| |
แค่อยากเขียน เช้านี้ตื่นขึ้น พร้อมกับคนข้างตัว อาบน้ำ แต่งตัว พร้อมกับกาแฟ ที่คนข้างตัว ชงให้ประจำทุกๆเช้า รสชาดไม่ได้วิเศษ อะไรเลยเลย แต่เป็นกาแฟที่คนที่รักเรา (รึเปล่า) ทำให้เราเสมอที่อยู่ด้วยกัน มันมีความเอื้ออาทร ความใส่ใจ ความห่วงใยอยู่ในนั้น มันมีความหมายมากมายมากกว่ารสชาด ที่บางครั้งเหมือนกับน้ำล้างถ้วย แต่มันทำให้เราขาดมันไม่ได้ กาแฟที่ไหนๆก็ไม่เหมือนกาแฟจากมือคนที่รักเราชงให้เรา วันนี้ออกมานั่งที่ระเบียงข้างนอก พร้อมโน๊ตบุ๊ค ส่วนคนข้างตัววันนี้ไม่เข้าออฟฟิศ ทำงานอยู่ในห้อง พร้อมกับน้ำผลไม้ กับ มูสรี่ บาร์ สำหรับอาหารเช้า ข้างนอกอากาศเย็นสบายไม่ร้อนสำหรับวันนี้ นั่งอ่านอะไรเรื่อยเปื่อยพร้อมกับวิทยุ ที่คนข้างตัวชอบเปิดฟังเพลงทุกๆวันที่อยู่บ้าน คนข้างตัวมีเดินมาแอบมองนานๆครั้ง (สงสัยคิดว่าแอบ แชสหนุ่มๆ) ชีวิตตอนนี้ถือมีความสุข สุขที่กาย สุขที่กาย สุขที่มีอิสระกับการเป็นตัวของตัวเอง สังคมฝรั่งต่างจากบ้านเรา ตรงที่การให้เกรียติ เคารพสิทธิ ของกันและกัน ไม่อวดร่ำอวดรวย อยากเล่าถึงประสบณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตที่ได้เจอะเจอ สังคมของหน้ากาก สังคมของความจอมปลอม สังคมของการโอ้อวด สังคมของความใจแคบ สังคมของการคิดว่าตัวกรู เลิศเลอ สังคมของความดูถูก สังคมของความไม่จริงใจ สังคมที่มองด้านวัตถุเป็นตัวแปรของการสมาคม ทั้งๆที่เป็นหนี้บัตรเครดิตบานเบอะ เพื่อสรรหาวัตถุมาคุยโอ้อวด ไม่เคยนึกจะปลื้มไปด้วย ใจนึกสะอิดสะเอียน สิ่งที่ทำได้คือเดินหนีออกมา กับอีกเรื่อง ไอ้ประเภทที่ ผัวกรูใครอย่าแตะ eประเภทนี้ อย่าให้พูดถึงมันคิดว่าการที่อยู่ในสังคมมนุษย์ คนพูดคุยกัน การสื่อสารระหว่างมนุษย์ด้วยกันเป็นการผสมพันธุ์กันรึไงไม่รู้ พยายามที่จะทำความเข้าใจว่าผัวเจ้าหล่อนเลื่อมทองรึไงถึงได้หวงแบบไม่ลืมหูลืมตา มันก็ไอ้แค่ผู้ชายธรรมดาๆนั้นแหละ บางทีอยากบอกเจ้าหล่อนว่า ไม่มีใครอยากจะไปมีเพศสัมพันธุ์กับผัวชาวบ้านหรอก สิ่งที่ทำได้คือเดินหนีออกมา ปล่อยให้คุณเธอกับคุณสามีมีชีวิตอยู่แบบหวาดระแวง จะคุยกับใครก็พาลจะเป็นเรื่องไปหมด แบบนี้มันจะหาความสุขกันได้มั๊ยเนี๊ยะ ไม่เข้าใจจริงๆ และอีกเรื่องหนึ่ง เจอeพวกคุณหนูมาใช้ชีวิตเมืองนอก มันติด ว่า พ่อกรูใหญ่ที่เมืองไทย มีตำแหน่ง และก็ชอบแบรน เนม มาอยู่ที่นี่ เขาไม่รู้หรอกว่าพ่อ มรึงเป็นใคร มรึงลูกใคร มานก็คุยกรอกหูทุกวัน จนสุดท้าย กรูไม่คบมรึงหรอก เพราะกรูไม่รู้ พ่อมรึงเป็นใคร น่าเบื่อๆๆ อยากบอกตรงๆกลับบ้านมรึงไปเถอะ แค่ประสบณ์การ ชีวิตของคนหนึ่งที่เจอะเจอ อ่านแล้วอย่าได้ใส่ใจอะไร แค่ข้อเขียน ในวันว่างๆ ไม่ได้โกรธเคืองใคร จบข้อความก็กลับไปกอด หอม ฟ๊อดๆๆ กับคนข้างตัว กะแค่เรื่องที่ผ่านมา จะไปใส่ใจทำไม วันมีความสุขนั้นแหละ คือสิ่งที่แท้จริง Have a nice day ..Jub Jub 
|
เจ้าค้ำคูณ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] " Independent " สิ่งที่คุณเก็บเป็นความลับ ปมด้อยและวิตกกังวล จงปลดปล่อยดีกว่า โดยคิดว่า ใครๆในโลกนี้เขารู้กันหมดแล้ว แต่เขาไม่ใส่ใจหรือพูดถึง เพราะเขาก็มีเรื่องของเขาและปัญหาส่วนตัวของเขาก็มากมาย คนที่จะสนใจคุณจริงๆ มีไม่ถึง 1 เปอร์เซนต์ แล้วจะไปแคร์ทำไม จงยืดหน้าขึ้นแล้วเดินต่อไปอย่างคนที่ไม่มีความกลัวและกังวลดีกว่า "อิสระภาพ " ที่แท้จริง คือ การเป็นอิสระจากตัวตนที่แท้จริงของเรา อิสระจากใจที่ผูกมัดตัวเราอยู่กับอีโก้ของตัวเอง เราต้องรู้จักปล่อยและวาง ถึงตอนนั้น ฉัน ก็คือ ฉัน คุณ ก็คือ คุณ นั่นคือ อิสระที่ไฝ่หาได้ จริงๆๆ +++ It's Me ++ " I do my things You do your thinhs" I am not living in this world up do to your expectations You are not living in this world up to mine I am I You are you But , If by chance we should meet it 's beautiful If not : it's can't the help !!!  Friends Blog
Link |
||||||||||||
