1 | Night of the Living Dead(1968) ขอบคุณรีวิวยกย่องหนังกำเนิดเทรนด์ซอมบี้สุดคลาสสิกเขียนโดยน้องเป้ง MovieMood คะ

พี่น้องคู่หนึ่งมาทำความเคารพพ่อผู้ล่วงลับที่สุสานแต่กลับโดนโจมตีจากชายที่ดูไร้ชีวิต จนพี่ชายตายและน้องสาววิ่งหนีไปยังบ้านคนริมชนบทที่ซึ่งกลุ่มคนอันหลากหลายได้มาหลบอยู่ก่อนแล้ว ในไม่ช้าพวกเขาก็ฟังข่าวว่าทั้งโลกกำลังเต็มไปด้วยคนตายที่ฟื้นขึ้นมาและต้องช่วยป้องกันบ้านก่อนที่ฝูงคนตายเหล่านี้จะบุกเข้าถึงตัวพวกเขา

น้อยครั้งที่จะกล่าวได้ว่าหนังซักเรื่องได้สร้าง genre ขึ้นมาทั้งgenreหนึ่ง แต่ Night of the Living Dead ก็เป็นหนึ่งในนั้นก่อนหน้านี้มีการใช้ซอมบี้เป็นตัวละครในหนังยุคก่อนมาบ้างแล้ว แต่หนังของ George A.Romero เป็นเรื่องแรกที่กำหนดกฏชัดเจนภายในเนื้อเรื่องที่พวกมันเป็นจุดสำคัญอย่างที่สุดและนอกจากจะเป็นจุดเริ่มต้นกระแสหนังซอมบี้ในแบบที่เรารู้จักทุกวันนี้มันยังรื้อขนบ "หนังสัตว์ประหลาด" ยกแผงใหม่อีกด้วย บทวิจารณ์ของ RogerEbert ตอนเขียนเรื่องนี้เขาไม่ได้กล่าวถึงคุณภาพตัวหนังเท่าไรแต่พูดถึงปฏิกิริยาต่อหนังด้วยบรรดาผู้ชมที่คุ้นเคยกับหนังสัตว์ประหลาดเน้นบรรยากาศหลอนๆ สนุก ๆ มาหลายทศวรรษ ต้องอึ้งและช็อคไปกับความโหดไม่เน้นยั้งและความสิ้นหวังของเนื้อเรื่อง(จนเด็กสมัยนั้นที่ปกติพากันไปดูหนังแนวนี้เยอะด้วยความสนุกกลับนั่งนิ่งร้องไห้เงียบ ๆ ไปหลายคน)

ผ่านมาเกือบห้าสิบปี ความโหดของหนังซอฟท์ลงมากเมื่อเทียบกับสมัยนี้แต่สิ่งที่ทำให้ความเก่าของเอฟเฟ็คเลือดเนื้อกับการแสดงไม่เป็นผลกระทบต่อหนังเท่าไรคือความเก่าเหล่านั้นไม่ได้ดูสลายลงเป็นความชุ่ย แต่เหมือนเป็นการจับภาพเวลา ณจุดหนึ่งในอดีตมากกว่า ผลกระทบของการเป็นหนัง 'สัตว์ประหลาด' โทนสยองจริงจังเรื่องแรกยังรู้สึกถึงได้ทุกวันนี้ด้วยหนังเชื่อมกับอารมณ์ในยุคนั้นได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะบรรยากาศของสงครามเวียดนามและการคอมเม้นต์เรื่องเชื้อชาติ(จากการที่พระเอกเป็นชายผิวสี) ที่ต่างแฝงอยู่ในเนื้อเรื่องได้อย่างแนบเนียน

ที่สำคัญถึงแม้ฉากเลือดเนื้อจะไม่เท่าไรเมื่อเทียบกับภาพโหดในหนังสยองขวัญปัจจุบันแต่หลายปมประเด็นและเรื่องของหนัง มันไร้กาลเวลาอย่างยากที่จะลดทอนอิมแพ็คลงได้ไม่ว่าจะสายสัมพันธ์พ่อแม่ลูก, ความเห็นแก่ตัวของคนในยามคับขัน, รวมไปถึงตอนจบที่แทบจะแตะรสสิ้นหวังสีดำได้จากการเหมือนหนังแดกดันธรรมชาติของมนุษย์ว่าบางทีก็ยิ่งกว่าซอมบี้เสียเองอย่างที่สุด