ขายทีต้องรอให้แม่เลิกขายเองนะเราบอกไม่ฟังหรอกต้องทุนหมดค่อยเลิก มีบ้างช่วงอยากขายส้มตำขายๆไป หนีไปนอนข้างๆร้านซะงั้น ใครอยากกินตำเลย เงินวางไว้10บ. ตำให้พอใจ 55+ ที่สวนปลูกผัก ใครซื้ออะไรให้เงินไว้10-20บ. แล้วไปเก็บที่สวนได้เลย เราเคยบ่นแม่บอก ช่างเหอะ เค้าก็เก็บไปกันพอกินน่า...เราก็ไม่ว่าถือว่าความสุขของแม่ แม่เราพูดเก่งไปใหนใครๆก็ชวนไปเป็นตัวโจ๊ก ทุกงาน55+ แต่บทจะขรึมสอนลูกๆ3คน อย่างพวกเราก็เล่นเอาพวกเราหงอ นะคะ แม่จะสอนแบบแฝงๆตลกไปในตัว ครั้งนึงเราอกหัก แทบฆ่าตัวตาย กลัวแม่ด่าว่าสอนไม่จำ ทำตัวไม่ดี เลยไม่กล้าสู้หน้าแม่ แต่สุดท้ายเป็นห่วงท่าน กลับบ้านไป แม่ไม่ด่าเราสักคำ แถมบอกให้เราเอาความผิดมาเป็นบทเรียน เริ่มต้นใหม่ อย่าให้ใครดูถูกเราได้อีก เราเลยกลับตัวมาเป็นคนใหม่ จนทุกวันนี้ ภูมิใจ ที่ทำให้แม่มีความสุข และเป็นคนมีหน้ามีตาคนนึงในหมู่บ้าน จากเมื่อก่อนแม่เป็นคนเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ ภายในหมู่บ้านเพราะความจน เวลาแม่กับพ่อเจ็บไข้ได้ป่วย เราจะบอกไปหาหมอและโทร.มาหาเราตอนที่อยู่กับ หมอเพราะ เราจะได้คุยกับหมอเองค่ะ บ่อยครั้งที่หมอชมเรา แต่ที่เราทำแบบนี้เพราะเคยรู้ว่า บางทีหมอกับคนไข้บ้านนอกก็สื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เราเลยไม่ไว้ใจ55+ ถ้าเป็นอะไรมากเราก็จะรีบกลับบ้านพาแม่พ่อ ไปตรวจแบบละเอียดด้วยตัวเองทันทีค่ะ แม่เราลำบากมามากเกือบทั้งชีวิต พอเราโตมาก็สัญญากับแม่ ว่าจะเลี้ยงดูท่าน ให้ดีมีความสุข ไม่ต้องเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อนที่เลี้ยงพวกเรามาค่ะ ทุกๆวันแม่ของทุกปี เราจะกลับบ้านไปกราบแม่พลอย ติดดอกไม้ให้ และพาไปดูหนัง+กินเอ็มเค และกอดแม่พลอยตลอดค่ะ และปีนี้เราก็จะกลับไปกอดและหอมบอกรักแม่พลอยของเราเหมือนทุกปีค่ะ จริงๆปีนี้ เราและพี่ชาย ชวนแม่กับพ่อลงมาหาเรา ที่กทม. ตอนแรก แม่บอกจะลงมา แต่พอไกล้วันเราถาม แม่บอกว่า ไม่มีตัวเลือกเหรอ แบบว่าเธอมาหาฉันยังเนี่ยะ เราก็ถาม ใหนบอกจะมาไง แม่บอก ฉันขี้เกียจนั่งรถอ่ะ ฉี่บ่อยๆไม่สะดวก เราเลยต้องกลับไปหาเหมือนทุกปีค่ะ ...............................รักแม่พลอยที่สุดในโลกจ้า........................ อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ คุณแม่ก้อน่ารักมาก
โดย: ดอกหญ้าปลายดอย วันที่: 18 กรกฎาคม 2555 เวลา:17:52:21 น.
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักกัน.........
แถวบ้านเรียกเราว่า ครอบครัวเชิญยิ้มค่ะ55+ โดย: สาวถุงกาแฟ (สาวถุงกาแฟ ) วันที่: 19 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:20:24 น.
แวะมาโหวตให้นู๋เนาว์จ้า
คิดถึงนะน้องสาว โดย: พี่ตุ่ม (armearn ) วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:8:59:40 น.
i like your stories and user name.
โดย: Oh yeah IP: 115.87.123.21 วันที่: 22 มีนาคม 2556 เวลา:11:03:49 น.
|
สาวถุงกาแฟ
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |