ความสูญเสีย....และการจากไป เคยรู้สึกกันบ้างมั๊ย ?? ว่าผู้คนที่รายล้อมรอบตัวเรา ไม่ว่าจะเพื่อน ญาติ...........พี่น้อง คนรัก.... หรือว่า พ่อแม่ ถ้าหากวันหนึ่งวันใด พวกเขาเหล่านั้น ต้องจากเราไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เราจะรู้สึกเช่นไรนะ ณ เวลาขณะนั้น แล้วความรู้สึกของพวกเค้า ขณะที่จะต้องจากพวกเราไปล่ะ เค้าจะรู้สึกอย่างไร เจ็บปวด.............. ........ทรมานอ้างว้าง........ ทุรนทุราย ........... หรือว่า โศกเศร้า ...... สะสาร ไม่มีวันสูญหายจากโลกนี้จริงเหรอ ?? คนเราตายจากกัน จะไปอยู่ตรงส่วนไหนของโลกใบนี้นะ บนท้องฟ้าหรือเปล่า ใต้บาดาลเหรอ... หรือว่า อยู่ภายในซอกหลืบแห่งความทรงจำของเรา ไม่จากไปไหน...... ความเศร้า คือบททดสอบของการมีชีวิตอยู่ แล้วความเจ็บปวดที่ได้มาจากการเศร้าโศกล่ะ ?? หรือว่า ........ "มันคือของแถม ของการมีชีวิต"   Create Date : 22 มิถุนายน 2548 30 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2548 12:38:27 น. Counter : 907 Pageviews. Share Tweet

เมื่อคิดถึงการพลัดพราก...ในที่นี้หมายถึงการตาย.. คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าพ่อแม่ อา พี่น้องเราตาย เราจะอยู่ได้เหรอ? เราจะต้องร้องไห้ไปกี่คืน จะจมอยู่กับความอาลัยไปนานซักแค่ไหน แต่..... นั่นคือเมื่อก่อน เป็นความคิดเมื่อยังเด็กเล็ก ๆ มาถึงเดี๋ยวนี้ ก็ยังคิดถึงเรื่องนี้ แต่ด้วยความรู้สึกที่ต่างไป บุ๋มมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าคนที่เรารักต้องจากเราไป แน่นอนว่าต้องเศร้าเสียใจ แต่สำหรับบุ๋มเอง คงไม่มีการคร่ำคราญ ไม่มีอะไรที่เราทนไม่ได้หรอก ไม่คิดอะไรมากและไม่เห็นมีอะไรที่น่ากลัว ถ้าบุ๋มเป็นฝ่ายที่ต้องจากไปก่อน ยิ่งง่ายใหญ่ คงไม่มีอะไรให้คิด ถ้ามันจะเจ็บปวดก็คงแล้วแต่อาการ แล้วแต่สภาพที่เราเป็นตอนนั้น แต่คงไม่ได้เจ็บปวดเพราะจะต้องตาย จะต้องพลัดพราก เฉย ๆ ว่ะเจ๊ ยังไงก็ต้องตาย อยู่ที่ว่าใครจะไปก่อน เมื่อไหร่ แต่สิ่งเหล่านี้มันสำคัญด้วยเหรอ ?   โดย: ร่วมรัก...สมัครสมาน 22 มิถุนายน 2548 11:59:29 น.

บางสิ่งบางความรู้สึก สำหรับคนอื่นอาจะไม่สำคัญไงบุ๋ม แต่สำหรับบางคน มันอาจจะเป็นสิ่งที่เค้าแคร์ เค้ารู้สึก และ ก็รู้สึกว่า มันสำคัญมั๊ง รวมถึงตัวเจ๊ด้วย   โดย: แมงดาตัวเมีย 22 มิถุนายน 2548 12:05:38 น.

เสียใจเป็นธรรมดา ต่อให้เรารู้ก่อนว่าคนสำคัญจะเสียล่วงหน้า 1 เดือน 1 ปี แต่ไม่ถึงขนาดรับไม่ได้หรอก คนที่อยู่ข้างหลังพร้อมเสมอที่จะเป็นคนสูญเสีย แต่เราคิดและให้ความสำคัญว่าเราควรจะเป็นคนที่รอส่งเขา จัดงานศพซะก่อน มันเป็นสิ่งนึงที่ในชีวิตให้ได้ ไม่ได้แช่ง ไม่เคยคิดให้เขาตายเร็วๆ แต่ไม่ว่าจะอีกกี่ปีก็จะรอทำหน้าที่นี้ มันคือความภูมิใจอย่างคนที่ได้ลาโลกไปทีหลัง   โดย: < h r i s t i A n Vi e ri >> 22 มิถุนายน 2548 12:10:51 น.

ท่านพุทธทาส...บอกว่า..อย่ายึดมั่นถือมั่น...ทุกสิ่งเป็นอนัตตา..ครับ..   โดย: กุมภีน 22 มิถุนายน 2548 13:32:17 น.

ทำดีกับคนที่เรารัก และรักเราให้มากที่สุด เมื่อถึงวันนั้น ฉันจะไม่มีวันมานั่งเสียใจ ว่าสิ่งนั้นสิ่งนี้ ทำไมฉันถึงไม่ทำให้เขานะ ทุกสิ่งเป็นอนัตตา แต่อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเค้ามากๆ และอยากจะ เกิดมาเป็นครอบครัวเดียวกันกับเค้าอีก เค้าแปลกมั๊ย ที่เค้าเคยอธิษฐาน ชาติหน้าเค้าอยากเกิดเป็นคนไทยอีก และต้องครอบครัวนี้อีก   โดย: พลอยสีรุ้ง 22 มิถุนายน 2548 13:58:03 น.

บางครั้งการที่เราต้องพลัดพรากจากใคร มันก็ช่วยทำให้เรารักและคิดถึงเค้ามากขึ้น และทำให้เรารู้ว่าคนที่อยู่กับเรานี่ล่ะค่ะ ที่เราต้องทำดีกับเค้าให้มากที่สุด เพราะเมื่อเค้าจากเราไป เราจะทำอะไรให้เค้าไม่ได้มากไปกว่าการระลึกถึงเค้า **คิดถึงหุยเสมอ ไม่ว่าตอนนี้หุยจะอยู่ที่ไหน ขอให้หุยรู้ไว้ ไม่ว่านานเท่าไหร่ หรือ หุยจะเป็นอะไร หุยคือเพื่อนหนิงเสมอ รัก และ คิดถึงนะ ขอให้หลับให้สบาย**   โดย: หนิง (nin_jaa ) 22 มิถุนายน 2548 17:21:26 น.

อ่านแล้วนึกถึงที่ผมเพิ่งเขียนไปเมื่อไม่นานมานี้ "ลาจากแต่ยังคงอยู" จะเศร้าไปทำไมครับ ในเมื่อเขาก็ยังอยู่กับเรา   โดย: Marvellous Boy 23 มิถุนายน 2548 14:43:02 น.

มีคนบอกว่า การที่เราได้เกอดมาก้อถึงว่าเปงกำไรแล้วอ่ะค่ะ หลังจากนั้น ถ้าใครจะได้หรือเสียอ่ะไร ก้อไม่มีคำว่าขาดทุน จ๊วบ ************************************* อิจฉรา บล็อกสวย ชิร์   โดย: minnymin 24 มิถุนายน 2548 0:06:19 น.

ใกล้พระใกล้เจ้าเข้าไปทุกทีแล้วป้าแม้น   โดย: ตะเกียงลาน 25 มิถุนายน 2548 22:30:38 น.

คงเหมือนกับที่เค้าบอกกันไว้ว่า ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง เพราะฉะนั้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุด จะได้ไม่ต้องมีอะไรให้เสียใจในภายหลัง ปล. blog สวยค่ะ   โดย: viee 26 มิถุนายน 2548 1:07:47 น.

เกิดแก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดาของโลกครับ คิดได้ก็ทำใจได้ คิดไม่ได้ ก็เศร้าโศรกเสียใจไม่เลิกรา   โดย: ultraman seven IP: 203.146.20.17 27 มิถุนายน 2548 14:50:11 น.

พี่ประสบมาหมดแล้วจ้ะฝน การสูญเสียทั้งร่มโพธ์ ร่มไทร น้องชายคนเดียว แม้แต่บางสิ่งอันเป็นที่รัก.. ถ้าจะเรียกว่าเป็นบททดสอบของชีวิต ก็คงทดสอบความเข้มแข็ง การให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทแม้แต่เสี้ยววินาที มั๊งจ๊ะ   โดย: ยอดสน 27 มิถุนายน 2548 16:09:04 น.

หายไปไหนๆๆๆ งุงิๆๆ แง๊วๆๆๆๆ โฮ่งๆๆ งับซะดีมั๊ยเนี่ย บายดีปล่าวจ๊าน้อง คิดถึงเน๊อ   โดย: ยอดสน 28 มิถุนายน 2548 12:20:47 น.

ปายนอนก่องน๊าจ๊า   โดย: ยอดสน 29 มิถุนายน 2548 1:55:11 น.

ฮาโหล รักป้าแมงน๊า   โดย: พลอยสีรุ้ง 29 มิถุนายน 2548 15:14:44 น.

ม่วงมั่กๆ   โดย: Marvellous Boy 30 มิถุนายน 2548 11:19:06 น.

อืม ม่วงเจงๆ เจ้าของบ้านไปไหนวุ๊ย   โดย: ยอดสน 30 มิถุนายน 2548 14:27:39 น.

((นี่บล๊อคใครเนี่ยะ))   โดย: แมงดาตัวเมีย 30 มิถุนายน 2548 15:00:58 น.

เจ๊......................ป้า......................แม้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง...............................................   โดย: กุมภีน 30 มิถุนายน 2548 15:33:18 น.

ป้าจะรู้มั้ยน้า ว่านู๋ขโมย ดอกไม้ไปอ่ะ อยากได้ตามไปเอาคืนเองเด้อ ว่ะ5555   โดย: minnymin 30 มิถุนายน 2548 19:59:14 น.

ปรับแต่ง Weblog รูปแบบการแสดงWeblog เลือก Theme ====================== ***ตรงนี้ๆๆๆๆๆ*** Theme อิสระ(ช่วงทดลอง เลือก theme นี้ หากคุณต้องการ ตกแต่งหน้าตาของ theme เอง (อ่านวิธีใส่โลโก้ใน theme นี้และการตกแต่ง blog ได้ที่นี่) คลิ๊กลงไปในวงกลมเล็กๆที่อยู่ข้างหน้าประโยคนี้ก่อน เลือก Theme นี้.... จากนั้นจึงคลิ๊ก save ต้องทำเช่นนี้"ทุกครั้ง" ที่เข้าไปแก้ข้อมูลในslogan ไม่งั้น โลโก้ bloggang แบบเดิมจะโผล่ออกมา เด๋วจางามไม่น้อย ถ้าแก้Fontจากในโค๊ดเป็น15 กับ 16 px ตัวหนังสือจะยิ่งเล็กลงๆ เด๋วจางามไม่น้อย ทั้งบอก ทั้งบ่นก๊าตัวเองวุ๊ย กันลืมๆๆ   โดย: แมงดาตัวเมีย 30 มิถุนายน 2548 20:35:52 น.

กรั่กๆๆๆ   โดย: ร่วมรัก...สมัครสมาน 1 กรกฎาคม 2548 9:40:26 น.

555 เฮ๊าฮุยแลฮูย   โดย: พลอยสีรุ้ง 1 กรกฎาคม 2548 10:54:25 น.

เอิ๊กๆๆ ยิ่งเล่นยิ่ง มันส์   โดย: แมงดาตัวเมีย 1 กรกฎาคม 2548 11:36:47 น.

ซาบซึ้งๆๆๆๆ ได้บรรยากาศ และเข้าถึงอารมณ์จังคะ   โดย: นางฟ้าขี่ไม้กวาด IP: 221.128.104.149 1 กรกฎาคม 2548 12:46:56 น.

การพบกัน เป็นจุดเริ่มต้นของการลาจาก ไม่วันนี้ ก็วันหน้า วันใดวันหนึ่ง ยังไงซะ เราก็ต้องจากกันอยู่ดี ถ้าคนที่รักของหนิง หายไปจากชีวิต หนิงเสียใจแน่นอน เพราะมันเป็นการจากไปอย่างถาวร โดยที่ไม่มีวันกลับ ไม่มีวันได้พบหน้า ไม่มีวันได้ยินเสียงกันอีก.... ถึงแม้จะเก็บเค้าเหล่านั้นเอาไว้ในความทรงจำ แต่บางครั้งบางคราว มันก็อดใจหายไม่ได้ ที่เวลาเราทำอะไร อยู่ที่ไหน แล้วมันทำให้นึกถึงเค้า เราก็เศร้าอีกน่ะแหละ....   โดย: หนิง IP: 61.91.78.58 1 กรกฎาคม 2548 12:47:51 น.

น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ55555555++++++++วเกสห   โดย: เด็กดอย IP: 58.10.31.116 10 ธันวาคม 2548 18:19:15 น.

งง งง งง งง   โดย: แฮรรี่ พอตเตอร์ IP: 58.10.31.116 10 ธันวาคม 2548 18:20:59 น.

สบายใจ   โดย: 555 IP: 58.10.31.116 10 ธันวาคม 2548 18:22:19 น.

โดย: ม IP: 58.10.31.116 10 ธันวาคม 2548 18:24:01 น.