ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อตอนที่ 3 ตอนนั้นฉันยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจความรู้สึกของผุ้ใหญ่ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงเอาแต่ร้องไห้ และเป็นอะไรที่ฉันรับไม่ได้เอาเสียเลย เท่าที่จำความได้ พ่อจะเป็นคนเสียงดัง โมโหร้าย และชอบดื่มเหล้า แต่ในขณะนั้นพ่อกลายเป็นคนสิ้นหวัง พ่อปฏิเสธที่จะใช้อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่แม่หาซ์อมาให้พ่อใช้เพื่อทำกายภาพบำบัด ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าฉันตัวเล็กเกินไปที่จะพาพ่อหัดเดิน แต่พอมาถึงตอนนี้ฉันถึงได้สำนึกว่า มันเป็นข้อแก้ตัวของเด็กที่ไม่มีความรับผิดชอบ และอกตัญญูเป็นที่สุด อย่างไรก้อดีฉันมีเพื่อนสนิทที่เป็นผุ้ชายอยู่คนหนึ่งชื่อรุ่ง รุ่งเป็นคนนิสัยดี ไม่ก้าวร้าว เค้ามักจะมาช่วยฉันล้างชานเป็นประจำ และมาคุยกับพ่อให้คลายเหงาลงบ้าง พี่สาวฉันเป็นคนคอยป้อนข้าว เช็ดตัวให้พ่อประจำ ส่วนตัวฉันเองไม่ได้ใส่ใจที่จะปรนนิบัติพ่อเท่าที่ควร เมื่อไหร่ที่ฉันคิดมาถึงตอนนี้ ฉันรู้สึกว่าฉันช่างเป็นลูกที่เลวนัก ภาพที่ฉันจำได้ติดตาคือ เวลาที่ฉันอาบน้ำให้พ่อ พ่อมักจะร้องไห้ ฉันเข้าใจว่าพ่อคงรู้สึกแย่กับตัวเอง ที่ต้องมาเปลือยกายต่อหน้าลูกสาวของตัวเอง พ่อคงรุ้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลยในตอนนั้น ฉันไม่อยากเห็นพ่อร้องไห้ ฉันยังเขลาเกินไปที่จะเข้าใจ ภาพที่แม่เสียใจจนหมดสติมันติดอยู่ในสมองฉันตลอดเวลา ช่วงนั้นฉันไม่พูดไม่คุยกับเพื่อนผู้ชายเท่าไหร่นัก และฉันเริ่มคบกับผุ้หญิงด้วยกัน ฉันเรียนรอบเช้า แต่ฉันกลับอยู่เล่นปิงปองจนมืด เพื่อรอไปส่งแฟนสาว เมื่อฉันกลับถึงบ้าน พ่อร้องไห้ถามว่าฉันไปไหนมา เพราะพ่อรอให้ฉันป้อนข้าว ฉันอึ้ง พี่สาวคนโตบ่นกับฉันเสมอว่าทำไมพ่อรักฉันมากกว่า ทั้ง ๆ ที่พี่สาวปรนนิบัติพ่อทุกอย่าง พ่อก้อยังบ่นและพูดจากไม่ดีกับพี่สาว ฉันเองฉันกลับไม่รู้สึกเช่นนั้น เมื่อฉันมองย้อนกลับไป เป็นไปได้หรือไม่ที่การที่พ่อปฏิเสธที่จะช่วยเหลือตัวเองนั้น เพราะพ่อต้องการเรียกร้องความสนใจ ต้องการจะดูว่าพวกเราใส่ใจท่านแค่ไหน ฉันไม่ควรที่จะพูดว่าฉันยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจ เพราะยังมีเด็กหลาย ๆ คน ที่มีพ่อแม่ป่วยหรือพิการ แต่เด็กเหล่านั้นกลับเอาใจใส่ดูแล ป้อนข้าว ป้อนน้ำ นวดตามแขนขา พยุงให้พ่อหรือแม่หัดเดิน แต่ฉัน เด็กกรุงเทพฯ กลับโง่เขลาเสียจนไม่คิดถึงจุดนี้ ช่วงที่พ่อมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน ฉันไม่รุ้เลยว่าแม่เป็นหนี้ จนกระทั่งแม่ตัดสินใจ early retire เพื่อนำเงินมาปลดหนี้ ฉันจำได้แต่ว่า วันหนึ่งมีคนมาจากบริษัทแม่ ถามฉันว่าแม่ให้เงินไปโรงเรียนวันละเท่าไหร่ ฉันใช้วันละเท่าไหร่ พวกเขามาถามพวกเราทุกคน จนกระทั่งทีหลัง ฉันจึงได้ทราบว่าเป็นเจ้านายของแม่นั่นเอง แม่ฉันเป็นคนขยันและทำงานดี ทุก ๆ ปีเวลาอ่าน report แม่จะมาเป็นที่หนึ่ง ทางบริษัทจึงตัดสินใจซื้อบ้านให้แม่หลังหนึ่ง โดยให้แม่ผ่อนชำระบริษัทแทน ฉันจำชื่อเจ้านายแม่ไม่ได้ แต่อยากจะกราบขอบคุณท่านผู้บริหารของบริษัทเชลล์ในช่วงนั้น เพราะถ้าไม่มีความกรุณาจากท่าน พวกเราคงไม่มีบ้านอยู่อย่างทุกวันนี้ ช่วงนั้นฉันเรียนจบแล้ว และทำงานเป็นไกด์ ฉันแยกออกมาอยู่ต่างหาก วันหนึ่งในขณะที่ฉันกำลังรองาน มีโทรศัพท์มาจากที่บ้านว่าพ่อเสียชีวิตแล้ว พ่อจากไปด้วยอาการสงบ คงทิ้งไว้แต่ความอาลัย และความสำนึกผิดของคนเป็นลูก ลูกเลว ๆ อย่างฉัน ลูกที่ไม่เคยเอาใจใส่ดูแลพ่อ เวลาที่ท่านต้องการฉันมากกว่าใคร ฉันไม่อยากให้ใครมาเสียใจภายหลังอย่างฉันนี้ อดีตที่ผ่านไปเราเรียกร้องอะไรไม่ได้ ดังนี้น ใครก้อแล้วแต่ยังมีทั้งพ่อและแม่ ควรจะเอาใจใส่ดูแลท่านในวันนี้ เดี่ยวนี้ อย่ามัวผลัดวันประกันพรุ่ง อย่าให้ไม่มีวันพรุ่งนี้ เหมือนลูกเลว ๆ อย่างฉัน หนูเสียใจค่ะพ่อ หนูรักพ่อค่ะ   Create Date : 13 สิงหาคม 2550 7 comments Last Update : 17 สิงหาคม 2550 13:16:00 น. Counter : 706 Pageviews. Share Tweet

ผู้ชายคนนี้เป็นทั้งพ่อและแม่ของเด็กเล็กๆ 2 ชาย 1 หญิง ที่ต้องพาเขาเหล่านั้นให้พ้นถึงฝั่ง...เรื่องราวที่ผ่านมาถ้า ในฐานะของการเป็นพ่อ..จะไม่ทำอะไรไม่ดีให้ลูกเห็น จึงเลิกเหล้า..เลิกบุหรี่ ในฐานะที่เป็นลูก.....ก็พยายามให้ท่านมากที่สุด.... เมื่อตอนพ่อจากไป..บอกในใจว่าให้พ่อไปดี..ทางนี้ ในฐานะพี่ใหญ่..จะทำหน้าที่แทน....เลยไม่เสียใจแต่เสียดาย ที่ท่านยังใช้ชีวิตยามแก่ได้ไม่เต็มที่... ในฐานะของพ่อ..ถึงลูกไม่ทำอะไรให้เลย..ก็ยังรักลูก.. พ่อของหนู..ก็คงคิดเหมือนลุง..รักของพ่อคงเป็นรักที่ ไร้เหตุผลเหมือนกันว่า..ทำไมถึงรัก.. พ่อหนูคงไม่อยากให้หนูเสียใจ..กับความหลัง..พ่อไม่อยาก ให้ลูกต้องเสียใจ เศร้าใจ ..ถ้าหนูจะตอบแทนความรักท่าน ก็อย่าไปนึกถึงเรื่องเก่าๆที่ผ่านมา..ทำชีวิตให้รุ่งเรือง ทำชีวิตให้ดี..เพราะพ่อหนูรับรู้อยู่ในใจหนูตลอดเวลา ว่าหนูมีสุข หรือ ทุกข์ อย่างไร ...ชีวิตคนต้องผ่านอุปสรรค ผ่านบทเรียนกันอีกแยะ...ถ้าในชีวิตของหนูต้องเศร้า หาทางออกไม่ได้..ขอให้คิดว่ามีชายแก่คนหนึ่งที่..ผ่าน การเป็นพ่อ และ แม่ ของเด็กชาย 2 หญิง 1 มาแล้วจะยืนอยู่ข้างๆ คอยเป็นกำลังใจให้...ตลอดไป..ถ้าเธอไม่เบื่อลุงไปเสียก่อน....   โดย: เขยอัมพวา. IP: 125.26.70.212 16 สิงหาคม 2550 16:50:13 น.

เห็นด้วยกับคุณเขยอัมพวานะค่ะ อดทนแล้วก็ฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้ค่ะ ไม่สบายใจอะไรก็ยังมีส้มและพี่ ๆ เพือน เป็นกำลังใจให้นะค่ะ   โดย: ส้ม (baibur) IP: 58.9.92.90 17 สิงหาคม 2550 11:54:42 น.

ขอบคุณทั้งสองความเห็นเลยค่ะ พอดีเจ้าของกระทู้มัวแต่ไปสร้างเวปเพลงอยู่ หนูไม่เคยเบื่อลุงเขยเลยค่ะ อยากไปเยี่ยมด้วยตัวเองซํกที กะจะรอให้เวลาตรงกับคุณแม่แล้วจะพาคุณแม่ไปค่ะ   โดย: ฝิ่น (Kittyendres ) 17 สิงหาคม 2550 17:15:50 น.

Ok..แบบนี้ลุงเข้ามาพิมพ์ได้อย่างง่ายเลย พาคุณแม่มารู้จักกันไว้..ก็ดี..เพื่อมีอะไรพอจะช่วย กันได้..จะได้ช่วยกัน..ลุงเป็นคนอย่างนี้มาแต่ไหน แต่ไรแล้ว...อิ อิ   โดย: เขยอัมพวา. IP: 125.26.70.15 17 สิงหาคม 2550 17:51:08 น.

ซึ้งจังเลยง่า ฮือ...... T T   โดย: เอื้อง IP: 124.121.141.37 18 สิงหาคม 2550 10:41:15 น.

ยังดีที่คิดเป็น   โดย: กร IP: 172.37.1.56, 61.7.142.75 6 มิถุนายน 2552 11:31:49 น.

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณพ่อด้วยค่ะ คุณพ่อคุณไปสบายแล้วนะคะ ท่านไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่เสียใจอีกต่อไป แต่คุณคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และยังมีภาระที่ยิ่งใหญ่รอให้รับผิดชอบ คือการดูแลสมาชิกที่เหลือในครอบครัวและคุณแม่ อยากให้คุณเข้มแข็งไว้นะคะ และอย่าได้โทษตัวเองอีกเลยค่ะ สิ่งที่คุณคิดว่าคุณทำผิดพลาดมา ด้วยวัยวุฒิและประสบการณ์ชีวิตมันอาจจะยังไม่มากพอให้คิดอะไรเป็นระบบแบบผู้ใหญ่คิดก็ได้ค่ะ ชีวิตเป็นสิ่งท้าทายให้เราขับเคลื่อนมันไปจนสุดแรงค่ะ   โดย: sunisaogkim IP: 87.72.241.38 13 มิถุนายน 2554 2:56:44 น.

• Bloggang.com