สวัสดีค่ะ พี่ ป้า น้า อา ชาวบล๊อกทุกท่านตอนนี้นู๋มลกลับถึงไทยเรียบร้อยแล้ว กำลังอิ่มอร่อยกับอาหารเลิศรส และบรรยากาศที่แสนสบาย เรียกว่าอุณภูมิอากาศกำลังเย็นสบายเลยดีเทียว ตะลอนไปร้อยเอ็ด เจ็ดย่านน้ำพอเห็นที่นอนที่บ้านเท่านั้น เฮ้อ ไม่มีที่นอนที่ใหนนิ่ม และ สบายเท่าที่บ้านอีกแล้ว

ปกติเวลานู๋มลจะกลับมาบ้านที่เมืองไทย ก็จะใช้บริการของสายการบินศรีลังกาแอร์ แต่ครั้งนี้และครั้งแรกที่นู๋มลใช้บริการของสายการบินบางกอกแอร์

อยากบอกว่าขัดใจเล็กน้อยที่ได้นั่งบางกอกแอร์...ทุกท่านไม่ต้องคิดมากนะคะ การบริการเค้าดีเชียวค่ะ ที่ขัดใจนั่นก็ท่านขุนต่างหาก อิเมียจะไปของศรีลังกา จุดประสงค์ก็คือ ตอนเปลี่ยนเครื่องที่ศรีลังกาจะได้แวะซื้อของปลอดภาษี ซึ่งบางครั้ง ลดกระหน่ำถึง 50% แต่....ท่านคุณดันซื้อตั๋วบางกอกแอร์ให้ซะเนี่ย

ขณะที่นู๋มลกำลังนั่งรอเครื่องอยู่นั้น ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงเข้ามานั่งไกล้ๆๆ แล้วเธอก็ถามนู๋มลว่า "ใช่คนไทยหรือปล่าว" นู๋มลเลยเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่ใช้อ่านในการฆ่าเวลา "ใช่ค่ะ" เธอบอกว่า "ดีใจจังที่ได้เจอคนไทย แล้วพี่ทำงานอะไรคะ" นู๋มลยิ้มแล้วตอบว่า "เป็นแม่บ้านค่ะ" เธอยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าเข้ามากระซิบว่า "พี่อยากเปลี่ยนงานมั้ยคะ" ฮือ...งานอะไรหรอคะ " เธอหันซ้ายแลขวาแล้วกระซิบเบาๆๆว่า "ก็ไปขายหอยสวาทที่หาดสวรรค์ไงพี่เงินเดือนดีนะ" ห๊า...เสียงนู๋มลร้อง เธอช่างกล้ามาก ขนาดไม่รู้จักเราเธอยังยิงประโยคนี้ทันที เลยได้สัมภาษณ์เธอซะเลย "เค้ามีขายกันด้วยหรอ ที่เกาะใหน ไปอย่างไง ใครแนะนำมา ได้เท่าไร " เธอยิ้มกว้างกว่าเดิมเพราะคิดว่าเราสนใจ "ก่อนอื่นเลย พี่ต้องเสียค่าตั๋วเครื่องบินและค่านายหน้า 80,000 บาทโดยหักจากค่าแรง"  โอยยทำไมมันเยอะจากการคำนวนของเรา ค่าเครื่องบินแบบระยะเวลา สามเดือนไม่น่าเกิน 800$ ที่เหลือ คือ ค่านายหน้า "ทำไมมันมากมายขนาดนี้ แล้วทำกี่เดือน กี่ปี่ถึงจะหมดล่ะจ๊ะ แล้วได้เดือนละเท่าไร" เธอบอกว่า "เงินเดือนนวด 400 USA แล้วไปตกลงกับแขก แต่ไม่เคยต่ำกว่า 200 USA ต่อคืน หนูเหลือเงินส่งกลับบ้านเดือนละสองหมื่นกว่าบาทค่ะ "  นะเวลานั้นนู๋มลบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง เค้าคงมีหลายเหตุผลที่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเล มาบริการเสียไกล แต่สิ่งทีนู๋มลแค้นเคืองก็คงจะเป็นพวกนายหน้าค้าหอยซะมากกว่าที่ผลักดันพวกเค้ามาที่นี่

 ใครที่หลงเข้ามาอ่านแล้วคิดจะไปขุดทองเหมือนเธอผู้นั้น ขอให้เลิกล้มความตั้งใจ เพราะหลังจากที่นู๋มลลงจากเครื่อง ขณะที่กำลังรอกระเป๋าอยู่นั้น เธอก็เข้ามาคุยด้วยอีก นู๋มลเลยถามเธอว่าแล้วจะกลับไปอีกเมื่อไร เธอบอกว่าไม่ไปแล้ว เพราะแขกส่วนมากมากันเป็นคู่ มาฮันนี่มูน  ครั้งแรกที่มีนายหน้านำเสนอมา เธอเข้าใจว่ามันเป็นเกาะใหญ่ที่มากมายด้วยผู้คน เหมือนป่าตอง ภูเก็ต ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เธอบอกว่าต้องหาเงินไปใช้หนี้ และ เลี้ยงลูกอีกสองคน วันแรกที่เธอมามัลดีฟส์ เธอพึ่งคลอดลูกได้สองเดือนเอง เธอยังเล่าอีกว่าตอนที่เธอตัดสินใจทิ้งลูกมาเพราะนายหน้าบอกกับเธอว่า เกาะพวกนี้มีแต่เศรษฐีเท่านั้น เลยทำให้เธอเพ้อฝันไปว่า วันหนึ่งอาจเจอเนื้อคู่และได้พบรักกับมหาเศรษฐีที่มาพักผ่อนที่รีสอร์ท แต่ทำไปทำมาเธอดันไปหลงรักหนุ่มมัลดีฟเวี่ยนซะอีก แต่กฎที่เกาะเค้ามีไว้ว่า ห้ามพนักงานลักลอบเอากันถ้าจับได้โดนไล่ออก แต่ถ้าไปจ้ำบึ๊ดกับฝรั่งได้ไม่มีปัญหา กฎก็กฎเถอะ ฝนจะตก ฟ้าจะร้อง คนมันจะขี่กัน มันจะไปห้ามได้อย่างไร จนมาวันหนึ่งเค้าจับได้ เค้าเลยส่งเธอกลับไทย แต่เธอบอกว่า จะลงพัทยา จะไปสมัคร ฮาร์ดร๊อกดู เฮ้อ...ขอให้เธอไปที่เธอชอบเถอะ ชีวิตของเธอ ในเมื่อเธอกำหนดให้มันเป็นแบบนี้ ก็ต้องยอมรับสภาพไป

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2552 22:21:14 น.		57 comments
Counter : 596 Pageviews.
Share Tweet