Bloggang.com : nanuty : 23 พค วันนี้แย่กว่าเดิม....

23 พค วันนี้แย่กว่าเดิม....

วันนี้ถ้าไม่ได้บ่น ..อกแตก แน่ๆๆ

หลังจาก เข้ามาบ่นๆๆ แปะๆๆ ในนี้ 2 วันแล้ว

คิดว่าหลังจากนั้น ต้องดีขึ้นไม่มีอะไรแย่ไปกว่าเดิม.......

แต่ไม่เลย.....วันนี้แย่กว่าเดิมอีก

เริ่มจาก....

จริงๆแล้วด้านอารมณ์ ตอนเช้าถึงบ่ายเนี่ย ก็แฮปปี้ดีแหละ

แม้จะมีเรื่อง เฟอะฟะ (อีกตามเคย) บ้างก็ตาม 55555

ขับรถถึงที่ทำงานแล้ว ...กำลังจะลงจากรถ ...กระเป๋าถือ

ชั้นละ อยู่ไหนเนี่ย อ๊า...ตายล่ะ ชั้นลืมไว้บนโต๊ะม้าหิน

อ่อนหน้าบ้านนี่เอง

โทรสับเอย เป๋าตังค์เอย

แฮนดี้ไดว์(ที่จะเอามาทำงาน)เอย

กุญแจบ้านเอย แป้งพัฟเอย ซับมันเอย ...

แล้วก้อผู้ชายเอยยยย เฮ้ย ม่ายช่าย ..

สรุป ชั้นลงจากรถ มือก็ถือไวตามิลล์กล่องเดียวลงมา...

นี่ชั้นยังไม่แก่นะเนี่ยยยย

จากนั้นต้องไปขอยืมโทรสับใครซักคน โทรหา ป๊า ให้ช่วย

เก็บกระเป๋าให้หน่อย ไม่งั้นเจ้า

บางแก้ว จอมป่วน 2 ตัวของชั้น ต้องทำลายล้าง

เป็นแน่....

ผ่านไปอย่างสนุก สนาน ...จุดประสงค์วันนี้ (ที่ไปทำงาน

จริงๆขี้เกียจอ่ะ ตั้งใจจะป่วยการเมือง) จะไปเอางาน เพา

เวอร์เพอยต์ ที่จะพรีเซนพรุ่งนี้มาซ้อม (ติดตามได้จากตอน

ที่แล้ว)

กำลังสายๆๆ สบายๆๆ มีพี่เขาเดินมาถามสูตรงานที่เราเพิ่ง

ส่งให้ไปแหมบๆๆ ในวันที่ประชุมเมื่อวานนี้เอง.....(ถามไม

วะ เป็นการถามครั้งที่ 5 ได้) ของขึ้น ตวาดเลยยยยย

ชั้นเพิ่งปริ๊นให้เมื่อวานนะยะ

มาถาม หาไร ไปหาเอาดิ ไม่ให้แล้วว้อยยยยย

เบื่อ (แอบคิดในใจทั้งนั้น)

คำพูดที่ออกมา .....ไม่ให้แล้วพี่ พึ่งให้ไป

พี่.....พี่คนนั้น...(ที่รับงานไป) เขาเอาไว้ที่น้องคนนึงที่ไม่อยู่ตอนนี้

ชั้น.....พุทโธ ธัมโม สังโฆ....ชั้นสวย ชั้นสวย
สวดมนต์เสร็จ ....

ก็ได้ค่ะพี่ ...บล๊า...บล๊า...

วันนี้ชั้นจะสวย ชั้นจะรวย

ชั้นจะเก่ง ชั้นจะไม่อารมณ์เสียยย

คิดได้เช่นนั้น ก็สบายใจจจจ

อ๊ะ ...โชคดีที่มีคนมาจ่ายค่าติด ได้ตังค์มาปะทังชีวิต 220
กินข้าวเที่ยงเสร็จ กลับมาทำงาน ชั้นต้องตามหา เพาเวอร์เพอยต์ซิ อยู่ที่ใด จงมา จงมา จะได้ซ้อม ....

เอ่ เอ่ เอ่

ยัยป้า คนที่บอกจะทำเพาเวอร์พอยให้ ไปประชุม กทม

อ่ะ

ชั้นโทรไปถาม หัวหน้าทีมพัฒนาดีก่า...

ตู๊ด ตู๊ด ไม่มีคนรับสายอ่ะ

เฮ้ย ผู้ใหญ่จากไหนมาวะเนี่ยยย เป็น 10 คนเลย

อ่อ มีคนมาจาก สปสช มาตรวจงาน อุแม่เจ้า ทำไมไม่รู้เรื่อง

แล้วก็เป็นเรื่องอีกเช่นเคย

หัวหน้า.........น้องแนน สปสช มา เดี๋ยวเขาจะมาดู isolator น้องแนน ได้ดู demonstate เดี๋ยวเข้าไปอธิบายด้วยนะ

น้องแนน........เฮ้ยยย (ชั้นไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อนเลย)
ดีที่ว่าห้องที่วางเครื่อง แอร์ไม่ค่อยดี ร้อนม๊าก มาก เลยอยู่กันแป๊ปเดียว ดีจัง

ภารกิจชั้นนนน เพาเวอร์พอย และแล้วก้อ โป๊ะเช๊ะ

ถามเจอคนที่ยัยป้าฝากให้ทำพอดี แต่ได้คำตอบว่าไรรู้มั้ยยย

พี่นักคอม....ยัยป้า(คนนั้น) เขาบอกให้พี่ทำ แต่นี่พี่ก็รอ ข้อมูลอยู่ เขาบอกว่าจะให้คนเอาข้อมูลมาให้

ชั้น.........เอ่ แล้วยัยป้าให้คนอื่นทำหรือเปล่า เนี่ยติดต่อพี่เปรมแล้วไม่มีคนรับโทรสับเลย สงสัยอยู่ที่พี่เปรมมั้ง

แล้วเราก็แยกจากกัน ชั้นก็ไปนั่งแล่นในห้องทำงาน

จากนั้นลูกน้องยัยป้าก็เข้ามาบอกว่า พี่เอาข้อมูลมาฝากให้

น้องแล้ว .....เราก็บอกว่าข้อมูลก็คือข้อมูลค่ะ เป็นเนื้อหา

ที่ต้องพูด แต่เพาเวอร์พอยต์ละคะ อยู่หนายยยย

พี่เขาก็ เอ๋อ กลับไป

จากนั้น นาทีเฉียดเป็น เฉียดตาย นาทีวิกฤต นาทีโลก

แตกก็มาถึง

พี่นักคอมถือโทรสับมาส่งให้คุย

ยัยป้า......พี่เอาข้อมูลให้น้องแล้วค่ะ

ชั้น .........แนนได้ข้อมูลแล้วค่ะ แล้วพี่ให้ใครทำเพา

เวอร์พอยละคะ แนนจะเอามาซ้อม

ยัยป้า......ที่เราประชุมกันอ่ะค่ะ พี่เข้าใจว่าน้องแนน เอา

ข้อมูลแล้วไปทำเอง เพราะพี่หน่อยบอกว่าคนพรีเซนน่าจะ

ทำเองเพราะจะได้คลิกถูกกกก

ชั้น ปรี๊ด แตกเลยยยยยยยยย

ชั้น พูดด้วยน้ำเสียง สั่นเครือ

(เหมือนจะร้องไห้ แต่จริงๆคือโกรธจัด ) ยัยป้าคนนี้โกหกกกกก

คนแก่ แล้วยังไม่เจียมโกหก ใส่เด็กเล็กๆ ตัว เอ้ย ตาดำๆๆ

ชั้น.....พี่คะ ที่เราประชุมกัน แนนบอกแล้วว่าไม่พรีเซ้นให้

นะคะ แต่พี่ก็บอกจะทำพาวเวอพอยให้ เพราะว่าแนน

บอกแจ้งไปแล้วว่าไม่ว่าง

(อยากให้ชั้นพรีฯ ก็ทำให้ซิยะ)

แล้วทำไมวันนี้เป็นแบบนี้ ถ้าพี่เข้าใจผิดจริง แล้วพี่นัก

คอม จะรู้ได้ยังไง....(ตอแหลสุดๆๆเลยยัยป้านี่)

ยัยป้า.....งั้นคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เดี่ยวให้ (คนนั้น คนนี้ คนโน้น) ทำให้แล้วกันนะ

ชั้น ........ไม่ต้องแล้วคะ หนูทำเองงงงงง

วางหู เราหันไปเมาท์กะพี่นักคอม
ถ้าเข้าใจผิด คิดว่าชั้นจะทำ ทำไมไปบอกพี่นักคอม

ว่าจะให้เขาทำ ไม่งั้นเขาจะรู้เรื่องได้ไงฟะ

(ชั้นจะถอนงอกแก กลับมาก่อนเถอะ)

ชั้นพูดไป บ่นไป ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อายลูกน้องชั้นด้วย เหมือนเราจะร้อง (แต่จริงๆๆคือ โกรธจัดมาก

)

จากนั้น ชั้นก็เดินวนไป วนมา ในห้องทำงาน เก็บของกลับบ้านดีกว่า ไม่อยู่แล้ว (ประมาณ บ่าย 2 ) ชั้นจะรีบกลับมาทำเพาเวอร์พอย

ขณะเดินเก็บของ หัวหน้าเรา ก็รีบใส่แจ็คเก็ตเตรียมจะกลับ กะ ชิ้ง ก่อนเราแน่ๆๆ

ชั้นไม่สนใจรีบๆๆ คว้าของ ที่ไม่มีไรมาก (ไม่ได้เอาไรมาอยู่แล้วนิ ) กุญแจรถ

เดินออกไปอย่างรวดเร็ว (ไม่สนใจแกหรอก....)
ขับรถออกจากที่ทำงาน ....

MoodY สุดๆๆ ชั้นเริ่มมีน้ำตา เอ่อล้น ออกมา ....

ชั้น ร้องไห้......

ในที่สุด ชั้นก็เสียรู้พวกคน

แก่ๆๆ ระดับหัวหน้า มีคนพูด เตือนชั้นเสมอ คนที่นี้ ชอบ

กลับกลอก พูดแล้วเปลี่ยนตลอดเวลา ต้องจด ต้องมี

พยานตลอด หาเครื่องอัดเสียงได้จะดีมากๆๆ

แต่ชั้นไม่เคยเจอ....

และแล้วก็เจอ มันเสียใจ มันโกรธ มันโมโห

ที่เสียโง่ อีพวกนี้ อีพวกคนแก่ดีแต่พูด กลับคำเห็นๆๆ

ทำไมพวกนี้ไม่ไปสมัคร ส ส ซะนะ

บทเรียนราคาแพงงง

ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่เป็น ไก่อ่อน เด็กอ่อนหัด อีกต่อไป

และตอนนี้ (21.30 น) ชั้นก้อทำพาวเวอร์พอย(ที่ไม่เกี่ยวกับงานชั้นเลย) เสร็จ

และก็ปรับแต่งงาน(เพาเวอร์พอย) ของชั้นอีกนิดหน่อย

ว่าจะเข้า the sim ซักหน่อย ไม่ดีกว่า เดี๋ยว อาบน้ำ

แล้วเข้านอน (วันนี้ไม่ได้งีบตอนเย็น)

พรุ่งชั้นจะได้สดใส

ส่วน 3 วันที่ Moody Upset Sad มาตลอดเนี่ย ชั้นจะจำใส่ใจไว้เลยยย

มันแย่มาก เป็นอาทิตย์ที่แย่จริงๆๆ

มันทำให้ชั้นท้อแท้ ชั้นเศร้าซึม ชั้นเครียด

ขอให้อาทิตย์หน้า ดีกว่านี้ ..... แต่ไม่ต้องดีที่สุด ให้มันดี

ขึ้นเรื่อยๆๆดีกว่า .........

วันศุกร์ ชั้นจะโดดงานบ้างงงงงงงงง (จะทำได้มั้ยเนี่ยยย)