ช่วง 1-2 ปีนี้ เรื่องราวต่างๆ มากมายเข้ามา และผ่านไป จุดที่อึดอัดและเหนื่อยล้าที่สุดที่เคยเจอก็ผ่านมาแล้ว จุดที่โล่งอกและบีบคั้นก็ผ่านมาแล้ว เป็น สองปีมหัศจรรย์จริง ๆค่ะ จากชีวิตที่หลาย ๆคนอยากเข้ามามีความมั่นคง มีความก้าวหน้า ดิ้นรนน้อย แต่เราใช้มันแบบอึดอัดและทดท้อไม่พอใจ ด้วยคิดว่าไม่ใช่ที่ตัวเองอยากจะได้ และอยากจะเป็น 10 ปี ผ่านไป เราจึงสามารถย่างก้าวออกมาได้ ต้องต่อสู้กับกระแสเสียง คนที่รักเรา พ่อ แม่ สังคมที่คาดหวัง แต่เรายืนหยัดถึงความต้องการของตัวเองแล้ว 10 เดือนผ่านแล้วที่เราเลิกกินยาต้านซึมเศร้า หลังจากลาออกจากงานจะครบ 1 ปี เกือบ 1 ปี ที่ใช้ไปแบบมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ไม่มีความมั่นคงอะไรเป็นหลักประกันซักอย่างในชีวิต มีแต่อิสระที่จะคิดจะทำเท่านั้น ที่เยียวยาโรคเราได้ บอกตัวเองว่า ชีวิตอาจจะยากกว่าเดิม แต่ต้องเข้มแข็งมากกว่าเดิม ทางที่ต้องการก็สามารถออกตามหาได้อย่างไร้กังวลแล้ว จงมีความสุข ขณะนี้เรากำลังจิ้มแป้นพิมพ์แล้วอมยิ้ม มันต่างจากครั้งแรกที่เราต้องจิ้มแป้นพิมพ์ที่พร่ามัวเพราะน้ำตามาก เราจะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับความสดใส กลับมาตามหาเรื่องราวที่เราก็ไม่รู้ว่าจะมีปลายทางเป็นอย่างไร แต่ชีวิตเรา เราจะใช้ให้มีสุข ขอบคุณที่ยังหายใจ ขอบคุณชีวิต