Bloggang.com : เกดจัง : คิดถึง อินทนนท์

คิดถึง อินทนนท์

หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้สักครา ว่าทำไม หนาวเมื่อไร ต้องพาหัวใจไปห่มหนาวที่อินทนนท์เกือบทุกครั้งไป
อาจเป็นเพราะ ดินแดนแห่งนี้ มีเรื่องราว ความทรงจำ ความประทับใจ และ ความงามที่รอให้ฉันค้นหา

สถานที่เดิม หากแต่ต่างวัน ต่างเวลา ความรู้สึกย่อมต่าง แต่ไม่ว่าจะต่างวัน ต่างเวลา
หรือต่างผู้ร่วมเดินทาง สิ่งหนึ่งที่ไม่ต่าง คือ ความสุขและความประทับใจจากที่แห่งนี้

ตั้งแต่ฉันเริ่มรู้จักและสัมผัสดินแดนแห่งนี้ ครั้งแรกเมื่อเดือนธันวาคม 2003 จากนั้นเป็นต้นมา
ฉันก็มีอินทนนท์ไว้ในหัวใจ คิดถึงและถวิลหา รอเวลาและโอกาส เมื่อใดที่ฉันจะได้กลับมาเยือนอีกครั้ง

ฉันอยากไปนั่งฟังเสียงเล็กๆ ของเจ้าตัวกลมๆ ปีกบาง สีสันสวยสะดุดตา
แม้ว่าหลายครั้งและหลายคราที่ฉันมองไม่เห็นเจ้าของเสียง

เจ้าตัวเล็กบางตัว ไม่สนใจใคร

บางตัวก็อยู่สูงบนยอดไม้ อยากรู้จัง บนยอดไม้นั่น มองเห็นได้ไกลสักแค่ไหนนะ
บางครั้ง ฉันก็อยากมีปีกบินได้เหมือนนก อยากคลุกตัวอยู่ในปุยเมฆ

ไม่ใช่แต่ เจ้านกน้อย น้อย สีสันสวยงาม ให้ชวนคิดถึง อินทนนท์ ยังเป็นดินแดนของผู้ที่หลงรักกล้วยไม้
ทุกปี ต้องให้มีนักเดินทางด้วยหัวใจในกล้วยไม้ "เอื้องพลายงาม Pleione preacox" ความงามที่ต้องรับรู้ด้วยตา สัมผัสด้วยใจ
แม้ว่าฉันจะไม่ใช่นักรักกล้วยไม้ตัวยง แต่แค่ได้เห็นครั้งแรก ฉันก็หลงรักเข้าเสียแล้วเต็มใจ

ทุกครั้งที่ได้มาเยือนดินแดนแห่งนี้ ฉันจะได้รับรู้และพบเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นในครั้งก่อนๆ
ที่ผ่านมาฉันรับรู้แต่เพียงอยุธยาเป็นอู่ข้าว อู่น้ำ ไม่คิดเลยว่า จะได้พบเห็นบนยอดเขาสูงแห่งนี้

แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นทุ่งข้าวสีเขียวขจีหรอกนะ คงเป็นเพราะการเดินทางที่ฉันมีได้เท่านี้
ถ้ามีโอกาสฉันคงได้เห็น

ฉันได้รับรู้เมื่อต้นปีที่ผ่านมาว่า อินทนนท์ ไม่ใช่แต่มีเพียงอู่ข้าว แต่ยังมี อู่น้ำ อีกด้วย

แต่ความรู้สึกครั้งแรกที่ฉันเห็น ฉันเรียกว่า ทะเลสาบในหุบเขา

อินทนนท์ ดินแดนที่ใครๆ ต่างกล่าวขานว่าเป็น ป่าใส่เสื้อ มอสที่ปกคลุมต้นไม้ เปรียบได้เหมือนใส่เสื้อสีเขียวให้ต้นไม้
แต่ในบางครั้งของความรู้สึก การเดินทางเพียงลำพังในสถานที่แห่งนี้ มันช่างเงียบอย่างน่าประหลาด

แม้ว่าความเงียบจะมาพร้อมความกลัว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกกับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าลดน้อยลงไปได้
ซุกความกลัวไว้ในความรู้สึกลึกๆ ช่วงเวลานี้งัดความกล้าขึ้นมาไว้เป็นเพื่อนชั่วคราว

อินทนนท์ ดินแดนของครอบครัวแห่งรอยยิ้ม ความรู้สึกที่บันทึกได้ในความทรงจำ และ ภาพถ่าย
หลายคราที่ฉันอดบันทึกภาพรอยยิ้มแห่งความสุขไม่ได้ แม้ว่า ฉันจะไม่รู้จักคนในภาพเหล่านั้นก็ตาม

คุณเคยบ้างไหมที่ไม่ได้มาคนเดียว แต่มีบ้างในบางเสี้ยวของเวลาที่ต้องอยู่เพียงลำพัง
แล้วคุณจะทำอย่างไร เมื่ออยากเก็บเกี่ยวบันทึกภาพกับดินแดนแห่งนั้น
บางครั้งและหลายครั้งฉันก็อยากเสนอเป็นผู้บันทึกภาพนั้นให้ แต่พอคิดอีกที บางทีฉันเองก็ไม่ต้องการ
นั่นซิ เขาอาจคิดเหมือนฉันก็ได้

อินทนนท์ ดินแดนแห่งแม่คะนิ้ง แม้ว่าฉันจะเดินทางมาที่แห่งนี้สักหลายครั้งเพียงใด
แต่ก็ยังไม่เคยสักคราที่จะได้พบเห็น ไม่เป็นไร สักวันวันนั้นคงต้องมี

รสชาดของการเดินทางคงไม่ได้มีแต่จุดหมายปลายทางเพียงอย่างเดียว
หากแต่เพื่อนผู้้ร่วมเดินทางที่จะเติมเต็ม และ ร่วมเก็บเกี่ยวความทรงจำ ให้คงอยู่กับเรา ตราบจนเราอยู่ตลอดไป

แต่ก็กระนั้น
จริงๆ พระอาทิตย์ก็ขึ้น ก็ตกทุกวัน พอๆ กับที่บนฟ้าก็มีดาวไม่เคยขาด
แต่เวลาและโอกาสเท่านั้น ที่ฉันไม่เคยมี

Create Date : 04 มีนาคม 2554

Last Update : 19 กันยายน 2555 21:33:02 น.

11 comments

Counter : 968 Pageviews.

ภาพสวยจังค่ะ

โดย: tae_moship IP: 124.122.142.108 วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:1:07:37 น.

สวย อ่ะ

น่าไปจังเลยค่ะ คิดอยู่ ว่าจะไปไหนดี ระหว่างดอยอินทนนท์ กะ ม่อนแจ่ม

น่าไปทั้งคู่เลย

โดย: kwan_3023

วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:7:35:15 น.

ภาพสวยทุกภาพเลยค่ะ...น่าอิจฉาจังที่ได้ไปบ่อยๆ อากาศคงดีมากๆเลยนะคะ...

โดย: noinanai

วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:9:33:00 น.

เมืองไทยเรามีที่สวยๆ ให้เที่ยวเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องไปเที่ยวต่างประเทศเลย ว่าไหมครับ

ภาพสวยเล่ารเรื่องได้แจ่มเลยครับ

โดย: นายหัวเด่น

วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:10:53:42 น.

เห็นด้วยกับหลายคน ว่าภาพสวยมากครับ
เคยขับขึ้นไปเที่ยวเมื่อ 10 มาแล้ว บัดนี้ยังไม่มีโอกาสไปอีกเลย
ทั้ง ๆ ที่อยากจะไปอีก แต่เพราะเมืองไทยมีที่น่าเที่ยวมากมายที่ยังไม่เคยไป
สักวัน ...จะกลับไปแน่นอน.....

โดย: หมุนตามไมล์

วันที่: 7 มีนาคม 2554 เวลา:0:49:46 น.