“คุณหนูค่ะ คุณหนู”

เสียงของคนรับใช้ ภายในบ้านตระกูลโฮโจ ร้องลั่น เมื่อเธอเห็นร่างของเมษาสลบอยู่กับพื้นห้อง ตอนแรกเธอได้รับคำสั่งจากท่านแม่บ้านใหญ่ ให้นำพัดที่มากับกิโมโนโบราณนั้น มาเก็บรวมกันที่ห้องแห่งนี้ เธอเข้าไปเขย่าร่างของเมษาอย่างแรง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่า เธอจะฟื้น จนในที่สุด ก็มีแม่บ้านคนอื่น ที่เห็นว่าเธอเดินขึ้นมานานแล้วและยังไม่ลงไปขึ้นมาตามอีกที

“ตายแล้ว คุณหนูเป็นอะไรไปน่ะ ซาคุ”

“ไม่รู้สิพี่ ฉันเอาของขึ้นมาเก็บตามคำสั่งคุณอาอิ แม่บ้านใหญ่ ก็เจอคุณหนูเป็นลมอยู่ตรงนี้แล้ว”

“เดี๋ยวฉันจะไปตามคุณอาอิ กับ คุณหมอนะ เธอลองเรียกคุณหนูอีกทีล่ะกัน”

“ค่ะพี่โอคิเอะ”

ซาคุลองเรียกเมษาอีกที แต่ก็ยังเหมือนเดิม จนกระทั่งคุณอาอิ รีบเดินเข้ามา เธอร้องตกใจที่เห็นร่างของเมษาสลบอยู่กับพื้น โดยที่มีกิโมโนเก่าแก่อยู่บนล่าง เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง ราวกับว่าจะดูให้แน่ใจว่าไม่มีอย่างอื่นอยู่นอกจาก มนุษย์อย่างพวกเธอ

“นี้ เอากิโมโนตัวนั้นถอดออกจากร่างของคุณหนูเร็ว แล้วเอาไปแขวนไว้ที่เดิม”

“เอ๊ะ ทำไมเหรอค่ะ”

“ทำตามที่ฉันสั่ง ถ้ายังอยากจะเป็นสาวใช้ของบ้านนี้”

ซาคุรีบร้อนรน ถอดกิโมโนสิบสองชั้นนั้นออกอย่างรวดเร็ว โดยที่มีแม่บ้านคนอื่นร่วมด้วยช่วยกัน คุณแม่บ้านใหญ่ รีบเข้าไปประคองร่างของ เมษาขึ้น แล้วเขย่าร่างของเธออีกครั้ง เมษาปรือตาขึ้นมองแม่บ้าน และคนรับใช้ของตัวเองที่อยู่บริเวณโดนรอบ ทั้งหมดต่างมองหน้าเธอ อย่างสงสัย ว่าเหตุใด เพียงแค่นำชุดกิโมโน โบราณนั้นออกจากร่างของเธอ เจ้านายของเธอก็ฟื้นจากหลับใหล

“คุณหนู เป็นอะไรมากไหมเจ้าค่ะ”

“มะ-ไม่ ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ คุณอาอิ”

“ก่อนจะพูดเรื่องนั้น อิฉันอยากจะรู้ว่า เหตุใดที่ตัวของคุณหนูถึงได้สวมใส่กิโมโนนั่นล่ะเจ้าค่ะ”

“เอ กิโมโน ทำไมเหรอค่ะ”

“ตอบอาอิ มาเถอะเจ้าค่ะ”

“ไม่รู้สิค่ะ เมษจำอะไรไม่ค่อยได้เท่าไร รู้แต่ว่า เมษจะไปโทรหาคุณปู่ แล้วเดินผ่านห้องนี้เท่านั้นเอง”

“อย่างนั้นหรือเจ้าค่ะ”

“ค่ะ”

คุณอาอิมีสีหน้าเครียด จนเมษารู้สึกแปลกใจ เธออยากจะถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เมษามองไปที่กิโมโนสิบสองชั้นที่ถูกนำไปแขวนไว้ที่เดิมอย่างสงสัย มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ แล้วเธอเป็นอะไรไป ถึงได้มาสลบอยู่ที่นี่ ที่สำคัญ ความฝันนั้น มันคืออะไร หรือว่ามันจะเป็นเพียงฝันกลางวันของเธอ ไม่มีความหมายอะไรมากไปกว่านี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เมษาบอกตัวเองก็คือ เธอจะต้องหาคำตอบของคำถามนี้ให้ได้

“ถ้าอย่างนั้น อาอิก็คงจะคิดมากไปเองเจ้าค่ะ เชิญคุณหนูเมษไปโทรศัพท์หาคุณท่านได้แล้วค่ะ”

“คุณอาอิมีอะไรปิดบังเมษหรือเปล่าค่ะ”

“อาอิไม่มีอะไรปิดบังคุณหนูหรอกเจ้าค่ะ คุณหนูคงแค่เป็นลมสลบไปแค่นั้น”

“อย่างนั้นเหรอค่ะ”

“ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเมษไปโทรหาคุณปู่ก่อนนะคะ”

เมษาเลือกที่จะไม่ตอแยหาคำตอบ เธอรู้ว่า คุณแม่บ้านกำลังปิดบังอะไรเธออยู่ อะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับกิโมโนตัวนั้น และแน่นอนว่า ถึงเธอจะไม่ได้คำตอบจากคนอื่น แต่เธอก็จะหาคำตอบให้กับตัวเองให้จนได้ เธอไม่มีวันที่จะปล่อยให้มันค้างคาใจเธอไปตลอดกาลแน่ เมษาเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้อาอิ และสาวใช้คนอื่น ๆ อยู่ภายในห้อง ซาคุที่ยังรู้สึกข้องใจที่ทำไมคุณแม่บ้านใหญ่ไม่ยอมบอกเมษาไปว่า เธอเป็นลมเพราะชุดกิโมโนตัวนั้น

“ทำไมคุณอาอิไม่บอกคุณหนูไปล่ะค่ะ ว่าคุณหนูเป็นลมเพราะกิโมโน”

“ซาคุ”

“ค่ะ?”

“ถ้าเธอรักจะทำงานที่นี่ ก็ปิดปากเรื่องวันนี้ซะ”

“ทะ-ทำ... เอ่อ ค่ะ”

ซาคุได้แต่นิ่งเงียบ ถ้าคุณอาอิ พูดออกมาแบบนี้ นั่นก็แสดงว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่ถึงกับคอขาดบาดตายก็เป็นได้ แต่เธอเองก็อยากรู้ว่า กิโมโนตัวนั้นมันมีอะไร ทำไมคุณแม่บ้านถึงได้แสดงหน้าเครียดกับมันได้ถึงขนาดนั้น ซึ่งเมื่อนึกย้อนกลับไป วันที่ท่านเจ้าบ้าน สั่งให้นำกิโมโนตัวนี้มาเก็บไว้ที่นี่ คุณอาอิมีท่าทางคัดค้าน แต่แล้วก็ไม่สามารถห้ามปาม ท่านเจ้าบ้านได้เลย



เมษาเดินไปยังโต๊ะ วางโทรศัพท์ในห้องของเธอเอง ถึงเธอจะยังไม่หายสงสัยเรื่องเมื่อครู่นี้ แต่ตอนนี้เธอก็คงทำให้แค่รอดูเท่านั้นเอง เธอเอื้อมมือไปหยิบหูโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาถือ และกดเบอร์คฤหาสน์ ตระกูลโฮโจที่อยู่จังหวัดนาราทันที เธอรอจนกระทั่งมีสาวใช้มารับโทรศัพท์ของเธอ

“สวัสดีค่ะ คฤหาสน์ ตระกูลโฮโจค่ะ”

“สวัสดีค่ะ เมษาเองค่ะ ขอเรียนสาย คุณปู่ค่ะ”

“อ้าว คุณหนูเมษ กรุณารอสักครู่นะเจ้าค่ะ”

“ไง ยัยหนูเมษ”

“สวัสดีค่ะคุณปู่ คุณปู่สบายดีไหมค่ะ”

“อื้อ สบายดี เราล่ะ สุดสัปดาห์นี้มาหาปู่ได้ไหม”

“สุดสัปดาห์นี้เหรอค่ะ”

“ใช่”

เมษาใช้ความคิด น้ำหวานเพื่อนของเธอก็จะกลับปลายอาทิตย์นี้เช่นกัน ถ้าเธอไปหาคุณปู่ เธอก็ไม่สามารถที่จะไปส่งเพื่อนรักที่สนามบินนาริตะ ได้ แต่เมื่อคิดว่า อย่างไรเสีย พี่ชายของเธอ เมธา ก็คงไม่มีทางปล่อยให้น้ำหวานกลับเมืองไทยคนเดียวเป็นแน่ เมษาจึงตอบตกลงไป

“ได้ค่ะคุณปู่”

“ดี ๆ ปู่จะได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับเรา เอาให้ใหญ่โตไปเลย”

“คุณปู่ค่ะ”

“หือ”

“ไม่เห็นจะต้องจัดเลยนี้ค่ะ แค่เมษจะไปที่โน้นเอง”

“ไม่ได้ ๆ หลานปู่ทั้งคน อีกอย่าง ปู่จะเชิญตระกูลอินจูอินมาด้วย มันต้องร้องโอ้โฮ แน่ถ้าเห็นงานที่ปู่จะจัดให้หลาน”

เมษาส่ายหน้าอย่างระอา คุณปู่ของเธอมักจะชอบแข่งขันกับคนตระกูล อินจูอินเสียจริง ๆ ด้วยว่าเป็นตระกูลเก่าแก่ เช่นเดียวกับตระกูลโฮโจ ของเธอ ที่มีอายุมากกว่า สองร้อยปี และยังเป็นตระกูลที่ทำธุรกิจแข่งขันกับตระกูลโฮโจ ของเธอในเกือบทุก ๆ ด้านเลยทีเดียว

“แก่แล้วนะคะคุณปู่ แข่งกันเป็นเด็ก ๆ”

“แน่ะ เราล่ะมาว่าปู่ เอาเป็นว่า สุดสัปดาห์เจอกัน”

“ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นปู่วางก่อนนะ เดี๋ยวจะได้ไปเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับหลาน”

“อ่ะ เดี๋ยวค่ะคุณปู่”

“มีอะไรเหรอ”

เมษาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เธอก็ไม่รู้ว่า ทำไมถึงไม่กล้าถามคำถามที่เธอข้องใจเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องเก็บกิโมโน เมื่อครู่ เหมือนลางสังหรณ์ของเธอมันจะบอกว่า เรื่องที่เกิดขึ้น มีอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ไม่ควรจะเอ่ยถึง กำลังเป็นตัวขับเคลื่อน

“ว่าไงล่ะ ยัยเมษ ถ้าไม่มีอะไรปู่จะว่าแล้วนะ”

“คือว่า...”

“คือ?”

“เมื่อครู่ เมษหมดสติที่ห้องเก็บกิโมโนสิบสองชั้น ที่คุณปู่นำมาเก็บไว้น่ะค่ะ”

“ห๊า แล้วเราเป็นอะไรหรือเปล่า มันทำอะไรเมษ...”

คุณปู่มีท่าทางร้อนรน เธอฟังได้จากน้ำเสียงที่ส่งมัน ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวกับกิโมโนตัวนั้นจริง ๆ เธออยากจะรู้จริงเลย ว่ามันคือเรื่องอะไร กันแน่ อะไรที่ทำให้คุณปู่ที่แสนจะรื่นเริง ไร้ซึ่งความเครียดมาแผ่วพาล ได้ง่าย ถึงกับออกอาการแบบเมื่อครู่

“มัน ?”

“ก็กิโมโนตัวนั้นไง มันทำอะไรเมษหรือเปล่า”

“คุณปู่พูดเหมือนกับว่ากิโมโนตัวนั้นมีอะไรเลยนะคะ”

“เอ่อ เปล่า มันก็แค่กิโมโนเก่าแก่เท่านั้นและ เมษไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“ค่ะ”

เมษายังคงติดใจสงสัยอยู่ดี แต่เธอก็ไม่ได้เซาซี่ถามต่อไป เพราะเธอคิดว่า คุณปู่ก็คงจะไม่บอกอะไรเธอไปมากกว่านี้ แต่เธอก็ต้องค้นพบให้ได้ว่า สาเหตุที่เธอหมดสติไปนั้น กิโมโนนั้น และท่าทางของคุณอาอิ แม่บ้านใหญ่ และคุณปู่ของเธอ เธอจะต้องรู้ให้ได้ ว่ามันคืออะไร

“ถ้างั้น ปู่ก็ขอตัวก่อนละกันนะ”

“ค่ะ”

“อ้อ เมษ”

“อะไรเหรอค่ะ”

“อย่าเข้าใกล้กิโมโนตัวนั้น”

คุณปู่ของเธอวางสายไปทันทีที่พูดสิ่งนั้น เมษายกหูโทรศัพท์ออกห่างจากตัว ยิ่งคุณปู่พูดแบบนี้ มันก็ยิ่งจะทำให้เธออยากจะเข้าใกล้กิโมโนตัวนั้นมากขึ้น เธออยากจะหาคำตอบ คำตอบของคำถามที่เธออยากรู้ และเธอก็จะหามันให้ได้ด้วย ถึงแม้ว่าจะมีคนขัดขวางก็ตามที

หาฉันสิ หาฉันให้เจอ เมษา

เสียงหัวเราะคิกคัก ของหญิงสาวสวมกิโมโน ในร่างโปร่งดังขึ้น สายตาของเธอจ้องมาทางเมษาอย่างหมายมาด เมษาเป็นคนที่จะทำให้ความฝันของเธอเป็นจริง โดยเฉพาะ ความฝันที่จะได้ครองคู่กับ ท่าน โทชิอากิ โยริสึเนะ คนที่เธอรักเยี่ยงชีวิต