เรื่องราวของน้ำใจ

วันนี้ฝนตก และลมก็แรงจนทำให้คนเดินถนนหลายๆ คนเปียก แม้ว่าฉันจะกางร่มคันโตแล้วก็ตามมันก็ช่วยไม่ให้เปียกได้เล็กน้อยเอง เอาน่าฉันคิดในใจเปียกนิดๆ ก็ยังดีกว่าเปียกหมด

ระหว่างทางเดินฉันต้องหยุดรอรถที่กำลังแล่นมาให้ผ่านไปก่อน เพื่อรอจังหวะที่จะเดินข้ามเข้าไปในตัวตึก ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนอกจากตั้งหน้าตั้งตารอข้ามถนน คอยดูจังหวะ คอยดูสัญญาณมือจากเจ้าหน้าที่ที่ใส่ชุดสีแสดเหมือนตำรวจจราจร กำลังยืนส่งสัญญาณรถอยู่กลางถนน พอจังหวะรถทางตรงแล่นผ่านไปหมด

รถที่กำลังรอเลี้ยว ก็ตั้งหน้าตั้งตาจะที่เลี้ยวโดยไม่ได้สนใจเลยว่ามีคนกำลังรอที่จะข้ามถนนอยู่ตรงนั้นด้วย รถหันหัวเลี้ยวมาในทางที่จะเลี้ยวในทันที ฉันอดที่จะมองไปที่รถคันนั้นไม่ได้

ความรู้สึกของฉันกะพี่ชุดแสดคงคล้ายๆ กัน อาจจะต่างที่ว่าความรู้สึกของพี่เค้าอาจจะมากกว่าเมื่อเห็นผู้หญิงกำลังรอข้ามถนนในจังหวะที่ฝนกำลังตกแรงๆ กับคนในรถที่มีรถเป็นที่บังฝนอย่างดีไม่สนใจที่จะนึกถึงคนที่อยู่ตรงหน้าให้เดินข้ามไปก่อน

ฉันเห็นพี่เค้ายกสัญญาณมือให้รถหยุดในทันที แล้วส่งสัญญาณให้คนเดินถนนเดินผ่าน ฉันได้ยินพี่เค้าพูดว่า “ไม่มีน้ำใจเลย จะหยุดรถให้คนเดินหน่อยก็ไม่ได้” ฉันหันไปขอบคุณแล้วเดินอมยิ้มผ่านไป

เค้าคงไม่รู้หรอกว่า วันนี้เค้าเป็นตัวเอกของเรื่องที่ฉันชื่นชมให้หลายๆ คนฟัง


จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะต่อว่ารถคันที่พูดถึงหรอก บางทีเค้าอาจจะกำลังรีบจนลืมนึกถึงจิตใจของคนที่ยืนเปียก ๆ อยู่ริมถนน

แต่อยากให้นึกถึงเรื่องของน้ำใจมากกว่า โลกใบนี้คงน่าอยู่และน่ารักขึ้นอีกหลายเท่า ถ้าคนเรามีน้ำใจ

Create Date : 14 กันยายน 2548		2 comments
Last Update : 14 กันยายน 2548 20:57:09 น.
Counter : 508 Pageviews.
Share Tweet