BlogGang.com : : i aM uNiQuE GaLaxY : Dream....dream.....dream....

Dream....dream.....dream....

ฝัน..ที่เป็นจริง..จนได้

หลังจากพบเจอกับเรื่องราวอะไรก็ไม่รู้ตั้งมากมายในชีวิต ทั้งสุขทั้งเศร้าคละเคล้ากันให้วุ่น สุดท้าย....ชีวิตของฉันก็เดินทางมาถึงจุดๆ หนึ่งที่รอคอยมานานแสนนาน วันที่ฉันจะได้เป็นแม่ของใครสักคนจริงๆ วันที่ฉันได้อุ้มท้อง ได้รู้สึกถึงชีวิตเล็กๆ ที่กำลังเติบโตอยู่ภายใน

ฉันกำลังจะได้เป็นแม่คน หลังจากที่ตั้งตารอมานานเหลือเกิน...

ขอเล่าตั้งแต่วันแรกที่เริ่มรู้ตัวว่าจะได้เป็นแม่คนเลยก็แล้วกัน.. เช้าวันนั้นฉันตื่นเช้ากว่าปกติด้วยว่าฉันฝัน....จะว่าฝันดีก็ไม่เชิง ฝันร้ายก็ไม่ใช่ ฉันฝันว่ามีเด็กผู้ชายอายุประมาณเจ็ดแปดขวบมายืนมองฉันอยู่ตรงหน้าต่างห้อง ฉันไม่ได้รู้สึกกลัวเด็กคนนั้นเลยสักนิด แค่แปลกใจว่าเค้าเป็นใคร และมายืนทำอะไรตรงหน้าต่างห้องฉัน แล้วจู่ๆ เด็กชายคนนั้นก็เข้ามาอยู่ในห้องของฉันเฉยเลย ความรู้สึกในฝันบอกว่าเค้าแอบปีนหน้าต่างเข้ามา ตอนนั้นตกใจมาก ร้องบอกแฟนในฝันว่ามีเด็กแอบเข้ามาในห้องเรา จากนั้นฉันก็จูงมือเด็กคนนั้นไปส่งที่บ้านของเค้า แล้วก็บอกเค้าไปว่าอย่าแอบเข้าห้องใครแบบนี้อีก มันไม่ดี และจากนั้นฉันก็ฝันฟุ้งถึงอะไรไม่รู้เรื่อยเปื่อยจนมาถึงตอนที่ฉันเดินกลับมาที่บ้านของตัวเองแล้วเข้าบ้านไม่ได้เพราะลืมกุญแจบ้าน ปรากฏว่าเด็กชายคนนั้นยืนอยู่หน้าประตูบ้านด้วย ฉันเลยถามเค้าว่าเปิดประตูบ้านได้ไหม เปิดให้หน่อย เค้าก็เปิดให้ จากนั้นก็เดินเข้าห้องด้วยกัน.....

ฉันสะดุ้งตื่น ลืมตามองเพดานห้องปริบๆ บอกอารมณ์ตัวเองไม่ถูกเลยตอนนั้นว่ารู้สึกอย่างไร แล้วบางสิ่งบางอย่างที่ฉันก็ตอบไม่ได้ว่ามันคืออะไรกันแน่ก็กระซิบบอกกับฉันเบาๆ ว่า "งานเข้าแล้วล่ะพิมเอ๋ย..."

ฉันลุกขึ้นนั่งมึนๆ อยู่สักพักเพราะวันนั้นไปนอนที่บ้านแม่ ไม่ได้นอนบ้านตัวเอง หันไปมองสามีที่นอนกรนเบาๆ ท่าทางหลับสบายเชียว แล้วค่อยลุกขึ้นหยิบสมุดบันทึกในกระเป๋าสะพายออกมาขีดๆ เขียนๆ ลงบนหน้าปฏิทินถึงสิ่งที่ฉันฝันเห็น แล้วค่อยเปิดย้อนไปดูบันทึกประจำเดือนของตัวเอง ซึ่งจะมาเป็นปรกติตรงตามเวลาทุกเดือนคลาดเคลื่อนไม่เกินสามสี่วัน มีระเบียบตรงเวลาขนาดนี้....อีกสิบกว่าวันก็จะได้รู้แล้วล่ะว่างานจะเข้าหรือไม่

หลังจากวันนั้นฉันนั่งกาปฏิทินทิ้งทุกเช้า ซึ่งปกติเป็นคนทำงานจนลืมวันลืมคืน ไม่เคยดูปฏิทิน หรือต่อให้ดูก็จำไม่ได้เพราะทำงานข้ามวันข้ามคืนเป็นเรื่องปกติ แต่คราวนี้ฉันไม่พลาดเลยสักวัน แม้งานจะยุ่งเหยิงแค่ไหนก็ตาม

ถึงแล้วๆ วันที่มันควรจะมา แต่มันมาสายไปเป็นอาทิตย์แล้วนะ นั่นปะไรล่ะ เข้าเค้าแล้วสิพิมเอ๋ย วันต่อมาฉันซื้ออุปกรณ์ตรวจการตั้งครรภ์มาหนึ่งชุด ตรวจดูแล้วก็พบว่าขึ้นขีดสีแดง 2 ขีด แต่ขีดที่ 2 มันจางๆ ฉันโทรปรึกษาเพื่อนว่าทำไมมันจาง เพื่อนบอกว่าอีกสองวันตรวจใหม่สิ ฮอร์โมนมันอาจจะน้อยอยู่

สองวันต่อมา....ฉันนึกขึ้นได้ตอนเที่ยงว่าลืมตรวจ ก็เลยเอามาตรวจดู ปรากฏว่าขึ้นสองขีดชัดๆ เลย เพื่อนเลยบอกว่า "ท้องแน่แก ปกติเค้าให้ตรวจตอนเช้าเพราะฮอร์โมนมันเยอะดี แต่นี่แกมาตรวจเอาเกือบบ่ายมันยังขึ้นสองขีดเลย"

บอกตรงๆ ว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกดีใจเหมือนที่คิดไว้เลยสักนิด เพราะอะไรนะหรอ....เพราะงานที่ฉันทำมันไม่ใช่งานออฟฟิศสบายๆ เข้าออกงานเป็นเวลาเหมือนคนอื่นๆ น่ะสิ ช่วงที่ไม่มีงานก็ไม่เท่าไร แต่ถ้ามีงานล่ะก็ ช่วงเตรียมงานแทบจะไม่มีเวลาได้นอนกันหรอก มันคงไม่ดีต่อสุขภาพของลูกแน่ๆ และที่สำคัญ เดือนหน้าฉันรับปากทำงานใหญ่งานหนึ่งไปแล้ว แล้วฉันจะเอาลูกไปเสี่ยงอดหลับอดนอนกับฉันได้ลงคอเชียวหรือ ไหนจะต้องหอบท้องสี่เดือนวิ่งตะลอนๆ ตากแดดตากลมแทบทั้งวัน ฉันมิเป็นลมแปดตลบเลยรึ

ฉันปรึกษากับสามีแล้วก็ได้คำตอบว่า "ถ้ามันจะทำให้เธอเหนื่อย และไม่ดีสำหรับลูก เธอไม่ต้องทำก็ได้นะ ฉันรับงานเพิ่ม 2-3 งานก็ได้เท่ากับค่าจ้างของเธองานนี้แล้วล่ะ" ชิ ฟังแล้วหมั่นไส้เป็นบ้า แต่ฉันก็ยอมยกเลิกงานใหญ่ที่ว่าแต่โดยดี

พอได้เห็นสามีอดหลับอดนอนทำงานเพิ่มเพื่อหาเงินมาชดเชยส่วนของฉันที่ตอนนี้ไม่สามารถรับงานได้ จากที่รู้สึกหมั่นไส้ก็กลายเป็นความเห็นใจ สงสารที่เค้าต้องอดนอนหลายๆ คืน บางวันนอนค้างที่ทำงานเลยก็มี แต่แทนที่ทำงานหนักแล้วจะผอม มันกลับอ้วนขึ้นกว่าเก่า ถามสมาคมแม่บ้านที่ออฟฟิศแฟนแล้วได้ความว่า "มันแพ้ท้องแทนเธอน่ะสิ กินข้าวทีละสองจานแน่ะ พวกพี่ทำยำมะม่วงวางไว้ใกล้มือมันไม่ได้เลยนะ แป๊บเดียวหายไปครึ่งกาละมัง"

เยี่ยมจริงสามีฉัน

Create Date : 09 ธันวาคม 2550

Last Update : 21 กันยายน 2552 23:50:26 น.

0 comments

Counter : 310 Pageviews.