* + * ...เก็บตกจากทัวร์คุณนายถั่วงอกน้อย...* + *
ความเดิมจากบล๊อคก่อน ๆ ที่ถั่วงอกน้อยตะลอนทัวร์จากเมืองบัฟฟาโล่ รัฐนิวยอร์ค ไปเที่ยวไกลถึง วอชิงตัน ดีซี รัฐเวอร์จิเนีย ท่ามกลางแดดเปรี้ยง ๆ
ถั่วงอกน้อยและชาวคณะก็ยังสู้ สู้ เดินเริงร่าท้าแดดแรงอย่างบ่ยั่น แต่ก็มาตกม้าตายตอนจบเพราะความตะกละแท้ ๆ
เรื่องมีอยู่ว่า มื้อเย็นวันนึง ไปกินอาหารไทยที่ร้านในเวอร์จิเนีย อาหารอร่อยม๊ากกก เลยฟาดไปซะไม่บันยะบันยัง
ตกดึกคืนนั้น ก็มีอาการ คันคอ หิวน้ำ ก็คิดว่า ผงชูรสอาจจะเยอะเกินไป รักษาด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านก่อนแล้วกัน นั่นคือ กระหน่ำกินน้ำเข้าไป
ตื่นเช้ามา อาการไม่ดีขึ้นเลย แถมมีตุ่มสีแดง ๆ ขึ้นที่ปลายลิ้นอีกสิบกว่าตุ่ม ปวดแสบปวดร้อนม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ยังไม่คิดจะหาหมอ ขอเที่ยวต่อดีกว่า ก็ตะลอนเที่ยวทั้งอาการร่อแร่ ๆ แบบนั้นแหล่ะ กินอะไรไม่ได้เลย เพราะเจ็บลิ้นมาก พูดยังลำบากเลยอ่ะกร๊าบบบ
ทนทุกข์ทรมานจากการพูดไม่ได้ กินอะไรก็ไม่ได้มาซะหลายวัน น้ำหนักลดไป 4 พาว หูอื้อ ตาลาย คล้ายจะเป็นลมทั้งวัน
จนกลับถึงบัฟฟาโล่ คุณนายสาวเขียน ชีก็เทคแคร์ดูแลอย่างดี ทำโจ๊กกุ้งสับให้ ทำซุปไก่ให้ เลยเถิดไปถึงอบเค้กนิ่มๆ ให้กินแทนข้าวกันเลยทีเดียวค่ะ
ส่วนคุณสามีของคุณนายสาวเขียน ก็พยาพยามค้นหาสาเหตุอาการป่วยของถั่วงอกน้อย และให้กำลังใจเป็นระยะ ๆ ซึ้งใจครอบครัวนี้มั่ก มั่ก
กลับมาถึงแอลเอด้วยอาการร่อแร่ รุ่งเช้าคุณสามีรีบพาไปหาหมอ ถึงได้พบว่า ที่เจ็บลิ้นจนแทบสิ้นชีวิตเนี่ย ก็เพราะแพ้อาหารอย่างรุนแรง
หมอยังทึ่งว่าทนอยู่ได้ยังไงตั้งหลายวัน โดยไม่ไปหาหมอแถวนั้นซะก่อน ก็โดนดุ โดนเอ็ดกันไปตามระเบียบค่ะ พร้อมทั้งได้ยามากินแบบเร่งสีเร่งโต เอ้ย เร่งรัดอาการให้หายไว ๆ อีกสามรายการ
ป่วยหนนี้เลยได้ซึ้งใจกับคุณสามี และลูกชายที่คอยดูแล เทคแคร์อย่างดี ทั้งหาอาหารอ่อน ๆ ย่อยง่ายๆ ให้กิน ทั้งทำงานบ้านแทนถั่วงอกน้อยทุกประการ และคอยให้กำลังใจ ไม่เคยซ้ำเติมเลย ( ซึ่งจริงๆ แล้วก็น่าสมน้ำหน้าโน๊ะ หนีลูกและสามีไปเที่ยวคนเดียวซะสองวีค กลับมายังป่วยซะอีก เอิ๊ก )
* * * โฉมหน้ากำลังใจสำคัญในชีวิตของถั่วงอกน้อยค่ะ * * *
บล๊อคนี้สอนให้รู้ว่า "ถ้ารักที่จะเที่ยว ก็ต้องรักษาร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอนะคะ"
ก่อนจากอยากฝากเนื้อเพลงของเพลงประจำบล๊อควันนี้ มันซึ้งดี เข้ากับเนื้อหาในบล๊อควันนี้จริง ๆ ค่ะ
.....................................................................................
รู้ตัวหรือเปล่า เธอทำอะไรให้ชีวิต ของฉัน มากมายเท่าไร ที่ได้จากการที่มีเธออยู่ข้างกัน
เป็นความอบอุ่นในหัวใจ เป็นความยิ่งใหญ่ของทุกวัน เป็นจุดมุ่งหมาย และเรี่ยวแรงใจอันสำคัญ
ก็เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป
รู้สึกหรือเปล่า เธอเติมอะไรให้วันคืน เหล่านั้น เนิ่นนานเท่าไร ได้สุขจากการที่มีเธออยู่ใกล้กัน
เป็นความอบอุ่นในหัวใจ เป็นความยิ่งใหญ่ของทุกวัน เป็นจุดมุ่งหมาย และเรี่ยวแรงใจอันสำคัญ
ก็เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป
ก็เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ก็เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ขอเพียงยังมีเธอเดินเคียงข้างฉัน ขอเพียงยังมีเราอยู่ด้วยกัน ฉันก็สุขใจ
แวะไปดูบล๊อคเก่า ...อาหารเจ..ไม่จำเจ "อิ๊ว ใหญ่ หู้" และ "ผัด 5 เจ"
Create Date : 26 พฤษภาคม 2551 |
|
25 comments |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2551 6:48:16 น. |
Counter : 1142 Pageviews. |
|
|
|
ชื่อล้อคอินน่ารักจังค่ะ