03 Sayonara Hot-Meal
สวัสดีครับ ทุกคน ขอคั่นกลางฮิโรชิมาด้วยความปิติ ที่จะ บอกลาอาหารร้อนไฟล์เกาะ เพียงแค่เวลาบิน 45 นาที หากท่านขึ้นเครื่องของเรา ก็จะได้อิ่มอร่อย กับอาหารร้อนๆๆๆๆๆ แบบไทยบ้างฝรั่งบ้าง ก็กินให้ทันนะคร้าบ ผู้โดยสารฝรั่งต่างก็ตะลึงในความสามารถของเรา พวกลูกเรือโบอิ้ง ด้วยความไวเหนือ มนุษย์ ว่ามันเสิรฟเสร็จเก็บทันได้อย่างไร แต่ตอนนี้ก็จะไม่มีแล้วตอนแรกบอกว่าหลังวันที่25 จะไม่มีแล้วก็ดีใจซะ หนีไปเที่ยวริมฝั้งโขง กลับมาก็ตะลึงๆๆๆๆ ตึงๆๆๆๆตึงๆๆๆๆๆๆตึงๆๆๆๆๆๆๆๆเพราะทางเกาะเตรียมอาหารแบบใหม่ไม่ทัน ก้เลยยังมีอาหารร้อนอยู่ อ้าวเซ็งเลยวุ้ย นึกว่าจะไม่ต้องทนร้อนอยู่ในแกลลี่ที่แคบกว่าห้องน้ำ กับอุณหภูมิมากกว่า 150 องศาร้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ต้องแอบเอาหน้าไปซุกใน บาร์คาทอยู่บ่อยๆๆๆๆๆ จะได้เย็นๆๆ แล้วก็มา โหลดอาหารต่อ ให้ทันก่อนเทคออฟ ด้วยความปลาบปลื้ม ว่าหนูทำได้ ปีปิ๊บๆๆๆๆอาหารร้อน ไฟล์ท 45 นาทีแต่แล้วไฟล์ทส่งท้ายอาหารร้อน (ของจริง) ก็เป็นไฟล์ทที่น่าจดจำอีกเช่นกัน เล่นเอาเหนื่อย จนวันรุ่งขึ้นหมดแรงฮึดไปบินอินเตอร์ เลยเด๋วเล่าต่อไปนะครับในคราวหน้า แค่อยากบอกว่า ลาก่อน ฮอทมีล ไฟล์เกาะหวังว่าคงไม่เจอกันอีก
ว่ามันเสิรฟเสร็จเก็บทันได้อย่างไร แต่ตอนนี้ก็จะไม่มีแล้ว
ตอนแรกบอกว่าหลังวันที่25 จะไม่มีแล้วก็ดีใจซะ หนีไปเที่ยวริมฝั้งโขง กลับมาก็ตะลึงๆๆๆๆ 
แล้วก็มา โหลดอาหารต่อ ให้ทันก่อนเทคออฟ ด้วยความปลาบปลื้ม ว่าหนูทำได้ ปีปิ๊บๆๆๆๆ
คราวนี้แอร์ในห้องไม่ค่อยเย็นเท่าไร แต่โดยภาพรวมก็โอเคทริปนี้โอเคละ
เพราะว่าลืมส่งเอกสารสำคัญประจำเดือน เพราะมันหมดเขตส่งไปแล้วเมื่อวานนี้ต้องไปหาเมเนเจอน์โดยตรงต้องโดนอีกแล้วซิก้าบ
วันนี้มีพี่ช่างตามไปกับไฟล์ทด้วยดีจริงๆๆน่าจะมาทุกไฟล์นะเพ่
ที่ไม่ต้องทนทรมานนั่งรถเด้งๆๆๆนานมาจากข้างสารที่ใช้เวลาเป็นวันๆ
และก้ กระเป๋าแครี่ออนใบค่อนข้างใหญ่+ของฝากจากที่นี่เข่น ซออู้(เอาไว้สีให้ใครฟังเหรอฮะ) หมวกทรงเวียดนาม ฯลฯ แทบล้นโอเวอ์เฮดบินเลยทีเด๊ยว
)
น่าสงสารจิงๆๆๆ วันนี้ฝนตกด้วยฮะ
มึการเข้าใจผิดเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับจำนวนผู้โดย เลยดีเลย์ เล็กน้อย ไฟล์ทขากลับมีลูกเรือแพสซีฟกลับบมา ไปบินแค่แลนด์เดียว ก็ยังโอเคเพราะผมบินแค่สองแต่ถ้าบินสี่แลนด์ก้รู้สึกเซ็ง ไรเนี่ยกลับบ้านล้วเหรอ
ไฮโซดูดีมากๆๆเจ้เขาคงทำเฟริสมั้ง 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ว่าด้วยเรื่อง ส่งท้ายอาหารร้อน ผมก็อุ่นด้วยอุณหภูมิ ตามปกติแต่มันมีเรื่องให้ได้ร้อนกว่านั้น
คือมีผุ้โดยขาเจ็บตอนนมาเช็คอินก็บอกว่านั่งได้นั่งได้ 1เอฟจะมีที่กว้างกว่าที่อื่นนิดนึงแต่ยืดขาได้ไม่สุดเหมือน D แต่ตอนขึ้นมาบอกกว่า นั่งไม่ได้แล้น
ปรากฏว่าผู้โดยที่นั่ง Dก็ไม่พอใจ(มาก)ที่ต้องย้ายที่ไปริมหน้าต่างอาจเห็นเพราะเขาอาจจะกลัว หรืออะไรก็ไม่ทราบหน้านี่หงิกมากๆๆ แอบเห็นทีหลังเพราะตอนมีเรื่องก็อุ่นข้าวอยู่ วุ่นวายเล็กน้อย
ประตูก็ปิดได้ซะที่จะได้กลับบ้านแล้วครับดีใจเพราะเป้น แลนด์ที่3แล้ว ปรากฎว่าคุณแคเทอร์ริ่งไม่ได้ให้อาหารพิเศษมา1ที่ มังสาวิรัต แล้วที่นั้นก็ดันเป็นคนที่นั่ง D ผู้โดยที่ไม่พอใจคนนั้นแล้วถ้าผมไปบอกกว่ายูต้องกินม่าม่าเจแทนผมต้องโดนงับหังหลุดแน่ๆๆๆ
คาดว่าถ้าเจอก่อนประตูปิดคนที่โดนงับหัวรอบสองอาจเป็นกราวด์แทนแต่ก็ไม่ทันแล้ว
ตอนลงมา หน้ากากออกซิเย็น(เขียนตามดิกชันนารี ตลกจริงๆ) ดันหล่นมา1 แถวอีกอ้าว หล่นได้ไงใครไปจิ้มเนี่ย
สรุปไฟล์นั้นเหนื่อยมากกกก เพลียสุดๆๆ
วันรุ่งขึ้นเลยหมดแรงบินโฮจิมินซิตี้ เลย
จำไปอีกนานฮะ ลาก่อนอาหารร้อน โอ้แต่ก็มีสิ่งใหม่ขึ้นมานะ ไอติม