ผิดไหมที่ฉันเป็นเมียน้อย

มาลัยสามชาย ตอน ผิดไหมที่ฉันเป็นเมียน้อย

มือใหม่หัดเขียนค่ะ จะมาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆ ฟัง ขอเอาชื่อละครมาตั้งเป็นบทเขียนของชีวิตฉันก็แล้วกันนะ

ตอนฉันอายุได้ 17 ปี ฉันได้เข้ามาทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นเมืองท่องเที่ยว ความรู้น้อยจึงได้เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ ฉันได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งเขาอายุห่างจากฉัน 12 ปี มีภรรยาแล้ว ลูกของเขาประมาณ 3 ขวบจะได้ ซึ่งผู้ชายคนนี้แหละที่เข้ามาเป็นตัวแปรในชีวิตของฉัน เขาเป็นผู้ชายท้วมผิวคล้ำ ดูดี และมาดสุขุม เขาเป็นพนักงานระดับหัวหน้า ทุกครั้งที่เขามีโอกาส จะพยายามเข้ามาตีสนิทกับฉัน ไม่นานฉันก็ยอมเป็นของเขา ทุกอย่างมันเป็นความลับ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ระหว่างฉันกับเขาทำอะไรต้องคอยแอบ คอยซ่อนอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าฉันคิดผิดหรือคิดถูกฉันมีความคิดแค่นี้เองหรือ ความสาวของฉัน ยกให้กับคนที่เขามีครอบครัวแล้วงั้นหรือ ฉันเป็นเมียน้อยเขาใช่ไหม และเริ่มรักเขามากขึ้นทุกวัน ทุกวัน และคิดว่าคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว

ทุกๆ วัน ฉันเหมือนคนโรคจิต ต้องคอยมองรถของเขาตลอดเวลา ดูเวลาที่เขากับภรรยามาทำงานด้วยกัน ยืนคุย เดินกอดแขนกัน ไม่เป็นไร ฉันเลือกชีวิตของฉันแบบนี้ ฉันก็ต้องยอมเจ็บสินะ.. ฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เสมอว่าฉันสาว ฉัน สวยกว่าภรรยาของเขา ยังไงเขาก็ต้องรักฉันมากกว่าแน่นอน แต่ความรักของฉันเป็นรักที่บริสุทธิ์ ฉันเจียมตัวเองอยู่เสมอ ไม่เคยเรียกร้องเอาอะไรจากเขาเลย แม้แต่เงินของฉัน ฉันยังเจือจุนเขา (เขาต้องผ่อนบ้าน+รถ+ค่าเทอมลูก ส่วนฉันเช่าห้องอยู่กับแม่และน้อง) ทุกครั้งที่เจอกันฉันก็เป็นคนจ่ายค่าโรงแรมด้วยซ้ำ ฉันได้แต่คิดว่าไม่เป็นไร ในเมื่อยามยากเราต้องช่วยเหลือกัน เราสองคนแอบคบกันแบบนี้มาได้ 5 ปี จนกระทั่งภรรยาของเขาจับได้ และได้โทรศัพท์มาหาฉัน

ภรรยาของเขาพูดดีมากๆ (แอบกัดนิดๆ) ถามฉันว่า ฉันมีความสุขดีไหม คบกันนานหรือยัง และอยากรู้ไหม ว่าเธอรู้สึกอย่างไรที่รู้ว่าสามีของตนเองไปมีผู้หญิงอีกคน ทั้งๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนที่เธอรู้จักดี เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอรู้สึกรักใคร่เอ็นดูเด็กคนนี้มาก (หมายถึงฉัน) ฉันได้แต่อึ้ง พูดอะไรไม่ออก รู้สึกผิดที่ทำแบบนี้ แต่สิ่งที่ฉันอึ้งได้มากกว่านี้เธอบอกว่ารู้ไหมสามีของเธอไม่มีแค่ฉันคนเดียว แต่ยังมีผู้หญิงอีกคน ที่ฉันก็รู้จักเป็นอย่างดีเหมือนกัน... เธอบอกว่า เธอจ้างนักสืบให้ตามสามีเพราะรู้สึกว่ามีความผิดปกติในตัวสามี จึงได้รู้ว่าสามีของเธอมีเมียน้อยถึง 2 คน ฉันให้สัญญากับเธอว่าฉันจะเลิกยุ่งกับสามีของเธอ ฉันรู้ว่าฉันทำไม่ได้แน่นอน แต่เพื่อให้เธอสบายใจฉันจึงรับปากเธอไป

วันนั้นฉันไม่เป็นอันทำงาน ฉันร้องไห้ฟูมฟาย โทรศัพท์หาเขาก็ไม่ได้กลัวภรรยาเขาจะรับสาย ฉันรอจนเข้ามาทำงานถามเขาให้แน่ใจ ว่ามันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม เขายอมรับว่าคบกันมาได้ 1 ปีกว่าแล้ว แต่ไม่คิดจริงจังอะไร ฉันรู้ถึงความรู้สึกของภรรยาเขาแล้ว ทำไมกรรมมันตามฉันมาเร็วเหลือเกิน น้ำหนักฉันลดลงจนน่าใจหาย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ อาการอกหักมันแย่อย่างนี้นี่เอง

ภรรยาของเขารู้ว่าสามีของเธอไม่อาจเลิกกับใครได้ เธอจึงยื่นคำขาดให้เขาตัดสินใจว่าจะเลือกใคร เขาเลือกภรรยาและมาบอกฉันว่าเราเลิกกันนะ เขาสงสารลูก เขารักลูกมาก ฉันมีความรู้สึกเหมือนโลกนี้มันหยุดหมุน ร้องไห้อ้อนวอนขอร้องอย่าเลิกกันเลยนะ นานแค่ไหนฉันก็จะรอ ไม่นานนักเขาก็แอบมาคบฉันเหมือนเดิม โดยให้สัญญากับภรรยาของเขาว่าเลิกหมดทุกคนแล้ว แต่ตอนนี้มันเป็นสงครามแย่งชิงระหว่างฉันกับผู้หญิงอีกคน ซะแล้ว จนถึงวันที่ฉันต้องตัดสินใจบอกเลิกเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่สามารถลืมเขาได้ ฉันเดินออกมาจากชีวิตของเขาแล้ว พร้อมกับผู้ชายอีกคน ที่เขารู้และอาสาจะพาฉันมาพบชีวิตใหม่