ด้วยความเศร้า
ตอนนี้เราทำงานมาได้ปีกว่าแล้วหลังจบปริญญา นั่งบ่นกับตัวเองว่า เฮ้ย ชีวิตมันต้องสวยหรูกว่านี้นี่หว่าไม !! มันรันทดอย่างงี้อ่ะเริ่มจากงานเลย อี๋ยยยยย เซงอ่ะเป็น call center นะ แต่เวลาเลิกงานไมเหมือนไปรบมาเลยอ่ะผ่านศึกสงครามมาเลย กำ %&^$& นึกว่าการทำงานจะฝึกตัวเองให้พูดจาเพราะกว่าเดิม นี้ ไม่เลย จัดจ้านมาก ขอบอก อย่ามาแหยมนะ เดี๋ยวจะด่าให้วางหูแทบไม่ทัน อิอิ ล้อเล่นลูกค้าก็ด่ากรอกหูขวา หัวหน้าก็บ่นเทะลุหูซ้าย เซงจิตอย่างแรงงงงงง เรื่องเรียนอีก อยากเรียนต่ออ่ะ แต่ก็ไม่เอื้ออำนวยเล้ยยซักอย่างเวลาเรียน อืมมม คงไม่มีอ่ะ เพราะงานเป็นกะไม่แน่นอนค่าเล่าเรียน อุอุ ยิ่งแล้วใหญ่ ส่งผลให้อนาคตดับอนาถ อยากเรียนภาษาจีนมั่กๆเลยนะ อยากพูดได้เก่ง ทำงานดีๆ ฝันๆๆเรื่องเงิน เค้าขึ้นเงินเดือนให้เท่าไหร่ ค่าใช้จ่ายขึ้นเท่านั้น ทำโอทีมากแค่ไหน ความต้องการเพิ่มขึ้น 4 เท่า โอ้วแม่เจ้า.......ภาระเยอะอ่ะ เงี้ยแหละไม่ได้เป็นคุณหนูชาติตระกูลดีพร้อมปากกัด ตีนกระทืบๆ ตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ"ความขยัน จะทำให้เราผ่านอุปสรรคไปได้" เราเชื่ออย่างนั้นเรื่องหัวใจ ยิ่งแล้วใหญ่เรื่องมากมาย สับสนๆ เด๋วสนิทๆจะเล่าให้ฟังนะ แหะๆ บ่นมันไปอย่างนั้นแหละ ชีวิตคนเรามันต้องให้ได้อย่างนี้สิ จะได้เข้มแข็ง และมีแรงต่อสู้ชีวิตได้ จำได้ว่าตอนที่อกหักกับความรักครั้งแรก (นานนนมาก) ชีวิตซัดเซมาก แต่พอผ่านเรื่องราวต่างๆได้ ชีวิตก็เหมือนมีเกราะป้องกัน (จริงๆนะ) จากที่เคยคิดว่าตัวเองอ่อนแอ ก็แข็งแรงขึ้น มองโลกได้ลึกซึ้งกว่าเดิม ยังคิดเลยนะ ว่าวันนั้นถ้าเราไม่เสียใจมากขนาดนั้น ทุกวันนี้อาจต้องโดนปั่นหัว ถูกคนในสังคมรังแกก็เป็นได้ ขอบคุณ เธอมากนะ ที่ทำให้ชีวิตเรามีรสซาด เป็นกำลังใจให้ทุกความอ่อนแอ ต่อสู้กับตัวเองให้ได้ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม โย่ว !!!
คงไม่มีอ่ะ เพราะงานเป็นกะไม่แน่นอน
เธอมากนะ ที่ทำให้ชีวิตเรามีรสซาด 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ