ตอนที่ 2

แค่ผ่านมา 

            เรามาต่อจากตอนที่แล้วกันเลย.... "เธอเป็นสต็อกเกอร์รึไง..?  " "ห๊ะ..นี่นาย นายว่าใคร..ใครเป็นสต็อกเกอร์กัน ?? " อิมแจบอมก้มหน้าต่ำลงมามองฮันนา แล้วพูดต่อหน้าฮันนา "ก็เธอนั่นแหละ ยัยตัวจิ๋ว  " คำพูดของอิมแจบอมทำให้คิมฮันนา เลือดขึ้นหน้าอย่างจัง... แล้วอิมแจบอมก็เดินเข้าค่ายไปหน้าตาเฉย ปล่อยให้ คิมฮันนาหัวเสียอยู่ฝ่ายเดียว “คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ชิ  แต่คนอะไร หล่อเป็นบ้าเลย ”  หลังจากนั้นคิมฮันนาก็เข้าห้องประชุมแบบเงียบๆแต่ก็ไม่พ้นสายตาอันหลักแหลมของหัวหน้าสไตล์ลิสอย่าง อีจุนแบ หรือชื่อในวงการแบรรี่ “คนที่มาสายน่ะ... เธอนั้นแหละ ”  คิมฮันนารับรู้ถึงพลังงานด้านลบบางอย่าง“ค่ะ.. ฉันเหรอคะ ”  แบรรี่กระดิกนิ้วเรียกให้คิมฮันนามาหน้าห้องประชุมซึ่งในที่ประชุมเต็มไปด้วยสไตล์ลิสมืออาชีพของศิลปินมากมายรวมไปถึงอินเทิร์นสไตล์ลิส (เด็กฝึกงาน นั้นเอง) “เธอ ชื่ออะไร ?” “เอ่อ..ฉัน น น..คิม ฮัน นา จากมหาวิทยาลัย “S” ค่ะ ของฝากตัวด้วยนะคะ” คิมฮันนาเริ่มทำตัวไม่ถูกหลังจากสายตาของผู้คนในห้องประชุมทำให้เธอประหม่า “คิมฮันนา ชื่อเพราะดี แต่เธอ!!!เธอมาสาย ยังไม่รู้กฎของที่นี้ใช่มั้ย ? ” “คะ ??? ”  แบรรี่ ได้บอกถึงกฎของการมาสายของสไตล์ลิสซึ่งบทลงโทษที่ว่านั้นเป็นเหมือนมีดปักจากใจ เพราะบทลงโทษนั้นคือ... “ฉันจะให้เธอทดลองงานจริงกับศิลปินมือหนึ่งของที่นี่เธอคงจะรู้จักเขารู้แล้ว #จอมมาร  ” โอ้แม่เจ้า ณ นาทีนั้นทำเอาคิมฮันนา จิตตกไปกว่าเดิม เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ทำให้เธอกับเขาไม่ชอบขี้หน้ากันนะซี้.. แต่บทลงโทษนี้ไม่สามารถปฏิเสธได้และแล้วก็เกิดเรื่องวุ่นจนได้ “อินเทิร์นนนนนน...เช็คลิสต์รายการของคุณแจบอมรึยัง?” “คะ ? ลิสต์รายการเหรอค่ะ ?” “อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้เช็ค #@$*! ” รุ่นพี่ที่คอยเทรนด์คิมฮันนาคือ ชอนซูอี สาวมากความสามารถ สไตล์ลิสลำดับต้นๆรองจาก แบรรี่ผู้ที่ทนความมากความของ อิมแจบอม ได้อย่างดีและเป็นคนที่อิมแจบอมพูดด้วยบ่อยที่สุด  หลังจากโดนบ่นมาหลายชั่วโมงคิมฮันนา ก็เริ่มเรียนรู้วิธีการทำงานของรุ่นพี่ซูอีได้อย่างแม่นยำ ทำงานเร็วขึ้นและละเอียดมากขึ้น เพราะคิมฮันนาเป็นคนหัวเร็วและจัดลำดับเหตุการณ์ต่างๆได้ค่อยข้างดี “ไหนดูสิ....อื้มม..เธอทำงานได้เร็วดีนี่  ใช้ได้  แล้วก็อยู่ให้ได้ด้วยละ..!! ”  ถึงเวลาพักของคิมฮันนาแล้วแต่เธอทำงานค่อนข้างหนักเธอจึงไม่ได้พักพร้อมกับยูจองและไปที่โรงอาหารของค่ายสำหรับพนักงาน แต่เป็นเพราะว่าวันนี้เป็นแรกของการทำงาน เธอจึงไม่รู้ว่าโรงอาหารอยู่ที่ไหนเธอจึงเดินไปเรื่อยๆ และบังเอิ๊ญบังเอิญไปเจอกับ อิมแจบอม เข้า “เอ๊ะ นั่นมันนายเสาไฟฟ้าจอมหยิ่งนี่  แล้วนั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ..”คิมฮันนาย่องตรงไปเงียบๆที่อิมแจบอมนั่งอยู่ “เอ๊าะ..หลับอยู่นี่น่า..แล้วทำไมถึงมาหลับอยู่ที่ห้องแผ่นเสียงน่ะ.?”และในหูของอิมแจบอมได้ใส่หูฟังอยู่หนึ่งข้างส่วนอีกข้างก็ห้อยอยู่ด้วยความวุ่นวายของคิมฮันนา ที่อยากรู้ว่าเขาฟังอะไรคิมฮันนาจึงค่อยๆนั่งลงแล้วหยิบหูฟังอีกข้างมาฟัง “ว้าว...  เพลงอะไรเนี่ย เพราะจัง ไม่เคยฟังเลยแห่ะ ”ด้วยเสียงเพลงที่เพราะพริ้งทำให้คิมฮันนาฟังไปหลับตาไป  แล้วในตอนนั้นเองอิมแจบอมก็ได้ลืมตาขึ้นมา  แล้วพบกับใบหน้าของฮันนาที่กำลังเคลิ้มกับเพลงแสนหวานทำให้อิมแจบอมตกใจ แล้วกับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขามองดูฮันนาทั้งหน้าที่แดงเหมือนมะเขือเทศ  และฮันนาก็ลืมตาขึ้นมาทั้งสองหยุดนิ่ง หน้าแดงก่ำ “เธอ เธอทำอะไร..? ” “อ่า เปล่า เปล่านะ  ฉัน ฉันฉันแค่ผ่านมานะ” “ผ่านมา... หรือตั้งใจเข้าหาฉันกันแน่  แล้วเธอเข้าตึกมาได้ยังไง เธอเธอเป็นสต็อกเกอร์จริงๆสินะ ” “นี่ ฉันไม่ใช่สต็อกเกอร์ แล้วฉันก็ไม่ได้เข้าหานายแต่ฉันเป็น....” “เป็นแฟนคลับฉันเหรอ..?" “นี่ นาย  ฉันน่ะ ฉันเป็น....” ตอนนั้นเองยูจองก็ตามหาฮันนา “ฮันนา....เธอมาทำอะไรที่นี่ รุ่นพี่ซูอีให้ฉันมาตามหาเธอเนี่ย”เป็นเพราะยูจองยังไม่ทันมองเห็นอิมแจบอม แต่พอเห็นเท่านั้นแหละ “แจ แจแจบอมโอปป้า ” “นี่ เธอพาเพื่อนเข้าตึกมาด้วยงั้นเหรอ ”  “ นี่ฉันกับเพื่อนฉันไม่ใช่อย่างที่นายกล่าวหานะ ” “มีเรื่องอะไรกันเหรอ” “ก็นายเสา ไ ฟ.... เอิ่มม   คุณ แจ บอม!! เขาหาว่าเราเป็นพวกโรคจิต ตามเขาน่ะสิ” “เดี๋ยวนะคะๆ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคือ พวกเราสองคนเป็น อินเทิร์นสไตล์ลิสนะคะ ” “อ่า.. อินเทิร์นแล้วอินเทิร์นมาที่ห้องแผ่นเสียงนี่ทำไมกัน ” “คือ ฉันแค่.. แค่ผ่านมา ”อิมแจบอมก้มต่ำลงเพื่อพูดกับคิมฮันนา เบาๆว่า... “ถ้าเธอแค่ผ่านมา ก็ผ่านไปซะ!!  อินเทิร์นนน... ”  คิมฮันนาได้แต่ทำหน้านิ่งเพื่อสงบสติอารมณ์ไว้ แล้วอิมแจบอมก็ออกจากห้องแผ่นเสียงไปส่วนยูจองก็กรี๊ดอยู่กับความหล่อของอิมแจบอมอย่างบ้าคลั่ง  อิมแจบอมก็เดินไปคิดไปถึงเรื่องของฮันนา “สไตล์ลิสงั้นเหรอ  เตี้ยซะมัด  แต่ก่อนหน้านั้นมันคืออะไร ทำไมใจถึงเต้นแรงแบบนั่นน่ะ..?  ”   อ่ะๆๆ ยังไงกันน๊า อิมแจบอมหวั่นไหวเพราะคิมฮันนาอย่างงั้นเหรอ...? ถ้าอยากรู้ติดตามต่อ ตอนต่อไปนะจ๊ะ