ว่ากันด้วยเรื่องของการ Cover
กลับมาอีกแล้วสำหรับเอนทรีนี้ พ้นตรุษจีนมาได้แบบเฉียดฉิว เพราะกลัวใครคิดว่าจะเอาอิชั้นไปไหว้เจ้าซะน่ะสิ แต่ก้อรอดพ้นมานั่งอัพบล็อคได้แระ สบายใจไป งุงิ วันนี้อารมณ์ขึ้น แบบว่าต้องเท้าความนิดนึง ว่าตอนอิชั้นยังเป็นนักศึกษาแสนเปรี้ยวอยู่ที่บางกอก กะอาเจ๊สบายเลือดเดียวกันที่ทำงานเป็นนักข่าว ที่ไม่ได้เขียนเป็นแต่คอลัมท์จิกกัดดารา แต่ชียังสะบัดตูด วิ่งตามดาราญี่ปุ่นยามมาเยือนเมืองไทยทึกครั้งแบบวิ่งสู้ฟัด แล้วเวลาว่างๆ ยังวิ่งไปออกงานอะไรก้อตามที่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "โอตาคุ" หรือเอาแบบบ้านๆ ก้อแฟนเพลงญี่ปุ่นนั่นแหล่ะ ถึงตอนนี้จะแขวน เอ แขวนอะไรดี แขวนบูทละกัน เอ้าก้อเด็กคอสเพลเค้าต้องใส่บูทนิ จริงป่ะ อิอิ ถึงตอนนี้อิชั้นจะแขวนบูท เลิกออกงานกะเจ๊ กลับมาบ้านนอกทำมากินอย่างอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอะไรที่เคยทำเลย อย่างอิชั้นก้อมาทำงานโรงแรม ส่วนเจ๊ก้อเป็นครู แต่อย่าหวังนะว่าเราสองคนจะตัดสายเลือดยุ่นออกจากตัวได้ ฝันไปเถอะ !!! ก้อภาพมันฟ้องอ่ะ นี่มัน Iroppoi Jirettai ของ Morning Musume เห็นๆ แม่นางเสื้อชมพูคนกลางคืออีเจ๊ฮ่ะ คืองี้ เจ๊อิชั้นชีถนัดเรื่องงานแสดงอะไรพวกนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ บวกกับความบร้าคลั่งในสายเลือดยุ่นของเราสองคนนานนับสิบปี (ตั้งแต่อิชั้น ป.5อ่ะ คิดดู ใครไม่รู้ไปอ่านเอนทรีเก่าๆ วะ ) พอมาเป็นครู มีงานโรงเรียนที จัดไปแรงๆ และไม่ใช่แค่ชุดนะคะ ทั้งเต้น ทั้งร้อง ชีทำมาหมด ก้อโคเวอร์ง่ายๆ น่ะล่ะ ไม่ต้องอะไรมาก แต่นี่ก้อทำให้เราสองคน รู้สึกว่า สิ่งเหล่านี้ยังอยู่ในสายเลือดของเรา และจะยังอยู่ตลอดไป จริงๆ นะ ป.ล. อย่างงว่าทำไม Iroppoi มีผู้ชายด้วย อันนั้นชี adapt กะจอนนี่จูเนียร์อ่ะ เปรี้ยวมะ ฮ่าฮ่า font>
ขอบคุณที่แอดเป็นเพื่อนนะจ๊ะ