สองวันแล้ว .. ที่ข้าวเหนียวหนีออกจากบ้าน ยังไม่กลับมาหนูรู้ไหม ว่าแม่คิดถึงเป็นความผิดของแม่เอง ที่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ แต่แม่ก็ไม่คิดว่าหนูจะกล้ากระโดดจากชั้นสอง ซึ่งมันก็สูงวันนั้นแม่ทำความสะอาดบ้าน พ่ออยู่ในโรงรถ เช็ดรถดูรถไปตามประสา แม่พาหนูกับพี่สีดำขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน หวังว่าให้อยู่เป็นเพื่อนแม่บนบ้าน พอแม่ทำชั้นบนเสร็จ จะลงชั้นล่าง เรียกลูก ๆ ให้ลงตามไปด้วย แต่ทำไมเหลือแต่พี่สีดำล่ะ ข้าวเหนียวหายไปไหนกว่าจะรู้ ว่าหนูไม่อยู่แล้ว ก็ร่วมชั่วโมง แม่รีบเดินไปบอกพ่อที่โรงรถ ออกเดินตามหาหนู แต่ก็ไม่เจอพ่อกับแม่ไม่เคยหยุดตามหาหนู แต่หนูอยู่ไหนลูก .. แม่นอนไม่หลับตั้งแต่หนูไม่อยู่ เพราะหูคอยฟังว่าหนูจะกลับมาแล้วไม่มีคนเปิดประตูให้แม่คอยเปิดหน้าต่าง ร้องเรียกหาหนู ได้แต่หวังว่าจะเห็นลูกสาวแม่กำลังวิ่งกลับมาบ้าน แต่ไร้ซึ่งวี่แวว ....หนูรู้ไหม ว่าบ้านเราเงียบเหงา เรามีกันอยู่แค่นี้ พ่อแม่และพี่สีดำ เมื่อไรหนูจะกลับพี่สีดำก็เหงาไม่มีเพื่อนเล่นพ่อก็เหงา ไม่มีหนูที่คอยมาจุ๊บจมูกแม่ก็เหงา ไม่มีหนูมาคอยนอนเฝ้าแม่ มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ มานอนขวางแม่หน้าคอมหนูอาจจะเป็นแค่แมวในสายตาคนอื่น ..แต่หนูเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพ่อแม่ ..หนูเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเรา ..ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์จงคุ้มครองหนู ..พ่อกับแม่จะไม่หยุดตามหาหนู ..กลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิมเถิดลูก ..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เศร้าจัง..