1

"RAIN RAIN GO AWAY"

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ฉันต้องยืนหลบสายฝนที่กระหน่ำลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา จำได้ว่าตั้งแต่ออกจากบ้านก็ยืนรับละอองฝนใต้เพิงหมาแหงนหน้าร้านขายหมูปิ้งจนขาแข็งไปหมดแล้ว และที่สำคัญหมูปิ้งไม้ที่สามกำลังจะเข้าปากฉัน ถ้าฉันอ้วนก็คงเพราะฟ้าฝนเป็นใจแน่แท้ โมโหนักดันมาตกตอนนี้ซะได้ กินประชดซะเลย (ได้ข่าวว่าไม่เกี่ยว แกหิวของแกเองไม่ใช่เหรอ) 

พลั่ก....เสียงชน

ฟิ้ว...เพละ...เสียงหมูปิ้งลอยละลิ่วกระทบพื้นที่มีน้ำเจิ่งนอง

O_O ส่วนฉันมีเพียงดวงตาที่เบิกกว้างไร้ซึ่งสุ้มเสียงใดๆ หมูปิ้งของช้านนนนนนนนนน 

"ขอโทษครับ" ใคร ใครบังอาจมาขัดขวางเวลาแห่งการกินของฉันได้อย่างเลือดเย็น ไม่หล่อไม่ให้อภัยแน่ (ถึงหล่อก็ไม่ให้อภัยเฟ้ย!!) 

ตอนนี้เองที่ฉันอยากให้หมูปิ้งร่วง เพละ!! ไปอีกสักสิบไม้ ไร้คำพูดจาหรือบทสนทนาใดๆ ระหว่างฉันและผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า 

"ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่" จนกระทั่งเขาคงคิดว่าความเงียบและการจ้องตากันเป็นปลากัดไม่ได้ช่วยอะไรล่ะมั้ง แต่น้ำเสียงนี่ช่างเย็นชาซะเหลือเกินนะพ่อหนุ่ม แหม

"ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน" ก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าฉันรู้ว่าจะต้องเสียหมูปิ้งตั้งหนึ่งไม้ แล้วก็ต้องมาเจอกับคนที่จะทำให้สมองปั่นป่วนแล้ววันต่อไปก็นั่งฟังแต่เพลงอกหักเนี่ยะ ฉันนอนอยู่บ้านดูโปเกม่อนดีกว่าไหม สนุกกว่าตั้งเยอะ 

หลังจากคำทักทายสั้นๆ นั่น เอ่อ หรือจะเรียกว่าคำอุทานดี จะอะไรก็ช่าง ความเงียบก็เริ่มปกคลุมไปทั่วเพิงหมาแหงนนี้ ฉันและเขาต่างตั้งหน้าตั้งตามองสายฝนอย่างกับมันสวยซะมากมาย แท้จริงแล้วเขาคงแค่ไม่อยากมองหน้าฉัน และฉันแค่ไม่อยากเห็นสายตาที่เมินเฉยนั่น ตอนนี้ฉันได้แต่ภาวนาให้ฝนหยุดซะที แล้วค่อยมาใหม่วันหลังนะฝน  "Rain rain go away...come again another day..." 

สักพักเพลงไล่ฝนก็ได้ผล ฝนเริ่มซา ถึงเวลาบอกลาความรักครั้งเก่าอีกครั้ง ฉันวิ่งโดยไม่คิดชีวิต วิ่งโดยไม่หันหลังกลับ วันนี้ฉันขอเป็นคนทิ้งเขาไว้ตรงนั้น  

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

ผมมองจนเธอลับตา ผมไม่คิดจริงๆ ว่าจะเจอเธอที่นี่ แต่น้ำเสียงเธอช่างเย็นชาเหลือเกิน เธอคงเกลียดผมมากสินะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------