อย่าเอาหัวใจไปรับมีดของใคร
อย่าเอาห้วใจไปรับมีดของใคร
ถ้ามีคนเมายาบ้าวิ่งอาละวาดถือมีดไล่แทงคน คงไม่มีใครแอ่นอกรับมีดเล่มนั้น หรือถ้ามีใครหงุดหงิดอยากกระทืบคน เราคงไม่เอาหน้ายื่นไปรับส้นเท้าเขาแน่ๆ แต่แปลกที่เรามักเอาตัวตนของเราออกไปรับคำพูด การกระทำ ความคิดของคนอื่น แล้วก็มานั่งเจ็บช้ำน้ำใจไม่รู้จักจบจักวาง ใครพูดร้าย ใครคิดร้าย ทำเรื่องร้ายๆเราก็รับมานั่งกอดแนบหัวใจเหมือนเป็นสิ่งมีค่าน่าหวงแหน เก็บมาคิดแล้วคิดอีก เจ็บแล้วเจ็บอีกไม่จบไม่วาง ไม่มีใครทำร้ายเราได้ นอกจากเรายอมให้เขาทำ เอาหัวใจเราออกไปรับมีดที่เขาแทงมาหรือเขาแทงมาแค่ครั้งเดียว เราก็หยิบมีดด้ามนั้น คำพูด เหตุการณ์นั้นๆมาทิ่มแทงตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักจบ
ความทุกข์เกิดได้เฉพาะตอนเผลอ ใจที่เผลอ หลงคิดและหยิบฉวยความทุกข์มาใส่ตัว
เคล็ดลับสำคัญของชีวิตคือ การหมั่นรู้เท่าทันใจตัวเองทุกขณะจิต เราจะได้ไม่เผลอยื่นหัวใจไปรับมีดของใคร โดยเฉพาะมีดของตัวเราเอง
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
2 comments |
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2552 11:26:11 น. |
Counter : 707 Pageviews. |
|
|
|