สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ก็ตามหัวข้อแหละค่ะ คือเราเป็นคนที่หลงไหลในรอยสักมากๆเพราะคิดว่าทุกรอยสักมักจะมีเรื่องราวอยู่ในนั้น.  เราเริ่มมีรอยสักตอนอายุ19ค่ะ เพราะตอนนั้นชีวิตเปลี่ยนมากค่ะบวกกับตัดสิ้นใจที่จะไม่เรียนต่อ แต่ก็ทำงานนะ และหลังจากนั้นเราก็ไม่เคยใช้เงินแม่อีกเลย. เราส่งเงินกลับบ้านทุกเดือนด้วยนะ. หลังจากนั้นเราก็มีรอยสัก2 3 รอย   จนกระทั่งวันหนึ่งพ่อเรารู้ว่าเราไปสัก พ่อไม่ชอบมันเอามากๆเลย( พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก) พ่อเราก็เอาแต่ว่าเรายังงั้นยังงี้โดนที่ไม่เคยถามเราเลยว่าเราเป็นไงบ้าง focus ที่รอยสักอย่างเดียว. เราเสียความรู้สึกมาก ว่าทำไมต้องfocus แค่รอยสักบนตัวเรา ทำไมถึงไม่นึกถึงสิ่งที่เราทำบ้าง   Create Date : 10 พฤษภาคม 2564 2 comments Last Update : 10 พฤษภาคม 2564 5:38:21 น. Counter : 792 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณNior Heavens Five, คุณ**mp5**

นานมาแล้ว.. ผมสอบเข้าเรียน ก็ต้องถอดเสื้อให้เขาดูว่าไม่มี รอยสัก เพราะมาจากจังหวัดที่ดังเรื่องรอยสัก.. ผมว่าแล้วแต่คนชอบนะ.... อีกอย่างเราทำงานได้ดีก็พอไม่เป็น ไรครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 11 พฤษภาคม 2564 5:30:42 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 17 พฤษภาคม 2564 14:43:01 น.