ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ19 # ชั้นได้ทุนไปเรียนดาวอังคาร เย้ๆๆ

ณ.บ้านไร่กลางทุ่งนาอันเวิ้งว้าง

ชั้นกำลังเก็บข้าวของที่จำเป็น โดยเฉพาะปลาร้า หม่ำ และหมกฮวก* ลงกระเป๋าเดินทางใบโต
พรุ่งนี้ชั้นต้องเดินทางไกล ไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน
ชั้นจะไปเรียนที่ที่ดาวอังคาร
มันคือปาฎิหาริย์ครั้งใหญ่ที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับชั้น
ปาฎิหาริย์ที่ใครๆพูดถึง แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอเจอะกับสิ่งที่เรียกว่าปาฎิหาริย์
แม้ว่าโลกนี้ อาจจะไม่มีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับเราทุกคน
แต่มันมีสำหรับชั้น ชั้นได้ทุนไปเรียนต่อที่ดาวอังคาร เย้ๆๆๆ

เรื่องราวมันเริ่มจากวันที่เจ้าเป็ดอี้เหลียงตัวโปรดของชั้นได้ตายไป
พร้อมกันนั้นคนรักที่คบกันมาได้ตั้งสามวัน
บอกเลิกชั้น ด้วยเหตุผลที่ว่า เค้าไม่กล้ารักชั้น เพราะชั้นดีเกินไป

ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่งผีเป็ดเป็นอย่างยิ่ง ชั้นจึงจุดธูปทำพิธีเรียกวิญญาณผีเป็ด
ยังไม่ทันที่ชั้นจะสวดเรียกวิญญาณจบ ผีเป็ดก็เดินส่ายตูดงอนๆมาอยู่ตรงหน้าชั้น
ชั้นร้องไห้ทันทีที่เห็นวิญญาณผีเป็ด ชั้นไม่อายที่ร้องไห้ต่อหน้าผีเป็ด
เพราะเราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้

ผีเป็ดบอกให้ชั้นหยุดร้องไห้ และปลอบใจชั้นเรื่องที่ชั้นอกหัก
ผีเป็ดบอกว่าไม่มีใครดีเกินไป เกินกว่าที่เราจะรักได้หรอกนะ ที่อีตานั่นบอกชั้นว่าชั้นดีเกินไปน่ะ
มันพูดประชด มันกำลังด่าชั้นว่าชั้นไม่ดีจนมันรักไม่ลงต่างหากล่ะ
โอ้~~~นี่ถ้าไม่ได้ผีเป็ด ชั้นก็คงยังหลงตัวเองว่าชั้นดีเลิศ จนใครๆไม่กล้าอาจเอื้อม
โธ่...นี่ชั้นช่างโง่เง่าสิ้นดี

แต่ชั้นไม่ได้ร้องไห้เพราะอกหักหรอกนะ แม้จะคบกับอีตานั่นมาอย่างยาวนานถึงสามวันก็เถอะ
ชั้นร้องไห้เสียใจที่เป็ดตัวโปรดของชั้นตายต่างหากล่ะ
ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า
เจ้าเป็ดออกจากไข่มาให้ชั้นเลี้ยงได้แค่สี่เดือนก็ตายไปซะแล้ว
โธ่!! โลก ช่างโหดร้ายนัก
ชั้นเสียเงินค่าอาหาร ค่าเลี้ยงดู ค่าสระว่ายน้ำ ค่าสปา ให้เจ้าเป็ดนี่ตั้งเยอะ
มันยังไม่ออกไข่ให้กินซักฟองก็ตายซะแล้ว
แถมตายด้วยโรคไข้หวัดเป็ดซะนี่ กินเนื้อก็ไม่ได้
เหอๆๆ เสียดายเงิน

ผีเป็ดดูจะเข้าใจความรู้สึกของชั้นดี มันบอกชั้นว่า
เพื่อตอบแทนชั้น มันจะให้สิ่งนึงที่ชั้นอยากได้มานาน
แล้วผีเป็ดก็บินกลับสวรรค์ พร้อมๆกับที่ธูปไหม้หมดก้านพอดี
ว่าแต่ ผีเป็ดไปอยู่บนสวรรค์แบบนี้ต่อไปต้องเรียกว่า "เป็ดสวรรค์" รึเปล่านะ

วันต่อมาชั้นได้รับทุนจากกระทรวงการต่างดาว ให้ไปเรียนดาวอังคาร
ทุนไปดาวอังคารนี้ชั้นพยายามขอมาเป็นร้อยครั้ง ก็ไม่เคยได้
กระทรวงการต่างดาวปฎิเสธชั้นมาตลอด โดยให้เหตุผลว่า ชั้นพูดได้แต่ภาษาเป็ด
จะไปเรียนที่ดาวอังคารได้อย่างไร
แต่แล้วปาฎิหาริย์ก็เกิดขึ้น เมื่อดาวอังคารประกาศให้ภาษาเป็ดเป็นภาษาประจำดาว
ดังนั้น ชั้นซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่คนบนโลกที่พูดภาษาเป็ดได้
จึงได้ทุนไปเรียนดาวอังคารอย่างไม่ต้องสงสัย
ขอบคุณนะผีเป็ด นี่ซินะคงเป็นของขวัญสุดท้ายจากผีเป็ด

แล้ววันเดินทางก็มาถึง แทบทุกคนในครอบครัว ตั้งแต่ ป๋า ม้า กระทั่ง เหล่ากง เหล่าม่า ก็มาส่งชั้นที่สถานีอวกาศ
ม้าของชั้นร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ชั้นเข้าใจนะว่าการจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่
ม้าคงเศร้าที่ชั้นจากไปไกลบ้านเกิดเมืองนอน
ฮ่วย!! แต่แล้วชั้นก็คิดผิด เพราะแท้จริงแล้ว ม้าร้องไห้เพราะ "แมวน้ำ" หมาสุดเลิฟของม้า
นอนพะงาบๆรอความตายที่โรงพยาบาล เพราะมันดันไปกินซากของจ้าเป็ด
จึงติดเชิ้อไข้หวัดเป็ด ไม่มีทางรักษา เหอๆๆๆๆ
ขอให้ตายอย่างมีความสุขนะเจ้าหมาแมวน้ำ
หวังว่าเจ้าจะกลายเป็นหมาสวรรค์เคียงคู่เป็ดสวรรค์ บนสวรรค์นะ....

--------------------------------------------------

หมายเหตุ
* หมกฮวก คือ ห่อหมกลูกอ๊อด อาหารสุดแซบของภาคอีสาน อิชั้นชอบมาก

ขอบคุณสำหรับโจทย์นะคะคุณเป็ดสวรรค์ อิอิ มีแอบพาดพิงถึงเล็กน้อย

จา

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553 Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 0:14:01 น. Counter : 143 Pageviews.		15 comments
Share Tweet