A monk life

ชีวิตที่ไม่คาดฝัน เมื่อภายหลังจากกลับมาที่เมืองไทยวันที่ 7 มกราคม 2551
ชีวิตยังเคว้งๆๆ

แต่ ไม่รู้เพราะเหตุใดถึงได้กลับมาเมืองไทยช่วงนี้ เป็นเพราะดวงหรือว่า เรากำหนดเอง

เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงนี้ นั้น หลังจา่กที่ผมได้ฝันว่าตัวเองตายนั้น ประจวบเหมาะกับแม่อย่ากจะขายบังกาโลว์ เพราะว่าแม่กลัวไม่ว่าจะกลัวอะไรก็ตาม ก็คือกลัวนั้นแหละ

ผมกลับมาคืนแรก ก็ขึ้นมาดูบังกาโลว์ ที่แม่ให้ญาติที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง คอยดูแลให้ และ แม่กับพี่สาวก็ไม่เคยขึ้นมาดูตอนกลางคืนเลย ผมกลับไปบ้าน คิดแต่ว่าจะกลับไปซิดนี้ดี หรือว่าจะ อยู่เมืองไทย แต่ ใจอย่ากกลับซิดนี้ใจจะขาดถึงแม้ว่าจะ ต้องทำงานหนักหาเงิน ก็ตาม ชินแล้ว ดีกว่าอยู่เมืองไทย แบบตรอมใจ

ผมคุยกับแม่ สองสามคืนแรก ที่กลับบ้านมา ก็ร้องให้เลย (แม่นะ) ผมเถียงตรงไม่อ้อมค้อม แต่ที่ทะเลาะกันส่วนใหญ่ก็เพราะ เรื่องบังกาโลว์ เพราะ แม่จะขาย ผมกลัว ก่อนพ่อตายพ่อบอกว่า ถ้ามึงขายบังกาโลว์ มึงก็เตรียมหมดตัวได้เลย.*พ่อเสียไปนานแล้ว จะ10 ปีได้แล้ว*





สิ่้งสำคัญที่ผมคิดว่าทำให้ผมกลับมาเมืองไทยตอนนั้นคือ วิญญาณพ่อ หลังจากที่แม่ ให้ซินแสมาดูฮวงจุ้ย บังกาโลว์ ซินแสบอกให้ ทุบห้องที่พ่ออยู่นั้นทิ้งซะ เพราะมีวิญญานอื่นๆ เข้ามาแย้งอยู่ที่บังกาโลว์ตอนนั้นไม่มีศาลเจ้าที่แล้วเพราะเราย้ายไปอยู่บ้านกันหมด ทิ้งไว้แต่คนงานที่เป็นญาติ เฝ้าบังกาโลว์

ใครจะไปรู้ว่า คนเรา ญาติกันจะทำกันได้ ผมคิดว่าผมคงโดน ญาติที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง ที่อายุมากว่า รอบนึงได้ เข้ามาเป่าหูแม่ ต่างๆ นาาๆๆ เรื่องเด่นๆ ก็คือให้ผมไปเซ็นโอนรถแล้วนำไป turn เป็นรถกระใหม่ ก่อนผมไปออเตเลีย เรื่อง ต่อมา คือ ให้แม่ขายที่ดิน ที่พ่อ ซื้อเก็บไว้แต่เป็นชื่อแม่ ส่วนเรื่องที่สาม เกิดแล้วแต่ ขายไม่ได้ คือ บังกาโลว์ หลังจาก ที่ เขาเข้ามาเอาใจแม่ อะไรให้แม่ทุกอย่าง ตอนนี้เขาจะขายบังกาโลว์ให้แม่ ผมทรมานใจมาก ทั้งทุกใจทั้งพูดไม่ออกบอกไมุ่ถูก

หลังจากที่ผมทะเลาะกับแม่เช้าวันรุ่งขึ้นก็ต้องแกล้งคุยกัแม่ว่า จะไปดูดวง ว่าอยู่เมืองไทยกัับอยู่ต่างประเทศที่ไหนจะดีกว่ากัน แต่ใจผมตอนนั้น คือ แค่ วัดใจแม่เท่านั้นว่าคิดอะไรอย่างไร ใจผมนะไม่อยากอยู่แล้วอย่ากกลับไป ซิดนี เอาเป็นว่า พอพูดปุป แม่ก็รีบโทรไปเรียกญาติที่ เป็นลูกพี่ลูกน้อง มาที่บ้านแล้วพาไปหาซินแส ไปดูดวงผม ผมเดาทางไว้แล้วว่ามันต้องออกมาเป็นแบบนี้ ผมก็แกล้งทำใจไปดู ในเหตุการ มี 3 คนผม แม่ และ ญาติ เขาพาผมไปหาซินแสคนสิงค์โปรที่ ลักลอบอยู่ในไทย มานาน แล้ว พูดไทยไม่คล่อง แต่พอพูดอังกฤษได้ไม่ชัด

งานนี้ คนแปลไม่อยู่ทำให้เหมือนผมคุยกับซินแสสองคน แค่ ซินแส ก็พูดไทยได้บางส่วน ก็พอฟังได้ คือเขาอยากพูดไทย เขาก็พูด แต ตอนที่เขาคุยกับผมจะคุยกันภาษาอังกฤษ คนอื่นฟังไม่รู้เรื่อง

พอไปถึงเริ่มดูดวงผม เขาชวนผมคุยกันอยู่สักพัก เหมือนเขาพยายามจะ สือสารทางจิตของผมก่อน แล้ว ก็เริ่มทำนาย ประเดนที่จับได้คือ
ผมดวงตกจนถึง 32 (ตอนนั้น 27 ปี) ตอนนี้ 32
แม่ผมถามเขาว่า ขายบังกาโลว์แล้วไปสร้างห้องแถวดีหรือป่าว
-เขาตอบมาว่า ไม่ดี อย่าทำ ให้ ผม เป็นคนดูบังกาโลว์ จะดีมาก แล้วเขาก็ชี้มาที่แม่ผมบอกว่า ให้แม่ผมหยุด แล้วเขาก็บอกว่าให้พี่สาวผมหยุดด้วย แล้วชี้มาที่ผม บอกว่า ให้คนนี้ดูเอง ไม่ต้องให้คนอื่นยุ้งเขาพูดเสีย ดังตอนนั้น แม่ผมก็อ่ำอึ่งแต่แม่ก็ไม่ถามอะไรต่อ แล้ว ซินแสก็พูดต่อไปว่า เขาบอกว่า แม่เป็นนางฟ้ามาเกิด เขาบอกว่า ถ้าพ่อตอนนั้น ไม่มาเจอแม่แต่งงานกับแม่ ตอนนี้พ่อก็จะอายุยืนยังไม่ตาย ซินแสบอกว่า เพราะแม่มาเกิดพ่อจึงต้องเข้ามาปกป้อง ซินแสบอกต่อไปอีกว่า ถ้าไม่มีผมเกิดขึ้นมา แม่จะไปไม่ใช่พ่อไป เขาบอกว่า เพราะผมเกิดมาปกป้องแม่ พ่อเลยหมดหน้าที่ พ่อเลยต้องไปก่อน แตุ่ถ้าตอนนั้นผมไม่เกิดขึ้นมาแม่จะ ไปก่อนส่วนพ่อจะอยู่รอดจนถึงทุกวันนี้



ผมก็จับประเดนได้ว่า ถ้าไม่มีผม พ่ออยู่แม่จากม, ถ้าผมีผมอยู่แม่จะอยู่พ่อจะจาก ผมไม่รู้ว่าทำไม่แต่ เรื่องนี้เคยเกิดเหตุการกับผมมาแล้วตอนเด็ก ผมกับพ่อนั้งอยู่ในรถ จะขับข้ามถนน รถสิบร้อมาชนเข้าที่ประตูคนขับข้างที่นั่งพ่อเลยทั้งผมและพ่อก็ไม่ได้ยินเสียอะไรเลยทั้งรถบีบแตร์หรือว่าเสียงเบก แต่เคราะห์ดีที่ รถสิบล้อ เบรกอยู่ แค่ชนประตูข้างคนขับบุบไปเท่านั้นก่อนที่จะถึงตัวพ่อและผม.

ครั้งนี้ผมจำได้ดี เพราะพ่อถึงขนาด ต้อง ไปจองวัดทอดกฐินครั้งใหญ่ แบบว่าต้้องเป็นเจ้าภาพ และแรงบุญแรงกุศลเยอะมาก มากถึงขั้น เห็นผลในชาตินี้เลยและก็ว่าได้ ตามพระสูตรกล่าวไว้ ผมมารู้ตอนบวช .

Create Date : 01 เมษายน 2555 Last Update : 25 กันยายน 2555 23:21:32 น. Counter : 1745 Pageviews.		1 comments
Share Tweet