เป็นเสมือนบ้านหลังที่สอง CENTRAL WORLD ของพวกเรา จบสิ้นแล้ว

ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ประท้วง ตั้งแต่ วันที่ 3 เมษา วันนั้นเราก็ไปทำงานปกติ

ที่ร้านมีจัด event ที่ชั้น 1 ด้วยหล่ะ กำลังขายดีเลย อืม เหลือ อีก 4 วันงานก็จะจบ โหยยอดขายดีเป็นบ้าเลยอะ

พวกเรายิ้มกันแล้ว งานนี้ค่าคอมฯเพียบฮ่าๆๆ เป้าถึงพวกเราก็สบายแล้วใช่ไหมหล่ะ เหนื่อยก็เหนื่อยนะ แต่คุ้มหละ

เช้าวันเสาร์ที่ 3 เรากับเพื่อนๆ ก็ไปทำงานกันแต่เช้าเลย เป็นเช้าที่สดใส เหมือนเดิมเหมือนปกติ

พวกเราแฮปปี้สุดๆ ลำเลียงของจากร้านลงมาขายกัน โหยสนุกอะ เช้าๆอะนะเหลือไม่กี่วันแล้ว พวกเราก็จะได้พัก

แต่แล้ว ทางห้างก็ประกาศว่าเปิดห้างตอน 10 โมงไม่ได้แล้ว เลื่อนเป็นเปิด ตอน เที่ยงแทนพวกเราอึ้ง

เพราะตอนที่เราเข้าห้างหน่ะมันเช้ามาก ยังไม่เจอม๊อบเลย เราก็งงๆ แต่พอเราเดินออกจากห้าง(คนนอกเข้าไม่ได้ แต่คนในออกได้) มาดูที่สกายวอล์ค ม๊อบเต็มเลย พนักงานห้างที่ไม่มีบัตรเข้าไม่ได้

ลูกค้ารอห้างเปิดก็เยอะ ก็มันเป็นเสาร์ต้นเดือนนิ หนา

เราก็ได้แต่หวังว่าคงไม่มีอะไรเดี๊ยวพวกเค้าก็กลับกันแล้ว

แต่แล้วความหวังก็จบลงเมื่อถึงเวลาเที่ยง ประชาสัมพันธ์ห้างก็ประกาศให้พนักงานออกจากห้าง วันนี้ห้างปิด

พวกเราก็พูดกันไม่ออกอะนะ ก็โอเค ปิดก็ปิด เรากับเพื่อนก้ช่วยกันขนของบางส่วนที่ขนได้กลับไปเก็บในสต๊อคร้าน

แล้วกลับบ้านกัน และก็หวังว่าพรุ่งนี้คงไม่มีอะไร ร้ายแรง ทุกอย่างคงจบ ในไม่ช้า

แต่ใครจะไปรู้หล่ะ

เกือบ สอง เดือนแล้ว ที่เราก็ได้แต่หวังงว่า ทุกอย่างจะจบ อีกไม่นานเราจะได้กลับบ้านกันแล้ว

มันมีหวัง และ เป็นห่วง ว่าบ้านของเราจะเป็นไงบ้าง

ถึงจะมีเหตุร้ายแรงแค่ไหน เราก็ยังมีหวัง หวังว่าบ้านของเรา อีกไม่นานจะได้กลับแล้ว

555 วันก่อนดูข่าว ได้ยินว่ากระจก เซ็นทรัลเวิล์ดร้าว โหย ใจหายหมดอะ

ก็คิดอะนะว่า เหตุการณ์สงบกว่าจะกลับเข้าทำงานก็คงอีกหลายวันสินะ ทั้งต้องทำความสะอาด ทั้งต้องซ่อมกระจก โหย คิดถึงจะแย่แล้วเนี๊ยะ

รู้ไหมในระหว่างกว่าสองเดือนอะ เร่ร่อนไปทั่วเลย ไปทำที่สาขาลาดพร้าวบ้าง รัชดาบ้าง

แต่พวกเราเหล่าเซ็นทรัลเวิล์ดก็ยังมีหวังนะ เดี๋ยวจะได้กลับบ้านแล้ว อีกไม่นานหรอก

ก็แหมนะ ไปอาศัยบ้านคนอื่นเค้าอยู่อะ มันไม่เหมือนบ้านตัวเองหรอก

เด็กเซ็นทรัลเวิล์ดไปอยู่ที่ไหนก็ลำบาก แต่เราก็ต้องอดทนกันนิดหน่อย ถึงจะเป็นบริษัทเดียวกัน แต่ว่านะ แต่ละสาขาอะมันเหมือนกันที่ไหนหล่ะ ระบบต่างๆนาๆก็ไม่เหมือนกัน

แต่ก็ทนอะ เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว ดูุข่าวทุุกวันเนี๊ยะก็เพื่อจะได้รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้กลับบ้านกัน

คุยกันทีไรก็นะ อีกไม่นานจะได้กลับบ้านกันแล้วนะเด็กเซ็นทรัลเวิล์ด ก็ได้แต่อมยิ้ม

มีเรื่องนึงตลกดี ในความคิดของเราอะนะ ปกติแล้วอะ เด็กสาขาเซ็นทรัลเวิล์ดก็คือพวกเรานี่แหละ

จะชอบไปกิน ชาบูชิ กัน จะกินกัน ทุกๆเดือน ก็ตอนต้นเดือนหล่ะ เหมือนกกับทำงานมากันเหนื่อย ก้อยากทำอะไรเล็กๆน้อยให้ตัวเองบ้างง

พอห้างปิดใช่ม้าไปอยู่ที่อื่นต้นเดือนก็เอาแล้วอยากกินชาบูอะ ก็ทำที่เซ็นทรัลลาดพร้าวกัน เพื่อนที่ไปกินก่อนบอกน้ำจิ้มมันไม่ใช่อะ ไม่เหมือนที่เซ็นทรัลเวิล์ดเลยน้ำจิ้มไม่อร่อยอะ บรรยากาศก็มืดๆทึมๆร้านเล็กๆไม่เหมือนเซ็นทรัลเวิล์ด

เราก็ได้แต่คิดจะเหมือนได้ไง เซ็นทรัลเวิล์ดมันห้างใหม่พึ่งทำพึ่งสร้างมันก็ต้องกว้างต้องสวยกว่าห้างที่เปิดมากว่า 20 ปีอยู่แล้ว เราก็ได้แต่ขำพวกเพื่อนๆ

"งั้น รอเซ็นทรัลเวิล์ดเปิด แล้วค่อยไปกินก็ได้" เราก็เลยไม่ได้กินเลยก็กะว่ากลับไปกินที่บ้านเราดีกว่าไรงี้ 555555

อืมก็รอจนจะสิ้นเดือนเมษาแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แวว จนตอนนี้มาทำที่โรบินสันรัชดาแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าไม่มีวี่แววว่าจะเปิดเลยอะ

ถึงยังงั้นความหวังก็เต็มเปี่ยมนะเว้ย

วันนี้วันหยุดก็นอนเล่นอยู่ห้อง ดูข่าวไป เออ เฮ้ยแกนนำมอบตัวอะ

งั้นห้างก็จะเปิดแล้วสิ โคดลุ้นเลยอะ ดีใจโคดๆเลย ดีๆๆ จบๆกันไปซะทีหายใจไม่ทั่วท้องมานานแล้ว

พอดูๆข่าวไปเรื่อยๆ เฮ้ย ทำไมเป็นเงี๊ยะ

ผู้สื่อข่าวเค้าบอกอะ ว่า ผุ้ชุมนุมเผาห้างเซ็นทรัลเวิล์ดอะ เฮ้ย

ตกใจอะ แบบ เฮ้ย เค้าเผาบ้านเราอะ แต่ก็ยังมีหวังนะ

เฮ้ยไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ทุกอย่างโอเค ไม่เป็นไร เดี๋ยวไฟก็ดับ เดี๋ยวพวกดับเพลิงก็มา

ดูข่าวไปเรื่อยๆ เฮ้ย มีควันลอยออกมาจากชั้น 8 ด้วยอะ ควันขโมงเลย เฮ้ยรถดับเพลิงเข้าไม่ได้อะ

ทำไงอะ

แบบเหมือนความหวังมันพังทลายอะ ไม่อยากเชื่ออะ ห้างใหญ่ ห้างหรูนะเว้ย

เราทำงานที่นี่มาปีกว่า อะ มันผูกผัน อะ

เราเข้ากะบ่ายอะ บ้านอยู่ดินแดงใช่ม้าก็นั่งรถ 13 บ้าง 54 บ้าง 204 บ้าง มาลงที่หน้าบิกซี แล้วก็เดินข้ามสะพานลอย เหนื่อยนะกว่าจะเดินข้ามสะพานลอย ข้ามลานหน้าห้าง แล้วต้องขึ้นไปที่ชั้น 4 อีก โหโคดเหนื่อย

บ่นกระปอดกระแปดทุกวัน

ไม่รู้หนิว่า วันนี้เราจะไม่ได้กลับไปที่นั่นอีกแล้ว

มันเสียใจนะ ก็ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วอะ ผู้ใหญ่จะว่าไงกันก็ไม่รู้

ตอนแรกก้แค่ไปอาศัยที่อื่นอยู่ชั่วคราว พอม๊อบสลาย ห้างเปิดเดี๋ยวเราก็กลับบ้านกัน

มันมีแค่นั้น ไม่เคยคิดเลยว่า

วันที่เราเดินฝ่าม๊อบเข้าไปในห้างเซ็นทรัล์ดวันนั้นเพื่อจะเอาของไปส่งลูกค้าจะเป็นวันสุดท้ายที่เราะจะได้เข้าไปเหยียบที่นั่นอีก

ไม่รู้เลยจริงๆ ครั้งสุดท้ายที่เห็นเซ็นทรัลเวิล์ด ก็ยังคงสวยงาม

ข่าวเซ็นทรัลเวิล์ดโดนไหม้วอด จนจะถล่มอยู่แล้ว มันทำให้เรารู้สึก แบบ เจ็บอะ น้ำตามันไหลอะ แบบ ทำอะไรกันอะ ทำเพื่ออะไรอะ

พวกคุณรู้ไหม เซ็นทรัลเวิล์ดสำหรับพวกเรา มันคือบ้าน บ้านของพวกเราพวกคุณเผามัน มันเหมือนกับคุณเผาบ้านเรา เผาที่อยู่ ที่กิน ที่ของพวกเรา แล้ว แล้วพวกเราจะทำยังไงกันต่อไปก็ยังไม่รู้เลย

ความเป็นไปได้ที่บริษัทจะปลดพนักงาน มันมีสูงเหลือเกิน

พรุ่งนี้พวกเรา เหล่าพนักงานเซ็นทรัลเวิล์ดจะเป็นไงกันบ้างก็ไม่รู้

เจ็บปวด เศร้าใจ เสียใจ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เจ็บปวดที่เห็นบ้านของตัวเอง โดนไฟลุกท้วม

เศร้าใจที่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง

เส่ียใจที่เราทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งร้องไห้หน้าทีวี มันเจ็บปวดนะ

เจ็บจริงๆ

Create Date : 20 พฤษภาคม 2553		7 comments
Last Update : 20 พฤษภาคม 2553 2:48:46 น.
Counter : 383 Pageviews.
Share Tweet