กทม ถึง ภูเก็ต กับเจ้า FZX 750cc..(ต่อ)

27 MAY 09

หลังจากออกจากอาณาจักรของผึ้งแล้วก็ลุยมาต่อ..จนมาถึงจุดพักรถเขาโพธิ์ก่อนถึง อ.ท่าแซะ จ.ชุมพร..ก็ไปต่อไม่ไหวแล้ว..มันหนักน้ำฝนที่เปียกโชกไปหมดทั้งตัวและก็สภาพร่างกายที่ต้องยอมรับว่าเพลียมากๆ..ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าจะไปนอนที่ปั๊มลูกช้างที่ อ.ท่าแซะ..ชักคืน..แล้วเช้าค่อยออกเดินทางต่อ..มาถึงก็สภาพเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละครับ..เละทุกชิ้นส่วน..ต้องถอดออกมา ผึ่งลมหมดเรย..อิอิ





เครื่องยนต์ที่ร้อน และ หม้อน้ำที่ร้อนๆ..กลายเป็นที่ตากถุงมือ ถุงเท้าอย่างดีในเวลานี้..ก็ช่วยได้ระดับนึงครับ..ติดอยู่ตรงนี้..กินกาแฟหมดไปสองแก้วแล้ว ยังไม่หยุดตกอีก..จนค่ำเกือบทุ่มถึงจะออกเดินทางต่อได้..วันนี้ก็เรยมาจบที่ปั๊มลูกช้าง..ที่ อ.ท่าแซะ จ.ชุมพร..

วันนี้เดินทางมาด้วยความทุลักทุเลและมีรสชาติอย่างมากจริงๆครับ..มันเกิดความคิด เกิดคำถามขึ้นมาในสมองเยอะแยะมากมาย..แต่สิ่งนึงที่มันทำให้เราสู้กับความเหนื่อยล้าต่อไปข้างหน้าได้ก็คือ..ความต้องการที่จะทำมันให้จบ..และมีความชอบที่จะอยู่บนหลังของเจ้าบิ๊กไบค์คู่ใจเดินทางร่วมไปด้วยกันกับมัน..ถ้าเราควบคุมมันได้อย่างที่ใจเราต้องการ มันก็เป็นเพื่อนตายดีๆของเราคนนึงนี่เองครับ..

เรากุมชีวิตของมันเอาไว้ แต่มันก็กุมชีวิตของเราเอาไว้ด้วยเช่นกัน..มันสื่อสารกะเราเป็นภาษาไม่ได้..แต่มันสื่อสารกะเราเป็นอาการต่างๆ เสียงต่างๆ ได้..มันบอกเราได้หมดทุกอย่างถึงสุขภาพของมันเวลาเดินทางด้วยกัน..ว่าตอนไหนมันเหนื่อยแล้วนะ..ตอนไหนไม่ไหวแล้วนะ..เราสามารถรู้ได้จากอาการมันของมันที่แสดงออกมาทั้งหมดครับ..ผมยืนยัน..





เช้าวันรุ่งขึ้น..ผมก็เตรียมตัวออกเดินทางแต่เช้า..ออกมาเซ็ทรถ วอร์มเครื่องยนต์..แต่เช้า..มันพร้อมแล้ว..ผมก็พร้อมแล้วเหมือนกัน..นั่งกินกาแฟเป๊กนึงก็ใส่กันต่อมาเรื่อยเลยครับ..ผ่านแยก โคออฟ ที่สุราษฎร์ มาหน่อยประมาณ ยี่สิบ กิโลเห็นจะได้..ก็จะมาถึงแยกที่เป็นมอเตอร์เวย์..ถนนเส้นนี้ตัดจาก อ่าวลึก ปลายพระยา ตรงยาวไปจนถึง อ.กาญจน์ดิษฐ์ อ.ดอนสัก..เป็นถนนที่ส่งนักท่องเที่ยวที่ต้องการเดินทางจากฝั่งอันดามัน ไปฝั่ง เกาะสมุย เกาะพงัน สุราษฎร์ธานี..เป็นถนนตรงตลอดแยกสองฝั่งเป็น 4 เลนเหมาะแก่การทดลองใช้ความเร็วเป็นอย่างมากเพราะไม่ค่อยจะมีรถวิ่งซักเท่าไหร่..จริงๆแล้วถ้าจะไปภูเก็ตเลี้ยวตรงทางแยก ไป อ.บ้านตาขุน อ.พนม..จะใกล้กว่าทางนี้นะครับ..ไปทะลุทับปุดเรย..แต่ผมเลือกที่จะอ้อมมาหน่อยเพื่อมาทดสอบเจ้าเบิ้มคันนี้..ว่ามันอึดและยังทำความเร็วได้อยู่รึป่าว..







ทางมันตรงดีจริงๆครับ..เห็นแล้วอดรีนาลีนหลั่งเลย..อิอิ เลยหยุดพักสายตาที่ต้นทางหน่อยนึง..แล้วก็บอกกะเจ้าเบิ้มว่า..กรูพร้อมแล้วว่ะ..เมิงพร้อมยัง..ถ้าพร้อมกันแล้ว..ไปกันโลดดดดด..?





พรวดเดียว..สองร้อยกว่ากิโล..ผ่านอ่าวลึก ผ่านทับปุด ผ่านพังงา..จนถึงสุดถนนแผ่นดินใหญ่..ไอ้เบิ้มกะผมกะลังจะข้ามสู่ เกาะภูเก็ต..เมื่อก่อนนี้การข้ามไปเกาะภูเก็ต ต้องข้ามที่สะพานรักสารสินเท่านั้น..ตอนนี้มีสะพานใหม่ขาเข้าต้องข้ามสะพานท้าวเทพกษัตรี..ขากลับถึงจะได้ข้ามสะพานรักสารสินเดิมครับ..ผมเลยแอบจอดให้เจ้าเบิ้มแอ๊คชั่นถ่ายรูปซะหน่อย..อิอิ..แล้วยังไม่พอนะครับ..ดูเอาเองมันยังแอ๊คชั่นกลางสะพานได้อีก..กลัวเขาไม่รู้ว่ามันลากสังขารมาจนถึงนี่ได้..จะบอกว่ากรูอึด ว่างั้นเหอะ..แต่กรูดิ่เบิ้มเอ้ย..เกือบตายว่ะ..เห้อ..เมิงมันเหล็ก..กูมันเนื้อๆ..พอง ไหม้ ไปหมดเรย..อิอิ เพื่อเมิงกรูทำได้..เอาเหอะ แอ๊คเข้าไป..







ไฮไลท์ของรถใหญ่บิ๊กไบค์ทั้งหลายชั่วโมงนี้ มันอยู่ที่ว่ามีทะเบียนรึป่าว..ถ้ามีทะเบียนแล้วทะเบียนแท้รึป่าว..ถ้าเป็นรถอินวอยด์รึว่าทะเบียนสวม..ผมว่าคนต่างถิ่นน้อยคนที่จะกล้าข้ามมาเกาะภูเก็ต เพราะมันต้องผ่านด่านศุลกากรและตำรวจ..ตรวจกันตรงหัวสะพานเลย..ถ้าจับพลัดจับผลู..ตรวจกันแล้วไม่มีทะเบียนรึว่าทะเบียนสวมเสร็จเลย..โดนยึดรถแน่นอนครับ..ไอ้เบิ้มยืดใหญ่เลย..อิอิ พอผ่านด่านมาได้..เพราะตัวเองเป็นทะเบียนแท้..ก็เลยขอแอ๊คอ๊าทถ่ายกันหลังด่านซะหน่อย ว่ากรูอ่ะ ผ่านมาได้แล้วเว้ย..ของแท้..แน่นอนจ่ะ..อิอิ ดูหน้ามันดิ่..กระดี๊กระด๊าสุดฤทธิ์..หมันไส้ว่ะ



แหม่เว้ย..มีเอียงแอ๊คด้วยนะเมิง..เดี๋ยวถีบคว่ำเรย..หมันไส้..ไปต่อดีฝ่า..ไปกินลมที่กะรนกัน..ปรื๊ดดดดดดดด...แปบเดียว..ถึงเรย..เร็วปานกามนิตหนุ่ม..(หื่นๆด้วย..อิอิ)





ถึงปุ๊บมันแอ๊คก่อนเรย..ดูมันดิ่..หาดเหิด..ไม่ได้เห็น..มันเล่นมิวสิคก่อนเรย..





ในการเดินทางทริปที่แสนยาวนานนี้ของผม..น่าจะยาวมากที่สุดแล้วสำหรับการขี่รถบิ๊กไบค์ของผมตามลำพัง คนเดียว..ตั้งแต่เริ่มรู้จักกับบิ๊กไบค์ และเริ่มขี่มันมา..รวมทั้งหมดที่จับระยะทางเอาไว้สำหรับทริปนี้จากเชียงใหม่ ถึง ภูเก็ต เป็นระยะทาง 1768 กิโลเมตร..ทั้งกลางวันและกลางคืน ทั้งฝนและแดดที่ร้อนจัด..เรียกได้ว่าเจอหมดทุกสภาพอากาศ..สิ่งที่ผมได้ประสบการณ์จากการเดินทางทริปนี้ที่ต้องมีเป็นอย่างแรกเรยคือร่างกายต้องพร้อมอย่างมาก..ถึงมากที่สุด..ทั้งรถและคนครับ..และสิ่งที่ผมได้รับจากการเดินทางในทริปนี้..คือ ความสุขที่แสนจะเหนื่อย..ผมยอมรับว่ามันอันตราย..ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ทุกเสี้ยววินาทีบนถนน..แต่ผมได้ผ่านวินาทีเหล่านั้นมาอย่างปลอดภัย..มันช่างเป็นอะไรที่วิเศษที่สุดแล้ว..ผมต้องขอขอบคุณเพื่อนคนที่ไว้ใจให้ผมขึ้นไปเอารถคันนี้ลงมาให้มันอย่างมาก..ผมชักจะหลงรักไอ้เบิ้มคันนี้ซะแล้ว..มันพาผมมาถึงภูเก็ตได้กับการผ่านมาทุกสภาพอากาศ ผมต้องยอมมันจริงๆครับ..ผมว่ามันคงจะไม่รอดไปจนตลอดรอดฝั่งเป็นแน่..แต่ผมผิดครับ..ผมประเมินมันต่ำไป..กรูยอมรับเมิงจริงๆว่ะ เบิ้ม..เมิงสุดยอด..

Create Date : 27 พฤษภาคม 2552		7 comments
Last Update : 27 พฤษภาคม 2552 20:41:40 น.
Counter : 997 Pageviews.
Share Tweet