Blog in Memory
เที่ยวสบาย ๆ ใกล้กรุงเทพฯ
ทะเลใต้
แอ่วเมืองเหนือ
เยือนถิ่นแดนอีสาน
มหานคร
ท่องบูรพา
กิจกรรมยามว่าง
บันเทิงเริงใจ
<<
มิถุนายน 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
29 มิถุนายน 2552
อังกฤษ : วันที่ 1 ภาคต่อ มุ่งหน้าสู่ North London ไปดูบรรยากาศรอบ ๆ White Hart Lane
อังกฤษ -วันที่ 2 เดินทางสู่ "ลิเวอร์พูล" เมืองสุดคลาสสิคที่ไม่ได้มีแค่ทีมฟุตบอล และ เดอะบีทเทิลส
อังกฤษ : วันที่ 1 ภาคต่อ มุ่งหน้าสู่ North London ไปดูบรรยากาศรอบ ๆ White Hart Lane
อังกฤษ - วันที่ 1: ไร้จุดหมายใน West London
หรรษาท้าแดดที่ Maldives
ความทรงจำ...ที่ถนนราชดำเนิน
ครั้งหนึ่งกับการชมเรือพระที่นั่ง
เที่ยวไปตามรายทาง พิษณุโลก - เพชรบูรณ์
การเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกในปี 1990
อังกฤษ : วันที่ 1 ภาคต่อ มุ่งหน้าสู่ North London ไปดูบรรยากาศรอบ ๆ White Hart Lane
เดินชมความงามท่ามกลางอากาศหนาวมาพักใหญ่ ตัวเริ่มสั่น หน้าเริ่มชา ย้ายโลเคชั่นกันดีกว่า วันนี้ตรงกับวันเสาร์พอดี จำได้ว่ามีฟุตบอล London Derby Match อยู่ 1 คู่ ระหว่างสเปอร์ กับ ฟูแล่ม
และแล้วเราก็รีบซิ่งลงรถไฟใต้ดินทันที จากสถานี Knightbridge มาลงที่ Seven Sisters เพื่อต่อรถไฟไปที่ White Hart Lane
ให้ตายสิ... รถไฟหยุดให้บริการ...
พนักงานที่สถานีบอกด้วยท่าทางไม่เต็มใจ ด้วยท่าทีเหนื่อยกับการตอบคำถามบวกกับมีอาการเหยียดสีผิวเล็ก ๆ ว่า "กรุณาอ่านป้ายที่เขียนไว้ว่า วันนี้รถไฟหยุดให้บริการ ให้ใช้บริการรถเมล์สาย... ไปยังปลายทาง"
เป็นงงอยู่พักใหญ่เพราะวันนี้ไม่ได้เตรียมใจมาขึ้นรถเมล์ เอาล่ะ...ไหน ๆ ก็มาถึงนี่แล้ว ถามคนแถวป้ายรถเมล์ก็แล้วกันว่าขึ้นสายอะไร? ค่ารถเมล์เท่าไหร่? ลงป้ายไหน?
ที่ป้ายรถเมล์ ใกล้กับสถานีรถไฟ เราเจอลุงแก่ ๆ คนหนึ่ง บอกว่าจะไปเอ็ดมอนตัน ไม่ห่างจาก White hart lane มากนัก ก็เลยตามเค้าไป
แต่เอ...ที่สถานีรถไฟไม่มีตั๋วรถเมล์ขายจะทำยังไงดี
ลุงคนเดิมก็บอกว่าไปจ่ายบนรถก็ได้ เดี๋ยวคนขับทอนเงินให้เอง... จ่ายแบงค์ 20 ปอนด์ สำหรับค่าโดยสาร 2 คน คนขับท่าทางไม่เป็นมิตรก็บอกว่าไม่มีทอน ตอนลงค่อยเดินมารับเงินทอนแล้วกัน
เรายืนอยู่กันท้ายรถ คอยดูว่ามีใครจ่ายเงินด้วยเหรียญบ้างหรือเปล่า รอจนถึงป้ายรถเมล์ปลายทาง (สังเกตจากแผงขายของที่ระลึกของ Tottenham Hotspurs) ก็มีแต่ใช้บัตรโดยสารทั้งนั้น สุดท้ายก็ต้องทำใจที่ต้องจ่ายค่ารถเมล์เกินจริงหลายปอนด์ แล้วเดินลงจากรถเมล์
มีแผงขายเสื้อและของที่ระลึกของทีมไก่เดือยทองตั้งอยู่ในละแวกนั้นอยู่ 2-3 แผง เราพยายามสอดส่ายสายตามองว่าสนามฟุตบอลอยู่ตรงไหน ทันใดนั้น เราเห็นผู้คนกลุ่มใหญ่เดินกรูกันมาตามถนนหนทางและเดินไปตามทิศทางเดียวกัน บรรยากาศเหมือนกันเด็กช่างกลกำลังไล่ล่าคู่อริเลย เราจึงเข้าใจไปเองว่าพวกเขากำลังเดินไปสนาม ก็เลยเดินตามไป แต่พอเดินไปเรื่อย ๆ คนกลุ่มใหญ่ค่อย ๆ สลายหายไปตามทาง ในที่สุด เราก็ตัดสินใจเดินกลับไปยังจุดที่เราลงรถเมล์มา
ชมบรรยากาศบ้านเรือนแถบ North London ระหว่างเดินหาสนามกันก่อน...
ระหว่างเดินกลับ เราถามทางจากพนักงานขายในร้านขายของชำ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นแขกบังคลาเทศ หรือไม่ก็ปากีสถาน บางคนก็บอกได้บ้างไม่ได้บ้าง เราจึงตัดสินใจเดินกลับมาเรื่อย ๆ จนถึงแผงขายของที่ระลึกของทีมไก่เดือยทอง สอบถามจากเจ้าของแผงเลยตีความได้ว่า "เพิ่งแข่งเสร็จจบเอง ผลออกมาเสมอ สนามแข่งอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง เดินย้อนขึ้นไปอีกนิดเดียว"
แหม..ไอ้เราก็เดินไปซะไกล White Hart Lane Stadium อยู่ไม่ไกลจากจุดที่เราลงรถเมล์มา ไม่น่าหลงเข้าใจผิดเดินตามกลุ่มแฟนบอลเลย เพราะที่เดินกรูออกมานั่น ก็เพราะว่าจบแมตช์เรียบร้อย จะไปดริ๊งค์กันต่อ บางคนก็เดินกลับบ้าน
ก่อนเดินจากแผงขายของที่ระลึกสำหรับแฟนบอล น้องชายซื้อเสื้อไปฝากเพื่อน เสื้อยืดที่ขายหน้าสนามเป็นดีไซน์พิเศษ เพราะส่วนใหญ่จะมีข้อความแซวทีมคู่แข่งอยู่บนเสื้อ เท่าที่สังเกตเห็น จะเป็นข้อความแซวทีมในลอนดอนด้วยกัน โดยเฉพาะอาร์เซนอล อย่างเช่น "We all 8 Arsenal" คนไทยพลัดถิ่นอย่างเราสงสัยว่ามันหมายความว่าอย่างไร ก็เลยถามคนขาย คำตอบที่ได้ก็คือ "กรูเกลียดอาร์เซนอลว่ะ" (เพื่ออรรถรสในการอ่าน ขออภัยที่ใช้คำแรง)
ในที่สุด เราก็ยืนอยู่หน้าสนามฟุตบอลของ Tottenham Hotspur
White Hart Lane Stadium สร้างตั้งแต่ปี 1899 สนามมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก สามารถรองรับผู้ชมได้ประมาณ 36,257 คน แว่วข่าวมาว่าสเปอร์มีแผนสร้างสนามใหม่ เพื่อรองรับผู้คน 58,000 คน
เราไม่ได้เข้าชมภายใน เพราะวันแข่งไม่มีการเปิดทัวร์สนาม (จริง ๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปด้วย แค่อยากมาดูบรรยากาศรอบสนามวันแข่ง) ภายนอกสนามมีร้านขายเบอร์เกอร์ที่ยังเปิดให้บริการ ร้าน Megastore ที่จำหน่ายเสื้อทีมและของที่ระลึกกำลังจะปิดบริการประจำวัน รอบข้างสนามส่วนใหญ่เป็นร้านขายของทั่วไป ร้านขายของชำ ร้านอาหาร โดยเฉพาะ ร้านอาหารจากดินแดนตะวันออกกลาง และฟาสต์ฟู้ด
ก่อนเดินทางกลับ เราแวะช้อปอาหารและเครื่องดื่มสำหรับมื้อเย็น พร้อมแตกแบงค์ก่อนซื้อบัตรโดยสารที่ร้านขายของชำ จะได้ไม่พลาดจ่ายแพงอีกครั้ง
เราได้อาหารมื้อเย็นเป็นไส้กรอกเนื้อกับขนมปัง และยังมีนมสำหรับวันรุ่งขึ้นอีก แค่นี้ก็คงพอสำหรับมื้อเย็น ช้อปเสร็จเรียบร้อย เราก็ขึ้นรถเมล์กลับไปต่อรถไฟใต้ดิน
กลับถึงที่พักประมาณ 6 โมง เสร็จภารกิจส่วนตัว รับประทานมื้อเย็นเรียบร้อย ทุ่มกว่า ๆ ก็ได้เวลานอน... เราไม่ได้มีอาการเจ็ทแลคมากนัก แต่ว่าพอ 4 โมง แสงอาทิตย์ก็ลับฟ้าไปแล้ว ร่างกายอยากพัก เราก็เลยนอนหลับตั้งแต่หัวค่ำ
ราตรีสวัสดิ์ ลอนดอน...
Create Date : 29 มิถุนายน 2552
Last Update : 20 กรกฎาคม 2552 22:02:48 น.
0 comments
Counter : 1152 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Little Bella
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Webmaster - BlogGang
[Add Little Bella's blog to your web]
Bloggang.com