ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ #25 ไดอารี่

วันที่ 13 ธันวาคม 2099
วันนี้ฉันไปหาหมอมาอีกแล้ว เพื่อยับยั้งอาการป่วยที่เป็นอยู่ หมอต้องฉีดยาให้ฉันทันทีหลายเข็ม
พร้อมกับให้ยามาอีกหลายขนาน
ฉันเริ่มท้อแท้กับอาการป่วยของฉัน ฉันพยายามให้ธรรมะเข้าช่วยเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำจากอาการป่วย
แม้จะรู้ว่าต้นเหตุที่ทำให้ฉันป่วย มันมาจากใครคนนึง
แต่ฉันไม่เคยโทษเค้าเลย เพราะสิ่งที่เค้าทำ คือสิ่งที่ฉันเรียกร้องเอง แม้จะทำให้ฉันป่วยก็ตาม

วันที่ 20 ธันวาคม 2099
ไปหาหมอคราวนี้ ตามเคย โดนฉีดยาอีกแล้ว นี่ร่างกายฉันจะทนกับการรักษาแบบนี้ไปได้นานแค่ไหน
ถึงร่างกายจะทนได้ แต่จิตใจที่อ่อนแอของฉันจะทนได้ซักแค่ไหนกัน
ทุกวันนี้ฉันแทบไม่กล้าออกจากบ้านเวลาที่อาการของโรคนี้กำเริบ
ฉันคิดว่า ถึงเวลาแล้วล่ะ ที่ฉันต้องตัดใจจากเขาคนนั้น
แม้สิ่งที่เขาคนนั้นทำให้ฉันจะทำให้ฉันมีความสุขมาก แต่ฉันก็ต้องป่วยเพราะการกรทำของเขาคนนั้น
พรุ่งนี้ฉันจะบอกเขาว่าฉันจะ......เลิก!!!!

วันที่ 21 ธันวาคม 2099
รู้สึกโล่งใจ ในที่สุดฉันก็ทำได้ ฉันบอกเขาไปแล้ว
ฉันยอมสูญเสียความสุขที่สุดของฉัน เพื่อตัดต้นเหตุของอาการป่วยของฉัน
ฉันบอกเขาคนนั้นว่า "ไม่ต้องซื้อช็อคโกแล็ตมาฝากฉันแล้วนะ ฉันเลิกกินมันแล้ว"
ก็แหม ถึงช็อคโกแล็ตจะทำให้ฉันมีความสุขมาก เวลาที่ฉันกินมัน
....แต่มันก็ทำให้ฉัน สิวขึ้น
สิวหัวช้างทั้งนั้นเลย ไปหาหมอทีไรหมอต้องฉีดยาเข้าที่หัวสิวทุกที
เหอๆๆ สุดที่จะทนแล้วนะ สิวขึ้นทีออกไปเจอใครก็อาย
ทำใจอยู่นานนะเนี่ย กว่าจะเลิกกินได้

ทำงานอยู่จ้า เลยปล่อยตะพาบช้า ตรุษจีนใครได้พักก็โชคดีไป ส่วนจางานเพียบ ไม่ได้ร่วมทางตะพาบนานละ คราวนี้ไม่พลาดอิอิ
ตะพาบคราวนี้ รำลึกถึงชีวิตช่วงวัยรุ่นแตกเนื้อสาว ที่เคยมีปัญหาเรื่องสิว อิอิ ตอนนี้เริ่มแก่ ไม่มีสิวละ ฮอร์โมนหมด


จา(เวอร์ชั่นหน้าใสกิ๊ก ไร้สิว)

Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2554 15:49:46 น. Counter : 114 Pageviews.		17 comments
Share Tweet