หลงทางเป็นอาชีพ ช่างเล่าจัง คนแวะมาจะรู้สึกเลยว่า หนูเล็กขี้โม้ ใช่ป่าวคะ เอาน่า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ละ ขอเล่าหน่อยละกันคะ วันเสาร์ที่ผ่านมา ก็วันหยุดธรรมด้า ธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ โทรไปหาพี่คุ้น ๆ กันท่านก็ทำงาน ไปกวนก็ไม่ดีเหมือนคนไม่น่ารัก อยากเป็นคนน่ารักก็เลยไม่กวนดีกว่าคะ หาเรื่องทำเอง วันนี้ตื่นสาย ก็เลยไม่ได้ออน แวะไปหาคุณยายฟรานที่บ้าน หายเร็วเหลือเชื่อ อ้อ ลืมเล่าคุณยายฟรานท่านป่วยเป็นหวัดตอนช่วง Thanksgiving แต่ตอนนี้แข็งแรงเกือบเท่าเดิมแล้ว งั้นเล่าอีกหน่อยละกัน คุณยายฟรานเป็นฝรั่งคนขาว ใจดีที่สุดในระดับคนอายุเดียวกัน (ไม่กล้าบอกว่าใจดีที่สุดในโลกหรืออเมริกา เพราะคู่แข่งคนใจดีเยอะมาก ๆ) บรรพบุรุษท่านเป็นชาวยุโรปอพยพมาอยู่เมกาตั้งกะคุณทวดประมาณนั้น คุณยายฟรานเกิดที่เมกานี่แหละแต่ย้ายมาอยู่แอลเอเพราะแต่งงานกะคุณตา หนูเล็กก็เอาอกเอาใจคุณยายฟรานเป็นอย่างดี ท่านน่ะแสนดี อุทิศตนเองให้ความช่วยเหลือหนูเล็กตลอดเลย ตั้งกะตอนหนูเล็กได้ใบขับขี่แค่ learner's permit ท่านก็อาสานั่งเป็นเพื่อนให้ เอาชีวิตมาเสี่ยงกะหนูเล็กแท้ ๆ อย่างนี้ไม่รักได้ไงเนอะ ขาดเหลืออะไรท่านก็สอนสั่งอย่างละเอีดยละออ บางอย่างเข้าขั้นจ้ำจี้จำไชชะเลย จะเล่าเรื่องหลงทางนะคะ ไหงไปคุยเรื่องคุณยายฟรานได้ไงเนี่ยะ เอาเป็นว่า แวะไปหาท่านมา ไปประจบสอพลอ เอาซุปเต้าหู้ไข่หมูสับไปฝาก เอาน้ำมันยูคาลิปตัสไปให้ท่านดมชื่นใจคลายหวัด กลับมาบ้านอีกทีพี่ที่บ้านก็ออกไปทำงานโปรเจคแล้ว บ้านเงียบสงบ ทำไมเวลาหนูเล็กว่าง คนอื่นถึงได้ยุ่ง ๆ กันไปหมด สวรรค์แกล้งคนน่ารักจริง ๆ ด้วยแหละ ความดีคงพอหลงเหลือเพื่อนที่ Garden Grove โทรมาชวนไปดูแข่งบาสอินดอร์ที่ Anaheim ของพวกนักเรียน college เอาดิ๊คะ อยู่เหงา ๆ ดูหนังกลับไปกลับมาหลายรอบแล้ว ใช้เวลากับการดูกีฬานานพอแรง กว่าจะเลิกกว่าจะไปหาของหม่ำกว่าจะปุเรง ๆ กลับบ้านเล่นเอาค่ำมืดทีเดียวเกือบสองทุ่มโน่น ฤดูนี้สี่โมงเย็นมึดตื๋ดตื๋อแล้วคะ พี่ที่บ้านโทรหา หล่อนอยู่ไหนอะ โห โทรมาบ้าน แต่ถามว่าอยู่ไหน หนูเล็กอยู่เมืองไทยมั้งคะ กรี้ดดดด เธองอนคะ หาว่าเล่นไม่เป็นเล่น พี่ที่บ้านแหละตัวดี เล่นจนไม่รู้ว่าจริงหรือป่าวทุกทีเลย 'เราเอาเอกสารทั้งกระเป๋าที่วางไว้ใต้โต๊ะมาให้พี่หน่อยได้มั้ย อยู่ไม่ไกลหรอก แถว ๆ Long Beach แค่นี้เอง' ถ้าตอบว่าไม่ได้มีตัดหางหนูเล็กปล่อยวัดมั้ยเนี่ยะ โชคดีนาที่ไม่มีหาง ไม่งั้นมีหวังไม่แค่โดนตัดหาง ยังโดนเก็บเข้ากรงแน่ ๆ ข้อหาเป็นสัตว์สงวนตัวอ้วนหน้าเด๋อผมยาว แตนแต๊น สามทุ่ม ดูฤกษ์ผานาทีแล้วได้เวลา messenger ต้องออกเดินทางละคะ ที่จริงคือ กลับมาบ้านแล้วอาบน้ำตะหากให้ตื่น ๆ หน่อย สี่ทุ่มจะง่วงนอนคะ โทรหาพี่ที่บ้าน อยู่ที่ไหนค้า ไปยังไงค้า แล้วก็บื้น ๆ ไปเลย ขาไปง่าย แค่ Long Beach วิ่งออก 605 S ไปเรื่อยเชื่อม 405 N อีกหน่อยถึงแล้ว ไม่ไกลคะอยู่แถว ๆ Long Beach Airport แต่หนาว ลมแรงเห็นชัด ๆ เลยเชียว ที่นัดพบเป็นคล้าย ๆ สถานที่จัดงานชื่อ The Grand หน้าตาเป็นห้องสัมนาห้องจัดเลี้ยงแต่ไม่มีที่พักเท่านั้น หนูเล็กก็โทรหาพี่ ออกมารับของได้แล้ว ถึงแล้วคะ คำแรกที่ได้ยินก็คือ ทำไมขับรถเร็วนัก ที่จริงควรใช้เวลาสัก 45-50 นาที ไม่ใช่มาเป็นลมแบบนี้ หนูเล็กว่า วันนี้ลมแรงก็เลยมาได้เร็ว ก๊ากกกก ทำเป็นใบไม้ไปได้ ปลิวตามลม ถ้าหนูเล็กเป็นใบไม้คงเป็นใบว่านหางจรเข้หนาปุ๊กอะคะ พี่ที่บ้านก็ไล่กลับบ้านทันที กลับได้เลยนะจะสี่ทุ่มแล้ว ค่า....ซินเดอร์เรลล่าหนูเล็กจะง่วงนอน ก็แหมไม่ได้อนามัยขนาดน้าน เมื่อเช้าตื่นสายเลยยังไม่ง่วงด้วยแหละ ตอนขาเดินออกจากหน้าห้อง ต้องผ่านอยู่ห้องหนึ่ง หนูเล็กได้ยินเสียงเพลงดังกระหึ่มน่าสนุกมาก ก็เลยขอคนที่หน้าห้องเข้าไปดูหน่อยได้มั้ย (บอกแล้วไงคะ ชอบยื่นตะหมูกแบน ๆ ไปหาเรื่อง) คราวนี้ขอคุณ receptionist หน้าห้อง เธอยิ้มแย้มแจ่มใสดี บอกให้เข้าไปดูได้เลย งานปลาย ๆ แล้วมีแต่เต้นรำ อูยยยย น่าสนุกมาก ๆ มีเต้นรำด้วย เต้นเป็นจังหวะอะคะ แบบชะชะช่า รุมบ้า แทงโก้ ไรงั้น ไปยืนเกาะขอบเวที แต่ละคนเต้นกันเก่ง ๆ ท้างน้าน อาการเริ่มอีกแล้ว หนูเล็กอยากเต้นรำเป็น น่าสนุก ดูดีมีคลาสมาก ๆ คุณที่อยู่ข้าง ๆ หนูเล็กบอกว่า เป็นการออกกำลังกายที่ดีที่สุด อุ อุ อยากเรียน อยากเรียนซะแล้วสิ คนในงานนี้ร้องเพลงกันเก่ง เต้นรำก็เก่ง ทำเอาคนร้องเพลงเสียงหลงอย่างหนูเล็กปลื้มเป็นก่ายกอง ชื่นชมจริง ๆ นี่ถ้าเป็นเราไปยืนหมุนซ้ายหมุนขวาขยับเท้าเต้นท่าสวย ร้องเพลงด้วย คงดีจังเลยคะ.... ได้แต่ฝัน ๆ กลับดีกว่า เกรงใจคุณ receptionist ที่อนุญาตก็ว่าจะเข้ามาแป๊บเดียว อยู่ฟังไปแล้วตั้งสามเพลง ขามา ก็ว่าจำได้ถึง Willow เลี้ยวขวา ขากลับก็เลี้ยวซ้ายนิ ตานี้ออกจากที่จอดรถไปออกอีกทาง ดั้นเป็นวันเวย์ ต้องวิ่งขวาออกไปอีกวน ๆ พอออกมาก็เลยงง หน้าตาไม่รู้จักซะด้วย มืดก็มืด แต่ควรทำคือหา Willow เพื่อกลับไปหาฟรีเวย์ 405 S กลับบ้าน ออกไปถึงไหนไม่รู้ เกือบถึง Long Beach Airport เห็นหลัด ๆ เลยเชียว ไม่ต้องสังหรณ์แล้ว หลงทางแน่ ๆ แค่เพี้ยนซ้ายเพี้ยนขวาหน่อยเดียว ไปอีกทางเลยคะ เดี๋ยวนี้เป็นนักหลงทางมืออาชีพแล้ว ไม่ค่อยตกใจ 1 เลี้ยวรถกลับตั้งหลัก 2 หาที่ถามทางสักหน่อยท่าจะดี 3 จอดรถดูแผนที่ด้วย 4 ในที่สุดก็พึ่งปั้มน้ำมันที่มีขายกาแฟ 5 คุยกะคนขายในปั๊ม หล่อมากแต่อ้วนมาก หนูเล็กอะตัวเล็กไปเลย เธอหัวเราะทีกระเพื่อมไปทั้งตัวบอกมาว่า เป็นเปโตริโก บอกทำมั้ยคะ อยากรู้แค่ทางขึ้นฟรีเวย์ค่า 6 mission complete ได้รู้ทาง ได้กาแฟต้มใหม่ ๆ 1 ถ้วย ได้เติมน้ำมัน ได้เบอร์โทรศัพท์คนขายกาแฟ เอ้ย ม่ายช่าย ล้อเล่นนนนนค่า เพิ่งรู้ว่าหลงออกมานอกเส้นทางไกลทีเดียว ต้องย้อนกลับ คราวนี้จดไว้ด้วยต้องวิ่งทางไหนกลับแต่คราวนี้ไม่ต้องไปหา 405 แล้ว ยาว ๆ ไปหา 605 N เลย ตรงแหน่วกลับบ้านได้ไม่ต้องเชื่อมอะไร รวม ๆ ตั้งกะส่งเอกสาร ไปแวะดูคนเต้นรำร้องเพลง หลงทาง ถามทาง กินกาแฟ หาทางขึ้นฟรีเวย์ ต่อจนกลับบ้าน ถึงบ้านเอาเลยเที่ยงคืน ไม่เหนื่อยคะ แต่กลัว ขับรถคนเดียวกลางคืนมืด ๆ สารภาพเลยคะว่า กลัว ถึงบ้านยังแวะพันทิปอีก ติดเป็นตังเม เม้าท์แตกหาเพื่อน ขี้โม้นิด ๆ พองาม ง่วงแล้ว เกินเวลานอนมากแล้ว ล้างหน้าด้วยน้ำเย็นก็ช่วยไม่ได้แล้ว นอนดีกว่า ตอนไปเม้าท์แตกที่กระทู้ ไปเล่านิด ๆ ให้พี่ ๆ ฟังเรื่องหลงทาง ท่านก็แนะนำให้ซื้อ GPS ใช้สักอัน อืม ไว้จะดูอันที่ไม่แพงมาก เฟรนลี่กะคนใช้ ก็ค่อยว่าจะสอยสักอัน แพงมากไม่ไหว กะตังค์มีน้อยต้องใช้ให้เป็นคะ ไม่มีอะไรมากคะ แค่อยากเล่าเรื่องหลงทาง ก็บอกแต่แรกแล้วไงคะ บล็อกนี้ไม่ค่อยเหมือนใคร กึ่ง diary กึ่งขี้โม้ กึ่งขี้ฟ้อง กะกึ่งสุดท้าย...นอกเรื่องเรื่อยเจื้อยอะคะ (ความสามารถส่วนบุคคลถึงลอกเลียนแบบได้ ก็ไม่หมดร๊อกกกกกกค่า)   Create Date : 04 ธันวาคม 2550 12 comments Last Update : 8 ธันวาคม 2550 6:21:53 น. Counter : 413 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายครับ... อย่าคิดว่าเป็นการหลงทางเลยครับ..คิดซะว่าเราไปสำรวจเส้นทางใหม่ก็ละกัน...   โดย: จ่าหมาน 4 ธันวาคม 2550 11:50:30 น.

คน OC ค่ะ แวะมาทักทาย น้านกไปไหน ๆ ก็หลงเป็นประจำแหละค่ะ ถือว่าประสพการณ์เพิ่มละนะ   โดย: น้านก (Aunti-นก ) 4 ธันวาคม 2550 11:57:21 น.

เราก้อชอบหลงทางอ่ะ หลงในใจป้อจาย อิอิ   โดย: สหมิว (Be a good guy ) 4 ธันวาคม 2550 12:27:57 น.

เขาเรียกว่า 'ไปสำรวจเส้นทางที่ไม่รู้' ต่างหากล่ะคะ อิอิ   โดย: DaLaTTa 4 ธันวาคม 2550 13:10:00 น.

Bonjour ka!!!   โดย: saralove&Dan 4 ธันวาคม 2550 22:17:22 น.

ผมเนี้ยขนาดในเมืองไทยยังหลงประจำเลยครับ   โดย: I.Brother 5 ธันวาคม 2550 22:45:16 น.

สวัสดีค่า จ่าหมานวันนี้เที่ยวไกลนะคะ หนูเล็กสำรวจเส้นทางทุกบ่อย ๆ เลยคะ ยังดีที่นี่หลงทางยังกลับง่ายหน่อย น้านกขา ไว้จะแวะไปขอใบกะเพราคะ อิ อิ จำได้ว่าน้านกเพาะไว้มาก ๆ หนูเล็กพยายามประคองน้องโหระพาไว้ทำท่าจะแย่แล้วคะ หนาว ๆ คอพับคออ่อนไปหมดแล้ว หนูหมิว ไว้หนูเล็กไปเยี่ยมที่บล็อกนาค้า แล้วจูงมือกันไปหลงในใจใครต่อใครกัน แล้วหนูเล็กจะกลับบ้านถูกมั้ยเนี่ยะ คุณ DaLaTTa คะ แม่นเส้นทางอยู่ไม่กี่เส้นเองคะ นอกนั้นเอ๋อ ๆ ตลอด ไปไหนทีเตรียมตัวเป็นวันเชียวน๊า คุณ salalove&Dan Bonjour, comment ca va? ห้ามคุยยาวกว่านี้นะคะ ตอบไม่ได้แล้วคะ คุณไอคะ เมืองไทยนะขับรถยากกว่าที่นี่เยอะเลย บ้านเลขที่กระโดดไปกระโดดมา วันเวย์ก็เยอะไปหมด ที่สำคัญซอยปราบเซียนเป็นพรึด บางซอยแคบนิดเดียว มีรถจอดอีกตะหาก กว่าจะผ่านได้เลือดตาแทบกระเด็น เออ.....เราคุยเรื่องหลงทางนิ ไม่ได้ซอยปราบเซียน   โดย: หนูเล็กในเมืองนางฟ้า 6 ธันวาคม 2550 2:17:42 น.

จริงๆ นะค๊ะ หลงทางที่นี่ยังกลับตั้งหลักได้ ถ้าเป็นเมืองไทยไม่รู้ไปถึงไหนๆ เชียว คิคิ   โดย: วิสกี้โซดา 6 ธันวาคม 2550 10:01:05 น.

ถือว่าได้ผจญภัยอีก 1 วันไงคะ ได้เจอคนหล่อๆด้วย   โดย: Life is wonderful 6 ธันวาคม 2550 10:05:51 น.

hellooooooooo how are you girl?   โดย: Cozmen 6 ธันวาคม 2550 17:28:27 น.

เดียร์เคยหลงมากกว่านี้อีกค่ะ... จำได้ว่าเพราะอีโก้สูง ไม่ยอมถามคนอื่นเขา เลยเดินจนขาลากเลย ตอนนั้นรอรถสายนึงแล้วมันไม่ยอมมา ต้องรีบไปเพราะนัดเพื่อนไว้ก็เลยขึ้นอีกสายที่มันจะไปใกล้ๆกัน แต่จะเลี้ยวไปอีกทาง ขึ้นรถได้ก็กางแผนที่เลย ด้วยความที่ไม่เคยชิน แต่เพราะดันเชื่อตัวเองมากกว่าแผนที่ก็เลยได้เรื่องเลย ลงป้ายผิด ที่สำคัญเดินเลี้ยวผิดทางอีกต่างหาก เดินไปเดินมาทำไมมันไม่ถึงสักที จนกระทั่งเดินเข้าไปที่ป้ายรถเมล์(ป้ายรถเมล์ที่ลอนดอนมันจะมีบอกว่ารถวิ่งจากทางไหนไปทางไหน ป้ายนี้ชื่ออะไร แล้วป้ายต่อไปชื่ออะไร) เพิ่งจะเห็นว่า...'อ้าวเฮ้ย...เราเดินย้อนกลับมาเกือบถึงป้ายที่เราขึ้นรถเลยนี่หว่า' สุดท้ายก็นั่งรอสายที่ตั้งใจว่าจะขึ้นครั้งแรกแล้วรถไม่มานั่นแหละค่ะไปหาเพื่อน สายไปชั่วโมงเกือบครึ่งเอง...เหอๆ   โดย: DaLaTTa 6 ธันวาคม 2550 18:52:48 น.

cozmen: สบายดีคะ ไว้จะไปยืมเพลงมาฟังที่นี่บ้างนะคะ คุณเดียร์ เรียกงี้ละกัน จะได้หนิดหนม ดื้อเหมือนกันเนอะ หนูเล็กไม่ค่อยดื่อคะ ถ้าเห็นแปลก ๆ ก็ย้อนกลับแล้ว กลัวเลยเถิดอะคะ   โดย: หนูเล็กในเมืองนางฟ้า 7 ธันวาคม 2550 11:35:40 น.