Group Blog All Blog
|
แค่มีอคติก็เปลี่ยนนิสัยได้ หลังจากที่ผู้คนออกมาประท้วงกันอย่างยาวววนานนนนนนนนน ตอนแรกอุลก็ไม่ได้หงุดหงิดใจหรือรังเกียจอะไร เพราะมันคือสิทธิ์ที่คนไทยสามารถออกเสียงได้ แสดงความคิดเห็นได้ แสดงความต้องการได้ เท่าที่ยังอยู่ในกรอบกฎหมาย อันนี้อุลเข้าใจ เพื่อนๆหลายคนที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกันก็ยังเป็นเพื่อนกันไมได้ขัดแย้งอะไร แต่หลังๆมานี่สถานการณ์ต่างๆเริ่มสร้างความอึดอัดใจแก่อุลยิ่งนัก การแสดงความคิดเห็นมันไม่ผิด เพราะมนุษย์มีสิทธิ์คิด แต่หากจะไปก้าวก่ายกล่าวหาคนอื่น อันนี้อุลว่ามันเริ่มลามปาม บอกตรงๆว่าไม่ชอบเลย อุลเลือกที่จะไม่พูดคุยเรื่องนี้กับคนใกล้ตัวหรือคนไกลตัว เพราะผลออกมาไม่หอมเท่าไหร่ (เน่าเฟะ) แต่ก็ยังมีบางคนที่มาถามความคิดเห็น และในเมื่อมาถามและเราตอบคุณควรจะรับฟังบ้าง หรือหากคิดต่างก็ควรจะตอบโต้กันด้วยเหตุผล ไม่งั้นมันจะเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดหรอ? ในเมื่อปิดหู ปิดตา คิดเอง ตัดสินเอง มันไม่ต่างอะไรกับคุณก่อกำแพงอคติขึ้นมาบังไว้เลย เรื่องการเมืองมันร้อน เราอย่าเอาเรื่องร้อนๆมาคุยกับคนใกล้ตัวเลย บ้านอุลมันคน 2 ฝ่ายอยู่ด้วยกันเลยตอนนี้  แต่การเมืองไม่สามารถทำอะไรเราได้ ความต่างไม่สามารถทำอะไรเราได้ หากเราฟังและยอมรับเคารพซึ่งกันและกัน หายไปหลายวันเพราะมัวไปเชียร์ปิงปองมา มันส์โฮก เช้าวันจันทร์เจอเรื่องนี้ไปอึ้งกินกี่กันเลยทีเดียว
ที่ทำงานเค้าก็มีสองสีนะ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยเป็นปัญหาเท่าไร
เพราะจะเลี่ยงเรื่องพูดกันในประเด็นนี้ คือพวกคิดเหมือนกัน เค้าก็จะคุยกัน พวกคิดต่างเราก็จะไปเม๊ากันในเรื่องอื่น เราจึงอยู่ร่วมกันได้อย่างปกติสุข เราว่าบางที ประเด็นมันไม่อยู่ที่การเมืองเป็นหลัก ประเด็นส่วนใหญ่ มันอยู่ที่บุคคลใกล้ตัว นิสัยบางคนแค่เรื่องปกติธรรมดา ที่ไม่ใช่เรื่องการเมืองมันก็ยังไม่ค่อยจะยอมรับความเห็นคนอื่นแล้ว เพราะงั้น.. คงต้องปล่อยๆ ไปอย่าเอามาใส่ใจเลย ไม่งั้นมึนตาย หาควาสงบในชีวิตได้ยาก ปล. ตอนนี้บ้านเมืองสงบแล้วน๊าา (ชั่วคราววว) 55+ โดย: nonnoiGiwGiw
 วันที่: 10 ธันวาคม 2556 เวลา:17:21:48 น. |
พุดดิ้งรสอุล
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อุลคือผู้หญิงอวบอ้วนคนนึง ที่มีความฝันว่าจะคลำเจอเอวตัวเองซักครั้ง เข้ามาพูดคุย ทักทาย เซย์ไฮกันได้ หรือจะคุยเรื่องดนตรี กราฟฟิก นวนิยาย หรือลดน้ำหนักก็ยินดีจ้า
Link |
|||||||||||||
อ่านบล๊อกย้อนหลังได้เยอะเหมือนกันครับ
งานเดินขบวนทำได้ครับ ไม่ว่ากัน แต่ใจผมน่าจะอยู่พื้นฐาน
ที่เหมาะสม ไม่ยุ ไม่ชักชวนให้คนโกรธ แค้น ชิงชังกัน มัน
ทำให้ไทยไม่น่าอยู่.... เลยครับ
ในที่ทำงาน ก็แบ่งสีกัน ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องดีที่สุด...แต่
ใช้วิธี ฟังข้อมูล ทั้ง 2 หรือมากกว่านั้นมาตลอด ทำให้รู้
อะไรดีขึ้น การตัดสินใจดีขึ้น... คือฟังไม่กี่ครั้งเราก็รู้อะไร
แล้ว คือวิเคราะห์ถูก
อ้อ ที่พะเยา ผมไปหลายครั้ง ครั้งหลังนี้ผมพักที่ บ้านแม่ขะจาน
อ.เวียงป่าเป้า ขับรถมาพะเยาง่ายครับ เพียงแต่ไปครั้งนี้ต้อง
ไปส่งน้องชายที่ อ.เชียงแสน ทางแย่หน่อย ขากลับเลยแวะ
ได้ไม่กี่ที่ ผมคงจะเขียนเล่าในบล๊อกต่อ ๆ ไป
จริงแล้วผมโตที่เชียงใหม่ แต่ไปทำงานต่างจังหวัดนานมาก
พอได้กลับ มาเยี่ยมพี่สาวน้องสาวพี่ชาย รู้สึกดีมาก ๆ เลย
ส่วนงาน ไม้ดอกริมน้ำกก ยังไม่เคยแวะ... แล้วเพิ่งทราบนะ
ครับว่า ที่ ริมกว๊านก็มีงานไม้ดอกด้วย คงสักวันได้ไปเที่ยวแน่
เพราะผมชอบไป ก่อนคนไปเที่ยว แต่ในฤดูหนาวก็ได้ครับ แม้
คนจะมากไปหน่อย ผมจะหลบไปอยู่ บ้านนอกมากกว่า
ยินดีที่ได้รู้จักครับ