Bloggang.com : มารีออง : TOKYO TOWER Mom & Me, and sometimes Dad

TOKYO TOWER Mom & Me, and sometimes Dad

TOKYO TOWER Mom & Me, and sometimes Dad (สปอยนิดนะ)

"พ่อของผม ถูกหักอกโดยมหานครโตเกียว เขาเดินทางกลับบ้านเกิด, ส่วนผม ทิ้งบ้านเกิดเพื่อเดินทางสู่เมืองใหญ่ จนทำให้หลงลืมคนที่อยู่ข้างหลัง " (ในโรงหนังแปลคล้ายๆนี้ แต่จำไม่ได้หมด T-T)

ไม่ใช่โตเกียว ทาวเวอร์ ภาคหนู๋จุนจ๊วบจ๊าบแต่อย่างใด ไม่นานมานี้พอได้รู้ว่าหนังเรื่องนี้กำลังเข้าฉายในโรงก็ดี๊ด๊าไม่น้อย เพราะจะได้ดูท่านโจ ขวัญใจชาวเซอร์ติสแตก(ในเรื่องเป็นเด็กศิลป์) แบบเต็มจอ แต่พอเอาเข้าจริงๆ แม้ไม่ได้ดั่งใจหวังนัก แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ไม่น้อย โดยเฉพาะการแสดงของ คิริน ผู้รับบทเป็น แม่ (วัยชรา)

หลายคนคงรู้กันดีอยู่แล้วว่าโตเกียวทาวเวอร์ คือ นวนิยายขายดีในญี่ปุ่น ของ ลิลลี่ แฟรงกี้ และมีเป็นเวอร์ชั่นซี่รี่ส์(ที่ยังไม่ได้ดู) จะเริ่มยังไงดีเอาเป็นว่า "สิ่งที่คุณมองหา กลับว่างเปล่า......สิ่งที่ไม่เคยมองเห็น กลับมีความหมายยิ่งใหญ่" ล่ะกันนะ

เรื่องราวของมาคุง(จำชื่อพระเอกได้แค่นี้จิงๆ) แม่ และพ่อ เกิดขึ้นเมื่อผู้เป็นพ่อ แสดงความมีอิสระเหนือสิ่งอื่นใด จนหลงลืมไปว่าตัวเองมีครอบครัวและลูกที่ต้องดูแล ทำให้ครอบครัวแตกแยก เป็นเหตุให้มาคุงและแม่ต้องออกจากบ้าน และกลับไปอยู่บ้านเกิดของผู้เป็นแม่

ชีวิตวัย 3 ขวบของมาคุง เริ่มขึ้นใหม่ โดยมีความทรงจำส่วนใหญ่คือแม่ของเขา ความทรงจำครั้งหนึ่งในวัยเยาว์ เมื่อมีหนุ่มใหญ่เข้ามาพัวพันกับแม่ มาคุงรู้สึกได้ว่า เขาเหมือนกำลังถูกทิ้งให้เดียวดาย ความรู้สึกนี้เหมือนถูกส่งผ่านไปยังผู้เป็นแม่ เธอจึงเอ่ยถามคำถามหนึ่งกับมาคุงว่า "มาคุง..รักพ่อไม๊ลูก" คำถามสั้นๆที่มีความหมายนั้น .....ทำให้หลังจากนั้น สองแม่ลูกก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่กัน 2 คนตามเดิม จนกระทั่งมาคุงเริ่มเข้ามัธยมต้น

เป็นครั้งแรกที่มาคุงต้องออกไปใช้ชีวิตตามตามลำพัง ในช่วงมัธยมปลาย.....บรรยากาศตรงชานชาลาดูเหมือนปกติ แต่กลับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง แม่ยืนมองดูมาคุงที่ต้องจากไปเรียนไกลๆด้วยความเป้นห่วง ขณะที่รถไฟกำลังเคลื่อนออกไปช้าๆ มาคุงเปิดกล่องข้าวที่แม่เตรียมทิ้งไว้ให้ พร้อมเปิดจดหมายที่แม่เขียนถึงเขา แม่ไม่ได้เขียนเรื่องของตัวเองเลย เพียงแต่บรรยายถึงสิ่งมากมายเพื่อเป็นกำลังใจให้กับมาคุง โดยผ่านลายมืออันหนักแน่นของเธอ ขณะกินอาหารฝีมือแม่ น้ำตาของมาคุงก็ไหลโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อเขาใช้ชีวิตเพียงลำพัง เขากลับทำตัวเรื่อยเปื่อยไม่เอาไหน

หลังจบมัธยมปลายมาคุงกลับบ้าน เพื่อเตรียมตัวเอนทรานซ์ มุ่งมั่นที่จะเป็นจิตรกรตามรอยพ่อของเขาที่โตเกียว เมืองแห่งความฝันของคนหนุ่มสาว และทิ้งแม่ไว้เบื้องหลังเพียงลำพัง....

มาคุงสอบเข้ามหาลัยโตเกียวได้สำเร็จ แม่ยังคงทำงานหนักเพื่อส่งเงินเป็นทุนให้มาคุงเรียนต่อ แต่เขากลับทำทุกอย่างตรงกันข้าม กินเหล้า เที่ยวเล่น สำมะเรเทเมาไปวันๆ ใช้ชีวิตในโตเกียวเมืองใหญ่แบบอยู่ไปวันๆ ความฝันที่เคยตามหากลับว่างเปล่า.....

จนมาคุงได้รับรู้ว่า แม่ป่วยแต่ก็ยังคงทำงานไม่เคยหยุด ภาพความหลังต่างๆเริ่มย้อนกลับมาหามาคุง ตลอดหลายปีที่แม่เสียสละความสุขส่วนตัว ทำงานหนัก เพียงเพื่อใครคนหนึ่งที่เธอรัก มันไม่ง่ายเลยที่ใครซักคนจะทำได้ เพราะเมื่อมนุษย์ยังคงรักอิสระ รักสบาย และรักตัวเอง .........

เรื่องราวหลังจากนี้ไปดูต่อเอง (ซะงั้น) บอกตามตรงว่าไม่ได้รู้สึกจี๊ดมากแต่ก็ไม่รู้สึกเสียดายที่ได้ดู สารภาพว่าน้ำตาร่วง แต่ก็สารภาพว่าไม่จี๊ดถึงขีดสุด การแสดงของ คิริน ผู้รับบทเป็น แม่ (วัยชรา) แสดงได้ดีจิงๆชอบมาก แต่บางช่วงก็บีบคั้นอารมณ์จนทำให้ไม่ซึ้งเท่าไหร่ แต่โดยส่วนตัวก็เป็นหนังที่ดูแล้วได้ข้อคิดว่า "เวลา...ไม่ได้สั้นหรอก คุณต่างหากที่มาช้าเกินไป" ดูแล้วคิดถึงผู้มีพระคุณT-T

Create Date : 26 เมษายน 2551

Last Update : 29 เมษายน 2551 10:35:33 น.

22 comments

Counter : 1306 Pageviews.

โฮ่ๆๆ เรื่องนี้ก็อยากเข้าไปดูโรงอ้ะ
แต่ขี้เกียจเข้าไปในเมือง (มหาลัยเค้าบ้านนอก)

คงต้องรอดูแผ่นอีกแล้วอ้ะ

โดย: Tsukamoto Sora (Akaba) (Akaba

) วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:12:06:15 น.

ไปเปิดหาข้อมูลมาแล้วละ หนังหลายปีเหมือนกันแล้วนะเนี่ย

การแสดงของตัวแม่ดีเหรอ อืมม สารภาพตามตรงว่า ช่วงนี้ตัวเองทำเหมือนพระเอกจริงๆเลย ไม่รู้ว่าแม่จะคิดยังไงเหมือนกันอ่ะ เฮ้อ...

เอ แล้วมันเข้าโรงมัลติเพล็กๆไหมหว่า ช่วงนี้อยากดูหนังโรงล่ะ แหะๆๆ

โดย: บลัดดี้มันเดย์ IP: 124.120.67.112 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:19:08:22 น.

ยินดีต้อนรับกลับบ้านฮะคุงมารีออง
วันนี้อ่านเรื่องนี้ไปสองบล็อกแล้วครับ
อยากดูจัง เอ้..ไช่ที่ตอนนี้กำลังเข้าโรงอยุ่ไช่ปะ..
ไม่รู้ว่า วีคเอนที่จะถึงหนังจาออกโรงไปยังเนียะ

อยากดูๆ น่าจะอิ่มเอมเนอะ

โดย: ฮาโร IP: 202.149.24.161 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:20:17:46 น.

- ดีจ้าซอ สารภาพกะซอเลยว่า ไปดูเพราะโจจิงๆ บ้านมารีอองอยู่แถวพุทธมณฑล แต่ไปดูหนังแถบอาซีเอ เราเข้าใจกันและกันเสมอจ้า ไกลเจงๆT-T

- ดีค่ะคุงบลัดดี้ รู้สึกจะเข้าที่ลิโด้ กะเฮ้าส์อ่ะค่ะถ้ามารีอองจำไม่ผิดนะ ตอนแรกว่าจะแวปไปดูเรื่อง Persepolis แต่สี่แพร่งก็น่าดู สรุปกลับบ้านค่ะ (อ้าว)ครุคริ

- ดีค่ะฮาโร่คุง ใช่ค่ะฉายอยู่ตอนนี้เลย แต่ออกเมื่อไหร่ไม่แน่ใจนะค่ะ แต่หนังอารมณ์แบบญี่ปุ่นก็จะเนิบๆนาบๆนะค่ะ ไม่รู้ฮาโร่จะชอบอ่ะป่าว

โดย: มารีออง(เอง) IP: 125.24.57.134 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:20:41:49 น.

หงะ...ไกลบ้าน

โดย: BloodyMonday

วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:9:26:08 น.

เคยแต่ดูเป็นละครง่ะ เวอร์ชั่นหนังดูพระเอกจะเวริค์กว่าละครนะเนี้ยะ

โดย: ดวงตากระต่าย

วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:12:56:25 น.

ถึงจะสปอยนิดหน่อย หรือมากมาย หรือทั้งเรื่อง ก็ต้องอ่านให้จบฮะ เพราะ นานๆ มีที ต้องเอาให้คุ้ม
ก็นานๆ อัพทีนินา

โดย: ฮาโร IP: 58.8.61.200 วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:19:17:16 น.

- คุงบลัดดี้ มารีอองเข้าใจเจงๆเรื่องไกลเนี่ยอะฮะ

- ดีค่ะ คุณดวงตากระต่าย พระเอกเวิร์คใช่ม่ะค่ะ ตอนแรกมารีอองนึกว่าเว่อร์ กำลังจะเห็นด้วยคริๆๆ ยังไม่ได้ดูเวอร์ชั่นซี่รี่ส์เลยค่ะ รอดูอยู่เลยค่ะ

- ขอบคุณค่ะฮาโร่คุง คิดแบบเดียวกานนะ เราก็รออ่านของฮาโร่ด้วย ไว้คราวหน้ามารีออง จะขอสปอยแอบๆนะ

โดย: มารีออง

วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:20:59:12 น.