Bloggang.com : neopattaum : นินทาเพื่อน รวมพลคนบ้า ภาคหนึ่ง

นินทาเพื่อน รวมพลคนบ้า ภาคหนึ่ง

ก่อนที่จะเริ่มเรื่อง ทางผู้เขียน ซึ่งก็คือ ข้าเจ้าเอง ได้เสริมเติมแต่งเรื่องราวเพื่อเพิ่มอรรถรสให้มีความบันเทิงมากขึ้น และลดหรือเปลี่ยนแปลงความจริงบางส่วน ทั้งนี้ เพื่อไม่ให้เพื่อน ๆ มาตื้บข้าเจ้าภายหลังนั่นเอง

เบิกตัว

เรื่องบ้า ๆ ได้เริ่มต้นเมื่อข้าเจ้า เด็กบ้านนอกตัวดำคนนึง เดินทางเข้ามาเรียนในระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยมหิดล (ขอเอ่ยชื่อมหาลัยหน่อย แบบว่า ภูมิใจเสนอมาก เอิ้ก ๆ ๆ) ..... นักศึกษาทุกคน เมื่อเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยนี้ จะต้องได้มีโอกาสอยู่ศาลายาทุกคน เนื่องจาก นักศึกษาปีหนึ่งจะต้องมาเรียนวิทยาศาสตร์พื้นฐานที่นั่น นั่นเอง...

วันศุกร์ปลายเดือนพฤษภาคม พ่อแม่พี่น้องญาติโกโหติกาก็ขับรถจากบ้านนอก บรื้น บรื้น มาส่งข้าเจ้าที่ศาลายา ณ บริเวณหอพักอาคาร 5 ซึ่งดูยังงัย ก็เหมื๊อนเหมือนโรงทาน เหอะ ๆ ๆ หอพัก 5 นั้น เป็นหอชายขนาดความสูง ชั้นเดียว มีทั้งหมด 10 ห้อง ซึ่งแบ่งเป็น 2 ฝากที่ขั้นด้วยห้องน้ำรวม ..... แต่ละห้องมีขนาดบรรจุเปตร เอ๊ย เด็กได้ 10 คน นั่นก็หมายความว่า ข้าเจ้าจะมีเพื่อนร่วมห้องอีก 9 คน (เลยเหรอนั่น - -‘) ..... ว่าแล้ว เพื่อนร่วมห้องก็ได้เดินทางเข้าหอทีละคนสองคน จนกระทั่ง เด็กดำเตี้ย ผอม พุงโลคนนึง ได้เข้ามา ไม่นึกเลย ว่าเด็กคนนี้จะ เหอะ ๆ ๆ สุดบรรยาย.........

ข้าเจ้า - หวัดดี เรา อ อยู่ห้องนี้รึ
เด็กดำ - (เออสิวะ ก็เข้ามาในห้องนี้ จะให้อยู่ห้องโน้นหรืองัยวะ) ... สวัสดีครับ ครับ อยู่ห้องนี้ครับ เรียกผมว่า บ ก็ได้ครับ
ข้าเจ้า - เราก็อยู่ห้องนี้ เตียงติดหน้าต่างด้านท้ายโน่นเลย แล้วนายเตียงไหนอ่ะ
บ - เตียงนี้ครับ (มือก็ชี้ไปที่เตียงที่สองจากประตูฝากซ้าย)
ข้าเจ้า - แล้วนายอยู่คณะอะไรเหรอ
บ - SC ครับ แล้วคุณล่ะ
ข้าเจ้า - ........ (โห คนไรวะ พูดเพราะชิ แล้วจะคุยกะมานรู้เรื่องมั้ยเนี่ย) ..... เหมือนกัน SC เหมือนกันครับ ..... (น๊านนนน คณะเดียวกะตูอีก)
ข้าเจ้า - รหัสไรอ่ะ
บ - 119
ข้าเจ้า - เฮ้ย เจงอ่ะ เรา 118 ว่ะ (เวรกรรม เลขที่เสือกติดกันอีก เหมือนพรหมลิขิต เหอะ ๆ ๆ)
บ - อ๋อ ครับ ..... ดีจังเลยครับ
ข้าเจ้า - .......ครับ....... (มานมีความรู้สึกบ้างมั้ยเนี่ย ตูจะกลุ้ม)

นั่นเป็นวันแรกที่ข้าเจ้าได้รู้จักกับนาย บ สมาชิกบ้าคนแรก และเนื่องจากพวกเราเรียนคณะเดียวกัน เลขที่ติดกัน ดังนั้น เราจึงทำแลปด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็น เคมี ฟิสิกส์ ชีวะ แถมยังอยู่หอเดียวกันอีก แม่งอะไรมันจะกลมขนาดนั้น แล้วมันจะไม่ทำให้เราสนิทกันได้ยังไหวล่ะนั่น เรานั่งเรียนด้วยกันตลอด กินข้าวก็กินด้วยกัน เหมือนโลกทั้งโลก มีกันอยู่แค่สองคน ..... อู๊ย อะไรจะสดชื่นขนาด .... เหอะ ๆ ๆ

นาย บ เป็นนักเรียนทุน ได้ตังค์กินหนมฟรี นี่แหล่ะ ที่ข้าเจ้าทำตัวสนิทสนมกับนาย บ (แผนสูงมั้ย อิอิ) นอกจากนี้ นาย บ ยังเป็นคนเรียนดี (ไม่งั้นจะได้ทุนมั้ยล่ะนั่น) แต่ข้าเจ้าเอง แม่งโง่บัดซบ เลยต้องคอยให้นาย บ ช่วยเหลืออยู่เสมอ แถมนาย บ ยังเป็นคนสุภาพ เทคแคร์เพื่อนดี ดีซะจนบางที นี่สวรรค์แกล้งหรือไร ที่เอาเทวดา มาเกือกกลั้วกับผีเปตรอย่างข้าเจ้า เหอะ ๆ ๆ ลักษณะนิสัยต่างกันคนละขั้วเลย .... แต่ก็นะ แต่ถ้าลองให้ท่านชายนาย บ ตอกกลับบ้าง ขอโทษทีเถอะ ที่เรียกว่า ด่าแบบผู้ดี นี่มันแสบลึก ลึกกว่าด่าแบบสถุนแบบข้าเจ้าหลายพันหลายหมื่นเท่า เหอะ ๆ ๆ สรุปแล้ว นาย บ เนี่ย อะไรก็ดีไปซะทุกอย่าง เสียอยู่อย่าง “เด็กดำเตี้ย พุงโล เอิ้ก ๆ ๆ” นี่ถ้าไม่มีนาย บ นะ ไม่รู้ข้าเจ้าจะรอดพ้นมาจากนรกอันโหดร้ายของการเรียนปีหนึ่งได้หรือเปล่า อิอิอิ

หนูมิมาแว้ว

ในวิชาแลป ไม่ว่าจะเป็น เคมี ฟิสิกส์ ชีวะ นอกจากข้าเจ้ากะนาย บ แล้ว ก็ยังมีสมาชิกอื่นอีก .... ก็แน่ล่ะสิ เค้าคงไม่ให้ทำแลปกันแค่สองคนหรอก ถึงแม้นอกรอบเราจะแอบหวานแหวว สวีทกันขนาด เอิ้ก ๆ ๆ (“,) ในวันแรกของการทำแลป วันนั้นเป็นวันอังคาร ตอนบ่ายที่ห้องแลป ที่ใหญ่โอ่อ่า หรูหราเสียนี่กระไร (เหอะ ๆ ๆ หรูมาก ขอบวก - -‘) ..... เด็กดำรูปร่างสูงใหญ่กำยำ มีกล้ามเป็นมัด ๆ หล่อเหลาคมเข้มตามแบบฉบับเด็กใต้ (ใต้หนองคายอ่ะดิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า) ก็เดินเข้ามาที่โต๊ะแลป ซึ่งมีชายหนุ่มสุดหล่อสองคนยืนอยู่กับสาวสวยนาม สาว อ รอท่าและรอคอยการมาเพื่อนร่วมแลปคนสุดท้าย ...... เด็กดำคนนั้นเองเหรอ เพื่อนร่วมแลปคนสุดท้าย

ข้าเจ้า - นายชื่อ .....(ชื่อจริง)..... ใช่มั้ย เรา อ. ส่วนนี่ บ. แล้วสาวสวยคนเดียวในแลป สาว อ.
เด็กดำ - เรา มิ สวัสดี
ข้าเจ้า - นายรหัส 120 ใช่ป่ะ
มิ - ใช่แล้ว
ข้าเจ้า - อ. 116 เรา 118 และ บ. 119 ส่วน 117 คงจะหนีไปอยู่มหาลัยอื่นแล้วมั้ง
สาว อ. - ตอนเรียน มิ นั่งอยู่ไหนเหรอ
มิ - อ๋อ เราไม่ได้เข้าเรียนน่ะ ไม่ตื่นน่ะ ปรกติอยู่บ้าน มีพี่เลี้ยงปลุก พอมาอยู่หอ เลยยังไม่ชินน่ะ
ข้าเจ้า นาย บ. และสาว อ. - .................................................. (หน้าตาเป็นไก่ตาแตกเลยทีเดียว)
(ทำไมบ้านตูไม่มีคนปลุกบ้างวะเนี่ย)....................... และตั้งแต่นั้นมา ข้าเจ้าก็เรียกมิว่า “หนูมิ” มาโดยตลอด สืบเนื่องมาจาก..... เอ่อ ..... แบบเนี๊ยะแหล่ะ

จะว่าไปแล้ว หนูมิตอนปีหนึ่งนั้น มีความสัมพันธ์เพียง เพื่อนร่วมแลปเท่านั้น ..... แหม ก็บอกแล้วว่า โลกทั้งใบให้นายคนเดียว นาย บ เอิ้ก ๆ ๆ ตอนปีหนึ่งนั้น ข้าเจ้ากับนาย บ ยังไม่ค่อยรู้จักกับหนูมิมากนัก อย่างที่เห็นก็รู้สึกเพียงว่า คน ๆ นี้ ใหญ่แต่ร่างกาย แต่แม่งคุณหนูชิ เวลาทำแลปหรือทำอะไร ก็ต้องให้พวกเพื่อน ๆ ออกหน้า ไม่รู้จะอายอะไรนักหนา จะคุยกันก็เฉพาะตอนทำแลปเท่านั้น ..... สำหรับหนูมิ ก็ถือว่า หนูมิเป็นคนเรียนเก่ง ซึ่งครั้งหนึ่ง หนูมิเคยเกือบเป็นตัวแทนเคมีโอลิมปิก .... หนูมิไม่ผ่านรอบรองสุดท้ายเท่านั้น แต่สำหรับข้าเจ้าแล้ว ถือว่า สุดยอดเลย แต่ว่า ทำไมน๊อออ ถึงไม่ยอมทำแลป ให้คนอื่นเค้าทำกัน ............... สุดท้าย ก็รู้มาว่า ความมั่นใจของหนูมินั้น ไม่ได้มีมากมายสมตัวเลย ดันกลับแปรผกผันซะอีก ตูล่ะกลุ้ม โตแต่ตัวจริง ๆ ด้วย

จบความสัมพันธ์ของหนูมิไว้เพียงเท่านี้ก่อน

ไอ้เวรตะไล

เช้าวันเสาร์วันหนึ่ง นาย บ กลับบ้าน ซึ่งก็ไม่ไกลจากกรุงเทพนัก ดังนั้น ข้าเจ้าก็เลยต้องนั่งเหงาเฝ้าคอยคิดถึงนาย บ อยู่คนเดียว ...... เสียงหนึ่งได้รอดเข้ามาในห้องนอนกันใหญ่กว้างขวางจากนอกชานหน้าห้อง

ต้นเสียง - “เฮ้ย ไอ้สัตว์หนุ่มอยู่มั้ยวะ”
.........................................เงียบ..........................................
ต้นเสียง - “ไอ้เหี้ยหนุ่ม มึงจะนอนแดกบ้านแดกเมืองหรืองัยฟระ”
ข้าเจ้า - (โอ้ย ไอ้เวรที่ไหนมันมาแหกปากตั้งแต่เช้าวะ คนจะหลับจะนอนโว้ยยยยยยยย)

ว่าแล้วข้าเจ้าก็ตื่นแล้วออกไปแอบดูที่หน้าต่างตรงประตูว่ามันเป็นใคร ...... พอเห็นหน้าก็ถึง “บางอ้อ” ...... มันเป็นเด็ก SC ที่ซิ่วมาจาก EG เพราะได้ข่าวว่า มันสอบตก หรือเรียนไม่ไหวอะไรนั่นแหล่ะ เลยต้องมาสอบใหม่เข้าคณะเดียวกะข้าเจ้า ซึ่งข้าเจ้าเอง เห็นหน้ามันครั้งแรก ข้าเจ้าก็ไม่สบสายตามันอยู่แล้ว แม่งคนไรวะ หน้าหื่นกามชิ แล้วนี้อะไรอีก ..... ปากหมาครับท่าน หมามาก นี่มันคงกัดเหี้ยมาหลายตัวแล้วมั้ง ไอนี่มันดังในหมู่เพื่อนมาก เนื่องจากมันค่อนข้างเสียงดัง และขี้โวยวาย อีกอย่าง มันเป็นศิษย์เก่าของมหาลัยนี้มาก่อน จึงทำให้รู้จักพวกรุ่นพี่ด้วย มิหนำซ้ำสาว ๆ ติดตรึม เพราะมันปากหวาน (เฉพาะกะสาว ๆ ) ถึงแม้ว่า หน้าตามันจะหื่นก็ตามเถอะ เหอะ ๆ ๆ ..... นายนี่ ชื่อ มู

ตอนปีหนึ่งนั้น ในความคิดและสายตาข้าเจ้า สำหรับนายมูนี่ ถ้าเลี่ยงได้ ก็จะเลี่ยง ไม่อยากที่จะเสวนาด้วยเลย ถึงขั้นเกลียดขี้หน้าด้วยซ้ำ และสวรรค์ก็เป็นใจที่ตอนปีหนึ่ง เราไม่เคยคุยกันเลยแม้แต่คำเดียว แต่สุดท้าย สวรรค์ก็ลำเอียง ดันส่งมันมาตามจองล้างจองผลาญข้าเจ้าจนได้ แต่ตอนนี้ ขณะนี้ ขอจบเรื่องนายมูนี่เพียงเท่านี้ก่อน แต่ขอบอกว่า เกลียดมัน หุหุหุ

ในภาคหนึ่งนี้ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนปีหนึ่งกับไอพวกเพื่อนเวรบางส่วน ส่วนที่เหลือนั้น ติดตามในภาคสองนะขอรับ

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2549 22:50:36 น.

4 comments

Counter : 859 Pageviews.

โอเคจะตามอ่าน

โดย: นายเบียร์

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:1:29:10 น.

มารอฟัง ว่าแต่เมาท์ซ๊า เสียหายหมดเลยนะ

น่าสงสารเพื่อนๆนายจังเนาะ

โดย: vecchio IP: 202.129.48.226 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:45:12 น.

นายเบียร์ - ขอบคุณขอรับ จะพยายม เอ๊ย พยายามผลิตผลงานออกมาให้เพื่อนตายกันไปข้างเลยขอรับ เอิ้ก ๆ ๆ

vecchio - อ๊ะ แน่นอนขอรับ ...... มีเพื่อนดี เป็นศรีแต่ตัว มีเพื่อนชั่วอย่างข้าเจ้า ก็ต้องรับกรรมไปเช่นนี้แหล่ะขอรับ เอิ้ก ๆ ๆ

ว่าแต่ .... เด๋วนับพระบาทาก่อนว่ามีกี่ข้าง เหอะ ๆ ๆ

โดย: neopattaum

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:12:03:04 น.

สวัสดีน๊าาา ทักทายจ้า

โดย: สมาชิกหมายเลข 6161573

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2563 เวลา:15:05:23 น.