Bloggang.com : พี่โซนิค กะ น้องซีเนม : ประสบการณ์อันล้ำค่า...วันที่ได้เ็ห็นหน้าเทวดาตัวน้อย

ประสบการณ์อันล้ำค่า...วันที่ได้เ็ห็นหน้าเทวดาตัวน้อย

>>>วันนี้เป็นวันที่รู้เลยว่า...ทำไมแม่ถึงรักเรามาก...ก็วันที่เราได้เป็นคุณแม่อย่างเต็มตัวนี่แหละ<<<

ณ.วันที่ 31 สิงหาคม 2547 เวลาประมาณ 22.00 น. เพิ่งกลับมาจากร้านคุณยาย กำลังจะล้างจาน...นั่งลงแล้วรู้สึกว่ามันแน่นท้อง แต่ไม่คิดอะไรมากนึกว่าคงจะค้ำท้อง เพราะท้องใหญ่มาก..แต่ก็หยุดล้างเพราะไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเอาไว้วันหลังค่อยล้าง เลยอาบน้ำนอน...

22.30(โดยประมาณ) อาบน้ำเสร็จล้มตัวลงนอนได้ซัำกพัก รู้สึกแน่นท้อง ปวดหน่วงๆ แต่ก็คิดว่าคงจะไม่มีอะไร เพราะปกติจะอึดอัดท้องเวลานอนอยู่แล้ว แต่มันก็ยังไม่หาย จนทนไม่ไหว เลยลองกดโทรศัพท์หาแม่ดู ว่าอาการเจ็บแบบนี้มันใช้อาการเจ็บท้องเตือนหรือเปล่า...ได้คำตอบว่า...ไม่รู้ซิ มันผ่านมาตั้ง 21 ปีแล้ว เค้าจำไม่ได้...แป้วววววว....นึกขึ้นได้ว่าน้าสาวเพิ่งคลอดน้อง ตอนนี้น้องเพิ่งจะ 5 ขวบคงจะพอจำได้...รีบวางสายจากแม่แล้วโทรหาน้าสาวทันที..และคำตอบที่ได้คือ...ไ่ม่รู้ซิ น้าผ่าคลอด...แป้ววววอีกรอบ...เอาไงดี...น้าเลยบอกว่าถ้ายังไงให้โทรหาเค้าเดี๋ยวเค้าให้น้าเขยขับรถพาไป...ไอ้รถน่ะไม่เท่าไรเพระาที่ตึกก็มีพี่ใจดี...เตรียมรอบริการอยู่แ้ล้ว...ถึงขนาดจอดรถไว้ใกล้ประตูทางออกเพื่อที่จะได้ออกสะดวก...นั่งรอซักพัก...

23.15 น. ชักเริ่มไม่ไหวแล้วซิ มันคงไ่ม่ปกติแล้ว เลยตัดสินใจโทรหาน้าสาว...ถ้าไม่ให้เค้าพาไปจะน่าเกลียด...ผ่านไป 15 นาทีน้าเขยมารับ รีบตรงดิ่งไป รพ. ทันที...อ้อ..แวะรับแม่ก่อน...ระหว่างทางก็ยังถามว่าจะไปที่ไหนดี...ปากน้ำ..หรือ...จุฬา...เราเลยว่าเอาปากน้ำดีกว่า คลอดตอนกลางคืนยังไงก็ไม่ได้คลอดกับหมออยู่ดี...เลยแวะเข้าปากน้ำ...พอเข้าห้องตรวจ...พยาบาลก็ให้ขึ้นชั่งน้ำหนัก...แต่ได้ช่วงที่จะก้าวขาขึ้นนี่ซิ มันเจ็บท้องพอดี..เลยแสดงอาการว่าเจ็บนิหน่อย...คุณพยาบาลแหวมาทันที...โอ๊ยอะไรคะคุณแม่ มดลูกเพิ่งจะเปิดแค่ 3 เซ็นต์ ทำท่าเหมือนเจ็บจะตาย เด็กจะคลอดได้ต้องเปิด 10 เซ็นต์ คุณแม่ไม่ตายก่อนเหรอคะ...อ้าว...ให้พรกรูซะแล้ว..ก็ไม่เป็นไรค่ะ ทน...ตรวจ โน่น นั่น นี่เสร็จ ก็เกือบจะ ตี 2 แล้ว ได้เข้ามานอนรอ...ลักษณะห้องคลอดคือ...ใกล้ๆกับเตียงคลอด ซึ่งจะมีประมาณ 3-4 เตียง...จะมีเตียงให้นอนรอระหว่างคลอด..ซึ่งไอ้ที่นอนรอระหว่างคลอดนี่แหละค่ะ...คุณแม่รอคลอดก็หลายท่าน ก็มีบ้างที่ปวดแล้วทนไม่ไหว ร้องโอดโอยมา...เสียงคุณพยาบาล..ปี๊ดมาเลยค่ะ...จะร้องอะไรนักหนาหัดเกรงใจคนอื่นเค้าซะบ้างซิ...นึกในใจไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ อยากร้องก็ร้องไปเข้าใจ เพราะว่าตัวเองก็อยากจะร้องเหมือนกัน...แต่ไม่กล้าค่ะ..กลัวเสียงพิฆาต...นอนไปซักพักเริ่มปวดถี่ขึ้น...ทำอะไรไม่ได้ เลยนอนร้องไห้คนเดียว ไม่กล้าร้องดังค่ะ...จนประมาณตี 3 รู้สึกอยากเบ่งมาก เหมือนปวดอึ...เดินไปห้องน้ำก็ไม่ออก...จนทนไม่ไหวแล้วเรียกพยาบาล...อยากเรียกตั้งนานแล้วแต่กลัว...พอพยาบาลมาตรวจดู...ได้ยินคุยกันว่า...หัวเด็กชนกระเพาะปัสวะแล้ว...รีบพาเราขึ้นเตียงคลอดทันที...ดีนะเอารถเข็นมารับ...

พอขึ้นเตียงได้ ก็มีคุณพยาบาลนั่งอยู่ตรงโต๊ะปลายเตียง เป็นโต๊ะเหมือนโต๊ะทำงาน นั่งทำอะไรก็ไม่รู้ ปากก็บอกให้เบ่ง...เราก็เบ่งเลย..อึดดดดดดดด.....อึดดดดดดด....ไอ้อึด 2 นึ่แหละค่ะอยู่ดีๆ คุณพยาบาลที่นั่งดูอยู่ปลายเตียงก็บอกให้หยุด...แต่อารมณ์คนกำลังเบ่งอยู่ บอกให้หยุดกระทันหันใครจะหยุดได้ ไม่ใช่รถนี่...เสียงรอยมาเลยค่ะ ... บอกให้หยุดให้หยุด ไม่หยุดเดี๋ยวก็ฉีกหมดหรอก...อ้าว..แล้วมันหยุดได้กระทันหันหรือไงเนาะ... แล้วเค้าก็เดินมาปลายเตียงแล้วคงจะขลิบนั่นแหละคะ...แล้วก็บอกให้เบ่งอีก...เราก็อึดดดดด.......หัวออกแล้วคุณแม่เบ่งอีกครั้งยาวเลยนะคะ.....อึดดดดดดดดดด....ไอ้อึดสุดท้ายนี่แหละค่ะ รู้เลยว่าน้องออกมาแล้ว...03.28 น. แต่เอ๊ะ ทำไมไม่มีเสียงร้อง....เค้าก็อุ้มน้องไป แล้วแ่ว่วๆเสียงมาว่า accident ไอ้เราก็ใจเสียเลยค่ะ...สักพักก็ได้ยินเสียงน้องร้อง...ใจค่อยมาหน่อย...แล้วพยาบาลก็เดินมาบอกว่าได้น้องผู้ชาย...หนัก 3,250 กรัม ยาว 51 เซ็นต์...เฮ้อ...เหมือนยกภูเขาออกจากอก เจ้าตัวน้อยของแม่...แล้วพยาบาลก็จัดการเย็บไปตามเรื่องตามราว แต่เย็บนานอ่ะ..จนกว่าจะเสร็จเริ่มรู้สึก เจ็บ...เสร็จแล้วก็ให้เราลงเตรียงเข็นเพื่อรอไปห้องพัก...

ประมาณ 6 โมงเช้าก็ได้ขึ้นตึกพัก เป็นห้องรวม นอนรอตัวเล็ก ระหว่าที่นอนรออยู่นั้นเตียงข้างๆก็บอกว่าช่วงนี้ให้รีบนอนซะ เดี๋ยวเค้าก็เอาตัวเล็กมาให้แล้วจะไม่ได้พัก...

จนเวลาประมาณ 7 โมงครึ่ง ก็ได้เห็นหน้าเจ้าตัวน้อยของแม่เต็มตา

***เจ้าตัวน้อย ผมดำ คิ้วเข็ม ตัวขาวๆ***

>

...แต่ระหว่างที่รอแม่มาเยี่ยมนี่ซิค่ะ...ช่วงเวลาที่หดหู่ที่สุด เจ้าตัวเล็ก ต้องนอนอยู่ทั้งๆที่มีผ้าห่อตัวผืนเดียว เนื่องจากไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้เลย...เค้าถือไม่ให้เตรียมไว้...เจ้าตัวเล็กก็ก้นเปื้อนอึ..แต่ไม่สามารถเปลี่ยนได้...ได้แต่เช็ดแล้วก็พับหลบๆเอา...รอแม่กับแฟนไปซื้อให้จน เที่ยง...กลับมาพร้อมของเต็มมือ...เลยได้เปลี่ยน...แต่งเนื้อแต่งตัวให้สุดหล่อ

Create Date : 21 กันยายน 2554

Last Update : 21 กันยายน 2554 15:39:23 น.

0 comments

Counter : 411 Pageviews.